بزرگترين نعمت انقلاب و سنگين ترين مسئوليت روحانيت

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: بزرگترين نعمت انقلاب و سنگين ترين مسئوليت روحانيت
خداي متعالي را شكر مي كنيم در فضايي زندگي مي كنيم كه نظام جمهوري اسلامي تحت رهبري نايب امام زمان(عج) تشكيل شده؛ چيزي كه آرزوي انبياء و اولياي خدا و صالحان امت است. خدا را شكر مي كنيم كه بعد از رحلت امام(ره) ، خداي متعال كسي را مقرر فرمود كه به تعبير ناقص بنده نسخه بدل امام است، به تعبير ديگر گويا روح امام(ره) در او حلول كرد. بنده به عنوان فردي كه در اين كشور زندگي مي كنم وظيفه خودم مي دانم بالا ترين مراتب شكر را به پيشگاه الهي در حد توانم عرض كنم به خاطر اين نعمتي كه هر قدر درباره اش صحبت بشود زياد نخواهد بود.
اين انقلاب بركات فراواني داشت كه همه ما آگاه هستيم. اولين آنها آزاد شدن از روح استعمار و عمال آن بود كه شرف ملت اسلامي ايران را تأمين كرد و ما را از بردگي كفار نجات داد. به دنبال آن بركات ديگري در زمينه هاي مختلف براي جامعه ما حاصل شد كه هر روز شاهد رشد و بالندگي آنها هستيم. بعضي از اين بركات آنقدر آشكار است كه دوست و دشمن و عالم و جاهل نمي توانند انكار كنند و ما بايد خدا را بر همه آنها شكر بگزاريم. پيشرفت هاي اقتصادي كه در كشور حاصل شده، پيشرفت هاي عمراني، نظامي، علمي و صنعتي -كه هر كدام از اين ها اگر در دوران قبل از انقلاب اتفاق مي افتاد دنيا را پر مي كردند كه ما چه پيشرفت هايي كرده و به دروازه تمدن بزرگ نزديك شده ايم- آنقدر زياد است كه قابل بيان نيست و دوست و دشمن همه اطلاع دارند. الحمدلله اقشار مختلف جامعه شكرگزار نعمت هاي الهي هستند و هر كدام به قدر طاقت خودشان در اين جهت ها قدم برمي دارند. زحماتي كه علما و دانشجويان و دانشگاهيان ما در زمينه هاي مختلف مي كوشند، رازي از رازهاي طبيعت را كشف مي كنند، اختراعي مي كنند كه در دنيا ثبت مي شود و مايه افتخار كشور ما خواهد بود، چيز كمي نيست. الحمدلله آنقدر زياد شده كه ديگر اهميتش از چشم ما افتاده است و وقتي حقيقتي ثابت مي شود چندان بها نمي دهيم؛ در صورتي كه هر يك از اينها مقتضي شكر فراوان است. البته كمابيش كمبود هايي هم هست ولي در مجموع عملكرد مسئولان در دوره 30 ساله و همين طور رفتار اقشار مختلف افتخارآميز است. آن چه لازم است كه به نظر بنده بر آن تكيه شود صبر مردم است كه در طول اين سي سال مشكلات زيادي را تحمل كردند تا اين نظام اسلامي برقرار باشد و آرزوي همه آن ها اجراي احكام اسلامي بوده است. الحمدلله در اين زمينه قدم هاي بلندي برداشته شده و اميدواريم كاستي هاي ديگري كه هست، با همت مسئولان تدريجاً برطرف شود.
نعمت اسلام ، بزرگترين نعمت
پيشرفت هايي كه در زمينه هاي مختلف اقتصادي، علمي، نظامي، سياسي و در روابط بين الملل براي كشور ما حاصل شده، كمابيش مشابه آن ها در بعضي از كشور هاي ديگر هم قبل از ما و همراه ما بوده است. يك وقتي دولت آمريكا بزرگترين دولت اقتصادي عالم بود، حالا بالش شكسته و ان شاءالله سرنگون خواهد شد؛ ولي به هرحال اولين قدرت اقتصادي عالم داراي همه شرايط پيشرفت اقتصادي بوده و هنوز هم مباني اش هست. آيا معنايش اين است كه دولت امريكا اسلامي ترين دولت بود؟ آيا بدين معنا بود كه از نظر اسلام يك كشور ايده آل بود، كه ما سعي كنيم خودمان را شبيه آن بسازيم و پيشرفت هايي مثل پيشرفت هاي امريكا پيدا كنيم؟ مثلاً اگر به قول خودشان، فضا را تسخير كردند آيا اين عالي ترين كمال انساني است كه ما به طرف آن حركت كنيم و اگر به آن رسيديم ديگر به خودمان بباليم كه بالا ترين نعمت هاي خدا را بدست آورديم و چيزي فوق آن نيست؟! يا صنايع نظامي و الان انرژي هسته اي و غني سازي اورانيوم و امثال اينها كه نعمت هاي بسيار بزرگي است و بايد شاكر كساني باشيم كه دست اندركار بودند؛ اما آيا اين ايده آل است؟ آيا اين بزرگترين نعمتي است كه خدا به ما داده يا اين هم يك نعمت مادي در كنار نعمت هاي مادي ديگر و همينطور ساير پيشرفت هاي ما در زمينه هاي مختلف است و همه اش را نعمت خدا مي دانيم كه بايد به سهم خودمان شكرش را به جا بياوريم؟
به نظرم نعمت بسيار بزرگتري وجود دارد كه بخصوص ما روحانيين، بايد بيش تر به آن توجه كنيم و آن اين است كه ما در سايه پيروزي انقلاب و برقراري نظام جمهوري اسلامي فرصت يافتيم كه اسلام را بهتر بشناسيم، بهتر عمل كنيم و بهتر به دنيا معرفي كنيم. فرض كنيد ما كره مريخ را، قبل از همه عالم تسخير كرديم، اين بزرگ ترين نعمت خداست يا همه اين نعمت ها يك جا در مقابل اسلام چيزي به حساب نمي آيد؟ آنها نعمت هاي مشتركي است براي مؤمن و كافر كه سعادت ابدي نمي آفريند، البته مي شود از آنها براي سعادت آخرت هم كمك گرفت، اما علت تامه نيست، شمشير دو لبه است كه مي شود از آن استفاده خوب يا بد كرد. پس بالاترين نعمت خدا براي ما انسان ها نعمت اسلام است. اگر اين را پذيرفتيم بايد شكري متناسب با اين نعمت و فراتر از شكر نعمت هاي مادي به جاي آوريم. چون آنها مربوط به همين دنيا و تا لب گور است اما اسلام تنها نعمتي است كه نتيجه اش الي الابد عايد انسان خواهد شد و بايد در مقام شكر عملي آن هم باشيم همانطور كه كساني كه نقش مهمي در بخش هاي ديگر داشتند، شكر عملي به جا آوردند.
مخاطب اصلي شكر نعمت اسلام
متصدي نعمت عظيم اسلام كه بزرگ ترين نعمت هاي خداست، چه كسي است و چه كسي بايد شكر عملي نسبت به اسلام داشته باشد؟ البته همه مردم از اين نعمت بهره مند هستند و بايد شكر كنند اما به گمان بنده اولين مخاطب اين شكر، ما روحانيون هستيم. ما هستيم كه داوطلب شديم تا اسلام را بهتر بشناسيم، بهتر بشناسانيم و در اجراي آن بيش تر تلاش كنيم. افتخاراتي كه در طول اين سه دهه نصيب كشور ما شده، همه به بركت اسلام است. اگر هيچ كس نداند ما خوب مي دانيم كه امام (رض) كه عامل اصلي انقلاب بود و همه آوازه ها از اوست، تكيه كلامش اسلام بود. كدام سخنراني ايشان بود كه در آن، چندين مرتبه از اسلام و خدا و قرآن صحبت نمي كرد؟! اين چيزي است كه از روحانيت برمي آيد و متخصصش ما هستيم، همانطور كه متخصص انرژي هسته اي اساتيد مربوط در دانشگاه هستند و از ما برنمي آيد در آن زمينه شكر عملي به جا بياوريم.
سؤال اين است كه آيا ما وظيفه خودمان را درست انجام داده ايم؟ من شك ندارم كه در طول اين سي و دو سال، علما و فضلاي برجسته و طلاب و دانش پژوهان مخلصي در سراسر كشور در جهت اين هدف يعني بهتر شناختن و بهتر شناساندن اسلام و فراهم كردن زمينه براي اجراي قوانين اسلام فداكاري هاي زيادي كرده اند، حتي در جبهه جنگ با اينكه مخاطبين اصلي آن روحانيين نبودند، تعداد شهداي روحاني بالنسبه از ساير اصناف بيشتر بود. اما كلام در اين است كه آيا حق شكر را به جا آورديم و درست به وظيفه مان عمل كرديم. آيا بهتر از اين نمي شد؟ من با قياس به نفس احتمال مي دهم كه بيش تر از اين مي توانستيم كار كنيم، راه هاي بهتري براي تحقيق در مسائل اسلامي، ترويج اسلام و تربيت افراد براساس ارزش هاي اسلامي وجود داشته كه ما غفلت كرديم. چرا آن طور كه شأن نظام اسلامي ما بود، در بعد فرهنگي كه اساس آن باورها و ارزش هاست و عمدتاً در دين تحقق پيدا مي كند، پيشرفت چنداني نكرديم؟ بهترين شاهد بر اينكه ما وظيفه مان را خوب انجام نداده ايم، تأكيدات مكرر مقام معظم رهبري تقريباً از بيست سال قبل تا به حال بر مسائل فرهنگي و هشدار دادن درباره تهاجم فرهنگي، شبيخون فرهنگي و غارت فرهنگي است، يا انتقادها و گله هاي ايشان از مسؤولان فرهنگي. بارها فرمودند من از مسؤولان فرهنگي كشور گله دارم. گاهي تعبير تندتري به كار بردند، گاهي اشاره كردند به اينكه در ميان مسئولان، كساني خودشان عامل ضد فرهنگ هستند. بنده اين تعبير را خودم از لب هاي مبارك ايشان در يك شرف يابي اعضاي شوراي انقلاب فرهنگي در يك شب ماه رمضان در دوران دولت اسبق شنيدم اسمي از وزير ارشاد وقت بردند، او اتفاقاً در جلسه حضور نداشت با اينكه مي بايست باشد چرا كه جزو اعضاي انقلاب فرهنگي بود. پرسيدند: فلاني نيست؟ فرمودند: ايشان نباشد ما حرف هايمان را مي زنيم، اين شخص يك خدمت به اسلام نكرده، بلكه بعضي از كارهايش صددرصد ضد اسلام است. اين تعبير ايشان در حضور رئيس جمهور وقت، چند نفر از وزرا و ساير اعضاي شوراي انقلاب فرهنگي بود. ايشان شخص واقع بيني هستند و مي فرمايند «من خيلي ايده آلي فكر نمي كنم و توقعات بيجا ندارم». با توجه به واقعيات، ايشان به عنوان يك شخص واقع بين انتظاراتي در زمينه مسائل فرهنگي داشته اند كه برآورده نشده است. اين ها شاهد بر اين است كه در اين زمينه كوتاهي شده است. حالا من به كوتاهي تعبير مي كنم براي اين كه نمي خواهم كسي را محكوم كنم.
شبهات پاسخ داده نشده
به طور طبيعي ذهنمان به اين متوجه مي شود كه نقطه اصلي هدف گيري دشمن در مسائل فرهنگي، دانشگاه هاست - حق هم هست. بعد به ذهنمان مي آيد مسئولان دانشگاه بايد اين كارها را انجام دهند. هر دانشگاهي معمولاً يك معاونت فرهنگي هم دارد كه بايد اين كارها را انجام دهد. ولي همه مي دانيم به فرض اينكه خود اساتيد و مسئولان دانشگاه هم به اين نقص توجه كردند و آن را قبول داشتند، از عهده شان برنمي آمد كه كار چنداني انجام دهند. اين كار بيشتر محتوايي بود و مي بايست تحقيقات علمي انجام گيرد. در اين تحقيقات وقتي مايه هاي اصلي اش متقن و مستدل ثابت شد، نتايجش با شكل هاي مختلف قلمي، بياني به وسيله رسانه ها و هنرها و چيزهاي ديگري در جامعه پياده مي شود. البته شايد از آن طرف هم به ذهن ما بيايد كه الحمدلله تحقيقات صورت گرفته و هزار و چهارصد سال است كه اسلام تعريف شده؛ اما مي دانيم لااقل در بعد دفاع از شبهه ها بخصوص شبهه هايي كه مستحدث است كار چنداني انجام نگرفته. هر روز به شكل نويي شبهه جديدي مطرح مي شود جواب جديدي مي طلبد. پاسخ هايي كه هزار سال قبل به بعضي از شبهه هاي كلامي داده شده، امروز كارآيي ندارد. امروز اصلاً آن شبهه ها مطرح نيست و به جايش شبهه هاي جديد يا همان شبهه ها با شكل و آهنگ جديدي مطرح مي شود كه نوع جواب ديگري مي طلبد. ما در اين زمينه ها بقدر كافي كار نكرده ايم و در اجلاس هاي مختلف همين مجلس هم در بعضي از فرمايشات بزرگان بود كه ما شاهد نابساماني هاي زيادي در دانشگاه ها در ميان جوان ها هستيم. معنايش اين است كه آنطور كه بايد و شايد، نتوانستيم در زمينه فرهنگي كار كنيم و حالا شاهد هستيم كه صدها و هزارها سايت بر ضد اسلام و بخصوص تشيع فعاليت مي كنند. شبهات در ذهن جوان ها مي آيد اما جوابش را از كجا بشنوند؟ اقدامات خوبي شده اما تناسبي با وسعت شبهه ها و كثرت وسايل و ابزارها و رسانه هايي كه بر ضد فرهنگ اسلامي و تشيع كار مي كنند ندارد.
سخنراني حضرت آيت الله مصباح يزدي (دامت بركاته)
در اجلاس مجلس خبرگان رهبري - 23/06/89
زلال بصيرت روزهاي پنج شنبه منتشر مي شود.

پنجشنبه|ا|11|ا|اسفند|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]