محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828138132
دبیر راضی، فیلمسازان ناراضی
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > سینما - بیست و سومین جشنواره فیلم کودک از نگاه موافق و مخالف. سمیه علیپور: بیست و سومین جشنواره فیلم کودک و نوجوان در حالی به کار خود پایان داد که همچنان با وجود گذشت چهار روز از برگزاری مراسم اختتامیه حرف و حدیث‌ها در مورد آن ادامه دارد و امروز بیش از روزهای قبل از برگزاری جشنواره این پرسش مطرح می‌شود که برپایی چنین جشنواره‌ای با این کیفیت اصلاً چه لزومی داشته و یا چه مشکلی از سینمای کودک ایران حل کرده است؟ اقداماتی که از سوی اکبر نبوی، دبیر سابق جشنواره صورت گرفته بود، همگی تلاش‌هایی برای احیای سینمای کودک و به تبع جشنواره فیلم کودک و نوجوان بود، فیلم‌هایی با سفارش فارابی از سوی کارگردانان سرشناس این عرصه تولید شد و انتظار می‌رفت امسال جمع گسترده‌ای از سینماگران مطرح فعال عرصه کارهای کودک در همدان گرد هم آیند و تولد دوباره سینمای کودک را جشن بگیرند اما استعفای اکبر نبوی به همراه اتفاقاتی که در سطح جامعه رخ داد، فضای جشن و جشنواره را تغییر داد و کمتر کسی برگزاری جشنواره‌ای پرشور و حال را جدی تلقی کرد. به این شکل نه فیلم‌ها آن طور که انتظار می‌رفت به جشنواره رسیدند، نه هنرمندان جمعی شاد را در همدان رقم زدند، نه جشنواره با نظم و ترتیبی که تصور می‌شد برگزار شد و نه جوایز به فیلم‌هایی رسیدکه از سوی کارگردانان سرشناس سینمای کودک برای این دوره از جشنواره آماده می‌شد. همه اینها دست در دست هم دادند تا ثابت کنند که همچنان سینمای ایران دوران افول را سپری می‌کند و از سوی دیگر این پرسش قدیمی باز هم مطرح شود در وضعیتی که نه فیلمی برای داوری هست و نه سینمایی برای تحلیل و بررسی چه لزومی برای برگزاری جشنواره وجود دارد؟ هرچند که مسئولان برگزاری این رویداد هنری مسئله را از جنبه‌ای دیگر مورد توجه قرار می‌دهند. دبیر راضی از جشنوارهدر روزهایی که جشنواره فیلم کودک در همدان برگزار می‌شد و از گوشه و کنار اخباری در مورد ناهماهنگی‌ها، آماده نشدن فیلم‌ها، نبود برنامه‌ای منظم برای برگزاری جلسات و نمایش فیلم‌ها به تهران می‌رسید، مسعود احمدیان که پیش از استعفای نبوی و انتصاب به سمت دبیری جشنواره فیلم کودک، مدیر امور جشنواره‌های بنیاد سینمایی فارابی بود، همه چیز را در مورد جشنواره فیلم کودک خوب و مثبت ارزیابی کرد و معتقد بود که جشنواره روال طبیعی خود را سپری می‌کند. او همچنان روی این نظر خود پافشاری دارد و در حالی که اعتراض‌ها به بخش‌های مختلف جشنواره با وجود پایان یافتن کار این رویداد سینمایی ادامه دارد، احمدیان در گفت و گو با خبرگزاری ایسنا اعلام می‌کند که جشنواره سپری شده به دور از سیاست‌ورزی‌های موجود، می‌توانست خوش بدرخشد. او در این زمینه می‌گوید: «باور کنیم که جشنواره بیست‌وسوم فارغ از دغدغه‌ها و دلمشغولی‌های بزرگسالان و به دور از رنگ‌های رایج و سیاست‌ورزی‌های موجود، گرما و رنگ کودکانه‌اش تا سال‌های سال بر تارک رویدادهای فرهنگی این سرزمین خوش خواهد درخشید.» احمدیان ویژگی‌های موجود در این دوره از جشنواره فیلم کودک را چنین برمی شمرد: «حضور به موقع مهمانان، اسکان، پذیرایی و بازدید از اماکن فرهنگی- براساس برنامه‌ریزی‌های پیش‌بینی شده در موعد مقرر تمام و کمال انجام شد. کدام جشنواره بین‌المللی را سراغ دارید که مجبور باشد به خاطر استقبال بی‌نظیر مخاطبان و مردمش آیین‌های افتتاحیه (البته اگر آیین افتتاحیه داشته باشند) و اختتامیه خود را در یک استادیوم ورزشی برگزار کند؟ کدام یک از شهرهای دنیا را سراغ دارید که شور و هیجان، اشتیاق و لذت مردم به جشنواره شهر همدان را به لحاظ فرهنگی و اجتماعی دگرگون سازد؟ کدام جشنواره کودک در عرصه بین‌المللی را می‌توان نام برد که بیش از 130 هزار قطعه بلیت چاپ کند؟ همدان طی این مدت دارای چنین پتانسیلی شده است که شعف و ذوق زدگی را می‌توان در چهره تک تک کودکان و نوجوانانش مشاهده کرد.» احمدیان در سخنان خود به موفق بودن جشنواره در سطح جشنواره‌های داخلی بسنده نمی‌کند و آن را در سطح بین‌المللی هم بی‌رقیب و مطرح می‌داند و می‌گوید: «اگر بپذیریم که برگزاری جشنواره، نور امید به شرایط حال و آینده را در دل کودکان و بزرگسالان فراهم می‌کند آن موقع اذعان خواهیم داشت که چنین مراسمی تا چه حد در نوع خود و در مقایسه با رویدادهای فرهنگی مشابه خارجی و داخلی موفق بوده است.» احمدیان با حمایت از استانداری همدان برنامه نمایش فیلم‌ها را منظم و کم ایراد می‌داند. این در حالی است که اعتراض عمده کارگردانان بعد از جشنواره به نحوه نمایش فیلم آنان بوده است. احمدیان در این زمینه می‌گوید: «سازمان جشنواره با برنامه‌ریزی قبلی ضمن احترام به سینمای شریف ایران و کارگردانانی که در این عرصه با حمایت مستقیم استانداری همدان و بنیاد سینمایی فارابی اقدام به تولید آثار کودک کردند، تمامی تلاش خود را به کار بردیم تا فیلم‌های تولید شده به موقع به نمایش درآید. سازمان جشنواره به گونه‌ای جداول نمایش خود را تنظیم کرده بود که مخاطبان اصلی این رویداد از دیدن چنین آثاری محروم نشوند. علیرغم تأخیر بیش از حد، بالاخره تعدادی از این آثار در روزهای پایانی به دبیرخانه تحویل داده شد. فیلم «نخودی» براساس اعلام رسمی تهیه‌کننده محترم و با ارائه دلایلی که مطرح فرمودند از گردونه رقابت خارج شد. فیلم «روشن، خاموش، روشن» (علیرغم تلاش دست اندرکارانش) اصلاً به جشنواره نرسید. نسخه کامل فیلم «همبازی» با چند جابه‌جایی به نمایش عمومی درآمد و موفق شد حتی پروانه زرین بهترین کارگردانی را از آن خود کند.» او در مورد فیلم «خواب‌های دنباله‌دار» به کارگردانی پوران درخشنده می‌گوید: «نسخه راف کات و ارزشمند سرکار خانم پوران درخشنده دو روز قبل از اختتامیه به دست ما رسیدکه برای حفظ شأن ایشان و تلاش و تعهدی که برای رساندن این اثر به جشنواره داشتند برای داوران بخش کودک و نوجوان نمایش داده شود. صبح روز بعد- چند ساعت قبل از اختتامیه، نسخه کامل سی و پنج میلیمتری به همدان رسیدکه طبیعی است به حرمت هیأت محترم داوران و کلیت جشنواره و جلوگیری از هر گونه ایجاد شائبه نسبت به رأیی که حضرات داده بودند، این اثر از قضاوت خارج شد. با عنایت به سوابق درخشان سرکار خانم پوران درخشنده در هیأت‌های داوری، انتخاب و تقدیری که از ایشان به عمل آمده، گمان می‌کردیم؛ با اشرافی که به این مقوله دارند قطعاً به دور از حواشی و احساسات برخورد خواهند کرد.» احمدیان این روزها تنها مدافع جشنواره فیلم کودک و نوجوان است. این اتفاق در شرایط می‌افتد که معمولاً بعد از برگزاری جشنواره‌ها دبیران و هیأت برگزاری سکوت می‌کنند و حاضران در جشنواره نحوه عملکرد آنان را مورد بررسی قرار می‌دهند و کاستی‌ها و برتری‌ها را یادآوری می‌کنند. اما عملکرد برگزارکنندگان جشنواره فیلم کودک به گونه‌ای بوده که این روزها دبیر جشنواره یک تنه نقش مدافع را به عهده گرفته و ماحصل کار خود را در همدان ارزشمند و در سطح جشنواره‌های بین‌المللی کودک می‌داند. معترضان جشنواره کودکدر روزهای برگزاری جشنوراه فیلم کودک، اعتراض‌ها در مورد نحوه عملکرد این جشنواره شنیده می‌شد اما اولین اعتراض و انتقاد علنی بعد از پایان کار این جشنواره صورت گرفت. پوران درخشنده که به عنوان یکی از کارگردانان صاحب نام سینمای کودک با فیلم تازه خود راهی همدان شده بود از نمایش نسخه راف کات فیلم خود معترض شده و این مسئله را با مطبوعات مطرح کرد. پاسخ نهایی احمدیان به اعتراض‌های درخشنده وعده حضور این فیلم در جشنواره سال آینده است، او در حالی این سخنان را اظهار کرده که جشنوراه فیلم کودک یک ماه مانده به برگزاری با تغییر دبیر مواجه می‌شود و به این ترتیب سخن او یکسال قبل از برگزاری دور بعدی جشنواره نمی‌تواند محلی برای استناد داشته باشد. رسول صدرعاملی، کارگردان سرشناس سینمای ایران یکی از مهمانان جشنواره فیلم کودک بود. او علاقه ویژه‌ای به سینمای کودک دارد و همین علاقه هر سال او را به اصفهان وحالا به همدان فرا می‌خواند تا در جریان جشنواره کودک باشد. اما امسال صدرعاملی ناراضی از جشنواره به تهران بازگشت. او پس از بازگشت از همدان با ایسنا سخن گفت و اظهار داشت: «انگیزه‌ام از حضور در جشنواره فیلم کودک و نوجوان همدان، خنده بچه‌ها و شور و شوقی است که بچه‌ها از باهم بودن در این نوع جشنواره تجربه می‌کنند. سال‌هاست با چنگ و دندان سینمای کودک و جشنواره فیلم کودک و نوجوان را برگزار می‌کنیم. اگر این جشنواره در استمرار حضور سالیان طولانی چه در اصفهان و چه حالا در سومین دوره برگزاری آن در همدان، برای یکبار برگزار نمی‌شد، می‌توانست به دوبار هم برسد و یا اینکه دیگر هرگز برگزار نشود. فیلم کودک و نوجوان بسیار فرهنگ‌سازتر و تأثیرگذارتر از همه جشنواره‌هاست، خصوصاً وقتی در شهرستان‌ها برگزار می‌شود.» او ادامه داد: «حضورم در این دوره از جشنواره تصمیمی بود مبتنی بر تجربه سالیان گذشته و تماشای این همه سرخوشی خنده وشادمانی برای کودکان از دیدن بازیگران مورد علاقه‌شان و حسی که آنها در این با هم بودن تجربه می‌کنند که خیلی هم فیلم در آن مهم نیست، مهم‌تر فرهنگ با هم بودن و نگاه به پرده سینما و کودکانه فکر کردن آنان و پرسشگر بودن انبوه نوجوانانی بود از وقتی که کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس مورد علاقه‌شان را می‌دیدند. آنها سرشار از سؤال و پرسش بودند و همه ما نیز موظف بودیم در سالن یا حاشیه خیابان بایستیم و با حسی که آنها ما را محرم می‌دانستند، از ما سؤالاتشان را بپرسند و از کمبودها، رازها و آرزوهایشان بگویند. من این جشنواره را دوست داشته‌ام و این جشنواره انگیزه تداوم کار من در سینما بوده و در سینما هست و خواهد بود و من نمی‌دانم چرا وقتی قرار بود همین کلمات را آنجا روی صحنه بگویم، ناگهان سالن تاریک می‌شود و خود به خود مردم آرامی که در سالن نشسته‌اند را وادار به دادن شعارهایی می‌کنند.» این کارگردان تأکید کرد: «من وقتی وارد همدان شدم اصلاً انتظار نداشتم حتی ذرهای رنگ سبز در پوستر و بیلبوردها ببینم، اما انتظار هم نداشتم که این‌گونه از تندترین و در واقع خشن‌ترین نوع رنگ قرمز استفاده شده باشد. من می‌خواهم بگویم به عنوان سینماگر این همه تأکید برای من که در طول همه این سال‌ها سعی کردم در رفتار و کارهایم، متعادل و خوشبین باشم، چرا؟! این موضوع برای من به یک سؤال غم‌انگیز تبدیل شده است.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 188]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها