تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1818831501
نگاهي به فيلم «كلاغ پر»
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: به تازگي يك فرمول جديد، در سينماي ايران كشف شده است.تهيه كنندگان قدر و پرنفوذ نيز با استفاده از اين فرمول، كارگردان هاي بي نام و نشان و بي ادعا را (كه معمولا هيچ فيلم بلندي نساخته اند) به كار مي گيرند. تعدادي ستاره محبوب را هم در اختيار آن ها گذاشته و از آن ها مي خواهند، هر طور كه شده فيلمي بسازند كه بتواند گيشه ها را تسخير كند. نتيجه چنين روشي، توليد فيلم هاي نازل و پيش پا افتاده اي مي شود كه به جز پايين آوردن سطح سليقه تماشاگر، هيچ پيامد ديگري ندارند. «شارلاتان»، «قلقلك»، «كلاهي براي باران» و... فيلم هايي هستند كه همگي با همين روش ساخته و اكران شده اند. البته تهيه كنندگان اين فيلم ها، آن قدر نفوذ دارند كه بتوانند بهترين شرايط اكران را براي توليداتشان مهيا كنند. در نتيجه اين آثار در كوتاه ترين زمان ممكن، چرخه توليد تا اكران را طي و بيشترين سالن هاي سينما را در اختيار خود مي گيرند.اين روزها هم چشممان به جمال فيلم «كلاغ پر» روشن شده است. فيلمي كه در ميزان تكرار الگوهاي دم دستي «فيلمفارسي»، دست مشابهانش را از پشت بسته است.هر بار كه يكي از اين كمدي ها را مي بينيم، فكر مي كنيم آخرين حد و درجه بي منطقي همين است كه شاهدش هستيم. اما هر بار جرياني مرموز، نوبرانه اي جديد به بازار مي آورد، كه مجبورمان مي كند، فيلم هاي قبلي از اين دست را حلوا حلوا كنيم.حكايت «سال به سال دريغ از پارسال»، همين جاست كه مصداق پيدا مي كند.درباره فيلم «كلاغ پر» چه مي توان نوشت؟ فيلمي كه بازيگرانش هم آن را جدي نگرفته و با بي حوصلگي، جلوي دوربين رفته اند. فيلمي كه اتفاقاتش، با منطق كارتوني هم قابل باور نيست و سرتا پايش پر است از شوخي هاي كليشه اي و نخ نما شده و...ظاهرا بنا بوده در اين فيلم «محمدرضا گلزار»، با ناز و ادا و عشوه، دل هوادارانش را ببرد تا موفقيت اقتصادي «كلاغ پر» تضمين شود. البته «گلزار» هم در اين راه كم كاري نكرده است. او به عنوان يك مانكن، در يك فروشگاه لباس حاضر مي شود و مدام لباس هاي رنگارنگ مي پوشد. در جاي جاي فيلم، لب مي چيند و جملات عاشقانه بر زبان مي آورد تا هنرنمايي اش تكميل شود. در لابه لاي اين كنش هاي جوان پسند، ديالوگ هاي شبيه به جمله: «آقا! شما چقدر جذابيد» هم با تاكيد زيادي به «گلزار» گفته مي شود، تا يادمان نرود فلسفه حضور او در اين فيلم چه بوده است!«كلاغ پر» پر از گاف هاي خنده دار است كه پيدا كردن و مرور آن ها، بيشتر از شوخي هاي خود فيلم موجب انبساط خاطر مي شود.«حسام نواب صفوي» (مسعود) نيز مثل هميشه، نقش دامادهاي پولدار و بدجنس را در اين فيلم بازي مي كند.اگر حتي خيلي سطحي هم داستان فيلم را دنبال كنيد، سوالات زيادي براي شما ايجاد مي شود. «رضا» آدم تهيدستي است و از موتورسيكلت براي رفت و آمد استفاده مي كند، اما مي تواند ميليون ها تومان براي برهم زدن زندگي نامزد سابقش خرج كند. او به سختي براي خودش شغل دست و پا كرده است، اما در وسط داستان يادش مي رود كه براي رفتن به سركار بايد به تهران بازگردد و... اشاره به رفتارهاي عجيب و غريب شخصيت هاي فرعي فيلم هم بي فايده است.وقتي شخصيت اصلي، اين قدر گنگ و پا درهواست، شما از شخصيت هاي فرعي چه انتظاري مي توانيد داشته باشيد؟«كلاغ پر»، حتي توانايي خنداندن مخاطبانش را هم ندارد. اگر فيلم چند تاشوخي بامزه داشت، دست كم مي شد به آن ها دل خوش كرد كه وقتمان خيلي هدر نرفته است. «گلزار» چند عدد موش زنده را در يك مجلس جشن رها مي كند تا مهمان ها بترسند، به طرف نامزد سابقش قوطي نوشابه پرتاب مي كند، در اتاق حركات موزون انجام مي دهد و... اين كنش هاي مثلا كميك، قرار است لحظاتي مفرح و شاد را براي مخاطبان ايجاد كنند!هرچه سعي مي كنم، نمي توانم بخندم. در پس اين تصاوير سطحي و سخيف، واقعيت هاي تلخ و غمباري نهفته است كه توانايي خنديدن را از تماشاگر مي گيرد. به نام هاي بزرگي فكر مي كنم كه پس از چندين سال انتظار، براي ساخت فيلم موردعلاقه شان بايد هفت خان رستم را طي كنند. تازه معلوم هم نيست فيلمشان پس از ساخت اكران بشود يا نه.اين روزها فيلم هاي نازل، تجاري، پيش پاافتاده و مبتذل سينماي ايران را به تسخير درآورده اند. اين فيلم ها جا را براي ديگران تنگ كرده و به هيچ فيلم ديگري اجازه خودنمايي نمي دهند. واقعيت تلخي است. اين طور نيست؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 250]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها