محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829841940
چرا رسانه‌ها از مرگ دو شهروند عقب ماندند؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۲ بهمن ۱۳۹۲ - ۱۲:۵۰
روز عید بود، یکشنبه 29 دی ماه 1391. تقریبا همه شهر تعطیل و غرق شادی یا استراحت. اما علاوه بر خبرنگاران، پزشکان، آتش‌نشانان و مشاغلی از این دست، بودند کسانی‌که به هر دلیلی ناچار بودند روز تعطیل هم سرکار بروند، ولی با کمترین حقوق قانونی و انسانی. چندین و چند زن هم در یک کارگاه تولیدی لباس مشغول به کار روز تعطیل خود را می گذراندند. ناگهان حادثه خبر نکرد و کارگاه آتش گرفت. آتش جلوتر آمد و افراد کارگاه به لب پنجره نزدیک‌تر شدند. به امید کمک آتش نشانی تا لبه پنجره آمدند، اما تجهیزات آتش نشانی کار نکرد و دو زن هم به امید نجات از سوختن در آتش، به آغوش مرگ بر اثر سقوط افتادند. حادثه حوالی ساعت 12 ظهر روز یکشنبه رخ داده بود. آنقدر تلخ و تکان دهنده بود که حتی رسانه‌های خارجی هم این خبر و گزارش تصویری تکان دهنده آن را در همان روز پوشش دادند. هرچند خیلی از خبرگاری‌ها و صداوسیما از آن جا ماندند، صبح دوشنبه اما در روزنامه‌ها هم تقریبا خبری از این حادثه نبود یا در کمتر جایی اشاره شد. به غیر از یک روزنامه که تیتر یک خود را به این حادثه اختصاص داده بود، مابقی روزنامه ها یا مطلبی کوتاه را در صفحات لایی به آن اختصاص داده بودند یا اصلا آن‌را ندیده بودند. به گزارش خبرنگار ایسنا، فردای آن روز درحالی‌که بسیاری منتظر بودند رسانه‌ها به‌عنوان تریبون افکار عمومی ازمسوولان برای چنین اتفاقی بازخواست کنند، رسانه‌ها سکوت کردند و آنقدر زمین را برای مسوولان باز گذاشتند تا آن‌ها از همین سکوت استفاده کرده و تقصیر را به گردن قربانیان که به‌دلیل لیز خوردن از ساختمانی پنج طبقه به پایین پرت شده بودند، بیاندازند! امروز چهارشنبه دوم بهمن ماه است، سه روز از ماجرا گذشته و تیتر یک بیشتر روزنامه‌ها مربوط به همین ماجراست. یکی شهرداری را مقصر دانسته و دیگری از خانواده کشته‌شدگان گفته است. اما شاید کمی دیر! دیر از آن جهت که در مرگ این دو زن تقصیر مسوولان آنقدر مشخص بود که نیاز به دلیل نداشت اما رسانه‌ها آنقدر کوتاهی کردند که به قول خانواده کشته‌شدگان، مسؤولان با بی‌شرمی تمام، به جای عذرخواهی، تقصیر را به گردن قربانیان می‌اندازند. البته این تنها عقب‌ماندگی رسانه‌های مکتوب در چند روز گذشته نبود، بلکه بسیاری از آن‌ها درباره دعوت از ایران برای مذاکرات ژنو 2 نیز، عقب ماندند و درحالی‌که شب گذشته دعوت از ایران پس گرفته شده بود، تیتر صبح بسیاری از آن‌ها دعوت از ایران برای این مذاکرات بود. با این اوصاف، باید پرسید دلیل عقب ماندگی رسانه‌ها چیست؟ آیا روحیه روزنامه‌نگاری آنقدر ته نشین شده که بسیاری از روزنامه‌نگاران پرسیدن سوال و بازخواست از مسوولان را به فراموشی سپرده‌اند؟ نکته‌ی دیگر این است که عمق کار روزنامه‌نگاری را چه شده است. از این حادثه که بگذریم - که البته اصلا قابل گذشت نیست - در چند روز آینده، چند گزارش خواهیم خواند درباره‌ی فوج کارگرانی که در شرایط شبیه برده‌داری در چنین کارگاه‌هایی استثمار می‌شوند؟ چند گزارش خواهیم داشت درباره بستر آلوده به فساد اداری که اگر کار خود را درست انجام می‌داد، این‌گونه فاجعه‌های انسانی کمتر احتمال رخ دادن داشت؟ این نوشتار، قطعا کل جامعه‌ی روزنامه‌نگاری، ازجمله خود ما را شامل می‌شود. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها