ملاك هايي براي ارزيابي دستاوردهاي انقلاب

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: ملاك هايي براي ارزيابي دستاوردهاي انقلاب
خبرگزاري فارس:مقايسه عملكرد و دستاوردها با قبل از پيروزي انقلاب اسلامي و نيز مقايسه با ساير كشورها مي تواند در شناخت بهتر دستاوردها كمك كند. اما براي يك مقايسه منطقي، ابتدا بايد واقعيت هاي كشورهاي مختلف، به ويژه بسترها و زمينه هاي آن را ارزيابي كرد .

براي قضاوت صحيح در مورد دستاوردهاي انقلاب اسلامي؛ بايد واقعيت ها را بخوبي شناخت. بايد ديد اين دستاوردها در چه بستري و با چه شرايطي انجام شده است.

مقايسه عملكرد و دستاوردها با قبل از پيروزي انقلاب اسلامي و نيز مقايسه با ساير كشورها مي تواند در شناخت بهتر دستاوردها كمك كند. اما براي يك مقايسه منطقي، ابتدا بايد واقعيت هاي كشورهاي مختلف، به ويژه بسترها و زمينه هاي آن را ارزيابي كرد .

مقايسه با قبل از پيروزي انقلاب اسلامي

قبل از پيروزي انقلاب اسلامي، ايران روزانه 4/5 ميليون بشكه نفت صادر مي كرد. هم اينك اين ميزان به حدود 2/2 ميليون بشكه نفت كاهش پيدا كرده است . بنابراين سهم هر نفر از بابت ميزان صادرات نفت كمتر از نصف شده است . اين در حالي است كه جمعيت كشور نيز به دو برابر قبل از انقلاب رسيده و در نتيجه سهم هر نفر از ميزان صادرات نفت به كمتر از يك چهارم تقليل يافته است .

قدرت خريد دلار در بازارهاي بين المللي نيز در اين مدت، حداقل نصف گرديده و در نتيجه سهم هر نفر ايراني از بابت صادرات نفت، با توجه به عوامل فوق الذكر، به كمتر از يك هشتم قبل از انقلاب رسيده است و از اين پس نيز با هر تولد جديدي اين نسبت كاهش خواهد يافت. اين عوامل عمدتاً به نوع حكومت نيز مربوط مربوط نيستند . يعني كاهش قدرت خريد دلار در بازارهاي جهاني دارد و افزايش جمعيت ايران در دوران حاكميت پهلوي نيز رخ داده است. اين موضوع در كشورهاي ديگر همسايه با رژيم هاي متفاوت نيز به همينگونه بوده است .

تنها عاملي كه به انقلاب اسلامي مربوط مي شود كاهش صادرات نفت بوده كه به نفع نسل فعلي است. ضمن اينكه اگر هم اكنون ميزان صادرات نفت را به 4/5 ميليون بشكه در روز برسانيم آنقدر قيمت نفت كاهش خواهد يافت كه تفاوتي در درآمد نفت ايران نخواهد داشت كما اينكه اگر همين مقدار نفت را نيز صادر نكنيم قيمت نفت به دو برابر وضعيت فعلي خواهد رسيد.

حال با شناخت اين بستر و زمينه و واقعيات، مي توان مثلا در مورد توسعه ظرفيت دانشگاه ها به عنوان يكي از دستاوردها، به ارزيابي صحيحي دست يافت.

قبل از پيروزي انقلاب اسلامي ظرفيت كل دانشگاه ها و آموزشگاه هاي عالي، جمعاً حدود 135 هزار نفر بوده است. هم اينك اين ظرفيت به 7/2 ميليون نفر يعني 20 برابر قبل از انقلاب رسيده است. اما چون جمعيت كشور دو برابر شده، بنابراين دسترسي هر ايراني به دانشگاه 10 برابر قبل از انقلاب شده است كه دستاورد بزرگي محسوب مي گردد.

اگر سهم هر نفر از ارزش دلار حاصله از صادرات نفت قبل و بعد از انقلاب را در نظر بگيريم با توجه به اينكه اين سهم هر نفر، اينك به حداقل به يك هشتم قبل از انقلاب رسيده است. براي ارزيابي عملكرد انقلاب با توجه به اينكه سهم هر نفراز نفت هشت برابر كم شده و دسترسي هر نفر به دانشگاه ده برابر افزايش يافته در نتيجه دستاورد را بايد هشتاد برابر قبل از انقلاب ارزيابي نمود.

مقايسه با ساير كشورها

مقايسه با عربستان سعودي

گاهي برخي از افراد در بازگشت از زيارت مكه مكرمه با اشاره به سفري كه سالها قبل نيز داشتند، عنوان مي كنند كه درآن زمان هر نوشابه يك ريال سعودي بود و اينك نيز همان يك ريال است، حال آنكه قيمت نوشابه در ايران (به ريال ايران) افزايش چشمگيري داشته است .

در اين راستا بايد توجه داشت كه عربستان با جمعيتي 24 ميليون نفري يعني حدود يك سوم جمعيت ايران، تقريبا چهار برابر ايران نفت صادر مي كنند و به عبارتي، سهم هر تبعه عربستان از نفت صادراتي، حدود 12 برابر سهم هر ايراني است و به اتكاء از خالي شدن زير پايشان از اين ثروت عظيم، قيمت نوشابه را يك ريال سعودي نگاه داشته اند. ضمن اينكه در ايران با وجود افزايش ظاهري قيمت نوشابه دسترسي مردم به انواع نوشابه ها بيشتر شده و وضعيت بگونه اي است كه مردم بسيار فراتر از قبل از انقلاب به مصرف نوشابه مي پردازند، كه به معني افزايش قدرت خريد مردم است.

مقايسه با امارات متحده عربي

عده زيادي در ايران بارها به امارات متحده عربي سفر كرده و شاهد پيشرفت ساختمان سازي و تجارت در اين كشور بوده اند و در مقايسه با ايران بويژه شهرهاي حاشيه خليج فارس دچار توهم مي شوند .

در حالي كه وسعت ايران 20 برابر امارات و جمعيت ايران حدود 70برابر امارات متحده عربي است ميزان صادرات نفت آن كشور حدود5 /2 ميليون بشكه در روز يعني بيشتر از ايران مي باشد. در حقيقت سهم هر اماراتي از ميزان صادرات نفت خام حدود 80 برابر سهم هر ايراني است به عبارت ديگر سهم هر اماراتي از نفت صادراتي در هر سال معادل سهم هر ايراني در طول 80 سال عمر خود است . بايد در ارزيابي پيشرفت هاي حاصله در ايران اين نكته را مورد توجه قرار داد تا بتوان به قضاوتي منصفانه و واقع بينانه دست يافت.

مقايسه با آلمان و انگلستان

كشور آلمان از تامين اجتماعي وسيعي برخوردار است مثلاً حقوق بيكاري وضع شده به نحوي است كه اين مقدار حقوق از حقوق بسياري از كارمندان و حتي مديران ايران بيشتر است .

در انگلستان سيستم درماني آن پيشرفته است و همه مردم تحت پوشش درمان رايگان در بسياري از موارد قرار دارند.

مقايسه وضع اين كشورها با ايران و عملكرد ضعيف تر ايران در اين زمينه ها، مي تواند نزد برخي از افراد، ملاك ارزيابي عملكرد ها و دستاوردها در ايران واقع گردد . اين در حالي است كه امسال به صورت كم سابقه اي ايران 40 ميليارد دلار درآمد از محل صادرات نفت خام داشته است د رحالي كه آلمان فاقد منابع نفتي است و انگلستان از نفت محدودي برخوردار مي باشد.

براي يك مقايسه معقول بايد اين نكته را توجه داشت كه اولاً انگلستان قرن ها مستعمرات زيادي در جهان داشته . و از جمله در مقاطعي يك سوم خشكي هاي عالم مستعمرات رسمي انگلستان بوده و اين كشور با سوء استفاده و غارت منابع كشورها، تمام زيربناهاي كشورخود را ساخته است . آلمان نيز براي بدست آوردن چنين موقعيتي تلاش ناموفقي را در دو جنگ جهاني تجربه كرد. انگلستان هنوز هم مستعمراتي دارد و با نفوذي كه در بسياري از كشورها دارد، درآمدهاي نامشروعي را نصيب كشور خود مي سازد. ثانياً انگلستان و‌آلمان ماليات بسيار سنگيني را از مردم خود مي گيرند به نحوي كه گاه به 42 درصد توليد ناخالص داخلي آنها مي رسد . ميزان ماليات دريافتي در آلمان حدود 400 ميليارد دلار است كه اين مقدار 10 برابر اوج در آمد نفتي ايران در سال جاري (1384) است . طبيعي است كه وقتي 400 ميليارد دلار ماليات دريافت مي نمايد، سهم هر بخش از كشور از جمله سهم تامين اجتماعي آن بزرگ خواهد بود.

كل توليد ناخالص داخلي ايران 200 الي 300 ميليارد دلار ارزيابي مي شود كه از ميزان ماليات هاي دريافتي از مردم در آلمان كمتر و در خوشبينانه ترين حالت با آن مساوي است. توجه به اين آمارها بستر قضاوت صحيح در مقايسه بين كشورها را فراهم مي آورد.

درآمدهاي نفتي

يكي از بيماريهاي مزمن اقتصادي كشور كه هنوز موفق به رهايي از آن نشده ايم وابستگي اقتصادي كشور به صادرات نفت است. از اين بدتر، وابستگي ذهني به نفت است كه بدتر از وابستگي عملي اقتصاد به نفت و مانع بزرگي براي رهايي از آن مي باشد. طي سالهاي اخير جهان شاهد افزايش چشمگير قيمت نفت بوده است و در نتيجه آن، درآمدهاي ايران نيز افزايش داشته است .

سال گذشته اين درآمد به 30 ميليارد دلار رسيد و در سال جاري به 40 ميليارد مي رسد. اين مقدار 2 تا سه برابر درآمدهاي نفتي ايران در بسياري از سالهاي انقلاب اسلامي است. اين درآمد، اين توقع را در افكار عمومي ايجاد كرده است كه با آن بتوان بسياري از مشكلات را برطرف نمود. تجزيه و تحليل اين درآمدها مي تواند كمكي شايان به ارزيابي صحيحي از اوضاع نمايد .

ايران در حالي امسال 40 ميليارد دلار درآمد دارد كه حدود 20 ميليارد دلار بدهي خارجي داشته واز بابت آن سود پرداخت مي كند.

بسياري ازمردم انتظار دارند كه اين درآمدها بر سر سفره آنها بيايد وتصور مي كنند كه اگر چنين شود مشكلي براي آنها باقي نمي ماند و گاه عده اي بر اين تصورند كه چون علي رغم درآمدهاي نفتي ايران برخي نيازهاي مرم رفع نمي گردد، پس لابد سوء استفاده هاي كلاني از اين درآمدها به عمل مي آيد. تجزيه و تحليل رقم درآمدي 40 ميليارد دلاري مي تواند اندازه واقعي اين رقم را نشان دهد. اگر فرض كنيم كه اين درآمد 40 ميليارد دلاري، صرف هيچ يك از ضروريات كشور مثل دفاع و امنيت، عمران و آباداني، آموزش و درمان و ساير امور نشود و مستقيماً بين مردم تقسيم گردد، گرچه اين فرض، فرضي محال است، با احتساب هر دلار900 تومان و جمعيت 70 ميليون نفري ايران، سهم هر ايراني از درآمد نفت ماهيانه حدود 42 هزار تومان مي شود. اگر حدود 2 هزار تومان آن را هزينه هاي استخراج و صادرات نفت فرض كنيم، سهم هر ايراني از اوج درآمدهاي نفتي 40 هزار تومان در هر ماه خواهد شد. گفته شد كه بدهي خارجي ايران 20 ميليارد دلار است كه از بابت آن سود نيز پرداخت مي شود.

طبيعتاً با اتكاء به چنين درآمدي كه تازه نتيجه شكسته شدن ركورد قيمت نفت بوده، نمي توان مشكلاتي مثل مسكن، اشتغال، ازدواج، تحصيل، رفاه و تفريح را رفع كرد. بايد توجه داشت اين بودجه بين همه دستگاه ها توزيع و همه دستگاه ها بلا استثنا آن را ناكافي ارزيابي مي كنند و به درستي تاكيد مي كنند كه اگر بودجه آنها افزايش يابد، خواهند توانست خدمات بيشتر و بهتري را به مردم ارائه نمايند، ليكن بودجه كشور محدود است و نمي توان با اتكاء به درآمدهاي نفتي همه خواسته ها را برآورد نمود.

در محاسبه درآمدهاي نفتي بايد توجه داشت كه به دليل افزايش قيمت جهاني نفت، قيمت جهاني كالاها و محصولات نيز افزايش يافته است و در نتيجه ايران ناچار است براي نيازهاي وارداتي خود هزينه بيشتري را متقبل گردد.

صادرات غير نفتي

وقتي صحبت از درآمدهاي نفتي پيش مي آيد، اذهان معمولاً به سمت و سوي درآمدهاي غير نفتي سوق مي يابد و اين موضوع مطرح مي گردد كه ايران علاوه بر صادرات نفت، صادر كننده اقلام گران قيمتي مثل زعفران، خاويار، فرش، پسته و حتي مس و سنگ و آب و خاك و نيز محصولات پتروشيمي نيز هست .

لازم به ذكر است كه تلاش شد رقم صادرات غير نفتي در سال جاري به رقم بي سابقه10 ميليارد دلار برسد كه اين رقم محقق نگشت . اما اگر فرض را بر تحقق آن قراردهيم و سود صادرات آن را 10 درصد كه درصد بالايي براي سود انواع محصولات صادراتي ايران محسوب مي شود در نظر بگيريم، سود صادرات غير نفتي به يك ميليارد دلار خواهد رسيد.

اگر فرض كنيم كه كل مبلغ صادرات و يا سود آن بايد به طور مساوي بين همه مردم و نه توليد كنندگان و صادر كنندگان توزيع گردد، سهم هر نفر از كل صادرات غير نفتي 10 هزار تومان در ماه و سهم هر نفر از سود حاصل از صادرات غير نفتي فقط هزار تومان درهر ماه خواهد شد كه با افزودن آن به رقم 40 هزار تومان ماهيانه سهم هرنفر از كل صادرات نفتي جمع سهم هر نفر از صادرات نفت و سود صادرات غير نفتي به 41 هزار تومان در هر ماه خواهد رسيد. حال در توقعات از دولت ونيز در ارزيابي عملكردها بايد اين واقعيات را در نظر گرفت.

با توجه به شرايط فوق الذكر، بستر و زمينه واقعي براي ارزيابي عملكرد ها ميسر خواهد شد. تازه بايد به واقعيت هاي فوق اين واقعيت را نيز اضافه كرد كه در طول اين 27 سال ايران دائماً در معرض تحريم قرار داشته و 8 سال جنگ تحميلي را هم تحمل نموده است و با اين وصف دستاوردهاي انقلاب اسلامي بسيار بزرگ بوده است .
نعمت نفت، نعمت بزرگي است كه ملت ايران از آن برخوردارند. ميزان ذخاير نفتي ايران 6 برابر كل ذخاير نفتي آمريكا و 8 برابر كل ذخاير نفتي اروپا و حدود 4 برابر كل ذخاير اروپا و آمريكا است.

اگر قرار بود ايران 40 ميليارد دلار درآمد خالص كه امسال از طريق صادرات نفتي بدست آورده است، از طريق سود صادرات غير نفتي به دست آورد، با فرض سود 10 درصدي صادرات غير نفتي مي بايست حداقل 400 ميليارد دلار كالاي غير نفتي صادر مي نمود، كه 40 برابر هدف صادراتي سال جاري است كه البته متاسفانه موفق به رساندن صادرات غير نفتي به 10 ميليارد دلار نشديم. تازه براي توليد 400 ميليارد دلار كالاهاي غير نفتي، بايد مقدار بسيار بيشتري سوخت براي اين مقدار توليد اختصاص مي داديم. بنابراين نمي توان اين مقدار درآمد دولت را ناچيز شمرد. بلكه بايد اندازه واقعي آن را دانست و بر اساس آن برنامه ريزي كرد، عملكردها و دستاوردها را ارزيابي و توقع ها از بودجه و دولت و كلا مديريت نظام را تنظيم و تعئيل نمود.

درآمد نفت در آينده

اگر درآمد نفت را طي چهار سال و بلكه 20 سال آينده (تا سال چشم انداز 1404) ثابت و سالي 40 ميليارد دلار فرض نمائيم، فرض كنيم كه طي 4 سال و 20 سال آينده جمعيت كشور افزايش نيابد و در حد 70 ميليون نفر باقي بماند و اگر فرض كنيم كه طي اين سالها كل درآمد نفت صرف هيچ يك از ضرورت هاي ايران نشود، و ماهيانه به هر نفر 40 هزار تومان اختصاص يابد، سهم هر نفر در يك دوره 4 ساله كمتر از 2 ميليون تومان و سهم هر نفر از درآمدهاي نفتي صادراتي، در طول 20 سال آينده، مجموعا كمتر از 10 ميليون تومان خواهد بود. اين در حالي است كه منابع نفتي رو به كاهش و جمعيت نيز رو به افزايش است و پيش بيني مي شود كه جمعيت كشور در سال 1404 بين 90 الي 100 ميليون نفر باشد، ضمن اينكه درآمد نفتي، بخش قابل توجهي از بودجه كشور براي تامين هزينه هاي ضروري كشور در ابعاد مختلف را تشكيل مي دهد.

بايد راههايي براي هزينه صحيح اين درآمدها يافت و بايد از هزينه آن در امور جاري و به عبارتي يك بار مصرف پرهيز نمود. حال آنكه بيشتر خواسته هاي مردم صرف اين درآمدها به صورت بودجه جاري است.

استراتژي غرب در قبال انقلاب اسلامي ايران

جرالد سگال مدير مطالعات انستيتو بين‏المللي استراتژيك لندن كه در هفته نامه آمريكايي نيوزويك در فروردين ماه 1377 منتشر شده است، عمق سياست غرب در قبال ايران را نشان مي‌دهد. وي مي‏گويد:

" ... غرب بايد به شيوه‏يي كه كمونيسم را مهار و آلوده كرد با ساير دشمنان خود عمل كند .... آلوده سازي، شيوه‏هاي فراواني دارد كه تجارت با دشمن و .... از راههاي اصلي آلوده‏سازي جوامع است.... اكنون نيز بايد يك استراتژي دوگانه مهار و آلوده‏سازي در دستور كار باشد... مهار كافي نيست و آلوده‏سازي مهمتر است. ... خوشبختانه آلوده‏سازي شيوه‏هاي فراواني دارد كه تجارت با دشمن (در كالاهاي غير استراتژيك) و .... از جمله آنهاست ... " (1)

همچنين انستيتو سياست خاورميانه واشنگتن، نتيجه مطالعات سال 2000 خود را منتشر نموده است و در آن تأكيد كرده است كه:

" ... صادرات كالاهاي مصرفي به ايران بايد از سر گرفته شود، اين كار باعث كم شدن ارز خارجي موجود در ايران خواهد شد ... " (2)

ممكن است تصور شود كه سياست‌هاي فوق مربوط به دشمني غرب با ايران در نظام جمهوري اسلامي ايران است. اسناد و مدارك نشانگر آن است كه غرب اصولا با ملل مسلمان خصومت داشته است و سياست خويش عليه مسلمان را حتي در زمان رژيم‌هاي دست نشانده نيز دنبال مي‌كرده و اصولا براي اعمال همين سياستها بوده است كه با كودتا و هزار طرفند و توطئه ديگر، رژيمهاي مزدوري را بر كشورها حاكم مي‌كرده است.

استراتژِ غرب در رابطه با ايران در قبل از انقلاب

فرهنگ مصرف زدگي و تجمل گرايي در جامعه كه بسيار گسترده است، در ادارات نيز نمود مي‏يابد.

مصرفهاي بي‏رويه در ادارات، تجمل گراييها و تغيير مكرر دكوراسيون‏ها، نشأت گرفته از اين فرهنگ غلط جاري است.

آنتوني پارسونز آخرين سفير انگليس در رژيم شاه كه پس از 5 سال سفارت و فقط 5 روز قبل از فرار شاه از كشور، ايران را ترك كرد در كتاب خود تحت عنوان »غرور و سقوط« متن اظهاراتش را در سال 1974 ميلادي (1352 شمسي) خطاب به بازرگانان انگليس و كساني كه دست اندر كار تجارت و معامله با ايران بودند، چنين به رشته تحرير درآورده است:

".... نخستين كاري كه اينجا مي‏كنيد اين است كه تا مي‏توانيد كالاهايتان را بفروشيد و فقط در صورتي سرمايه‏گذاري كنيد كه براي فروش كالايتان چاره‏اي جز اين كار نداشته باشيد. اما اگر مجبور باشيد در اينجا سرمايه‏گذاري كنيد به ميزان حداقل ممكن، سرمايه‏گذاري كنيد و صنايعي را انتخاب كنيد كه قطعات و لوازم آن از انگلستان وارد شود، مانند صنايع مونتاژ كه در واقع سوار كردن قطعات صادراتي انگليسي در ايران است. در اين محدوده و با توجه به اين نكات، من معتقدم كه ايران، يكي از بهترين بازارهايي است كه شما مي‏توانيد براي مصرف كالاهاي خود در جهان سوم پيدا كنيد. " (3)

اظهارات سفير انگليس كه در اوج روابط حسنه انگليس با رژيم شاه بيان شده، نشاندهنده ماهيت سياست انگليس نسبت به ايران و ساير ملل جهان سوم مي‏باشد. مسلماً توصيه مقامهاي انگليسي به كساني كه مسئوليت طراحي و سازماندهي امور قانون‏گذاري، اقتصادي، گمركات، تبليغات و... ايران را به عهده داشته‏اند نيز در راستاي همين سياست، براي رشد مصرف گرايي در ايران بوده است. آمريكا نيز همين سياست را در مورد ايران داشته است.

اظهارت هويدا نخست وزير بهايي زمان شاه و عامل انگليس مبني بر اينكه هر ايراني بايد يك پيكان داشته باشد، در راستاي همين سياست، يعني فروش پيكان هايي كه قطعات آن همگي از انگلستان وارد شود بوده و البته اين امر به قيمت خالي شدن زير پاي مردم از نفت به نفع انگلستان اتخاذ مي شده است.

اما توطئه عليه ملتهاي مسلمان و ساير كشورهاي جهان سوم، يك سياست ديرينه است كه آمريكا از سالها قبل آنرا دنبال مي‌كرده است و طبيعتا انگلستان نيز در سياست هاي استعماري خود، از قرنها پيش به اجرا در آورده بود.

با توجه به مطالب فوق بايد تلاش كرد از نفت و گاز اين سرمايه عظيم و خداداد به نحو صحيحي براي توسعه پايدار، عمران و آباداني كشور و تبديل امكانات بالقوه كشور به بالفعل استفاده كرد و از طريق كار و تلاش بي وقفه آحاد ملت، محروميت و فقر را از اين كشور اسلامي زدود. والسلام

مآخذ:

1- جرالد سگال مدير مطالعات انستيتوى بين المللى استراتژيك لندن در هفته نامه آمريكايى نيوزويك در فروردين ماه 1377 بر مطلب مذكور تاكيد كرده بود.
2 - روزنامه كيهان مورخ 18 فروردين 1380
3 - پارسونز، آنتونى، غرور و سقوط، ترجمه منوچهر راستين، تهران، انتشارات هفته، چاپ اول 1363، ص30.

نويسنده: محمد حسن قديري ابيانه
......................................................................................
منبع : www.ghadiri.org

دوشنبه|ا|21|ا|بهمن|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 187]