واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: ایسکانیوز: کودکان کار بخشی از جامعه انسانی اند که پیش از رسیدن به دوره رشد جسمی و ذهنی، تحت شرایط گوناگونی از جمله خانواده و اجتماع وارد بازار کار می شوند و در این راستا رشد جسمی و ذهنی آنها دچار خلل می شود. این کودکان، قشر از یاد رفته و مظلوم جامعه هستند که هنگام کار در پشت نمایه رفاه زدگی مردم شهر از نظرها پنهان مانده و به کمتر از حق خود در قبال کار، رضایت می دهند. وضعیت تاسف بار گزارش شده از کودکان کار از اقصی نقاط جهان، حاکی از شرایط ناامنی است که این کودکان برای کار با آن دست و پنجه نرم می کنند. نبود آموزش فراگیر و آشنایی همگانی با حقوق و مصالح کودکان، تجارت کودکان و شرکت کودکان در جنگ ها تنها بخشی از چشم پوشی هایی است که در ارتباط با وضعیت کودکان کار به چشم می خورد. اما تکان دهنده تر از همه این است که در کشورهای فقیر و توسعه نیافته مشکلات دیگری از جمله محرومیت، فقر، خشونت های ناشی از جنگ و ناپایداری های سیاسی را به مشکلات فوق افزود. بر اساس گزارش یونیسف از وضعیت کودکان عراقی، دو میلیون کودک عراقی در نتیجه ناپایداری سیاسی و اشغال عراق طی چند سال گذشته آواره شده اند که البته دخالتی در ایجاد این شرایط نداشته اند. در این میان این سوال به ذهن خطور می کند که با چنین روندی آیا می توان انتظار تحقق و پایداری صلح جهانی را داشت؟ و آیا با چنین شرایطی که مصداق های اصلی صلح در چنین وضعیت اسف باری به سر می برند، صلح معنا پیدا می کند؟ در کشور ما نیز شرایط تقریبا یکسان است چرا که کودکان خیابانی و کودکان کار با پرداختن به کارهایی از جمله فال فروشی، گل فروشی و یا اسپند؟ به امرار معاش تنگ خود می پردازند. جای هیچ شکی نیست که جمع آوری کودکان خیابانی و کودکان کار به بهبود وضعیت فرهنگی- اجتماعی جامعه کمک شایانی خواهد کرد اما این سوال مطرح است که آیا تنها به صرف جمع آوری این کودکان می توان به این امر خطیر دست یافت؟ آیا تنها پاکسازی شهر از این کودکان، کارساز خواهد بود؟ آما آنچه که از همه مهمتر است، نبود سازمان مشخصی به عنوان متولی این کودکان است. شهرداری تهران در حالی سعی در جمع آوری این کودکان می کند که هنوز محل مشخص و ثابتی برای این کودکان در نظر گرفته نشده است. به نظر می رسد جمع آوری خودروهای فرسوده و یا موش های معلق حاشیه برخی انهار، بسیار موثرتر از جمع آوری صرف این کودکان و عدم رسیدگی به وضعیت تاسف بار فرهنگی- آموزشی آنان است. در این میان، آگاهی و ایجاد همگرایی میان سازمان های دولتی و غیردولتی فعال در زمینه حقوق کودکان در سراسر کشور و حتی در جهان، زمینه های لازم برای بهبود و تغییر شرایط به نفع کودکان بسیار نافع است. مشارکت های مردمی برای بهسازی وضعیت کودکان کار، ارایه اطلاعات دقیق به دولت و مردم درباره وضعیت زیستی، آموزشی و شهروندی برای برنامه ریزی در راستای بهبود وضع معیشتی این کودکان و ورود خدمات آموزشی رایگان به منظور بهبود فرهنگ بی تاثیر نخواهد بود. اگر دولت ها و ملت ها تنها اندکی به خود آمده و بدون اتلاف وقت هر چه سریع تر زمینه های کمک و حمایت از کودکان کار را فراهم کنند، زمانی را شاهد خواهیم بود که این سرمایه های انسانی و قشر از یاد رفته جامعه بیش از پیش در معرض نابودی قرار نگرفته و زمینه های رشد و تعالی فکری و روحی آنها هر چه بیشتر فراهم شود./05 / 146/110 خبرنگار: 143
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 215]