محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830370332
نگاهی دیگر به آلودگی
واضح آرشیو وب فارسی:الف: نگاهی دیگر به آلودگی
بخش تعاملی الف - فرید مخاطب
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : يکشنبه ۲۹ دی ۱۳۹۲ ساعت ۱۰:۳۳
مبارزه با آلودگی هوا به یکی از مسائل مهم در شهرهای بزرگ تبدیل شده است و این مساله خاص شهر های ایران نبوده و نیست. آلودگی هوا از طرفی تاثیر مستقیم و مخربی بر سلامتی شهروندان دارد و از دیگر سوی به علت متعدد بودن عوامل ایجاد آن به مساله خاصی تبدیل شده است.کشورهای پیشرفته تجربیات بسیاری در این حوزه پیدا کرده اند و در خصوص مطالعه راه های کاهش آلودگی هوا کار های بسیاری انجام داده اند که می توان برای کنترل و کاهش آلودگی هوا از تجربیات این کشور ها بهره جست. در کشور ما نیز قدم اول در راه کاهش آلودگی هوا برداشته شده و آن حساسیت بالایی است که در این خصوص ایجاد شده است. وقتی افکار عمومی در مورد آلودگی هوا حساس می شود می توان این امید را داشت که با انجام اقدامات دقیق و پیوسته علمی این آلودگی را کاهش داد. اما یک خطر در چنین شرایطی در کمین است که عمدتا گریبان مدیران اجرایی را می گیرد و آن عوام زدگی در حل مشکل آلودگی هوا است.به رغم تلاش های ارزشمندی که دولت ها در حوزه های مختلف اطلاع رسانی و کنترل آلودگی هوا انجام داده اند ولی متاسفانه پراکندگی مراکز اظهار نظر کننده رسمی در این حوزه و پراکندگی اطلاعاتی که به افکار عمومی داده می شود در کنار عدم بررسی علمی دقیق مساله حتی خود مدیران را نیز دچار نوعی سردرگمی و حتی عوام زدگی در موضوع کرده است. به عنوان مثال در خبر ها داشتیم که توسط برخی مدیران اعلام شده بود: ۶۰ در صد آلودگی هوای تهران مربوط به صد هزار خودروی فرسوده است. در این جمله دو ایراد اساسی نهفته است، یکی ایراد مفهومی است و دیگری نا معتبر بودن علمی چنین نظری است. نوعی تقلیل گرایی (تبیین یک مساله در سطوح پایین) در این نوع طرز فکر نهفته است. این تقلیل گرایی دو ایراد اساسی دارد. یکی عدم توجه به مسائل جدی تر آلودگی هواست و دیگری اتخاذ تصمیمی است که صاحبان خودرو های فرسوده را دچار مشکلاتی می کند که به دلایلی که ذکر خواهد شد نه لازم است نه ضروری. تعریفی که در ایران از خودرو فرسوده شده است و مبنای تعریف بر سن ماشین قرارداده شده است اساسا اشتباه است. همین خودرو هایی که امروز با این تعریف باید فرسوده اعلام شود روزی طبق قوانین همین کشور یا وارد کشور شده است و یا در کارخانه های همین کشور تولید شده است. در هردو حالت سرمایه های این کشور خرج این خودروها شده است .تولید هر پیکان علاوه بر سرمایه هایی که برای آن هزینه شده آلودگی قابل توجهی را هنگام ساخت در کارخانه به محیط وارد کرده است. جز جوامع مصرف گرا هیچ جامعه ای را نمی توان یافت که به این راحتی با یک تعریف غیر دقیق و به راحتی یک چشم بر هم گذاشتن راجع به نابودی سه میلیون وسیله تصمیم گیری کند در حالی که ضرورت علمی چنین کاری در شرایط امروز به هیچ وجه اثبات نشده و کارهای اساسی و مهم دیگر در این حوزه انجام نشده مانده است. طبق منطق فنی، خودرویی که استانداردهای روز ساخت خود را داراست نمی توان و نباید فرسوده نامید و گرنه کشورهای بزرگ خودروساز مثل آمریکا یا آلمان، به مراتب راحتر از ما می توانسسنتد حکم به فرسودگی میلیون ها خودرو بدهند. تا کنون حدود ۱،۴۰۰،۰۰۰دستگاه خودرو از رده خارج شده است ( نقل از همشهری ۱۵ دی ماه ۹۲ ) اگر این جریان چنان تاثیری در هوای شهرهای ما داشت امروز دیگر شاهد این وضعیت امروز نبودیم حال چگونه ۱۰۰ هزار خودرو اگر از چرخه ترافیکی خارج شود می تواند ۶۰ درصد آلودگی را حل کند. حال نگاهی به وضعیت آلودگی هوای شهرهای بزرگ نشان می دهد مشکل آلودگی پیچیده تر از آن است که بتوان با یک تعریف غیر اصولی و تقلیل آلودگی هوا به خودروهای قدیمی مشکل را حل کرد و صاحبان این خودرو ها را دائم در فشار قرارداد تا وادار به رهایی وسیله نقلیه خود شوند.این توضیحات به این معنی نیست که خودرو های شخصی عامل آلودگی نیستند .در این تاریخ به دلیل تغییری که در این چند سال اخیر در سیستم سوخت رسانی خودرو ها انجام شده است استدلال عاملیت ۱۰۰ هزار خوردو برای ۶۰ درصد آلودگی را زیر سوال می برد. اگر قراراست تصمیم ما سه میلیون از شهروندان را تحت تاثیر مستقیم قراردهد حتما باید وجاهت علمی داشته باشد و حتی پس اثبات این وجاهت باید حقوق مالکیت افراد را در این خصوص محترم شمرد. وقتی می توان با وسازو کارهای قانونی مناسب مصرف خودرو های شخصی را بهینه کرد پس چرا باید با اقدامات ضربتی و غیر ضروری مشکلات دیگری بوجود آورد. در تاریخ ۱۵/۱۰/۹۲ در روزهایی که تب آلودگی تمام شهر را فرا گرفته است با وجود ۱۰۰ هزار خودرو فرسوده در شهر شاخص آلودگی هوای تهران در تمام گازهای مونواکسید کربن ، ازن، دی اکسید گوگرد و ذرات معلق کمتر از ده میکرون در شرایط سالم قراردارد. چگونه است با صد هزار خودرو فرسوده در شهر این گازها در این سطح قراردارند. آنچه در آمار بالا است ذرات ۲.۵ میکرون است که به علت سبک بودن و متعدد بودن منشاء تولیدشان بدون بررسی علمی دقیق نمی توان آنها را به یک عامل نسبت داد. نمونه این توضیح شرحی است که در گزارش سالانه کیفیت هوای تهران در سال ۹۰ می خوانیم : ...بجز ایستگاه منطقه ۴ که تغییرات غلظت آلاینده ] ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون [ از تغییرات ترافیکی تبعیت می کند در سایر ایستگاه ها تغییرات غلظت آلاینده PM ۲.۵ از الگوی مشخصی پیروی نمی کند.به طور مثال در ایستگاه مسعودیه در ساعت ۱۳ حداکثر غلظت این آلاینده و در ایستگاه ستاد بحران در این ساعت حداقل غلظت این آلاینده مشاهده شده است.همچنین در ایستگاه اقدسیه در ساعت پیک ترافیک ( ساعت ۱۹ ) حداقل غلظت این آلاینده رخ داده است لذا امکان تفیسر دقیق رفتار این آلاینده با اطلاعات موجود وجود ندارد. این نشان می دهد با موضوع ساده ای رو به رو نیستیم و نمی توان با تقلیل موضوع به تبیینی سطحی و ساده مشکل را حل کرد. برای تبیین روشن تر موضوع تعریفی را که سازمان حفاظت از محیط ایالات متحده آمریکا (EPA) ارایه کرده است می خوانید: ذرات نرم (PM۲.۵): مثل ذراتی که در دود و مه دیده می شود که اندازه آنها ۲.۵ میکرون یا کمتر است. این ذرات مستقیما از آتش جنگل ها بوجود می آید و یا وقتی گازهای خروجی از نیروگاهای برق، صنایع و اتومبیل ها در هوا واکنش می دهد. ... این ذرات به دو دسته تقسیم می شوند : مستقیم و غیر مستقیم.]نمونه مستقیم آنها همان است که از آتش سوزی جنگل ها و دود حاصل می شود [ و نوع غیر مستقیم آن مثل سولفات ها است که از دی اکسید سولفور آزاد شده از نیروگا ه های برق و صنایع ایجاد می شود و مثال دیگر آن نیترات ها هستند که از اکسیدهای نیتروژن حاصله از نیروگاه های تولید برق و اتومبیل ها دیگر جاهایی تولید می شوند که سوخت فسیلی می سوزانند. ترکیب شیمیایی این مواد به منطقه ، زمان و آب و هوا بستگی دارد.این تعریف می تواند تایید دیگری باشد بر این گزارش: یکی از مهمترین دلایل افزایش حجم آلودگی ها در کلانشهرها ی کشور کاهش شدید گاز رسانی به نیروگاهها و افزایش سوخت مایع و بویژه نفت کوره در این واحد هاست. ...آمار رسمی وزارت نیرو حاکی از آن است کا از ابتدای سال جاری تاکنون میزان گازرسانی به نیروگاههای کشور حدود ۷.۶ درصد کاهش یافته است و به حدود ۳۱ میلیارد متر مکعب رسیده است....وزارت نفت هم با تایید کاهش شدید گازرسانی به نیروگاه ها اعلام کرده است : میزان تحویل گاز به نیرو گاهها در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته حدود ۳.۵ میلیارد متر مکعب کاهش یافته است.( خبرگزاری مهر مورخ ۱۵ دی۱۳۹۲ ) آیا می دانید این کاهش در گاز رسانی به نیروگاه ها که آنها را مجبور به تغییر سوخت کرده است و آلودگی بسیاری را باعث شده کجا رفته است: گرم کردن خانه های فرسوده ما، ارضای عطش مصرف گرای ما وقتی در خانه هستیم و از روشنی و گرما به نحوی بیمار گونه لذت می بریم و ماشین های ما، تا استفاده شخصی از اتومبیل برایمان ارزان باشد. وقتی مرکز ثقل تصمیم گیری ما جای اشتباه باشد نه تنها مشکل پیش رو را حل نخواهیم کرد بلکه مشکلات دیگری هم گریبان ما را خواهد گرفت. هر راهکاری که مصرف بیشتر را در ایران تحریک کند باعث تشدید آلودگی خواهد بود. از انرژی ارزان گرفته تا پاداش به کسانی که در شهر با وسیله نقلیه شخصی تردد می کنند.وقتی گاز طبیعی را به ماشین های شخصی می دهیم و در عوض در نیروگاهها سوخت مایع می سوزانیم، وقتی به جای توسعه خطوط ریلی گسترده در شهر اعم از تراموا و مترو و توسعه اوتوبوس رانی مدرن و راحت بزرگراه می سازیم در حال پمپاژ آلودگی در شهرها هستیم. اگر در تصمیم های که اتخاذ می کنیم به جای مصلحت گرایی اصول گرایی را پیش بگیریم حتما به سراغ راه حل های علمی خواهیم رفت و مشکل را حل خواهیم کرد و برای حل مشکل به دنبال سراب نخواهیم بود. فرهنگ مصرف گرا از دولت آغاز می شود و در رگ وپی جامعه نفوذ می کند. اگر دولت به طور جدی به دنبال استفاده بهینه و اقتصادی از منابع خود باشد می تواند اسراف انرژی و منابع را در جامعه ایرانی کنترل کند. شهر های ایران وقتی در شب ها مثل روز روشن است نمی توان از مردم خواست چراغ کمتر روشن کنند.اگر در همین تهران به جای هر ۳۵ یا ۴۰ قدم چراغ هر ۱۰۰ قدم یک چراغ روشن باشد در حدود ۱۲ ساعت شب خواهیم دید چقدر در مصرف سوخت نیروگاهایی که برای تامین این روشنایی در حال کار هستند صرفه جویی می شود. نقشی که خانه های و شهر چراغانی شده ما در مصرف انرژی و منابع دارد بسیار مهم است و اگر این موضوع به درستی و اصولی حل نشود آلودگی همچنان باقی خواهد بود. همانطور که ملاحظه می کنید با یک پدیده پیچیده روبه رو هستیم و نمی توان با یک تعریف ساده و اجبار مردم به یک کار غیر ضروری مشکل ذرات ۲.۵ میکرون را حل کرد و مشکلاتی را بر زندگی آنها تحمیل کرد که ضرورتی نداشته است. منشاء آلودگی ها امروز شهرهای ما مدل ماشین ها نیست بلکه کثرت تردد است و موارد بسیار مهم و تاثر گذاری که در بالا به طور خلاصه ذکر شد.نتیجه اینکه برای کاهش آلودگی هوا بخصوص ذرات ۲.۵ میکرون باید کار جدی علمی و فرهنگی تمام عیار انجام داد و از هرگونه تقلیل گرایی اجتناب کرد. انرژی نباید آنقدر ارزان باشد که تا این حد اسراف شود ، منازل مسکونی نباید تا این حد بی کیفیت باشد که برای گرم نگه داشتن یا خنک کردن آن چند برابر استاندارد جهانی مصرف انرژی داشته باشد، شهرها را نباید در شب تا این میزان چراغانی کرد و نباید گمان کرد با تصمیمات غیر علمی و نادقیق می توان آلودگی را از بین برد.در پایان برخی راه حل های پیشنهادی در قالب راههای کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت ارایه می شود که امیداست در بهسازی محیط شهر های ما موثر باشد.راه حل های کوتاه مدت:۱- کاهش چراغ های شهر در حداقل مورد نیاز هنگام شب .۲- زوج فرد کردن تردد خودرو ها در روزهایی که آلودگی رو به افزایش است .۳- آموزش روش های کاستن از مصرف روزانه برق و انرژی در غالب آگهی های هر روز تلوزیون.۴- آموزش در خصوص ماهیت و نحوه شکل گیری ذرات آلاینده با دیدگاه علمی و نه اداری در برنامه های تلویزیون.۵- تنظم چراغ قرمز ها به گونه ای که حداقل میزان ممکن در پشت چراغ قرمز بمانند.۶- مجانی کردن حمل و نقل عمومی در برخی روزهایی که آلودگی رو به ازدیاد است و یا تردد زوج و فرد برقرار است.۷- تشویق مردم به نگهداری صحیح از وسیله نقلیه شخصی و ارتقاء سطح اطلاعات مردم در این حوزه.۸- حمایت از واردات انژکتور و قطعات موثر بر کارکرد اتومبیل از قطعه سازان معتبر و کاهنده آلاینده فارغ از مدل ماشین.راه حل های میان مدت:۱- خرید بنزین کارت سوخت شهروندان توسط دولت در صورت اعلام فروشنده بودن صاحب کارت ویا اقداماتی از این دست.۲- افزایش قیمت سوختی که با کارت جایگاه عرضه می شود در صورت انجام بند الف.۳- ارایه بنزین استاندارد. ۴- واردات اتوبوس های درون شهری درجه یک از کمپانی های معتبر.۵- تقویت موثر و کارآمد پست درون شهری جهت انجام بسیاری از کارهایی که لزومی به حضور خود شخص ندارد.۶- تفکیک کنترهای گاز در ساختمان هایی که کنتر مشترک است.۷- وارد کردن موثر و عملی دانشگاه هها و پژوهشگاه ها به موضوع آلودگی محیط و انرژی های نو و جلوگیری از انحراف موضوع به سمت مقاله نویسی در این خصوص.۸- عدم تحریک تقاضای خرید خودرو شخصی توسط دولت.۹- دوجداره کردن تمام پنجره هایی که عادی است و شروع این کار از خود دولت.۱۰- عدم ارایه هر گونه مجوز کارگاه صنعتی در حومه شهر ها.۱۱- ممنوعیت فروش تراکم توسط شهرداری ها و واگذاری توسعه شهر ها به مراجع عالیتر.۱۲- افزایش عوارض شهرداری از خودرو های شخصی فارغ از سال ساخت و خرج تمام آن در حوزه حمل و نقل عمومی داخل شهری در صورت اجرای موثر تمام بندهای پیشنهادی این بند.راه های بلند مدت:۱- تایید علمی پروژه ها در مجامع علمی پیش از اجرای آنها.۲- توسعه جدی و اجرایی انرژی های نو.۳- ساخت منازل مسکونی کم مصرف.۴- توسعه بهینه و حمایت موثر از را های ریلی در خارج و داخل شهر ها. ۵- آزادسازی قیمت سوخت.۶- عدم سرمایه گذاری در ساخت بزرگراهها در داخل شهرها.۷- سهیم کردن رانندگان تاکسی و وسایل نقلیه عمومی در پروژه های سود ده حمل و نقل عمومی یا نفت و پتروشیمی طبق اصول علمی و اقتصادی.۸- ایجاد کمربند سبز در اطراف شهر ها و جلوگیری از بزرگتر شدن آنها.۹- مراقبت علمی از توسعه فضاهای سبز داخل و خارج تا از کاشت درختانی که گرده افشانی آنها باعث بروز مشکلات تنفسی می شود و یا با آب و هوای منطقه همخوانی ندارد جلوگیری شود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 108]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها