تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833517724
شب «ماسوجي ايبوسه» برگزار شد؛ ماسوجي ايبوسه بزرگ‌ترين نويسنده قرن بيستم ژاپن است
واضح آرشیو وب فارسی:ايلنا: شب «ماسوجي ايبوسه» برگزار شد؛ ماسوجي ايبوسه بزرگ‌ترين نويسنده قرن بيستم ژاپن است
«باران سياه» شاهكار اندوهناك ادبيات جنگ است كه با پس زمينه قرار دادن چنين رنگي توسعه مي‌يابد. ايبوسه به عنوان رمان جنگي، رمان «فرمانده‌اي كه از دور زيارت مي كرد» را نوشت اما «باران سياه» متفاوت با اين، شاهكار ادبيات جنگ است كه بيش از وحشت‌ناك بودن در لايه پنهاني خود اندوه و غم دارد. شب «ماسوجي ايبوسه» برگزار شد؛ ماسوجي ايبوسه بزرگ‌ترين نويسنده قرن بيستم ژاپن است
ايلنا: در برنامه‌ي ديگري از شب‌هاي بخارا كه در موزه‌ي صلح برگزار شد، محمدرضا سروش(رييس هيأت مديره موزه صلح) از تاريخچه موزه در تهران گفت و درباره‌ي علت برپايي شب «ماسوجي ايبوسه» اظهار كرد: كتاب «باران سياه» درباره‌ي قربانيان سلاح‌هاي كشتار جمعي است و رنجي كه انسانها از مواجه شدن با اين سلاحها متحمل مي‌شوند. همان‌طور كه ميدانيد سلاح‌هاي كشتار جمعي در جنگ جهاني اول به صورت سلاح‌هاي شيميايي مورد استفاده قرار گرفت. اما در جنگ جهاني دوم سلاح‌هاي شيميايي استفاده نشد، بلكه سلاح‌هاي مخرب‌تري به كار گرفته شد كه 50 ميليون نفر به بيرحمانهترين شكل كشته شدند. در جنگ جهاني دوم بشريت تجربه ديگري را پشت سر نهاد، بمبهاي اتمي كه در جريان بمباران هروشيما و ناكاساگي استفاده شد، باز هم همان داستان و همان رنج كه در خلال جنگ جهاني اول بر آدميان تحميل شد، تكرار شد و نشان داد كه گرچه ما پيشرفت كرده‌ايم و درك‌مان از هنر و علم و فرهنگ بالاتر رفته، ولي نتوانستيم توليد و استفاده از چنين سلاحهايي را كنترل كنيم. اين وجه تسميه نشست امروز است و آن‌چه در اين كتاب ميخوانيد داستان رنجي است كه بر يكي از قربانيان بمباران اتمي هروشيما رفته است. آن‌چه باعث نابودي چنين افرادي نشده و منشأ اثر بوده اميد است و بس.
به گزارش ايلنا، حسني سعدي(از اعضاي هيأت مديره موزه صلح و از جانبازان شيميايي جنگ تحميلي)، هم به ايراد سخنراني درباره‌ي موزه‌ي صلح و پيام آن پرداخت.
متن محمد نقيزاده، رييس گروه مطالعات ژاپن، را نيز عباس حسين‌نژاد خواند، كه در بخشي از آن آمده بود: رونمايي از كتاب «باران سياه» ماسوجي ايبوسه، نويسنده نام‌دار ژاپني، در طرد فاجعه‌ي هيروشيما با ترجمه‌ي شيواي آقاي قدرت‌الله ذاكري است. انتشار اين كتاب فرصت نادري است براي پژواك ادبيات صلح ژاپن كه از آن بايد به عنوان ميراث معنوي تمدني و پايدار اين كشور در جهان امروز ياد كرد.
همچنين نائومي شيميزو، استاد دانشكده‌ي مطالعات جهان، گروه مطالعات ژاپن، درباره‌ي زندگي و آثار ماسوجي ايبوسه گفت: ايبوسه ماسوجي در 1898 در شرقيترين استان ژاپن به دنيا آمد و در سال 1993 يعني در سن 95 سالگي از دنيا رفت. او تا قبل از درگذشت همچنان به عنوان نويسنده مشغول فعاليت بود. در دوران مدرسه هر چند ايبوسه در نوشتن انشا مهارت داشت، اما روي هم رفته دانش‌آموز زرنگي نبود و حتا در مقطعي قصد داشت نقاش بشود. اما به توصيه برادر بزرگ‌ترش كه عاشق ادبيات بود تصميم گرفت حرفه‌ي نويسندگي را در پيش بگيرد. با وجود اين براي اين‌كه ايبوسه بتواند از طريق نويسندگي زندگي خود را بچرخاند، ساليان درازي در پيش بود. تمام آثار ايبوسه به تدريج از سال 1929 مورد توجه عموم قرار گرفت و فروش رفت و چند نمونه از آثار اخير وي در اين برهه به رشته تحرير درآمدند. با شروع جنگ ايبوسه نيز به خدمت فراخوانده شد و مسؤوليت ويرايش روزنامه‌ي ژاپني كه در آن هنگام در چين چاپ مي‌شد، به وي داده شد. بعد جنگ و بازگشتن به ژاپن در سال 1965 شروع به نوشتن داستان دنباله‌دار «ازدواج دختر خواهرم» كرد. بعدها اين داستان، مايه‌ي اصلي رمان «باران سياه» شد. شخصيت اول اين اثر يعني شيئه ماتسو فردي است كه خود واقعاً در معرض تشعشات بمب اتمي قرار گرفته است. ايبوسه اعتراف مي‌كند كه من اين اثر را به عنوان يك مستند بر اساس عقيدهي شخصيام مبتني بر مخالفت با جنگ و اهميت دادن به واقعيت نوشتهام. خوانندگان اين اثر ميتوانند با اين رمان به عمق تأثيرات جنگ پي ببرند و پيامدهاي بمب اتمي را به خوبي احساس كنند.
به دعوت علي دهباشي از قدرت‌الله ذاكري(مترجم كتاب «باران سياه»)، خواسته شد سخن بگويد. او هم بخش‌هايي از ترجمه‌ي يادداشت كنزابورو اوئه درباره‌ي اين رمان را خواند كه در آن آمده بود: مي‌شود گفت ماسوجي ايبوسه بزرگ‌ترين نويسنده قرن بيستم ژاپن است. فكر مي‌كنم اين مطلبي است كه شما هم آن را تأييد مي‌كنيد. اين اواخر نويسنده‌اي از روسيه به ملاقات من آمد. آن وقت من چنين صحبت كردم، كه براي خوانندگان روس يك راه خوب وجود دارد تا بتوانند بفهمند ايبوسه چقدر نويسنده بزرگي بوده است. اگر به نمايندگي از نسل خودم صحبت كنم، هيچ‌كدام از ما فكر نمي‌كرديم، اتحاد جماهير شوروي از بين برود. در تاريخي بسيار طولاني، حوزه سوسياليزم شوروي در جهان وجود داشت و بعد از اين هم فكر كنم ادامه داشته باشد. اتحاد جماهير شوروي، تاريخي به درازاي زماني دارد كه ايبوسه ماسوجي داستان نوشت. هنگامي كه در روسيه انقلاب شد، ايبوسه نخستين دست‌نويس داستان «سمندر» را نوشت. پيش از اين‌كه ايبوسه از دنيا برود هم شوروي فروپاشيد. چقدر زندگي ادبي ايبوسه طولاني بوده است! اما آيا مي‌توان با همين راهنمايي برآورد كرد، ادبيات ايبوسه چقدر كامل است؟!
همچنين در بخش ديگري از اين يادداشت اشاره شده بود كه ايبوسه از نخستين رمانش كه در 20 سالگي نوشت، تا آخر عمر مسائلي مهم را هميشه همراه خود داشت. نخستين اثرش و برترين شاهكارش در آخرين سال‌هاي عمر به شكلي به هم مرتبط هستند و چنان است كه انگار در آن‌ها خوني مشترك جاري است. «باران سياه» به لحاظ ادبي بسيار عالي است. از ادبيات هم كه بگذريم، زياده‌روي نيست اگر بگويم آن بيان نيايش ژاپني‌هاست. اما اين مختص به ژاپني‌ها نيست، بلكه آن نيايشي است كه در سرتاسر جهان مفهمومي كلي و عمومي دارد. اين رمان مؤثر و طوري نوشته شده است كه به شكل وسيعي فهميده شود.
سهراب احمديان هم با موضوع «باران سياه، روايت ماهي و رودخانه» سخنراني كرد و گفت: اين رمان هر چند زباني سربسته و كنايه‌آميز دارد، ولي با اين حال از آن دسته از رمان‌هايي است كه توانسته با يك قدرت بي‌نظير و به بهترين شكل ويراني‌ها و آثار مخرب جنگ را به تصوير بكشد و بر خلاف خيلي از داستان‌هاي از اين نوع در روايت واقعيت‌هاي تلخي كه ممكن است باعث احساساتي شدن هر كسي شود، ايبوسه قلمش نلرزيده است. او تلاش مي‌كند تا واقعيت‌هايي را آن‌چنان كه هست به ما يادآوري كند. يادآوري گذشته‌ي تلخ هميشه بد نيست، حتي اگر آن گذشته‌ي تلخ، فاجعه‌اي همچون بمباران اتمي هيروشيما باشد. ما در جريان داستان نه تنها شاهد ويراني‌ها و وحشت‌هاي فراموش‌نشدني در حال بمباران اتمي هستيم بلكه در جريان داستان شاهد رنج‌ها و مرگ‌هاي پشت سر هم دوستان و همسر شيگه كو ماتسو هستيم ولي روح ايبوسه درگير انگيزه اي فراتر از جنگ و مرگ است. هرچند ممكن است حواس خواننده از ديدن يا خواندن اين صحنه‌ها به يك نوع دلسوزي پرت شود ولي در كنار همه‌ي اين‌ها نويد به زندگي و اميد به جريان و عبور در لابه‌لاي ديالوگ و رفتار شخصيت‌ها نمود برجسته‌اي دارد. در رمان «باران سياه» رودخانه و ماهي نمادي از جريان زندگي هستند كه در قالب تصاويري زنده و بكر ارائه مي‌شوند. البته برجسته شدن نقش ماهي به صورتي نمادين در جريان داستان كه بازخوردي در برابر تجربه‌ي رنج هستند در واقع ريشه در علايق نويسنده دارد كه او را ملزم به اين انتخاب و گزينش كرده است.
او تصريح كرد: علاوه بر شيوايي زبان و مهارت قابل ستايش و ارزشمندي كه ايبوسه در نوشتن داشت، از ديگر دلايل علاقه‌ي من به ايبوسه كمك‌هاي سخاوت‌مندانه‌ي او به يكي از رمان‌نويسان مدرن ژاپن به نام «اوسامو دازاي» است. ايبوسه علاوه بر اين‌كه يك نويسنده‌ي بزرگ بود، انساني بزرگ هم بود؛ زيرا در طول حياتش هميشه خود را از فرقه‌گرايي‌هاي ادبي و دنياي پر از بدگماني سياست و سياست‌مداران دور نگه داشت. او شخصي همانند راهبان و حكيمان ادبياتي چين باستان بود و قلمش هيچ‌گاه به قربانگاه نام و نان نرفت.
در بخش پاياني اين مراسم، ميعاد راشدي يادداشت تِتسوُتارو كاواكامي را خواند كه به قلم قدرت‌الله ذاكري ترجمه شده بود. در بخشي از يادداشت اين منتقد ژاپني آمده بود: اين اثري است كه جايزه ادبي هنري نوما را در سال چهل و يكم از دوره شووا - 1966 - دريافت كرد. در ابتدا با عنوان « ازدواج دختر برادر زن » در مجله شينچو به صورت ادامه‌دار چاپ مي‌شد اما در ميانه راه عنوانش به « باران سياه » تغيير كرد. انتشار آن در مجله « شينچو » از شماره ماه اول سال چهلم شووا – 1965 - شروع و در شماره ماه نهم سال چهل و يكم شووا – 1966 - تمام شد. موضوع داستان، تجربيات مصيبت‌زدگان بمباران اتمي هيروشيماست. اما نويسنده چنين موضوع غيرعادي و تأثربرانگيزي را به شكل «حمله از پشت» پيش نبرده، بلكه از روبه‌رو و با صداقت تمام آن را نوشته است؛ كاري كه ايبوسه به ندرت انجام مي‌دهد. درست همين جا هم باعث مباهات نويسنده در توانايي بيان موضوع است و عاملي براي ايجاد شوق و كشش در خواننده مي‌شود. در اين دوره رمان‌هاي بمب اتم به مرز بي حد و حصري رسيده‌اند. نيز بحث‌هاي سياسي مرتبط با بمب اتمي، با سر و صداي زياد هر روزه به گوش مي‌رسند. درباره آن تحقيقات علمي به اندازه كافي انجام شده است. مسأله اخلاق در سياست بي‌نتيجه به چالش كشيده مي‌شود. اگر هم گاهي اين بحث‌ها به شكل تكبرآميزي دربرگيرنده احساسات باشند، به دلايل مختلف انسانيت در آن بسيار كم‌رنگ و ضعيف است. بنابراين مسأله بسيار ايده‌آل‌گرايانه يا بسيار عاطفي و احساسي شده است.
در اين يادداشت مباحث فني درباره‌ي اين اثر دنبال شد و در پايان آمده بود كه «باران سياه »، شاهكار اندوهناك ادبيات جنگ است كه با پس زمينه قرار دادن چنين رنگي توسعه مي‌يابد. ايبوسه به عنوان رمان جنگي، رمان «فرمانده‌اي كه از دور زيارت مي كرد» را نوشت و در آن روحيه نظاميان حاضر در جنگ را استهزاء كرد. اما «باران سياه » متفاوت با اين، شاهكار ادبيات جنگ است كه بيش از وحشت‌ناك بودن در لايه پنهاني خود اندوه و غم دارد.
چهارشنبه 27 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايلنا]
[مشاهده در: www.ilna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها