محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802240974
گفت‌وگوی فارس با عسگرپور درباره دغدغه‌هایش و «میهمان داریم»-۲و پایانی نگران حرف‌های بعد از فیلم نیستم و اعتقادم را می سازم/نمی‌خواستم مخاطب مرز واقعیت و خیال را در فیلم گم کند
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: گفت‌وگوی فارس با عسگرپور درباره دغدغه‌هایش و «میهمان داریم»-۲و پایانی
نگران حرف‌های بعد از فیلم نیستم و اعتقادم را می سازم/نمی‌خواستم مخاطب مرز واقعیت و خیال را در فیلم گم کند
محمدمهدی عسگرپور می‌گویداگر فیلم خوب ساخته شود هر اعتقادی را که می خواهید مطرح کنید -که ممکن است برخی آن را شعار بدانند - پذیرفتنی می شود چون درست گفته شده است من این تجربه را در قدمگاه داشتم و ندیدم کسی بگوید قدمگاه شعاری است.
خبرگزاری فارس-گروه سینما: محمدمهدی عسگرپور که امسال با فیلم «میهمان داریم» در جشنواره فجر حضور دارد و گویی دوباره به همان فضای فیلم قدمگاه بازگشته است اگرچه خودش معتقد است فیلم هایش را از روی اعتقادش می سازد و همه را تقریبا در یک خط می داند. این گفت‌گو قرار بود درباره فیلم «میهمان داریم» باشد اما به موارد دیگری هم پرداخته شد که بی ربط به فضای فیلم هم نیست. اغلب این موارد در قسمت اول مطرح شد و در قسمت دوم بیشتر به فیلم پرداختیم. اهم بخش دوم این گفت‌وگو در به شرح زیر است: *آرزویم عاقبت به خیری است * حرف غیرمستقیم هم نتیجه خود را دارد *اگر فیلم خوب ساخته شود شعار هم بدهید مخاطب می‌پذیرد/نگران حرف های بعد از فیلم نیستم و اعتقادم را می سازم *خانواده در عالم خیال پذیرای میهمان نیستند/نمی خواستم مرز بین واقعیت و خیال در فیلم مخاطب را گیج کند در جنگ تحمیلی اصالت با اعتقادات بود نه جغرافیا/اصل اول من ملیت نیست * خانواده شهدا را در جامعه منزوی نشان ندادم *میهمان داریم به اندازه کافی صریح است/صراحت بیشتر در کارکرد تلویزیون جا می‌گیرد قسمت دوم مصاحبه به شرح زیر است: *میهمان داریم را به اندازه کافی صریح می‌دانم/صراحت بیشتر در کارکرد تلویزیون جا می‌گیرد فارس: اجازه بدهید وارد بحث فیلم «میهمان داریم» شویم. برخی فیلم‌هایی که سنخیتی با انقلاب ندارند و حتی به نوعی در تضاد با آن هستند خیلی «حداکثری»هستند و به صراحت حرف خودشان را (با لحاظ کردن فرم هنری) می‌زنند. برخی می‌گویند فیلم شما محتاط است در صورتیکه حرفی که می‌زند حرف خوب و مهمی است. وقتی فیلم در مرحله نگارش بوده احساس کردم خیلی روشن و صریح است منتها یک دوره سختی را پشت سر گذاشته‌ایم و همه چیز را صفر و صدی می‌خواهیم و دوست نداریم کار تفسیر پذیر داشته باشیم. یادم هست بعد از بعد از اتفاقات سال 88، خیلی به ما هجوم آوردند که چرا صریح موضعگیری نمی‌کنید؟ من در جلسه به دوستان می‌گفتم که چرا می‌خواهید کارکرد همه آدمها را یکجا از بین ببرید. هرکس باید در جای خودش بتواند کار خودش را انجام دهد. من در یک جایگاه صنفی باید طوری عمل کنم که بجای اتفاق «خیلی بد» حداقل «اتفاق بد» رخ دهد. تصور من این است که فیلم «میهمان داریم» آنطوریکه باید صراحت داشته باشد صریح است. منتها در دورهای هستیم که گویی صراحت بیشتری لازم است ولی این در حوزه تلویزیون است نه سینما. بنظر من کارکرد فیلم سینمایی با کار تلویزیونی فرق دارد. در سینما باید فیلم دایره‌اش بزرگتر باشد. درباره فیلم «میهمان داریم» من دوست داشتم مخاطب خودش «میهمان»را مشخص کند و مخاطب، میهمانِ خودش را در فیلم قرار دهد. فارس: یعنی ممکن است امام زمان یا رهبر انقلاب باشد... بله، البته چون صحبت از مقام رهبری شد این تذکر شاید به جا باشد. ایشان وقتی به خانواده شهدا سر می‌زنند کسی مطلع نمی‌شود. یعنی اغلب، خانواده شهدا عنوان می‌کنند که ایشان به منزل ما آمده بودند ولی کسی از این ماجرا مطلع نشده است. این فضا باید حفظ شود. در این فیلم حتی اگر بخواهیم به شخصیت ایشان اشاره کنیم باید به این نکته توجه داشته باشیم. با این حال اولویت اول فیلم این نیست که «میهمان» دقیقا چه کسی است، بلکه این است که یک میهمان ویژه با آدم چه می‌کند و چه اتفاق خوبی می‌افتد. به هر حال «میهمان» را مخاطب پیدا می‌کند. * خانواده شهدا را در جامعه منزوی نشان ندادم فارس: در فیلم، گویی ردپای آقای منوچهر محمدی هم مثل کارهای قبلی وی دیده می‌شود. به نظر شما خانواده شهدا در جامعه ما اینقدر منزوی هستند؟ کمی اغراق نکردید؟ ما در این فیلم به یک مقطع دو روزه این خانواده می‌پردازیم. در متن اولیه همسایگان در مواقعی به کمک این خانواده می‌آمدند. مثلا در زمان برق گرفتگی حاج ابراهیم. ولی بعدا حذف شد و مربوط به آقای محمدی هم نبود. طرح آقای محمدی یک طرح کلی بود. «یک پدر و مادری که فرزندانشان شهید شدند و قرار است که میهمان ویژه‌ای برای آنها بیاید که البته شهادت این فرزندان در ابتدا برای مخاطب آشکار نمی‌شود. وقتی پدر و مادر از بهشت زهرا برمی‌گشتند می‌دیدند که بچه‌هایشان که شهید شده‌اند خانه را آراسته کرده اند.» فارس: در مورد انزوای خانواده شهید می‌گفتید... من اگر می‌خواستم ارتباط این خانواده را با همسایه‌ها نشان دهم مجبور بودم که آن را باز کنم و به آن بیشتر بپردازم و در این صورت فیلم طولانی می‌شد و احساس کردم نیاز نیست. ضمن اینکه ابراهیم (پدر خانواده) یک شخصیت «یک دنده‌ای» دارد و شبیه تهرانی‌های قدیم با آن خلقیات است. فارس: قبول ندارید در منزوی نشان دادن خانواده شهید در فیلم اغراق شده است؟ چون مسئله‌ام نبود خیلی هم به آن فکر نکردم. ضمن اینکه فکر نمی‌کنم خیلی منزوی نشان داده شده است و به نظرم مخاطب متوجه می‌شود که اینها شخصیت‌های اجتماعی دارند.
*در جنگ تحمیلی اصالت با اعتقادات بود نه جغرافیا/اصل اول من ملیت نیست فارس: شما می‌دانید که جنگ ما بیشتر از اینکه ملی باشد اعتقادی بود ولی گویا الان مدتی است که دارد تبلیغ می‌شود که دفاع مقدس ما ملی بوده است. شما به نوعی البته در فیلم سعی کردید اینگونه نباشد... به نظرم درست است که ما همه‌مان کشورمان را دوست داریم ولی آنچه که نسل ما از امام (ره) آموخت این است که ایشان هیچگاه خودش را محدود به مرزها نمی‌کرد و اصالت را به جغرافیا نمی‌داد. ایشان اصالت را به دین می‌داد. مصداق این مسئله در جنگ، جغرافیا شد. وگرنه بحث چیز دیگری بود. بعد از جنگ شرایط اجتماعی به گونه‌ای پیش رفت که تقابل آرمانگرایی و واقع‌گرایی بود. متأسفانه در خیلی از مواقع از پس این تقابل بر نیامیدیم و این ناتوانی در ایجاد تعادل به کل کشور برمی‌گردد. در مورد افراد صحبت نمی‌کنم. البته برخی اعتقادات خود را درست نگه داشتند. آن چیزی که جزو آفت‌های زندگی بعد از جنگ بود از پس تلاطم‌ها در برخی از مقاطع درست بر نیامدیم. فارس: شما در کارتان حواستان به این ماجرا بود؟ بله این اعتقاد شخصی من است. من خودم اینگونه فکر می کنم. اگر یک مسلمان و یک ایرانی در جایی حضور داشته باشند من نمی‌توانم بگویم ایرانی را ترجیح می‌دهم چون اصل اولم چیز دیگری است. فارس: جایی در فیلم درباره اینکه شخصیت های داستان بواسطه انتشار گاز مرده اند یا زنده مانده اند رفت و برگشتی وجود دارد. این عمدی بود تا مخاطب را درگیر داستان کنید؟ در مورد این فیلم مشکلی که با آن مواجه شدم این بود که داستان فقط شروع و پایان داشت و ما وسط و بدنه داستان را نداشتیم. من در موقع نوشتن سعی کردم که به گونه‌ای بنویسم که مخاطب درگیر شود و برای او مساله درست کنم. مسیر داستانی این امکان را می‌داد که مخاطب را به سمتی ببرم که از آن لحظه به بعد داستان وارد حیطه خیال می‌شود که در آن حادثه افراد خانواده از دنیا رفته اند. ولی اشاره بعدی این را نمی‌گوید و متوجه می شویم که شخصیت ها زنده هستند. *خانواده در عالم خیال پذیرای میهمان نیستند/نمی خواستم مرز بین واقعیت و خیال در فیلم مخاطب را گیج کند فارس: ولی مرزهای خیال و واقعیت برای مخاطب مبهم است. این ابهام عمدی بود؟ نه من قصد تعلیق داشتم نمی‌خواستم مخاطب گیج از سالن سینما بیرون بیاید که بالاخره این مساله خیال بود یا واقعیت. اگر اینطوری نیست پس ضعف فیلم است.
*اگر فیلم خوب ساخته شود شعار هم بدهید مخاطب می‌پذیرد/نگران حرف های بعد از فیلم‌‌هایم نیستم و اعتقادم را می سازم فارس: در برخی از فیلم ها برای نشان دادن خانه یک خانواده شهید ما برخی نشانه ها را نمی بینیم. مثلا بحث عکس امام و رهبری مطرح می شود. حتی این عکس در خانه یک شهید ارمنی هم بود و تلویزیون نشان داد. گاهی حذف این چیزها سبب می‌شود چیزهای دیگر هم به تدریج حذف می‌شود ولی شما این نما را در فیلم داشتید... اساساً زمانی که فضا غیرطبیعی می شود برخی احساس می‌کنند که باید از فضای سوءتفاهم فرار کنند در صورتی که من هیچ وقت به شخصه نگران این وضعیت نبودم. من نگران این بودم که فیلم خوب ساخته شود. اگر فیلم خوب ساخته شود هر اعتقادی را که می خواهید مطرح کنید که برخی آن را شعار بدانند پذیرفتنی می شود چون درست گفته شده است من این تجربه را در قدمگاه داشتم من ندیدم کسی بگوید قدمگاه شعاری است. مثلا همه ما یکی از مسائل ذهنی‌مان در طول سال‌های پس از انقلاب، قضیه «فلسطین» بوده و هست. هر چند که در این زمینه فیلم خوب نظیر «بازمانده» هم ساخته شده است، اما من فکر نمی‌کنم لزوماً آنقدر باید مستقیم حرفمان زده شود، شاید راه‌هایی پیدا شود که حرف زده شود و غیرمستقیم هم باشد... فارس: اما آن طرفی‌ها حرفشان را مستقیم می‌زنند و تأثیرگذار هم هستند... من می‌فهمم که آنها دارند این کار را می‌کنند و می‌فهمم که بخشی از جامعه جهانی پیام «بدون دخترم هرگز» را باور کردند. در آن سال‌ها در جاهای مختلف که می‌رفتیم می‌گفتند البته این فیلم خیلی اغراق کرده است اما لابد یک چیزهایی هم هست. مثل همین حرفی که به خود ما درباره قضیه خانه سینما می‌زدند و آنقدر که بمباران شده بود به ما می‌گفتند یک چیزهایی بوده که اینطور گفته شده است. من میخواهم بگویم که شاید راه و فرمول پیش‌برنده ما این نباشد چون ما نه آن ابزار را داریم و نه دستگاه اقتصادی را داریم و فیلممان فیلم شعاری می‌شود. برخی دوستان هم تلاش کردند ـ اسم نمی‌برم ـ فیلم‌هایی درباره فلسطین هم ساختند اما یک میلی‌متر هم اثر نگذاشته است. فارس: یعنی مشکل اقتصادی است؟ نه منظور ساختار است. اینجا ما چون ساختار آنها را نداریم، نمی‌توانیم اثرگذار باشیم. مثل فرش قرمز که اینجا اجرا کردیم و کاریکاتوری از آن بود. * حرف غیرمستقیم هم نتیجه خود را دارد فارس: فرض کنید آن پول مهیا باشد و رانت هم ایجاد نشود. من اصلا با اینکه سرمایه‌گذاری کلانی در این بخش شود مشکلی ندارم، منتها سابقه نشان داده که در این بخش کسانی به سرعت به کار گرفته می‌شوند یا کسانی سریع‌تر می‌گویند ما هستیم که معمولاً بدترین گزینه‌ها هستند. فارس: این را قبول داریم... من به یک شیوه دیگر اشاره دارم وگرنه آن شیوه در جای خودش محفوظ است و می‌تواند تا حدی جواب دهد البته اگر درست انتخاب شود، نمونه‌اش «بازمانده» است که ای کاش گامهای بعدی هم به این شکل برداشته می‌شد، چون بازمانده در محدوده خودش خیلی خوب کار کرد. بنظرم برای زدن حرف‌هایی که به آن اعتقاد داریم و فکر می‌کنیم باید درست و جهانی زده شود، شاید مسیر دیگری را باید پیدا کنیم که آنقدری پول هم نخواهد و به طرح ساده‌تری نیاز داشته باشد تا آن مظلومیت در بیاید. اینها معمولاً بیشتر در دنیا جواب می‌دهد. البته گاهی خیلی غیرمستقیم است. فارس: مثل چی؟ مثلاً سینمای اسراییل را ببینید. آنها هم راجع به این موضوعات اینگونه فکر نمی‌کنند و در لایه دوم به موضوع می‌پردازند. من 10 سال پیش گفتم درباره این موضوع کمی تحقیق کنیم. آنها در بعضی جشنواره‌ها دارند جای ما را می‌گیرند. اما ما اینجا درگیر خودمان شده‌ایم. نکته‌ای که دارم می‌گویم این است که مثلاً مانمی توانیم منکر کارکرد فیلم آقای مجیدی در اسکارشویم. «بچه‌های آسمان» درباره فلسطین که نیست، راجع به انسانیت است، در واقع یک مفهوم دینی است. *آرزویم عاقبت به خیری است فارس: می‌تواند هر دوی اینها باشد؟ بله بله! می‌تواند هر دو باشد، اما میخواهم بگویم گاهی اتفاقاً این نوع پاسخ‌ها می‌تواند جوابگو باشد. اگر نمایی از ایران در مجامع بین‌المللی ایجاد شود که فیلم‌های ایرانی‌ها شریف و ارزشمند است، آن موقع حرف سیاسی ما می‌تواند کارکرد خود را تا حدی پیدا کند. فارس: البته من فکر می‌کنم چون ساختارها عمل نمی‌کنند، شاید انگیزه شخصی می‌تواند خیلی تأثیرگذار باشد. انگیزه‌های شخصی ما هم باید مدیریت شود. من باید احساس کنم یک انرژی کمکی برای من وجود دارد که می‌تواند آن اتفاق بیفتد ولی اگر آن وجود نداشته باشد... می‌دانید الان مشکل اصلی مدیریت فرهنگی ما این است که همین انگیزه‌ها را نمی‌تواند مدیریت کند. فارس: بعنوان سئوال آخر. می خواستیم بدانیم آرزوی شما چیست؟ عاقبت به خیری. آرزوی من فقط عاقبت به خیری است. انتهای پیام/ ا
92/11/17 - 10:55
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 86]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها