واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > سینما - یادداشتی از محمد اطبایی در آستانه برگزاری شصت و دومین دوره جشنواره فیلم کن همهساله در دو مقطع پیش و پس از جشنواره کن بحثهای رسانهای درخصوص حضور بینالمللی سینمای ایران بالا گرفته و توجه سینماگران و اهل رسانه برای مدتی کوتاه به این موضوع معطوف میشود. حضور بینالمللی سینمای ایران همانند غالب مباحث ملی، از فقدان برنامهریزی، سرمایهگذاری و حتی سیاستگذاری لطمههای بسیاری در چند سال گذشته متحمل شده است. حضور در عرصههای بینالمللی یک فرصت مغتنم برای هنر ایران و در اینجا سینمای ایران بوده و متأسفانه بیبرنامگی بخش رسمی و دولتی و نیز عدم هماهنگی چند فعال بخش خصوصی موجب انجام کارهای موازی، اتلاف هزینه و نیروی کار و مهمتر از همه رویکردی غیرحرفهای و ناکارآمد در یکی از تخصصیترین حوزههای هنری - اقتصادی، یعنی عرضه و بازاریابی بینالمللی فیلم شده است. با نگاهی به بحثهای رسانهای و نیز اظهارنظرهای مسئولان سینمایی و سینماگران درخصوص عرضه بینالمللی سینمای ایران، آشنایی نداشتن اکثر افراد را با این مقوله درمییابیم و این خود ضرورت توجهی ویژه به «پخش جهانی» سینمای ایران را ایجاب میکند. جشنواره فیلم کن به عنوان مهمترین رویداد سینمایی جهان، نقطه توجه تمامی تهیهکنندگان و کارگردانهای سینما جهت نمایش آثار خود بوده و با درنظر گرفتن افزایش تولید فیلمهای سینمایی در تمامی کشورهای جهان، رقابت فشردهای جهت حضور در بخش اصلی و دو بخش جنبی این جشنواره وجود دارد. آمار حاکی از ارائه بیش از دو هزار فیلم به جشنواره بوده که ظرفیت نمایشی این رویداد حداکثر 80 فیلم در بخشهای مختلف است. لذا شانس حضور یک فیلم از کارگردانی ناشناخته یا کارگردانی که سابقه حضور در کن یا جشنوارههای بزرگ را نداشته، بسیار اندک است. شنیدهها نشان از ارائه 30 تا 40 فیلم ایرانی به بخشهای مختلف جشنواره کن امسال بوده که این آمار به جهات مختلف قابل بررسی است. آیا تمامی این فیلمها قابلیت حضور در یک رویداد بینالمللی و توانایی ایجاد ارتباط با مخاطب بینالمللی را دارند؟ حتی در صورت پاسخ مثبت، آیا این فیلمها ظرفیت انتخاب در یکی از بخشهای جشنواره کن را با توجه به رقابت یاد شده داراست؟ با در نظر گرفتن مجموعه فیلمهای جدید ایرانی در جشنواره امسال کن، شاید در خوشبینانهترین حالت، پنج فیلم ایرانی میتوانستند شانسی برای انتخاب در کن داشته و ارائه مابقی فیلمها، تنها به بدبینتر کردن ذهن اعضای هیأت انتخاب بخشهای مختلف کن میانجامد. صنعت سینمای ایران نیازمند جدی یک شورای عالی عرضه و پخش بینالمللی است که در آن نهادهای مختلف رسمی و دولتی مانند بنیاد سینمایی فارابی، حوزه هنری، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، کانون، انجمن سینمای جوانان، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، سازمان صدا و سیما همراه با خانه سینما و فعالان بخش خصوصی باید حضور داشته و نسبت به رویکرد و روشهای حرفهای و کارآمد عرضه و بازاریابی فیلمهای ایرانی هماهنگی و سیاستگذاری کنند. در حال حاضر هریک از این نهادها و سازمانها و شرکتها همچون جزیرههای تکافتاده ساز خود را به تنهایی زده و فعالیتهای آنان غالباً به اتلاف هزینه و وقت و انرژی همه دستاندرکاران و عدم نیل به ابتداییترین اهداف منجر میشود. سینمای ایران جهت برونرفت از بحران فعلی پخش بینالمللی خود نیازمند برنامههای کوتاهمدت، میانمدت و بلندمدت است و این مهم جز با همدلی و هماهنگی تمامی این نهادها و فعالان بخش خصوصی میسر نخواهد بود. خانه سینما و معاونت امور سینمایی در این میان نقشی حیاتی جهت حل این معضل داشته و امیدواریم توجه این دو نهاد و نیز رسانهها به این مسأله تنها محدود به مقطع جشنواره کن نباشد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 281]