واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: جام جم آنلاين: همه روز در گهوارهاش به جايي خيره ميماند، نه دلتنگ ميشود، نه مثل نوزادان ديگر دستهايش را دراز ميكند تا بغلش كنم. نه غريبي ميكند، نه ميخندد، حس ميكنم جايي ته روياهايش شناور است، جايي در سياهي فضا، جايي كه هيچكس نشانياش را نميداند،جايي تنگ و تاريك با ديوارهايي ضخيم از آئينه كه روي درش با خطي ناهنجار نوشتهاند: «اوتيسم». روانپزشكان ميگويند اوتيسم نوعي ناتواني رشدي شديد است كه در 3 سال اول زندگي بروز ميكند و بارزترين نشانه آن، اختلالات گفتاري و ناتواني در برقراري ارتباط با ديگران است. هر چند در ايران پژوهش همهگيري براي شناسايي مبتلايان به اوتيسم وجود ندارد، اما اگر ميزان شيوع اين بيماري در كشورمان تفاوتي با پراكندگي آن در ديگر كشورها نداشته باشد، با اين حساب فراواني آن در ايران هم بايد حدود 6 در 10 هزار نفر باشد. به گفته دكتر حميدرضا اعتمادپور، عصبشناس باليني، علائم اوتيسم در كودكان معمولا از بدو تولد ظاهر ميشود. با اين حال گزارشهايي نيز وجود دارند كه براساس آنها كودكان تا يك سال و چند ماهگي رشدي طبيعي داشتهاند و ناگهان به اوتيسم و واپسروي ذهني دچار شدهاند. اين عضو هيات علمي دانشگاه شهيد بهشتي درباره نشانههاي اوتيسم هشدار ميدهد: نوزادان مبتلا به اوتيسم نسبت به رفتار اطرافيان واكنش نشان نميدهند، با دور شدن از والدين احساس غريبي نميكنند و تمايلي به برقراري رابطه با ديگران ندارند. ناتواني در برقراري ارتباط در نوزادان اوتيسمي با اختلالات گفتاري طي رشد بيشتر ميشود به طوري كه كودكان اوتيسمي ديرتر زبان باز ميكنند و معمولا دامنه كلامي محدود و گفتاري طوطيوار دارند. تكرار، جزو تفكيكناپذير اوتيسم است. دكتر اعتمادپور درباره رفتارهاي تكراري اين بيماران ميگويد: «پديده تكرار در اوتيسميها فقط زباني نيست و در ديگر رفتارهاي آنان نيز ديده ميشود به طوري كه ممكن است كودكي بارها و بارها حركتي مشخص مثل چرخاندن چرخ اسباببازي يا تكان دادن دستها را تكرار كند.» اوتيسميهاي خردسال دركي از هيجانات عاطفي اطرافيان ندارند، علاقهاي به بازي با همسالان از خود نشان نميدهند و ممكن است اقدام به خودآزاري يا ديگرآزاري كنند. استعدادهاي جزيرهاي اوتيسميها برخلاف باورهاي عمومي معلول ذهني نيستند، فقط 35 درصد از آنها عقبماندگي ذهني دارند و بقيه، اغلب صاحب استعدادهايي فوقالعاده در برخي از زمينهها هستند. مدير مركز ساماندهي، درمان و توانبخشي اختلالات اوتيسميك در اين باره توضيح ميدهد: «بيماران اوتيسمي كندي و تيزي حواس دارند به طوري كه مثلا ممكن است بتوانند صداي وزوز لامپ مهتابي را بشنوند اما متوجه شما كه روبهرويشان ايستادهايد، نشوند.» وي توانايي اوتيسميها را در برخي از زمينهها مثل حفظ كردن اعداد و ارقام، استعداد جزيرهاي ميخواند و مثال ميزند: «بيماراني داشتهام كه ساعت پرواز هواپيماها و حركت قطارها را از حفظ ميگفتند يا طول مدار حركت سيارات را ميدانستند و يا حاصل جمع، تفريق، تقسيم و جذر اعداد را با ماشين حساب از بر كرده بودند، اما هيچ يك قدرت تحليل اين حفظيات را نداشتند.» درمان ندارد اعتمادپور با اشاره به اين كه درمان قطعي براي اوتيسم وجود ندارد، ميگويد: «داروهايي كه براي اين بيماران تجويز ميشود اغلب براي كنترل علائم ثانويه بيماري آنها مثل بيشفعالي، اختلالات خواب و رفتارهاي كليشهاي است» وي ادامه ميدهد: «گرچه اوتيسم درمان قطعي ندارد اما اگر اقدامات توانبخشي در مورد اين بيماران به موقع انجام شود تعدادي از آنان ميتوانند به مدارس عادي بروند و حتي از تحصيلات عالي برخوردار شوند.» اين عصبشناس باليني درباره دلايل اوتيسم ميگويد: «مسموميت مادر در دوران بارداري، اختلالات متابوليك، اثر امواج راديويي و ... همگي در بروز اوتيسم در كودكان موثرند، با اين حال ژنها و وراثت در بروز آن حرف اول را ميزنند.» چه كسي شك ميكند؟ به گفته اعتمادپور، در ايران تنها اوتيسم متوسط تا شديد شناخته ميشود و اوتيسم خفيف كمتر قابل تشخيص است، براي مثال چه كسي ممكن است به احتمال اوتيسمي بودن نابغه رياضي كوچك و كمحرف مدرسه كه به قول همكلاسيهايش با كسي نميجوشد، شك كند؟! مدير مركز ساماندهي، درمان و توانبخشي اختلالات اوتيسميك هشدار ميدهد: «ناآگاهي خانوادهها در تشخيص اوتيسم خفيف، سبب ميشود اين بيماران تا پايان عمر در برقراري روابط اجتماعي با مشكلات اساسي مواجه شوند.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 129]