محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830290793
کاش «امروز»تان شبیه فیلم‌های دیروز بود
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
کاش «امروز»تان شبیه فیلم‌های دیروز بود پوستر فیلم «امروز» پرستویی و گلستانی را نشان می‌دهد که انگار سعی می‌کنند سدی نامرئی را از جلوی خویش بردارند. سدی از بی‌تفاوتی و قضاوت‌های بی‌جا و اشتباه؛ چیزی که فیلمساز انگار سعی دارد با سکوت بازیگر نقش نخست خویش(و بازی به‌اصطلاح زیرپوستی پرستویی) آن را به مخاطب منتقل کند.
با این همه، مخاطب پس از دیدن فیلم با پرسش های بی جوابی مواجه است و حیرت از اینکه اگر میرکریمی به عمد سعی می کرد فیلم بدی بسازد، احتمالا از «امروز»ش بهتر می شد. حیرت از سر این که آیا کارگردان این کار همانی است که «زیرنور ماه»، «یه حبه قند»، «به همین سادگی» و «خیلی دور خیلی نزدیک» را ساخته؟! براستی میرکریمی بزرگ را چه شده؟
«امروز» ماجرای یک راننده تاکسی را روایت می کند که درگیر وضع حمل مسافری بی پناه می شود و در این حین مقابل سوءتعبیرها و سوء قضاوت های دیگران سکوت می کند. شخصیت راننده، سادگی مادر پا به زا را دارد؛ با این تفاوت که برعکس او ترجیح داده سکوت کند مقابل خیلی از حرف ها. البته خانم حامله هم چنین است. ولی سوالی که پیش می آید این است که علت این سکوت چیست؟ فرض کنیم که زن به خاطر تنها نبودن راز میان خود و راننده تاکسی جانباز را برملا نمی کند.(یعنی نمی گوید که راننده هیچ نسبتی با او ندارد)، ولی راننده تاکسی چرا ساکت است؟
تا نیمه های فیلم سکوت شخصیت اول داستان را رازآمیز می کند، ولی چرا پرده از راز او برداشته نمی شود؟ داستانی کوتاه چرا ساز و برگ های بی ربط به اصل فیلم پیدا می کند؟ چرا آدم های فیلم این قدر بی هویت اند و مشخص نیست از کجا آمده اند و چرا سر از فیلمنامه درآورده اند؟
میرکریمی که در فیلم های پیشین خود ثابت کرده می تواند از یه حبه قند به همین سادگی فیلم جذابی بسازد، معلوم نیست که این بار چرا روابط پیچیده آدم ها را چنان ساده سازی می کند که سرآخر مخاطب با روایتی ساده و دم دستی مواجه است. به گونه ای که شبیه قهرمان سریال پرمخاطب مظنون(Person of interest) راننده تاکسی ساده فیلم(رزمنده سابق) بدون اینکه کسی ببیندش وارد بیمارستان می شود و سوپرمن وار دست به دزدی می زند البته با نیت خیر. مخاطب هم متحیر می ماند که این وصله هالیوودی را چگونه به فیلمی ایرانی با موضوعی شهری و رئال بچسباند.
اگر زمانی «یه حبه قند» می توانست حدود 53 دقیقه از قصه فیلم را بدون هیچ اوج و فرودی به نمایش بگذارد و بدون اینکه اتفاقی بیفتد و مخاطب از فیلم و نحوه فیلمبرداری آن کیف کند، اما این بار شخصیت ساکت اول فیلم کوله باری از سوال های بی جواب و ابهام آمیز را به نیمه دوم فیلم می ریزد. وقتی هم که هیچ گره گشایی در فیلم دیده نمی شود، این مخاطب است که این کوله بار سوالات را با خود بیرون می آورد.
البته این امر به معنای مثبت بودن فیلم نیست؛ چون شما نه با پایانی باز، بلکه با پایانی رو به دیواری محو مواجه اید. شبیه همانی که در پوستر فیلم می بینیم. شخصیت اول فیلم، میان آدم ها فقط با دختر کوچک سرپستار(با بازی شبنم مقدمی) ارتباط گفتاری برقرار می کند. انگار که بقیه آدم ها معصومیتی از دست رفته دارند و جواب همه این گناهکارانی که مدام در حال تهمت زدن به او هستند، خاموشی است.
این خاموشی همان قدر که برای کارمندان بیمارستان و پزشکان آزاردهنده است برای مخاطب هم، چنین است. ای کاش می شد مخاطب اندازه همسر راننده، می توانست او را بشناسد تا بتواند دوستش بدارد. اما به هیچ وجه این اتفاق نمی افتد. اگر جامعه دیگر مثل دوره جنگ معصومیت ندارد و لیاقتش خاموشی است ، ای کاش شخصیت اول فیلم «امروز» کمی شبیه دیروز های خود (در جنگ) و دیروزهای میرکریمی (در فیلمسازی) کمی هنرمندانه تر و شفاف تر عمل می کرد.(علی شاکر/ نامه نیوز)
سه شنبه 15 بهمن 1392 17:16
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 45]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها