محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832483531
درحاشيه نشست هيات انتخاب بخش بين الملل با دبيرجشنوارهجشنواره فجر و چرخي كه سي‌سال است دوباره اختراع مي‌شود
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: درحاشيه نشست هيات انتخاب بخش بين الملل با دبيرجشنوارهجشنواره فجر و چرخي كه سي‌سال است دوباره اختراع مي‌شود
دركشوري كه دانشمندانش غني سازي مي كنند،جاندار به فضا پرتاب مي كنند،موشك‌هاي داخلي ترس براندام دشمنان انداخته در عرصه فرهنگ هنوز در ابتدايي ترين موضوع مثل بخش بين الملل يك جشنواره آزمون و خطا مي كنيم.
خبرگزاري فارس - گروه سينما : نتيجه آخر اين مطلب را همين اول مي نويسم: كجاي دنيا ، جشنواره اي و مديريتي عملكردي چنين دارد؟ هردبير جديد، هردوره ، هرسال و هرماه قوانين و آيين نامه و مصوبه قبلي را وتو و به هم بريزد و« دوباره روز از نو و روزي از نو» و.... يكي بخش آسيا اضافه كند ، يكي حذف كند و دوباره يكي اضافه كند . يكي بار سفر ببندد به ينگه دنيا و ماركوپولو وار هنرمندي تجسمي را در پراگ و چك و... پيدا كند و به «از ما بهتران» سفارش توليد دهد ، آنوقت هنوز يك سال نشده ، يكي بيايد بگويد : اين سيمرغ نيست ، خروس است ! (جالب است كه همان متخصص و هنرمند متولي و مشاور سال گذشته اين پروژه ، امسال آن را خروس ناميده است) و ... سي سال است هنوز نمي دانيم بخش بين الملل لازم است يا مازاد ، بايد مستقل باشد يا جزيي از بازار فيلم است ، انتخاب ها اعتبار آور است يا مميزي فراري دهنده ، ما بايد فيلم و فيلمساز همفكر رصد كنيم يا جايزه هايمان توجه جهانيان را جلب كند، با محتواي معترضانه دل ها را بدست آوريم يا همنوايي با جهان غالب را پيشه كنيم ، برجسته سازي هويت كنيم يا دنباله رو جايزه هاي آكادمي ها باشيم ، انتخاب هايمان اكران جهاني را هدف بگيرد يا قانع به چترواكني در فستيوال ها باشيم و بسياري مسايل ديگر . آقايان ! بالاخره از يك جايي بايد اين شيوه مديريت شناور و متكي به آزمون و خطا را قطع كنيد.
براي ورود به بحث ، نخست به اين موضوع اشاره كنم كه نگارنده با تغييرات جشنواره مخالف نيست و حتي براين باور است كه تغيير ، تحول در پي دارد و تحول ، بالندگي و غناي محتوايي مي آفريند و هر پديده و رويدادي را معناي لازم مي بخشد. اما بحث اين قلم تغييرات كارشناسي و تخصصي براساس فرهنگ و ارزش هاي محتوايي و ساختاري ايران زمين است ونه با اتكاي بر سليقه و سياست هاي رخ داده درچارچوب تغيير دولت ، اتفاقي كه برهمين سياق دوباره ، سليقه و دولتي ديگر در پيش است . امسال متعاقب دوره هاي گذشته تغييراتي را در جشنواره شاهد خواهيم بود و دبير جشنواره معتقد است وقت نداشته و بايد سال آينده منتظر تغييرات جدي باشيم . سال هاست اين «چه كنم» ها تداوم يافته اما هنوز دوستان نمي دانند با بخش بين الملل چه كنند .
متاسفانه ! تجربه نشان مي دهد كه بايد نمايندگاني از نهاد هاي مسئول تر و دلسوزتر مثلا مانند شوراي عالي انقلاب فرهنگي ، شوراي فرهنگ عمومي ، شوراي عالي سينما (اگر ادامه يافت و موثر بود) ، و از همه مهمتر كميسيون فرهنگي مجلس و صاحب نظران سينما درقالب اتاق فكري چيزي جمع شوند و تكليف اين مهمترين رويداد فرهنگي كشور را با افق يك ساله ، پنچ ساله و بيست ساله ترسيم و تبيين كنند . (مطمئنا هزينه مالي اين اتفاق بيشتر از آزمون و خطاي يك سال جشنواره بيشتر نمي شود) ، تا ديگر شاهد مديريت هاي كم عمر نباشيم و در صورت هر جا به جايي ، تازه آمده ها ، به جاي تغيير كمي ، ادامه دهنده كيفي اين رويداد باشند.
شك نكنيد كه سردرگمي و صرف انرژي هر مدير جديد براي تغيير در ضوابط حاكم و تدوين آيين نامه هاي تازه و چگونگي و اجراي متمايز از دوره قبل ، علاوه بر فرسايش مدير و مجموعه اش ، سينماگران و مرتبطين با جشنواره را نيز دچار بي اعتمادي يا انتظارات بي مورد و نا بجا و پيامد هاي نا اميدانه مي كند . درحال حاضر هر مدير جديد همه توجيه اش صرف وقت براي تغييرات است . نوعي فرصت سوزي كه متاسفانه جايي براي پاسخ گويي بعد از اين ( به مردم و مراجع ) نمي گذارد . آيا همين عوامل ، بخش اصلي كم خاصيتي اين رويداد استراتژيك عرصه فرهنگي را تشكيل نمي دهد ؟
براي روشن شدن بيشتر موضوع ، فرازي از سخنان دبير محترم جشنواره را در جمع هيات انتخاب بخش بين الملل ، مرور كنيم : «طبيعي است و مي دانيم كه در دنيا هنوز براي ما فيلم نمي سازند ولي دست مان براي شروع چندان بسته نيست » ! يعني سي و يك سال، دور باطل زده ايم ؟! چون تازه مي خواهيم شروع كنيم . دستمان هم كمي بسته است (معني روي ديگر دستمان چندان بسته نيست) . حالا چه تضميني هست كه مدير بعدي ، يك سال ديگر يا دوره بعد ، دوباره شروع نكند ؟ همچنان كه مديران قبلي هركدام شروعي دوباره داشتند ، نداشتند ؟ چون اساسا معيار و ملاك شفاف و روشن ، و ضوابط و قانون مدون و شدني درميان نيست . واقعا كي و چگونه بايد برنامه ، سياست و هدف ما در محيط سينماي جهان مشخص شود ؟ واقعا الان معضل اين است كه دنيا براي ما فيلم نمي سازد ؟ (كه هست) مشكل بزرگ تر ما اين است كه نوع مديريتمان و همين جشنواره هايمان جهتي داشته كه ما براي دنيا فيلم ساخته و مي سازيم (حتما مي دانيم كه منظور از دنيا ، اكران جهاني نيست بلكه فيلم هاي خاص آنان براي ما يا ما براي آن ها است). خيلي واضح و بي پرده : مديريت شديم ، مديريت نكرده ايم.
سال ها قبل بهمن قبادي با فيلم ويديويي نيمه بلندش به جشنواره اصفهان آمده بود . در لابي هتل كه نگارنده هم حضور داشت او در تعريف از فيلمش به پيشنهادات خارجي هاي حاضر در جشنواره اشاره مي كرد كه گفته بودندند ورژن بلندش را بسازد جهاني مي شود ! كه شد « زماني براي مستي اسب ها» ! و او رفت . چرا راه دور برويم . همين چند روز پيش صحبت هاي اصغر فرهادي در گفتگو با رسانه اي خارجي بازتاب يافته بود . ايشان گفته بود زماني كه جدايي را مي ساختم نگاهم به مخاطب ايراني بود ، قبل از زيرنويس كردن فيلم ، يكي از مسولان برلين به ايران آمد و با مترجمش فيلم را ديد و گفت مي خواهيمش و...(نقل به مضمون) . آنها درست ، تخصصي و براساس سياست ها ، ارزش ها و جريان سازي جشنواره هايشان عمل مي كنند ، مسئله ما هستيم كه هر سال مي خواهيم «شروع» كنيم اما چه چيزي را واقعا به درستي هم معلوم نيست . آن هم دركشوري كه دانشمندانش غني سازي مي كنند ، جاندار به فضا پرتاب مي كنند ، موشك هاي داخلي ترس براندام دشمنان انداخته ، در حوزه سياست خارجي قطب مهمي از تصميمات جهاني و خصوصا منطقه اي شده ايم ، اما در عرصه فرهنگ هنوز در ابتدايي ترين موضوع مانند بخش بين الملل يك جشنواره مانده ايم.
آقايان اينجا ارزش ها ، هويت ، مليت و ديانتمان بايد فرهنگ سازي و به دنيا صادر شود در حالي كه سه دهه است كمترين بازدهي را داشته و دربرخي دوره ها كاركردي معكوس يافته است. آيا نبايد يك بار براي هميشه تكليف آن را روشن كنيم. الان واقعا كي مي داند در بخش بين الملل بايد چه فيلم ها و براساس چه معيارهاي ارزشي و اجتماعي برجسته شوند ؟ تا احتمالا فيلمسازي در نقطه اي از دنيا شايد به صرافت ارايه اثر به ما برايد؟ آيا برنامه اي و نمونه اي از فيلم و موضوعي داشته ، داريم يا خواهيم داشت تا ارايه و پيرامون آن تبليغ كنيم . مثلا درحال حاضر فيلمسازان كشور ميدانند ( در بحث موضوع و محتوا ) اگر اثري با رويكرد نفي خشونت ساخته شود ، در فلان جشنواره مورد توجه قرار مي گيرد .يا اگر در راستاي حقوق بشر باشد در بهمان جشنواره ، همچنين به ازادي بيان بپردازد يا فمينيستي باشد و ... نيز در جشنواره اي ديگر خواهد درخشيد و جايزه نقدي فلان رقمي در انتظارش هست ... آيا كسي در دنيا مي داند كه جشنواره فجر چه رويكردي دارد ؟ مثلا فردي يا فيلمسازي بگويند درصورت توجه به عدالت اجتماعي ، نفي سكولاريسم ، نقد سياست هاي استعماري ، افشاي روش هاي سلطه طلبانه آمريكا در جهان ، حمايت از خانواده و ... اثرش ديده خواهد شد ؟
شايد مديريت جشنواره بگويد مسئله به اين سادگي نيست . ولي واقعا به همين سادگي است ، شما بزرگش مي كنيد . براي همين نگارنده براين باور است كه مديريت فرهنگي ما (در بخش مهم سينما) نيازمند نهادي نخبه و دلسوز است تا براي مدتي فارغ از سياست بازي ها و تغيير و انتقاد از گذشته ، يكبار براي هميشه اين بخش را مديريت فكري كنند. درغير اين صورت چهار سال ديگر باز هم بايد در فلان بخش و رويكرد جشنواره شروع كننده روشي برمبناي آزمون و خطا باشيم.
بي تعارف ديگر نبايد منتظر نتيجه شد. حالا بي برو برگرد بايد نهادهاي مهم ذكر شده در بالا خود را مسئول تر ببينند . كميسيون فرهنگي مجلس ننشيند و نظاره كنند كه در عرصه برگزاري رويدادهاي هنري «هرچه پيش آمد خوش آمد » يا به سياق برخي مديريت هاي مياني ، بمانند تا چون صبح شد فكر فردا كنند . دوران تدبير و اميد است . پيش گيري از فرصت سوزي ، عين تدبير و اميد آفرين است.
يادداشت از محمد تقي فهيم
انتهاي پيام/ي
سه شنبه 3 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 85]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها