تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1868105986
تینا پاکروان و آخرین نسل زنان فداکار
واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: تینا پاکروان و آخرین نسل زنان فداکار
تینا پاكروان در جشنواره سی و دوم هم كارگردان «خانوم» است و هم بازیگر «متروپل» كیمیایی. سال اول دانشگاه منشی صحنه بودم، سال سوم دستیار آقای بیضایی در «سگ كشی» شدم و بعد فیلم كوتاه‌ام را ساختم...
نكته جالبی است كه تینا پاكروان در جشنواره فیلم فجر 92 هم كارگردان «خانوم» است و هم بازیگر «متروپل» كیمیایی. خودش كه از این بابت خوشحال است. چرا كه اعتقاد دارد این تقارن كاری باعث دیدن توانایی‌هایش می‌شود. پاكروان در اولین فیلمش سراغ یك روایت مدرن شهری رفته و طی آن فداكاری‌ها و از خود گذشتگی‌های زنانی را به تصویر می‌كشد كه برای زندگی‌شان می‌ایستند. مجال گفتوگو با تینا پاكروان در دفتر كارش دست داد و من جدای مباحث كاری و سینمایی به عنوان یك فیلمساز زن برایش آرزوی موفقیت در این دوره از جشنواره را دارم.با وجود سن کم تان فعالیت های متنوع تان کمی عجیب است. در 18 سالگی سینما را با منشی صحنه فیلم «یاس های وحشی» شروع کردید و 18 سال بعد با انواع و اقسام تجربه های مختلف سینمایی اولین فیلم بلندتان را ساختید. چندین سال حضور در سینمای ایران را به عنوان دستیار کارگردان، چهره پرداز، برنامه ریز و... چطور ارزیابی می کنید؟ـ در 18 سالگی که نه، در 16 سالگی فعالیت ام را با نوشتن در مطبوعات سینمایی (مجله «گزارش فیلم») و بعدها در «ابرار سینمایی»، «صدا، دوربین، حرکت»، هفته نامه «فکور» و... شروع کردم. در واقع بعد از کار در مطبوعات مشغول به تحصیل در رشته کارگردانی سینما شدم و از همان دوران دانشجویی هم کارم را آغاز کردم. سال اول دانشگاه منشی صحنه بودم، سال سوم دستیار آقای بیضایی در «سگ كشی» شدم و بعد فیلم كوتاه‌ام را ساختم. بعد از آن به آمریكا رفتم و درس خواندم و پس از بازگشت یكسری كار به عنوان برنامه‌ریز انجام دادم و دیگر وارد عرصه تولید شدم. البته در این بین هم به عنوان چهره‌پرداز در فیلم «من و دبورا» آقای دری هم حضور داشتم كه متأسفانه پخش نشد و در سریال‌های «سال‌های مشروطه» و «مسافر بهشت» هم بازی كردم. امسال هم علاوه بر «خانوم» به عنوان بازیگر در «متروپل» كیمیایی حضور دارم...از این تقارن كاری (به عنوان كارگردان و بازیگر) در جشنواره امسال چه احساسی دارید؟ـ خوشحالم كه توانایی‌های مختلف‌ام دیده می‌شود و اینكه نظر بقیه نسبت به توانایی‌هایم چیست برایم جذاب است. دوست دارم پیشنهادها و انتقادهای مختلف را بشنوم و آنها را در جهت بهتر شدن به كار ببرم. به نظرم كار كردن با آقای كیمیایی به عنوان بازیگر نعمت است. به این دلیل كه آدم واقعاً از ایشان یاد می‌گیرد. كمااینكه بسیاری از بازیگران سینمای ما نیز فعالیت‌شان را از فیلمهای ایشان شروع كردند. من بازیگری را خیلی قبل‌تر آغاز كردم، اما كار با كیمیایی تجربه بسیار مفیدی برایم بود. با اینكه نقش‌ام كوتاه است، اما از ابتدا تا انتهایش اتفاقی كه باید برای آن كاراكتر بیفتد، می‌افتد و شخصیت ابتر نمی‌ماند و من تمام تلاشم را كردم كه نقش را به درستی ایفا كنم.برگردیم به ارزیابی‌تان طی سالها فعالیت در سینمای ایران...ـ ارزیابی از سینمای ایران خیلی كلی است و نمی‌توانم نظری در این باره داشته باشم، اما ارزیابی از فعالیت خودم را در سینما قابل قبول می‌دانم. من پله پله به سمت علاقه اصلی‌ام كارگردانی سینما حركت كردم و باقی فعالیت‌هایم همگی تجربه‌هایی شد برای كارگردانی‌ام. در كل به نظرم سینمای ایران در دهه 60 در اوج بود و چند سال گذشته در پایین‌ترین حد ممكن. امسال هم سینما در حال نفس كشیدنی عجیب است كه امیدوارم ممتد باشد و نبرد.معمولاً كسانیكه فیلم اول‌شان را می‌سازند، سعی می‌كنند در گام اول فیلمی استاندارد و اصطلاحاً شسته رفته تحویل دهند. یعنی زیاد از فضای معمول خارج نمی‌شوند كه در ابتدا جایگاهشان به عنوان كارگردان تثبیت شود. آیا در مورد شما هم چنین ویژگی صدق می‌كند؟ـ نه چون كار من یك روایت مدرن شهری است. روایت مدرن شهری هم بیان سینمایی متفاوت می‌خواهد و بنابراین یك ریسك است.این ریسك پذیری یا اعتماد به نفس از كجا می‌آید؟ نتیجه همان چندین سال حضور در سینماست یا به شخصیت خودتان برمی‌گردد؟ـ به شخصیت‌ام برمی‌گردد. راستش اصلاً قرار نبود این فیلم را الان بسازم. یكدفعه تصمیم گرفتم. پیش تولیدم 5 روز و فیلمبرداری 28 روز به طول انجامید تا فیلم به جشنواره برسد. خود همین زمانی كه برای تولید فیلم اولم داشتم یك ریسك است تا نوع روایت و فیلمی كه برای ساخت انتخاب كردم و اینها همه و همه از شخصیت‌ام می آید.از نتیجه این ریسك‌پذیری نگران نبودید؟ـ كسى كه اهل ریسك است، بى تفكر پشتش، نگران است. من با پشتوانه سالها تجربه ام ریسك كردم و نگران نیستم.ایده «خانوم» از كجا آمد؟ـ در ابتدا خانم لیلا لاریجانی پیشنهاد دادند كه فیلمی بسازیم در مورد زنی كه در زندگی می‌ایستد و در برابر مشكلات جاخالی نمی‌كند (اتفاقی كه آمار طلاق در این روزها نشان می‌دهد كه خیلی شایع است). بعد در نشست‌هایی كه همراه با كمك‌های آقایان جیرانی و سیفی آزاد بود به این نتیجه رسیدیم كه زن را به زنان تبدیل كنیم. یعنی زنانی كه در زندگی می‌ایستند و... .بیشتر آثار پرمخاطب اجتماعی بر اساس ایده‌ای واقعی شكل گرفته‌اند. داستان فیلم شما چطور؟ـ بله واقعی و رئال است. كلیت فیلم من 3 انتخاب از 3 طبقه مختلف است. 3 خانواده 3 معضلی كه دارند و روایت مان هم اصلاً اپیزودیك نیست. در واقع با یك روایت مدرن روبرو هستیم.یعنی این 3 زن انتخابی شما ما به ازای بیرونی دارند؟ـ بله. حتی می‌توانند یك گستره ما به ازای بیرونی داشته باشند، نه یك شخص. یعنی یك انتخاب از یك طبقه یا یك معضل كردیم. مثلاً در یك طبقه اجتماعی معضل ورشكستگی برای خیلی از آدم‌ها ممكن است اتفاق بیفتد كه بر همین اساس نحوه برخورد با آن متفاوت است كه ما یكی از آن برخوردها را انتخاب كردیم.به نظرم در جامعه امروز تعداد طبقات اجتماعی از نظر ارزش‌ها، رویكردها، دارایی و... رو به افزایش است. بهتر نبود این 3 انتخاب از 3 طبقه را حداقل به 5 انتخاب تغییر می‌دادید؟ـ بله، موقعیت‌ها و طبقات مختلف اجتماعی بسیاری وجود دارد. منتها طبق تعریف جامعه‌شناسی 3 طبقه بالا، متوسط و پایین داریم كه البته خود این طبقات هم به بخش‌های متعددی تقسیم می‌شوند. مثلاً طبقه متوسط شامل طبقه متوسط تحصیلكرده، طبقه متوسط آرتیست، طبقه متوسط رو به پایین، طبقه متوسط رو به بالا و... می‌شود كه هر كدام می‌توانند دغدغه‌ها، مشكلات و قصه‌های جداگانه‌ای داشته باشند، اما اینكه یك فیلم بتواند به تمام اینها بپردازد قطعاً ابتر می‌ماند. چون به هر كدام باید 10 ـ 5 دقیقه سرك كشید و بیرون آمد و بنابراین تماشاچی نمی‌تواند ارتباط درستی را با روایت برقرار كند. در مجموع ما برای یك فیلم سینمایی 3 نماینده از 3 طبقه اجتماعی كلی را انتخاب كردیم كه البته بررسی این دیدگاه به شكل وسیع‌تر و در طبقات بیشتر می‌تواند در قالب یك مستند یا یك سریال تلویزیونی محقق شود. اتفاقاً من همراه با گروهی 3ـ 2 سال پیش سریالی به سیما فیلم ارائه دادیم كه هر قسمت به زندگی زنان مختلف از طبقات و معضلات مختلف می‌پرداخت که متأسفانه پذیرفته نشد.در طراحی نقاط ضعف و قوت زنان فیلم‌تان چقدر وام دار واقعیت بودید و چقدر به نفع قصه آنها را دراماتیزه و تمثیلی كردید؟ـ همین قصه راجع به حتی یك نسل بعد از ما دراماتیزه شده است، اما در مورد نسل خودم معتقدم كه كاملاً واقع بینانه بوده. به عبارت دیگر این نسل را آخرین نسلی می‌دانم كه ممكن است زنان‌اش چنین عشق‌ها، فداكاری‌ها و از خودگذشتگی‌هایی داشته باشند. این را به عنوان ارزش یا غیرارزش تلقی نمی‌كنم. اینكه نسل بعد چون فاقد چنین ویژگی‌هایی است پس ... . این مسئله در حیطه بحث جامعه شناسی و روان‌شناسی است، اما هم نسلان زنان این فیلم حتماً چنین ایستادگی‌هایی خواهند كرد. البته در این نسل هم نگاهم به زن ایده‌آل و خانوم است. ما در این فیلم راجع به خانوم صحبت می‌كنیم.اصلاً اسم فیلم «خانوم» از كجا می آید؟ از كتاب مسعود بهنود یا...ـ قصه ما كاملاً متفاوت از كتاب آقای بهنود است. هر چند كه اگر می‌شد از آن كتاب فیلم ساخت قطعاً خیلی جذاب می‌شد. اسم فیلم از نوع نگاه به زن ایرانی می‌آید. از زنانی كه هنوز برایشان مهم است خانوم خطاب شوند.روابط و كنش آدم‌ها در موقعیت‌های خاص خیلی برایتان مهم است؟ـ بله. مثلاً خودم وقتی تصمیم می‌گیرم فیلم بسازم پس تصمیم‌ام در یك برهه زمانی به اتفاق تبدیل می‌شود و فیلمسازی می‌كنم. حالا اینكه شخصیت قصه‌ام در زندگی خانوادگی بر اساس اتفاقاتی كه می‌افتد چه كنش یا واكنشی نشان می‌دهد برایم جذاب است. از آن جهت كه عكس‌العمل‌اش را باید تحلیل كرد و به آن پرداخت. اساساً فكر می‌كنم جهان بر اساس كنش و واكنش‌هاست و در حالتی كلی این چیزی نیست كه بتوان از آن گذشت.هنگام ساخت «خانوم» فقط همین فیلمنامه را در دست داشتید؟ فیلمنامه دیگری نبود كه در انتخاب مرددتان كند؟ـ فیلمنامه‌های زیادی به دفترم آورده شده، اما از آنجا كه خودم این فیلمنامه را كار كردم بعضی از تصویرهایش هنگام نوشتن برایم ساخته شده بود. دوستش داشتم به دلیل اینكه راجع به زنان نسل خودم بود و فكر می کردم برای فیلم اول باید از كسانی بگویم كه خودم یكی از آنها هستم. در واقع برای فیلم اول انتخاب خوبی بود.چقدر طول كشید تا فیلمنامه را نوشتید؟ـ فیلمنامه اولیه را در 3ـ2 هفته نوشتم و وقتی تصمیم به ساخت‌اش گرفتم در 12 روز بازنویسی‌اش را انجام دادم.در این مدت كه می‌گویید روی قصه كار می‌كردید، فیلمنامه را در ذهن‌تان دكوپاژ هم می‌كردید و تصوری از نحوه اجرایش داشتید؟ـ فیلمنامه را در ذهنم می‌دیدم، اما فكر می‌كنم دكوپاژ بستگی به لوكیشنی كه انتخاب می‌كنیم دارد. همیشه با دیدن لوكیشن است كه آدم به دكوپاژی كه می‌خواهد می‌رسد. البته به نوع دكوپاژ فكر كرده بودم، اما نوع اجرای آن با دیدن لوكیشن‌ها روی كاغذ آمد.لوكیشن‌هایتان كجا بود؟ـ از خیابان فرشته شروع شد و به خیابان راه آهن رسید. یعنی از بالا تا پایین شهر تهران.روند انتخاب بازیگران چگونه بود؟ بر اساس چه معیارهایی این بازیگران انتخاب شدند؟ـ بازیگران زن را وقتی که می‌نوشتم انتخاب كردم و همان‌ها هم شدند. بازیگران مرد را از بین 3 ـ 2 گزینه ای كه برای هر نقش در نظر داشتم انتخاب كردم و در حال حاضر می‌گویم كه بهترین انتخاب‌ها بودند.دورخوانی هم داشتید؟ـ دورخوانی نداشتیم و اصلاً به آن معتقد نیستم چون فكر می‌كنم سر صحنه تمرین خیلی بیشتر از دورخوانی جواب می‌دهد. ما تمرین سر صحنه برای رسیدن به میزانسن‌های خاص داشتیم ولی دورخوانی نه.شیوه كارتان با عوامل اصلی مثل فیلمبردار و بازیگر چگونه است؟ شما برنامه می‌دهید و آنها اجرا می‌كنند یعنی همه چیز را كنترل می‌كنید یا اینكه بین شما و آنها بده بستان وجود دارد؟ـ به نظرم فیلمسازی در كارش موفق است كه بتواند نظر دیگران را بشنود و من می‌شنوم. یك بازیگر ممكن است مقطعی در كار حضور داشته باشد و ندادند در كلیت فیلمساز چه می‌كند. اگر او پیشنهادهایی ارائه دهد كه برای پیش برد قصه جذاب و همسو با نظرات كارگردان باشد باید از آن استقبال كرد، اما اگر پیشنهادهایی بدهد صرفاً برای دیده شدن خودش و كمكی به كلیت اثر نكند نباید به آن ترتیب اثر داد. در مورد فیلمبردار هم از آنجا كه من دكوپاژ دارم، بر اساس دكوپاژ من فیلمبردار حركت می‌كند و اگر پیشنهادهایی در راستای بهتر شدن فیلم داشته باشد قطعاً از آن استفاده می‌كنم.فیلم سینمایی بعدی‌تان به فضا و دنیای «خانوم» ربط دارد؟ـ نه متفاوت است. در حال حاضر به 2 فیلمنامه برای اجرا فكر می‌كنم كه هر دو كاملاً متفاوت از دنیای «خانوم» است. دغدغه‌های من برای فیلمسازی كودك، زن و جنگ است. این سه موضوعی است كه برایم جذاب است و دوست دارم راجع به آنها كار كنم. اولین فیلم كوتاه و تله فیلمی كه ساختم درباره كودك بود. فیلم كوتاه دیگرم راجع به جنگ و اولین فیلم سینمایی‌ام درباره زن است.با توجه به اینكه آخرین فیلم كوتاه شما «اینجا شهر من بود» موفق به كسب جوایز زیادی از جشنواره‌های جهانی شد، جایگاه فیلم كوتاه را در سینمای ایران چطور ارزیابی می‌كنید؟ـ در سینمای ایران خیلی به فیلم كوتاه محبت نمی‌شود. فیلم «اینجا شهر من بود» درخصوص شروع جنگ در خرمشهر بود و من آن را به جشنواره دفاع مقدس دادم. آن را گم كردند و به من گفتند اصلاً شما چنین فیلمی را به ما نداید! فیلم را به جشنواره فیلم كوتاه دادم كه بعداً وقتی از هیأت انتخاب در مورد فیلمم پرسیدم گفتند ما اصلاً چنین فیلمی ندیدیم! آن وقت همین فیلم در 22 جشنواره جهانی شركت كرد، بهترین فیلم آسیا شد و همچنین نماینده ژاپن برای اسكار گردید. واقعاً آدم متأسف و متأثر می‌شود. در ایران هیچ جایگاه حمایتی از كسانیكه می‌خواهند فیلم كوتاه كار كنند وجود ندارد. قبلاً بخشی از جشنواره فجر به فیلم كوتاه اختصاص داشت كه آن را درآوردند و شد جشنواره فیلم تهران که متأسفانه آنجا هم همین نابسامانی وجود دارد. به نظرم با فیلمسازان فیلم كوتاه خیلی غیرحرفه‌ای برخورد می‌شود. حداقل در فجر بالاجبار كمی حرفه‌ای تر با آنها برخورد می‌شد. اینها قرار است بعداً فیلمسازان این كشور شوند. كمااینكه امسال هم در جشنواره تعداد فیلم اولی‌های متقاضی زیاد بود كه حتماً سبقه فیلم كوتاه دارند. اگر به فیلمسازان فیلم كوتاه بها داده نشود، آنها با یك سرخوردگی وارد سینمای حرفه‌ای می‌شوند كه این اصلاً به نفع سینمای ایران نیست.استقبال تماشاگران از فیلم «خانوم» را در جشنواره فجر چطور ارزیابی می‌كنید؟ـ نمی‌دانم. امیدوارم دوست داشته باشند.فیلم‌تان را در كسب جوایز این دوره از جشنواره چقدر موفق می‌‌بینید؟ـ برنده شدن برای همه جذاب است. هر كسی بگوید نه كه قطعاً دروغ گفته، اما به نظرم امسال به قدری فیلمسازان صاحب نام در جشنواره حضور دارند كه كار برای هیأت داوران بسیار سخت است و خیلی خوشحالم كه جای آنها نیستم.و حرف آخر؟ـ به نظرم جشنواره امسال مى تواند مردم و حتی سینماگران را با سینما آشتی دهد و اقتصاد سینما را سامان دهد اگر درست مدیریت شود. وگرنه امسال را رد می‌كنیم و دوباره همان آش و همان...
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها