تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1849429013
آيا سعد و نحس ايّام وجود دارد/ راهكار رفع نحوست ايام
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: آيا سعد و نحس ايّام وجود دارد/ راهكار رفع نحوست ايام
آيت الله مظاهري درباره سعد و نحس ايام گفت: به فرض كه روزها و زمان‌هاي نحسي وجود داشته باشد، بايد بدانيم كه به واسطۀ توسّل به قرآن كريم و خواندن قرآن، توسّل به اهل بيت(ع) و به واسطه صدقات، خيرات و انفاقات و استغفار و استعاذه، نحوست از بين خواهد رفت.
به گزارش خبرگزاري مهر، با توجه به فرا رسيدن ماه صفر، آيت الله مظاهري در اين جلسه درس اخلاق خود قدري راجع به نحوست و مباركي ايّام صحبت كرده است كه در پي مي آيد.
سعد و نحس ايّام
قضيّه نحوست برخي ايّام و ساعات، از نظر شرعي، قضيّه مشهوري است و انكار اصل قضيّه مشكل است. از نظر عقلي هم برهان قاطع براي انكار آن نداريم، چنان‌كه اثبات آن نيز دليل عقلي قوي ندارد.
آن دسته كه قائل به وجود ايّام نحس بوده‌اند، براي اثبات اين مطلب به قرآن كريم تمسّك كرده‌اند كه مي‌فرمايد:
«فَأَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ ريحاً صَرْصَراً في أَيَّامٍ نَحِساتٍ»[1]
«إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ ريحاً صَرْصَراً في يَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ»[2]
و همچنين به آياتي براي سعد ايّام تمسّك كرده‌اند: «إِنَّا أَنْزَلْناهُ في لَيْلَةٍ مُبارَكَةٍ»[3]
همچنين رواياتي در اين زمينه در خصوص سعد و نحس برخي ماه‌ها و روزها و ساعات وجود دارد.[4] برخي نيز معتقدند كه روز و ساعت نحس وجود ندارد و نحوستي كه در قرآن كريم به آن اشاره شده است را به اعتبار مظروف دانسته‌اند، نه به اعتبار ظرف. بر اساس اين نظريّه، آن بلاي سنگين و نابود كننده كه در آيات شريفه ذكر شده، نحس است و به اين اعتبار، آن روزها، روزهاي نحس ناميده شده‌اند، ولي انكار سعد و نحس ماه‌ها و بعضي ايّام و ساعات، با وجود روايات، كار مشكلي است.
راهكار رفع نحوست ايام
امّا، به فرض كه روزها و زمان‌هاي نحسي وجود داشته باشد، بايد بدانيم كه به واسطۀ توسّل به قرآن كريم و خواندن قرآن، توسّل به اهل بيت«ع» و به واسطه صدقات، خيرات و انفاقات و استغفار و استعاذه، نحوست از بين خواهد رفت.
بنابراين، اگر كسي بخواهد در زمان مشهور به نحوست، به كاري بپردازد، با صدقه و توسّل و نظاير آن، مي‌تواند آن نحسي را رفع كند و به كار خود برسد. مثلاً اگر مشهور است كه مسافرت در روز دوشنبه خوب نيست، چنانچه كسي قصد مسافرت در روز دوشنبه را دارد، مي‌تواند صدقه بدهد و با اميد و توكّل به خداوند متعال، حركت كند و نحوست آن روز را از بين ببرد. همچنين انسان هنگام خروج از منزل، مي‌تواند با قرائت قرآن مثلاً سه مرتبه «آية الكرسي»، در حفظ قرآن كريم قرار گيرد و به كارهاي خود برسد.
با اين راهكار، اصل قضيّه حل مي‌شود؛ چون به فرض صحت ايام و ساعات نحس، نحوست آن قابل رفع است. پس، از آنجا كه صورت مسأله را مي‌توان با راهكاري كه بيان شد، حذف كرد، اساساً نزاعي باقي نمي‌ماند و تفاوت ندارد كه بگوييم اصل قضيه وجود دارد يا ندارد.
همچنين، اعتماد و توكّل به خداوند متعال، تفأل به خير و نيكي و گمان خوب به خداوند و اميد به رحمت الهي، به طور طبيعي مانع گرفتاري انسان مي‌شود. چنان‌كه تفأل بد و ظنّ و گمان شر و منفي بافي، منجر به نااميدي از رحمت خداوند مي‌شود و علاوه بر آنكه گناه آن بسيار بزرگ است، به طور طبيعي باعث گرفتاري مي‌شود.
سعد و نحس اعمال
صرف نظر از اينكه روز و ساعت نحس وجود داشته باشد يا نه، آنچه قرآن كريم در آيات فراواني بر آن تأكيد مي‌ورزد و نسبت به آن صراحت و دلالت دارد، اين است كه اعمال خوب انسان، مبارك است و اعمال بد او نحوست دارد. به عبارت ديگر، رفتار و گفتار پسنديده يا ناپسند آدمي، در سرنوشت او تأثيرگذار است. اين تأثير در تعاليم ديني، تجسّم عمل و در عرف مردم، مكافات عمل ناميده مي‌شود. قرآن‌كريم مي‌فرمايد: «وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ لكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ»[5]
يعني اگر مردم جداً مؤمن و متقي باشند، صد در صد در رفاه و آسايش قرار مي‌گيرند و بركات، از آسمان و زمين براي آنها نازل مي‌شود و يك زندگي مبارك، عاري از غم، غصّه، فقر، تبعيض، ظلم و اختلاف براي آنان پديد مي‌‌آيد. در مقابل، اگر مردم ايمان و تقوا نداشته باشند، از آسمان و زمين بلا و مصيبت بر آنها مي‌بارد و زندگي نحسي، توأم با دلهره، ناامني، نگراني و سختي، خواهند داشت.
طبق تصريح قرآن كريم، هر كسى- مرد يا زن- مؤمن باشد و عمل صالح و كار شايسته انجام دهد، خداوند متعال زندگي او را طيّب و پاكيزه مي‌گرداند و به او حيات حقيقى مي‌بخشد و پاداشي بهتر و برتر از عمل او، به او عطا مي‌فرمايد: «مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ او انْثى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيوةً طَيِّبَةً وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ اجْرَهُمْ بِاحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُونَ».[6]
به عبارت ديگر، سعادت و شقاوت هر اجتماعي، وابسته به اعمال افراد آن است. اگر اعمال افراد بد باشد، مخصوصاً اينكه در رعايت حقّ‌النّاس كوتاهي كنند، آن جامعه شقي و بدبخت است و اگر اعمال آنها خوب باشد، مخصوصاً در احترام به حقوق يكديگر و در خدمت به خلق خدا، آن جامعه در همين دنيا روي سعادت و خوش‌بختي را مي‌بيند. اين قاعده، ربطي به مسلماني و غير مسلماني اجتماع ندارد و اتفاقاً خداوند متعال در اين زمينه از مسلمانان انتظار بيشتري دارد.
اساساً بازتاب گناه و معصيت، شومي و نحسي و بازتاب ثواب و نيكي، سعادت است. قرآن كريم مي‌فرمايد: يا رسول الله! ملّتي را مثال بزن كه بسيار در رفاه و آسايش بودند و از نظر امنيّت دل، زندگي آنها منهاي غم و غصه بود؛ اما گناه كردند و آن گناهان زندگي خوب و مباركشان را به زندگي نحسي مبدّل كرد: «وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً قَرْيَةً كانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتيها رِزْقُها رَغَداً مِنْ كُلِّ مَكانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذاقَهَا اللَّهُ لِباسَ الْجُوعِ وَ الْخَوْفِ بِما كانُوا يَصْنَعُونَ»[7]
بنابراين مشكلات اجتماعي و حتي اقتصادي مردم، با ظهور و بروز گناه در جامعه، رابطۀ مستقيم دارد. مثلاً افراد گناهكار، در اثر گناه و نافرماني، معمولاً زندگي پريشان و ناآرامي دارند و اين مصيبت را خود به وجود آورده‌اند. اشخاص ناباب و تابع هوي و هوس و كساني كه خانه آنان پر از شهوت و هوس‌راني است، طبق سنّت خداوند سبحان، بدبخت و پريشان احوال خواهند بود و زندگي آنان نحس است.
عبارت «بِما كانُوا يَصْنَعُونَ» و الفاظ مشابه آن، به‌طور مكرّر در قرآن كريم بيان شده است و اين معنا را مي‌رساند كه بسياري از مصائب و بلاهاي اجتماعي، بازتاب اعمال خود انسان‌ها است. قرآن كريم در آيه ديگري مي‌فرمايد: كسانى كه كافر شدند، پيوسته تجسّم عمل و بروز و ظهور زشتي كردار خود را مي‌بينند و مصيبت كوبندهاى به آنان و به اطرافيان آنان مي‌رسد: «لا يَزالُ الَّذينَ كَفَروُا تُصيبُهُمْ بِما صَنَعُوا قارِعةٌ او تَحُلُّ قَريباً مِنْ دارِهِمْ».[8]
كفر در اين آيه، كفر عملي به معناي گناه و معصيت را هم شامل مي‌شود. بنابراين خداوند براي هيچ كس شومي و نحوست و بدبختي نخواسته است، امّا انسان‌ها با اعمال و رفتار خود، چنين مشكلاتي را فراهم كرده و زندگي توأم با نحوست براي خود پديد مي‌آورند. چنان‌كه اعمال نيكوي آدميان، سعادت و رستگاري دنيا و آخرت را براي آنان در پي خواهد داشت. قرآن كريم مي‌فرمايد: «وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْري فَإِنَّ لَهُ مَعيشَةً ضَنْكاً وَ نَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ أَعْمى»[9]
منظور از «ذكر» در اين آيه را نماز دانسته‌اند؛ امّا نماز در اين آيه مصداقي براي انجام واجبات و ترك محرّمات است و در حقيقت، مي‌فرمايد: انسان گناهكار و كسي كه به انجام واجبات شرعي اهميّت نمي‌دهد، در دنيا زندگي تنگ و سختي دارد و در آخرت هم كور است.
پاسخ به يك اشكال
در اينجا يك اشكال مطرح مي‌شود و آن اينكه گاهي انسان به مصيبتي گرفتار مي‌شود كه نقشي در پديد آمدن آن نداشته است. آيا اين بلا يا مصيبت هم ناشي از اعمال خود او و به عبارت ديگر تقصير خود اوست؟
در پاسخ بايد گفت: به جز مصائب اكتسابي كه خود انسان در وقوع آن نقش مستقيم دارد، دو نوع بلا يا مصيبت ديگر نيز ممكن است در زندگي انسان پديد آيد؛ يك قسم، مصائب خدادادي هستند كه بدون تقصير انسان، از جانب خداوند سبحان نازل مي‌شود. قسم ديگر، مصائب تحميلي از سوي جامعه مي‌باشند كه رخداد آنها، نه از جانب خداوند و نه تقصير خود انسان است، بلكه اجتماع و محيط پيرامون، عامل پديد آورنده آن حوادث و بلايا هستند.
به بيان ديگر، كسي نبايد فعل انسان را با فعلي كه از جانب خداست، اشتباه بگيرد؛ نحوست ناشي از اعمال، مربوط به وقتي است كه انسان با اختيار خود، عملي مرتكب شود كه نتيجه آن نحس است. اگر انسان بنده حقيقي خدا باشد، اعمال او و زندگي او همراه با سعادت است و چنانچه بنده شيطان باشد، اعمال او و حيات او نحس و شوم است.
بايد توجه داشت كه مصائب خدادادي نه تنها نحس نيست، بلكه چون از طرف خداست، سعد است. مثلاً كسي كه بدون تقصير، دچار ورشكستگي و فقر شده است، آبروريزي، زندان و شماتت براي او خيلي سخت است، اما پاداش فراواني دارد. اين، لطف خداست و بايد بگوييم همه آن سعادت است و نحوست در آن نيست.
مصائب خدادادي، الطاف خفيّه خداوند
مصائب خدادادي، تقدير انسان و از الطاف خفيّه خداوند متعال هستند. گاهي الطاف پروردگار متعال، آشكارا به انسان مي‌رسد كه به آن الطاف جليّه گفته مي‌شود؛ نعمت‌هاي ظاهري نظير زندگي خوب، خانواده صالح و بدن سالم، از الطاف جليّه محسوب مي‌شوند. در مقابل، الطاف خفيّه، از آن نظر كه نعمت‌هاي باطني هستند و ظاهري دشوار و بلاگونه دارند، صبر و استقامت مي‌طلبند.
صبر در برابر اين‌گونه مصائب، در قيامت، ثواب و پاداش فراواني دارد. قرآن كريم، اجر چنين صبري را بدون اندازه و بي‌حساب مي‌داند: «إِنَّما يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسابٍ»[10]
مصائب خدادادي، مصلحت تامّه ملزمه
آنچه راجع به تأثير اعمال، بر سعادت يا نحوست زندگي انسان بيان شد، به مصائب خداداي مربوط نمي‌شود؛ چون معلوم است كه هرچه از طرف خدا بيايد، صد در صد مصلحت تامه ملزمه است كه نام آن را قضا و قدر مي‌گذاريم. اساساً شر و بدي از طرف خداوند نيست؛ زيرا اگر خداوند براي بنده خود بد و شر بخواهد، با صفات او نظير اينكه عالم، رحمان، رحيم، قادر، حكيم، رئوف، كريم و جواد است، سازگار نخواهد بود. اين موضوع با ذكر يك مثال و بيان چند پرسش و پاسخ، قدري روشن‌تر مي‌شود:
هنگام نزول مصيبت خدادادي، مانند وقتي كه فرزند انسان از دنيا مي‌رود، اين سؤالات مطرح مي‌شود كه: آيا خداوند به احوال آن پدر و مادر عالم بود يا نه؟ آيا خداوند قادر بود از مرگ آن بچه جلوگيري كند يا نه؟ آيا خداوند جواد، رحيم و رحمان بود كه به آن پدر و مادر رحم كند و فرزند آنها را نگيرد يا نه؟ آيا خدا در كارهايش حكمت دارد يا نه؟ آيا خدا نسبت به آن خانواده رئوف و مهربان بود يا نه؟
در پاسخ به اين سؤالات، اگر گفته شود خداوند، آن صفات را ندارد، آنگاه به اين نتيجه مي‌رسيم كه چنين خدايي، خدا نيست و ما چنين معبودي را نمي‌پرستيم. امّا اگر خداوند متعال را مستجمع جميع صفات كمالات بدانيم و از جمله بدانيم كه او عالم، رحمان، رحيم، قادر، حكيم، رئوف، كريم و جواد است، پس بايد بپذيريم كه مصيبتي كه از جانب او نازل مي‌شود، صد در صد مصلحت تامّه ملزمه و بر وفق حكمت است.
مثلاً در مثال فوق، ممكن است فرزند آن پدر و مادر، در ادمه زندگي، فاسد يا بي‌عفّت شود و علاوه بر عاقبت شرّي كه براي خود رقم مي‌زند، آبروي خانواده را ببرد و زندگي آنان را تباه كند. خداوند متعال، از سر لطف و مرحمت خود، آن فرزند را از پدر و مادر مي‌گيرد و حتماً با نعمتي مشابه آن يا نعمتي برتر، جبران آن را مي‌نمايد.
با اين برهان، مسأله قضا و قدر كه هيچ كس نمي‌تواند به معناي واقعي آن را حل كند و پاسخ قانع كننده براي آن بيابد، به خوبي حل مي‌شود.
لطف خداوند، در مصائب ناشي از اجتماع
گاهي مصائب زندگي انسان، نه تقصير خودش است، نه خداوند براي او چنين خواسته است. اين دسته از بلايا، حوادث ناخوشايند و دشواري هستند كه از سوي جامعه به انسان تحميل مي‌شود. مثلاً اعمال خوب و بد انسان‌ها، در سرنوشت فرزندان آنان مؤثّر است. قرآن كريم مي‌فرمايد:
«وَ لْيَخْشَ الَّذينَ لَوْ تَرَكُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعافاً خافُوا عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللَّهَ وَ لْيَقُولُوا قَوْلاً سَديداً»[11]
به تجربه نيز اثبات شده است كه ظلم و گناه انسان، نه تنها گريبان خودش را مي‌گيرد، بلكه در آينده فرزندان او نيز اثر منفي دارد و آنان در اثر گناه پدر و مادر به سرنوشت شوم و نحسي گرفتار مي‌شوند. مثلاً گاهي يك ظلم، يك زخم زبان، يك غيبت يا يك تهمت، علاوه بر خود انسان، فرزند او را يك عمر دچار مصيبت مي‌كند. بايد توجه داشت كه شومي و سختي زندگي آن فرزندان، از سوي خداوند متعال نيست؛ بلكه مصائب زندگي آنان در اثر آتشي است كه پدر و مادر يا اطرافيان افروخته‌اند؛ امّا خداوند متعال از سر لطف و مهرباني، فرصت‌هايي در زندگي اين افراد ايجاد مي‌كند و ظلم ديگران را براي آنها جبران مي‌كند.
مثال ديگر اين دسته از مصائب، مشكلات، معضلات و موانعي است كه جبر جامعه براي ازدواج و اشتغال جوانان پديد آورده است. اكنون بسياري از جوانان آمادگي ازدواج دارند، امّا فقر و نارسايي، گراني و فقدان امكانات اوليّه، نظير مسكن مناسب، و همچنين رواج تجمّلات و گسترش تشريفات ازدواج، مانع ازدواج آنان شده است. پس، سختي زندگي براي كساني كه از تجرّد يا بيكاري رنج مي‌برند و خود تقصيري در اين زمينه ندارند، مربوط به خداوند نيست، بلكه تقصير اجتماع است، امّا خداوند لطف مي‌كند و براي افراد بدون تقصير جبران مي‌كند و زمينه رشد و سعادت آنها را فراهم مي‌نمايد.
..................................................................
[1]. فصلت / 16
[2]. قمر / 19
[3] . دخان / 3
[4]. بحار الانوار، ج 56، صص 31-18، باب 15 (باب ما روى فى سعادة ايام الاسبوع و نحوستها)
[5]. الأعراف / 96
[6]. نحل / 97
[7]. النحل، 112
[8]. رعد/ 31
[9]. طه / 124
[10]. زمر / 10
[11]. النساء / 9
كد خبر: 2196098
تاريخ مخابره : ۱۳۹۲/۹/۲۴ - ۱۵:۲۲
يکشنبه 24 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 102]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها