تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834028031
برخورد احتیاط آمیز اسکار با «12 سال بردگی»
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
برخورد احتیاط آمیز اسکار با «12 سال بردگی»
منتقدان سینمایی و اهل فن در آمریکا عقیده دارند آکادمی اسکار توجه خوبی به درام ضد تبعیض نژادی «۱۲ سال بردگی» نشان نداده است.
به گزارش خبرگزاری فارس، آنها این تحلیل را در شرایطی ارائه می‌کنند که فیلم در رشته‌های اصلی مراسم اسکار، نامزد دریافت جایزه شده است. آکادمی اسکار چند روز قبل اسامی نامزدهای دور جدید مراسم اسکار را اعلام کرد و 12 سال بردگی در رشته‌های بهترین فیلم، کارگردان، فیلم‌نامه اقتباسی و بازیگر مرد نقش اول و مکمل (چیویتل اجیوفور و مایکل فاسبندر) نامزد دریافت جایزه شده است. اما فیلم‌های جاذبه و کلاهبرداری آمریکایی در تعداد بیشتری رشته نامزد دریافت جایزه شده‌اند و بر همین اساس، اهل فن عقیده دارند آکادمی در شب مراسم اسکار به این دو فیلم توجه بیشتری نشان داده و جوایز اصلی را بین آنان پخش خواهند کرد.
برخی از تحلیل‌گران و منتقدان سینمایی می‌گویند باید منتظر بود و دید اعضای آکادمی، جوایز اصلی خود را به کدام فیلم‌ها و هنرمندان خواهند داد. به گفته آنها، 12 سال بردگی با لحن تاریک و تلخ خود به بازسازی بخش مهم و حساسی از تاریخ آمریکا پرداخته و موضوع بردگی را از زاویه تازه‌ای مورد بحث و بررسی قرار داده است. این فیلم براساس یک ماجرای واقعی ساخته شده و قصه سیاه پوست آزادی را تعریف می‌کند که ربوده شده و به عنوان برده به یک مزرعه‌دار سفید پوست بی‌رحم فروخته می شود. او برای دوازده سال به عنوان برده در این مزرعه کار می‌کند و بالاخره می‌تواند سند آزادی خود را به دست بیاورد. او در حالی مزرعه و بقیه برده‌های سیاه پوست را ترک می‌کند که هنوز اکثریت سیاهان به عنوان برده روزگار می گذارنند.
استیو مک کوئین کارگردان انگلیسی تبار و سیاه پوست سینما که در کارنامه‌اش فیلم‌های اجتماعی و پر سر و صدای اعتصاب غذا و شرم را هم دارد، می‌گوید از استقبال بالای تماشاگران آمریکا از ساخته جدید تعجب نکرده است. او در گفت‌وگو با اندرو دایزمن منتقد و گزارشگر هفته‌نامه اسکرین اینترنشنال به این نکته اشاره می‌کند که ساخت فیلمی مثل 12 سال بردگی برای او حکم یک ضرورت را داشته و او باید تماشاگران آمریکایی و غیر آمریکایی را با بخش تاریک تاریخ آمریکا و موضوع بردگی سیاهان بیشتر آشنا می‌کرد. تهیه کنندگان فیلم هم که 20 میلیون دلار صرف تولید آن کرده‌اند، از فیلم‌نامه ان به عنوان یک مضمون سخت و تند و تیز اسم می‌برند و می‌گویند برای تعریف درست و سر راست چنین قصه‌ای، کسی به جز استیو مک کوئین نمی‌توانست امر کارگردانی آن را به عهده بگیرد. البته برای یک فیلم انگلیسی هزینه تولید 20 میلیون دلاری، یک رقم بالا به حساب می‌آید. اما استقبال تماشاگران سینما از فیلم، باعث شد تا رقم هزینه‌های آن تامین شود و حتی تبدیل به کاری پولساز هم بشود.
مک کوئین از سال 2008 در صدد ساخت فیلمی با مضمون بردگی بود. او در همین سال فعالیت فیلم‌سازی خود را شروع کرد.اعتصاب غذای او که درباره بابی ساندز بود با موفقیت معنوی زیادی روبرو شده بود و نزدیکان مک کوئین می گفتند هنوز زود است که او به سراغ تاریخ بردگی آمریکا برود. اما موفقیت کلان اولین ساخته سینمایی مک کوئین، کمک کرد تا بتواند درباره پروژه رویایی خود صحبت کند. او همکاری با جان رایلی فیلم‌نامه نویس آمریکایی را شروع می‌کند و بحث تولید فیلم تاریخی و حماسی او جدی می‌شود.
به گفته مک کوئین:« در آن زمان به فکر آن بودم که یک آمریکایی آفریفایی تبار آزاد را در مرکز ماجراها قرار دهم. او ربوده شده و کمی بعد وارد دنیای خشن و پر دردسر بردگی می‌شود. این تمام چیزی بود که در ذهن داشتم و بر سر جزئیات آن، هنوز به نتیجه مشخصی نرسیده بودم. کتاب خاطرات قرن نوزدهمی سولومون نورتاپ را خواندم و از تجربه بردگی او وحشت کردم. حقیقتاً شگفت زده شده بودم. پس از پایان مطالعه کتاب، نوعی حس خشم و عصبانیت داشتم. در عین حال نگران بودم و از خودم می‌پرسیدم چرا تا قبل از این چیزی درباره این کتاب نمی‌دانستم؟ تعجبم زمانی بیشتر شد که فهمیدم بسیاری از دوستان و آدم‌های دور و برم هم، چیزی درباره این کتاب و محتویات آن نمی‌دانند. بعضی وقت‌ها شما می‌توانید مثل یک اهن‌ربا و نیروی جذب کننده باشید و می‌خواهید که بدترین چیز ممکن به سراغ‌تان بیاید.»
کتاب خاطرات سولومون نورتاپ دقیقاً توضیح می‌دهد که چگونه یک آمریکایی آفریقایی‌تبار در سال 1841 توسط دو سفید پوست روبروده شده و به عنوان یک برده فروخته می‌شود. او برای دوازده سال در یک مزرعه پنبه در لونیزیانا به عنوان برده کار می‌کند ، تا بتواند آزادی دوباره‌اش را به دست بیاورد. نقش این برده را در فیلم چیویتل اجیو فور بازی می کند. پیدا کردن او برای بازی در این نقش، به همان سختی پیدا کردن سوژه فیلم بود. او می‌گوید:« بعد از اکران عمومی اعتصاب غذا بود بود که برای ملاقات و صحبت با استیو مک کوئین راهی آمستردام شدم. با هم درباره فیلم‌های سینمایی و تاثیری که می‌توانند بر تماشاگران بگذارند، حرف زدیم. کلی پیاده‌روی کردیم و حرف هایمان به درازا کشید. امیدوارم بودیم بتوانیم در پروژه‌ای با هم کار کنیم و درباره سوژه‌های مختلفی صحبت کردیم. اما هریک را به دلیلی کنار گذاشتیم و به این نتیجه رسیدیم که هیچ یک از آنها، مناسب کار نیستند. من به خانه‌ام برگشتم. زمانی که فیلم‌نامه 12 سال بردگی را برایم فرستاد، یک شبه تمام آن را خواندم. نزدیک صبح بود که مطالعه‌اش را تمام کردم و احساس کردم خیلی دوستش دارم. محو شکوه و جاذبه آن بودم. اما سئوالی مهم در ذهنم نقش بسته بود. به این نکته فکر می کردم که آیا من و یا هرکس دیگری می‌توانیم این نقش را به درستی بازی کرده و عدالت را در رابطه با آن رعایت کنیم؟ این شک و دودلی تا زمان زیادی همراه با من بود. اما استیو کاملاً مطمئن بود که من می‌توانم این نقش را بازی کنم.»
اجیوفور هم پس از خواندن چندباره کتاب سولومون به این نتیجه می‌رسد که باید نقش او را جلوی دوربین بازی کند.این بازیکر که والدین نیجریه‌ای دارد، به خوبی با قصه زندگی سولومون و آدم‌هایی مثل او آشنا بود. به گفته او: «از وقتی چشمم را باز کردم، با بردگی آشنا بودم. در نیجریه هم بردگی سابقه‌ای طولانی داشت. بسیاری از اهالی قبیله ایگبوس از نیجریه به کشورهای دیگر برده شدند تا به عنوان یک برده به کار گرفته شوند. به همین دلیل، به این نتیجه رسیدم که نقش برده فیلم مک کوئین را من باید بازی کنم.» مک کوئین می‌گوید پس از نگارش فیلم‌نامه، انتخاب بازیگران آن دومین بخش مهم کار تولید 12 سال بردگی بود: «انتخاب بازیگران در عین حال، حکم یک تجربه شگفت‌انگیز را هم داشت. خیلی‌ها به من گفتند هرکاری از دستمان برآید برای تو و فیلمت می‌کنیم. این مسئله به من قوت قلب می‌داد و مصمم‌ترم می کرد تا کارم را با روحیه و توان بیشتر و بالاتری انجام دهم. کسانی قبل آلفرد وودوارد، پل جیاماتی و بندیکت کامبرباخ قبول کردند که در نقش‌های مکمل و کوتاه فیلم بازی کنند. آنها می‌خواستند بخشی از یک پروژه پر سر و صدای اجتماعی باشند.»
مک کوئین و تدوین‌گر او جو والکر، تدوین اولیه فیلم را در منزل او در آمستردام انجام دادند و برای تدوین نهایی راهی لس‌آنجلس شدند. مک کوئین از تهیه‌کنندگان مستقل فیلم خواسته بودند در کار تدوین نهایی آن دخالت نکنند و بگذارند او کار را به میل خودش انجام دهد. او فیلم را با تمام احساس و انرژی خود ساخته بود و نمی‌خواست این کار، تبدیل به یک فیلم کم ارزش اشعاری شود. مک کوئین که همیشه تدوین نهایی فیلم‌هایش را خودش انجام می‌دهد، می‌گوید:« زمانی که فیلمی می‌سازم از خودم می‌پرسم: کدام نوع فیلم‌ها هستند که مرا تغییر می‌دهند و یا تاثیر ویژه‌ای روی من می‌گذارند؟ به صورت طبیعی، آن‌هایی که در خود عنصر چالش را دارند. در تمام مدت ساخت 12 سال بردگی، تلاش داشتم این عنصر در قلب قصه وجود داشته باشد.بسیاری از منتقدان پس از تماشای فیلم از سختی و تندی آن گفتند و احساس کردم توانسته‌ام کارم را به درستی انجام دهم.»
استقبال منتقدان سینمایی و تماشاگران معمولی از 12 سال بردگی خوب و بالا بوده است. اما گروهی از منتقدان سینمایی می‌گویند اعضای آکادمی اسکار که معمولاً برخورد محتاطی با محصولات پر سر و صدای اجتماعی کنند، علاقه زیادی به مطرح شدن این فیلم در مراسم اسکار ندارند. به همین دلیل، گفته می‌شود این درام پر تنش ضد تبعیض نژادی در شب برپایی مراسم اسکار، با موفقیت زیادی روبرو نخواهد شد. برخی از اهل فن بر این باور هستند که آکادمی اسکار، جوایز اصلی خود را بین دو فیلم گوش بری آمریکایی و جاذبه تقسیم خواهند کرد. البته آنها به جنبه‌های مثبت و ویژه این دو فیلم هم اشاره کرده و می‌گویند آنها هم از ارزش هنری و اجتماعی برخوردارند. اما در کنار ارائه این تحلیل، آنها می‌گویند فیلم استیو مک کوئین دارای ارزش‌های بیشتری است.
گروهی از منتقدان سینمایی و تحلیل‌گران امور هنری می‌گویند در فرصت باقی مانده تا برپایی مراسم جوایز اسکار، استیومک کوئین و تهیه کنندگان 12 سال بردگی باید هجوم تبلیغاتی گسترده‌ای را سازمان‌دهی کنند، تا آکادمی اسکار را مجبور به یک گزینش منطقی و اصولی کنند. به نوشته رسانه‌های گروهی رقابت سختی بین سه فیلم 12 سال بردگی، جاذبه و گوش‌بری آمریکایی وجود دارد و طرفداران سینمای متعهد و اجتماعی باید تلاش کنند تا درام اجتماعی استیو مک کوئین برنده اصلی این رقابت باشد. انتهای پیام/
92/11/01 - 11:49
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 96]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها