واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: همشهری-ميگويند بيش از 45درصد مردم از اختلالات رواني مزمن رنج ميبرند. اين آماري است كه كم و بيش در بيشتر كشورهاي جهان وجود دارد.با اين حال هنوز شيوه برخورد با اين بيماران و خدماترساني مناسب به آنها در حاشيه است.25 مهر روز جهاني بهداشت روان است و هفتهاي كه در پي آن است براي مسئولان فرصت مغتنمي است كه به ضعفهاي خود در اين مقوله بيشتر بپردازند. طبق گزارشهاي سازمان بهداشت جهاني، بسياري از كشورها بخش بسيار اندكي از بودجه بهداشتي خود را صرف بهداشت رواني ميكنند. اين در حالي است كه يك پنجم از 100 كشوري كه آمارهاي خود را به اين سازمان ارائه كردهاند، كمتر از يك درصد بودجه بهداشتي خود را براي سلامت رواني هزينه ميكنند. اما در كشور ما چه ميگذرد؟ پاي درد دل مسئولان انگزدایی از بیماران روانپزشكی را از برنامههای این دفتر در هفته بهداشت روان اعلام كرديم. دكتر احمد حاجبی، رئیس اداره سلامت روان معاونت سلامت وزارت بهداشت با بيان اين مطلب و با اشاره به اينكه بيماريهاي رواني بعد از حوادث و بيماريهاي قلبي در رتبه سوم قرار دارند، به همشهري ميگويد: ۲۰درصد جمعيت كشور داراي درجات مختلفي از اختلالات رواني هستند. وي با ابراز خرسندي از اينكه در كشور ما بر خلاف خيلي از كشورها زنجير كردن بيماران رواني ديگر مطرح نيست، از كمبود تعداد تختهاي روانپزشكي در بيمارستانها، كمبود روانپزشكان نسبت به تعداد بيماران و همچنين پذيرش نكردن بيماران رواني در بيمارستانهاي عمومي گلايه ميكند، و در ادامه ميگويد: با وجود اين كه وزارت بهداشت يارانه مناسبي براي بستري فرد مبتلا به بيماري شديد رواني به بيمارستانها پرداخت ميكند، ولي تعداد كمي از بيمارستانها نسبت به اختصاص تخت بهاين بيماران اقدام ميكنند. دكتر محمدباقر صابری در گفتوگو با همشهري اظهار ميدارد: پوشش بیمهای بیماران روانی اصلا مناسب نیست. دكتر صابری، تعداد روانپزشكان كشور را در حدود 1200 نفر اعلام كرده و با اظهار بياطلاعي از اينكه مشخص نيست به چه تعداد روانپزشك در حد استاندارد نياز داريم، ميگويد: فقط ميدانيم اين عوامل دوره انتظار برای بستری بیماران مبتلا به اختلالات روانی را طولانی كرده است. وي با بيان اين كه پوشش بيمهاي بيماران روانپزشكي به هيچوجه مطلوب نيست، ادامه ميدهد: كمترين ميزان تخت روز به بيماران رواني اختصاص دارد و اين در حالي است كه بيماران رواني بهطور متوسط هر 2 سال يكبار نياز به بستري پيدا ميكنند. شنيدن اين عبارات از زبان مسئولان وزارت بهداشت شايد براي روانپزشكان كه بهطور مستقيم با بيماران اين رشته در تماس هستند، فقط جنبه تشريفاتي داشته باشد. دكتر محمدعلي شهركي، روانپزشك و مدير اجرايي جمعيت ترك اعتياد آفتاب با تأكيد بر اينكه مشكل عمده ما در زمينه بيماران رواني و سلامت رواني اين است كه يك عزم ملي ميان سياستگذاران كشورمان براي پرداختن به مشكلات روانپزشكي وجود ندارد، ميگويد: ما در سياستگذاري بيمارستانها و تختهاي روانپزشكي كشورمان دچار يك اختلاف فاحش و تناقض بزرگ هستيم؛ از سالها قبل وزارت بهداشت اجازه تأسيس بيمارستانهاي تكتخصصي را نداده است، از جمله اين بيمارستانها، بيمارستانهاي روانپزشكي بودند كه از سالهاي قبل اجازه ساخت ندارند. وي ادامه ميدهد: از سوي ديگر بنا بر اعلام وزارت بهداشت بايد حداقل 10درصد تختهاي بيمارستانهاي عمومي در اختيار تختهاي روانپزشكي قرار بگيرند ولي اين بخشنامه هم اجرا نشده و به ندرت بيمارستان عمومي را ميبينيم كه بخش روانپزشكي تأسيس كرده باشد. نپذيرفتن بيماران رواني بهعنوان بيمار مشكل ديگري است كه مورد انتقاد كارشناسان است: بارها ديده شده كه يك بيمار اعصاب و روان كه با تابلوي افسردگي در بيمارستان بستري است، دچار يك حمله قلبي شده و ما ساعتها تلاش كرديم كه بيمار را به يك بيمارستان عمومي يا اتاق CCU هدايت كنيم اما بهرغم وجود تخت خالي و تلاشهاي ستاد هدايت براي انتقال بيمار، داخل اين بيمارستانها با موانعي مواجه ميشويم و با تصور اينكه بيمار اين بخشها را به هم ميزند و دستگاهها را خراب ميكند، از بستري كردن او ممانعت ميشود. تخصصهاي كيلويي بهرغم انتقاد مسئولان وزارت بهداشت از تعداد كم روانپزشكان و با وجود اعلام نياز رئيس انجمن روانپزشكي به 10 هزار روانپزشك، سؤال اين است كه آيا اين نياز با تقاضاي جامعه همسان شده؟ مدير اجرايي انجمن جمعيت آفتاب در پاسخ به اين سؤال با تأكيد بر اينكه در حال حاضر تعداد زيادي از روانپزشكان در كشور بيكارند، ميگويد: وقتي بيمارستانهاي ما نياز ندارند كه يك بخش روانپزشكي تشكيل دهند، يعني تقاضايي هم وجود ندارد پس لزومي به افزايش روانپزشك نيست و اين هم يكي از نقصهاي وزارت بهداشت است. به گفته اين روانپزشك در اين ميان مسئولان دفتر بهداشت روان وزارت بهداشت راهي را به انحراف رفتهاند و تعدادي پزشك عمومي را با گذراندن يك دوره آموزشي 3 ماهه بهعنوان پزشكان سطح 3 بهداشت روان به مناطق محروم فرستادهاند. وي با اشاره به اينكه خيلي از اين پزشكان با برگشتن به مراكز شهري بهعنوان روانپزشك كار ميكنند، ميگويد: هيچكدام از مناطق محروم بهرهاي از اين افراد نبردهاند چون با يك دوره3 ماهه كسي متخصص نميشود. به عقيده وي اگر تقاضا وجود داشته باشد، با كمتر از همين 1200 نفر روانپزشك نيز ميتوان بهترين خدمات را ارائه داد چون ما بيش از حد استاندارد جهاني روانپزشك داريم ( يك روانپزشك به ازاي هر 50 هزار نفر) ولي مشكل اصلي اين است كه روش اقدامات روانپزشكي ما مشكل دارد و خدمات به درستي ارائه نميشوند. قدرت در دست سرمايهداران ظاهرا در سامانه بهداشت رواني كشور هم لابيكردن مهم بهنظر ميرسد. چون با وجود ابراز نگراني مسئولان از پوشش بيمهاي نامناسب خدمات به بيماران رواني، دكتر شهركي معتقد است: لابي انجمن روانپزشكي قوي نيست و در اين ميان نميتوان بيمهها را مقصر دانست. وي در ادامه توضيح ميدهد: در كشور ما لابي نورولوژيستها خيلي قوي است و امكانات بسيار گستردهاي هم دارند و اين در حالي است كه اولينبار دستگاه نوار مغز را در دنيا يك روانپزشك اختراع كرد و كاربرد آن در اختيار روانپزشكان بود، منتها با بروز بيماري صرع، نورولوژيستها آن را به فيلد كاري خود وارد كردند. به عقيده اين متخصص مشكل اصلي تهديدكننده سلامت بيماران روانپزشكي اين است كه درمان اين بيماران يك درمان لوكس قلمداد ميشود. بد نيست بدانيد در حال حاضر 2 نفر از نمايندگان مجلس روانپزشك هستند. سؤال اين است كه اين افراد چند بار از طريق كميسيون بهداشت و درمان مجلس اقدامات لازم را جهت رفع كمبودها كردهاند؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 189]