تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1870336580
یادداشت/ امیر ابیلی سندرم فرهادی؛ بیماری جدید سینمای ایران
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت/ امیر ابیلی
سندرم فرهادی؛ بیماری جدید سینمای ایران
بعد از فراگیر شدن «سندروم کیارستمی» در اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد و اشتیاق عجیب کارگردانان جوان برای دیده شدن در جشنواره‌های خارجی، حالا ظاهراً چند سالی هم باید درگیر «سندروم فرهادی» باشیم.
بعد از فراگیر شدن «سندروم کیارستمی» در اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد، و اشتیاق عجیب کارگردانان جوان برای دیده شدن در جشنواره‌ها با کپی کاری‌های سردستی و ناشیانه از سینمای کیارستمی که تازه خودش هم «سینما» به حساب نمی‌آمد و خارج از محافل روشنفکری اساساً مشتری و مخاطبی نداشت، حالا ظاهرا چند سالی هم باید درگیر «سندروم فرهادی» باشیم. البته همان موقع که بلیط فرهادی در جشنواره‌های داخلی و خارجی برنده شده بود می‌شد چنین روزهایی را پیش‌بینی کرد، اما ظاهرا سندروم جدید از بیماری دهه هفتاد بسیار فراگیرتر است و سینمای ایران را چه به لحاظ فرم و چه محتوا بسیار تحت تاثیر خود قرار داده است. در همین دو روزی که از جشنواره گذشته و پیش از آن در فیلم‌های بی‌مجوزی که در توقیف داخلی و اکران در جشنواره‌های خارجی به سر می‌برند، شیوع شدید بیماری کپی‌کاری از روی دست فرهادی به شدت واضح است و نگران کننده. فرمول هم حالا دیگر ساده است. شما برای ساخت فیلم‌های اجتماعی، فیلم‌هایی در رابطه با طبقه متوسط شهری، فیلم‌هایی درباره نوجوانان در دوران بلوغ و ... نیاز به خانواده‌های کم‌جمعیتی دارید که در آن زن و شوهر با هم مشکل داشته باشند. در صحنه‌های متوالی سر هم فریادهای اغراق‌شده بزنند، گوشی تلفن‌شان را به دیوار بکوبند و ... اگر هم شد در چند صحنه همدیگر را بزنند. دقت کنید که این صحنه‌های داد و فریاد اگزجره و غیر طبیعی بسیار «سینمایی» است و مردم بسیاری پول می‌دهند به سینما می‌آیند تا این صحنه‌های دعوا و فریاد را ببینند پس هرچه این صحنه‌ها بیشتر و اغراق‌شده‌تر بهتر. باید دقت کنید معمولاً فرد یا افرادی از شخصیت‌های فیلم قصد مهاجرت داشته باشند. حالا چه به دلیل فرار از مشکلات اجتماعی و اقتصادی داخلی، چه برای تحصیل. داستان باید طوری پیش برود که در لحظاتی از ماجرا شخصیت‌ها بین دروغ گفتن و نگفتن شک کنند و اگر هم دروغ گفتند مخاطب به آنها حق بدهد. جز این‌ها معمولاً باید پای یک یا چند خیانت هم در ماجرا باشد تا فیلم بسیار «اصیل»تر و جایزه‌بگیرتر از آب دربیاید. باید دقت کنید که در فیلم اکثر نماها مدیوم‌شات‌هایی تلویزیونی باشد. دقت کنید که در این روش فیلمسازی کارگردان نیاز به چیدن میزانسن‌های خاص برای صحنه‌ها ندارد. کافیست به فیلمبردارتان بگویید یک فیلم دوربین روی دست به سبک فرهادی می‌خواهید تا خودش همه کارها را انجام دهد. این فرمول ساده اکثر قریب به اتفاق آثار مثلاً اجتماعی کارگردانان جوان است. سینمایی که در ساختار اساساً «سینما» نیست و تله‌فیلم است و در داستان‌پردازی حالا دیگر کلیشه شده و غیرجذاب. نه خلاقیتی در کار است و نه دیگر حرف جدید و جدی. همه‌چیز یک کپی‌کار دست چندم است. باز حداقل سینمای خود فرهادی ریتمی سینمایی دارد و فیلم‌ها مخاطب را جذب می‌کنند و پای داستان نگه می‌دارند. در آثار کپی شده با داستان‌های لاغر و کم‌مایه‌ای طرفیم که بی‌خودی کش آمده‌اند و تبدیل به فیلمی سینمایی شده‌اند. این یکی از مشکلات مهم سینمای امروز ایران است. سینمایی که اگر باقی فیلم‌هایش هم همینطور باشند، باید قید مخاطب را در سال آینده بزند و شاهد تعطیل شدن سینماهای بیشتری باشد. امیر ابیلی انتهای پیام/ی
92/11/14 - 16:03
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 109]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها