تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819992502
معضلات حرفه‌اي طراحان صحنه و لباس تئاتر بررسي شد؛ ابتدا تئاتري‌ها بايد به حقوق يكديگر احترام بگذارند
واضح آرشیو وب فارسی:ايلنا: معضلات حرفه‌اي طراحان صحنه و لباس تئاتر بررسي شد؛ ابتدا تئاتري‌ها بايد به حقوق يكديگر احترام بگذارند
انجمن طراحان صنه و لباس خانه تئاتر در يادداشت منتشر شده، ابتدا به دلايل نزول جايگاه حرفه‌اي خود پرداخته و سپس راهكارهايي براي برون رفت از اين معظلات را پيشنهاد داده است. معضلات حرفه‌اي طراحان صحنه و لباس تئاتر بررسي شد؛ ابتدا تئاتري‌ها بايد به حقوق يكديگر احترام بگذارند
ايلنا: هيات مديره انجمن طراحان صحنه و لباس خانه تئاتر در يادداشتي به جمع بندي آسيب‌شناسانه معضلات طراحي در تئاتر ايران و علل و ريشه‌هاي آن پرداخت.
به گزارش ايلنا، هيات مديره انجمن طراحان صحنه و لباس خانه تئاتر در پي معضلات پيش آمده در زمينه طراحي تئاتر ايران در يادداشتي به بررسي علل و ريشه‌هاي آن پرداخت. متن اين يادداشت به شرح زير است:
هم انديشي اعضاي هيات مديره انجمن طراحان صحنه و لباس خانه تئاتر به بهانه قرارگيري در آستانه تحولات مديريتي و سياست گزارانه در عرصه هنرهاي نمايشي منجر به جمع بندي آسيب‌شناسانه معضلات طراحي در تئاتر ايران و پرداختن به علل و ريشه‌هاي آن گرديد.
ما طراحان صحنه و لباس تئاتر امروز يدك‌كش نام و عنواني هستيم كه نه متضمن دنياي ماست و نه آخرت! نه از آن مي‌توانيم ارتزاق كنيم. نه ديگر حرفه‌اي است كه موجب حظّ و لذتمان گردد. در اين وانفساي بي‌در و پيكر، سكان دار صنف عملا درهم شكسته خود هستيم. صنفي كه پيكره آن در عرصه‌هاي معماري داخلي، گرافيك، طراحي نمايشگاهي و ساير مشاغل، حضوري پررنگ‌تر و با معناتري از حرفه‌اي دارد كه سال‌ها برايش درس خوانده و تجربه اندوخته است. روزگاري در سالهاي دانشجويي و پس از آن به اميد كسب تجربه و شناخته شدن، همگام با طراحان صحنه و لباس وقت، به رايگان يا با دستمزدهاي اندك در اين حرفه گام زده‌ايم، تا بلكه روزي محل باليدن و منبع معاشمان گردد. اما امروز در برابر ديدگانمان طراحي صحنه و لباس زير نگاه غيركار‌شناسانه كارگردانان و طبقه نوظهور مديران توليد تئاتركه به نظر مي‌رسد نه احاطه‌اي بر مباني تئوريك اين هنر دارند و نه از روند اجرايي آن مطلع‌اند به مسلخ رفته است. ديرگاهي است كه نفوذ غيرمتخصص‌ها در پست طراحي صحنه و لباس ما را به حاشيه رانده و وجاهت اين حرفه را زير سئوال برده است. غيرمتخصص‌هايي كه انتخاب كارگردانان ديكتاتور مسلكي هستند كه در پي تحميل ايده‌هاي خود به طراح از تازه كاران، دست‌اندركاران ساير صنوف تئاتري و يا حتي از منسوبين خود، دعوت به كار مي‌كنند تا هم نظر مديران توليد را جلب كنند و هم خود را از چالش علمي و هنري با يك كار‌شناس حقيقي و با تجربه معاف سازند. بخش نوپاي مديران توليد در تئاتر يكي از حاميان اين رويكرد معيوب در راستاي ارزان سازي كاذب پروژه مي‌باشند. رويكردي كه به آن‌ها اجازه مي‌دهد دستور العملهاي خود را به طراح ديكته كرده، تمركز مالي را از بخش صحنه و لباس به بخش‌هاي ديگر مثل جذب بازيگران سينما و تلويزيون برانند. با اين كار يكي از اساسي‌ترين ابزار ارتباط تئاتري كه تاثيرگذاري بر مخاطب در ساحت فيزيكي و عاطفي و از رهگذر اجراي علمي، خلاق و هنرمندانه اصول و مباني طراحي صحنه و لباس است را انكار مي‌كنند. و به اين طريق عملا سطح تئاتر كشور را تنزل داده و آن را تبديل به رسانه‌اي ديالوگ محور و نه تصوير ساز، مي‌نمايد و طبعاً تاثير آن را زايل كرده يا دست كم از قدرت آن مي‌كاهند. به نظر نمي‌رسد پرداخت بهايي چنين گزاف براي تنها استنكاف از گردن گذاشتن به دستمزد حرفه‌اي‌هاي طراحي صحنه و لباس بيارزد. به اين ترتيب چرخه معيوبي كه با به حاشيه راندن و به طريق اولي كنار گذاشتن طراحان حرفه‌اي از يك پروسه تئاتري آغاز مي‌شود، تعميق و گسترش يافته و به عرصه‌هاي ديگر نيز كشانده مي‌شود. از سويي طراحاني كه در ديگر حوزه‌ها امرار معاش مي‌كنند،گاه چنان گرفتار مي‌شوند كه رخصت پرداختن به تئاتر و حضور گه‌گاهي سالي يكبار را هم در آن نمي‌يابند و در سبك، سنگين كردن حرفه اصلي و مشاغل عاريه‌اي، به آن سمت مي‌روند كه به نفع دين و دنيايشان باشد!
از ديگر سو حضور كار‌شناسان طراح در جشنواره‌ها به علت جمعيت جوان و يا غيرحرفه‌اي مشغول به كار، محلي از اعراب نمي‌يابد و ارزشيابي كار طراحان در اين رويداد‌ها عملا توسط افراد ساير صنوف تئاتري صورت مي‌گيرد. و طبيعتا به دنبال آن داوري سليقه‌اي و غيركار‌شناسانه رواج مي‌يابد.
اين‌ها همه در حالي است كه، تعطيلي و انهدام كارگاه‌هاي دكور و لباس مركز هنرهاي نمايشي و واگذاري آن به بنياد رودكي كه نتيجه آن آب رفتن و كوچك شدن كارگاه‌ها و تفويض آن به بخش خصوصي بود، استفاده از اين كارگاه‌ها را براي طراحان فعال از حيظّ انتفاع خارج ساخت، چراكه مطالبه مالي در ازاي انجام يك پروژه از سوي گردانندگان كارگاه‌ها چنان سنگين و دور از هنجارهاي رايج است كه در عمل باعث مي‌شود عطاي آن را به لقايش ببخشند و براي اجراي پروژ‌هاي دكور به كارگا‌هاي دورافتاده احمد آباد مستوفي، چهاردانگه، جاده ساوه، خاوران و... محول مي‌شود كه مستلزم رفت و آمدهاي وقت گير و طولاني است و هزينه‌هاي هنگفت حمل و نقل، انجام پاره پاره و غير متمركز مراحل مختلف دكور شامل نجاري- آهنگري، روليف كاري، رنگ كاري و ركوزيت، در مكان‌هاي مختلف و نيز خطرات موجود در جابجايي‌هاي حومه شهر خصوصا براي خانم‌هاي طراح، از تبعات آن است.
كار لباس صحنه نيز در منزل خياطان خانگي و در كنار خانواده آنان، عملا آن را به صرفا طراحي الگو و دوخت لباس، تقليل و تنزل درجه داده است. از مختل شدن روند اندازه گيري، پروهاي اوليه، پرو نهايي و سرگرداني طراح و دستيارانش به دنبال يافتن بازيگران و... كه بگذريم، انجام عمليات صحنه‌اي كردن لباس، پارچه سازي، كهنه كاري و تاريخي سازي عملا نامقدور گشته و پر پيداست كه لباس صحنه در اين فرآيند، تبديل به عنصري بي‌هويت غير دلالت گر و نارسا مي‌شود. البته از سرنوشت نامعلوم لباس‌هاي تاريخي آرشيو لباس اين خاطرات ارزشمند و مجسم تئاتر صحبتي نمي‌كنيم كه جاي آن در اين مجال و اين مقال تنگ است.
چنين مي‌شود كه عرصه رواني و فيزيكي بر طراح در روند كاري او، پس از طي مراحل كارآموزي و دستياري و حرفه‌اي‌گري، آنچنان تنگ مي‌گردد كه موقع برداشت، كاشته‌ها و داشته‌هاي خود را به نو پايان وا مي‌نهد و آينده خود را در كوچ به سرزمينهاي ديگر يا مشاغل نامرتبط مي‌جويد. حاصل آنكه تئاتر از حضور با تجربه‌ها در سينوسهاي معيوب، محروم شده و سطح هنري آن همواره در روند آزمون و خطاي تازه كاران بالا و پايين مي‌شود. كجا هستند خورشيدي‌ها، رامين فر‌ها و مي‌رفخرايي‌ها؟! تئاتر كه آنان را تكريم نكرد، ما را نيز تكريم نخواهد كرد اگر در بر همين پاشنه بچرخد.
ما اعضاي شوراي مركزي انجمن بمنظور بازپس گرفتن جايگاهي كه استحقاق آنرا در تئاتر داريم، كارگردانان را به استفاده از طراحان تحصيل كرده اين رشته و داراي سابقه در اين حرفه تشويق كرده، يادآوري مي‌كنيم انجمن كه تنها نماينده صنف طراحان صحنه و لباس در تئاتر ايران است، براي عضو گيري متقاضيان، صافيهاي علمي و عملي مدون شده‌اي را كه در آيين نامه داخلي انجمن آمده، به كار مي‌گيرد و كسي كه كارت انجمن را در دست دارد واجد صلاحيت تام و تمام در اين حرفه است و بهترين گزينه براي يك اجراي موفق، درست و هنرمندانه به حساب مي‌آيد كليه فارق التحصيلان صحنه و لباس پس از كسب تجربه‌هاي اوليه و معاونت اساتيد خود، حضور در چند پروژه را به عنوان طرح مستقل از سر مي‌گذرانند تا از آب و گل درآمده، بتوانند عضو انجمن شوند. لذا كليه شرايط لازم به عنوان كار‌شناس صحنه و لباس را دارد. چگونه است كه به جاي به كارگيري آنان به سراغ بازيگران سينما- كارگردانان و سايرين كه در بهترين حالت پايه علمي آنان براساس گذراندن چهار واحد مباني دكور در دوره كار‌شناسي است، مي‌رويد؟!! آيا بهره گيري از نگاه نو و بنيادين يك طراح حرفه‌اي و دخالت دادن تجربه او در كار، به تعامل با دوستان و آشنايان كه مهارتي در كپي سازي دارند يا از سوي كسي توصيه شده‌اند، ارجح نيست؟!!
فرجام آنكه طراحي صحنه عاقبت به خير نخواهد شد مگر آنكه:
اول: حقوق صنفي و معنوي آنان به رسميت شناخته شود ابتدا توسط خود تئاتري‌ها، بعد مسئولين.
دوم: در سياست گذاري براي اين حرفه در مركز هنرهاي نمايشي جشنواره‌هاي تئاتري، بنيادهاي دانشگاهي و... از كار‌شناسان طراح استفاده و يا حداقل از آرا مشورتي آنان استفاده شود.
سوم: كارگاه‌هاي دكور و لباس مركز زير نظر تيم طراحان و انجمن طراحان احياء شود، يك مجموعه تئاتري در مركز ثقل تئاتري ايران بدون كارگاه، هرگز كامل نمي‌شود.
شنبه 23 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايلنا]
[مشاهده در: www.ilna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 43]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها