واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: سينماي ما - محمد علي طالبي گفت: شخصيتهاي فيلم «ديوار» بزرگشده شخصيتهاي «چكمه» و «تيك تاك» هستند و تفاوتي در آنها نميبينم ، فكر ميكنم همان دختري كه در فيلم «چكمه» بود؛ الان بزرگ شده و موتورسواري ميكند. اين كارگردان كه«ديوار» آخرين ساخته سينمايياش در سينماها به نمايش درآمده است، با حضور درخبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) اين فيلم را در خط فيلمهاي قبلياش دانست و گفت: در «ديوار» موضوع خيلي سادهاي را دربارهي دختري كه تلاش ميكند كارآفريني كند و اهميت زيادي به خانواده ميدهد مطرح كرديم. سلامتي و نگرش سالمي پشت فيلم است كه تا انتها ادامه پيدا ميكند. وي با اشاره به شكلگيري داستان اين فيلم توضيح داد: اصل داستان براساس تحقيقاتي است كه حدود سهسال درچند پارك تهران ازجمله «ارم» بر روي دخترهايي كه دراين رشته فعاليت ميكردند انجام دادم و مصاحبههايي با خودشان و پدرانشان داشتم كه درنهايت به فيلمنامه موجود رسيدم. طالبي با بيان اينكه حدود 5 سال طول كشيد تا كار به اجرا رسيد تصريح كرد: قرار بود2سال پيش خودم بهعنوان تهيهكننده، فيلم را بسازم و تا مرحله پيشتوليد و انتخاب بازيگر هم پيش رفتيم، اما به خاطر اينكه وام و تسهيلات فارابي آماده نشد كار متوقف شد. تا اينكه سال گذشته با كمك حسن حسندوست فيلمنامه به محمد مهدي دادگو ارايه شد و ايشان هم ما را به هارون بشايايي معرفي كرد. هارون يشايايي هم كه تهيهكنندهي شاخصي در سينماي ايران هستند آمدند و با پشتكار ، علاقهمندي و حسي كه با اعتماد همراه بود به تمام حرفهايي كه زدند عمل كردند و باعث شدند فيلم ساخته شود. اين كارگردان «ديوار» را داراي يك داستان واقعي و مستند دانست و گفت: اين فيلم مبتني براساس يكسري از اتفاقات مستند در زندگي دختراني كه دراين سنوسال هستند و دررشته موتورسواري فعاليت ميكنند شكل گرفته است وعمدتا بعضي از آنها بهدليل آنكه سنشان بالاتر رفته، نميتوانند دراين رشته كار كنند و اين باعث شده حتي بعضيهايشان كارشان را از دست بدهند و درآمد خانواده بريده شود. وي ادامه داد: اين فيلم درعين حال ميتواند يك سنبل از زندگي بسياري از دختران و زنهايي باشد كه تلاش ميكنند كارآفرين باشند، ولي متاسفانه در اجتماع با مشكلاتي روبهرو ميشوند كه بخشي از اين مشكلات از سوي خود خانوادهها پيش ميآيد. طالبي همچنين گفت: قصد داشته است در اين فيلم به مسالهي بيكاري هم بپردازد كه مشكل واقعي جوانان و دختران درجامعهي فعلي خودمان است. كارگردان «ديوار» در بخشي از اين گفتوگو دربارهي انتخاب گلشيفته فراهاني براي ايفاي نقش اصلي اين فيلم با بيان اينكه از همان ابتدا او را مدنظر داشته است گفت: حتي در نوبت اولي كه قرار بود فيلم ساخته شود با او صحبت هم شده بود و چند فيلم را بهخاطر فيلم ما رد كرد و در نهايت قرار گذاشتيم، هر موقع شرايط مناسب فراهم شود، فيلم را بسازيم كه خوشبختانه «ديوار» با او ساخته شد. وي با بيان اينكه گلشيفته فراهاني زحمات زيادي براي ايفاي اين نقش كشيده است، ادامه داد: متاسفانه اين زحمات كمتر ديده شد. او براي اين فيلم يكماه با مربي تمرين كرد و موتور سواري ياد گرفت. قسمتهاي پايين ديوار را خودش موتور سواري كرد و حتي به خاطر فشار كار يكبار بيهوش شد؛ اما متاسفانه در سينماي ما اساسا اين زحمتها ديده نميشود. طالبي با اشاره به ساير بازيگران گفت: چون گلشيفته فراهاني هنرپيشه حرفهاي بود، بايد ديگر بازيگران را هم حرفهاي ميآورديم از جمله محمد كاسبي ،آزيتا حاجيان و دوبازيگر جوان بنام هاي مهرداد صديقيان و معصومه ميرحسيني كه در كارشان بسيار موفق بودند. او ادامه داد: دوست نداشتم تركيبي از بازيگر و غيربازيگر كنار هم قرار بگيرند و حتي براي نقش سرباز هم از بازيگر استفاده كردم. اين كارگردان ساخت «ديوار» را سختترين فيلم دوران كاريش دانست و اظهار داشت:اين فيلم بهدليل خطرناك بودنش سخت بود و هرلحظه ممكن بود اتفاقي بيافتد. گرفتن صحنههاي داخل ديوار مرگ به دليل نوبودن فضا شرايط خاص خودش را داشت و يك ماه زمان برد؛ اين صحنهها كاملا به شيوه مكانيكي گرفته شد و از پردهي سبز استفاده نكرديم و درواقع همهچيز در صحنه شكل گرفت كه اين موضوع دشواريهاي زيادي به همراه داشت. وي افزود: فيلمبرداري از موتوري در داخل ديوار مرگ كه با سرعت 50 كيلومتر ميچرخد؛ بسيار مشكل بود و نورپردازي خاصي هم نياز داشت و نميتوانستيم زياد آنرا تغيير دهيم واين موضوع دكوپاژ را هم سخت ميكرد. مشكلات سينماي ايران را هم مانند نبودن لنزهاي مناسب كه بتوانيم درارتفاع 7 متر دوربين را قرار دهيم تا كلوزآپ بگيريم را هم بايد اضافه كرد. طالبي دربارهي پايانبندي اين فيلم با بيان اينكه علاقهمند است، رگهاي از اميد در فيلمهايش باشد تصريح كرد: من معتقدم اگركاري براي مردم و طبقات محروم انجام ميدهيم؛ نبايد آنها را از زندگي مايوس كنيم و اين فقط بار آنها را سنگينتر ميكند. وقتي ما آينهاي ميشويم براي نشاندادن زندگيهاي آنها بايد دستشان را بگيريم و ياري رسانشان باشيم تا بتوانند بار سنگين زندگي را بر دوش كشند. اين موضوع در روحيهام هست، اعتقاد دارم و فكر ميكنم هيچ دري هيچ وقت بسته نيست و ميتوان كار كرد و دريچههاي ديگري را باز كرد؛ چون زندگي جريان دارد و نميايستد. وي ادامه داد: پايان «ديوار» هم راهحلي بود تا اين دختر بتواند از بنبستي كه درونش گرفتار شده خلاص شود. فكرهاي ديگري براي پايان فيلمشده بود؛ اما اين بهترين فكر بود تا نشان دهيم اين چرخيدن در دايره كه ميتواند سمبلي از دايره زندگي باشد، همچنان ادامه دارد و هيچ وقت قطع نميشود. كارگردان فيلمهاي «شهرموشها»و«كيسه برنج» درباره وقفه 5 ساله فيلم سازيش قبل از ساخت «ديوار» به ايسنا گفت: نگرش ما به عنوان افرادي كه در كار فيلمهاي كودكان و نوجوانان فعاليت ميكرديم باعث شد كمي از اين سينما فاصله بگيريم و اين نوع سينما كمي مهجور بماند و همين باعث شد، مثل بقيه فيلمسازان ديگر كه دراين زمينه كار كردند كمي در انزوا قرار گرفتيم بهخصوص بعد از فيلم «تو آزادي» و جرياناتي كه براي اين فيلم بوجود آمد. وي ادامه داد: «تو آزادي» با هدف طرح بيان مشكلات بچههاي خياباني ساخته شد و زندگي اين بچهها و مشكلاتشان را مورد بررسي قرار ميداد كه اتفاقا مشكلاتي بود كه شهرداري و ارگانهاي ديگر مانند بهزيستي دست به گريبانش بودند. آن فيلم را با اين احساس كه خدمتي به كودكان و نوجواناني كه اين معضل را آن موقع داشتند و بدون هيچ هدف اقتصادي شخصا تهيه كردم تا بتوانيم سروساماني به زندگي اين بچهها بدهيم و مردم آشنا شوند و كمك كنند ولي متاسفانه ديدگاههاي مديران فرهنگي ما اصلا شامل اين بحثها نميشد، هيچ وقت از اين زاويه نديدند كه اين فيلم با چنين هدفي ساخته شده است. اين كارگردان گفت: «تو آزادي» يك اكران خيلي كوتاهي در سينمايي داشت و حتي هنوز موفق نشديم آنرا به رسانهها و تلويزيون بدهيم تا بتوانيم خسارتي كه متحمل شديم جبران كنيم . طبيعي است وقتي يكي دوبار از اين اتفاقات در سينما برايتان بيافتد كافي است نتوانيد تامدتها فيلم بسازيد و متاسفانه اين اتفاق افتاد و 4 و 5 سال كار زيادي نميكردم و من هم مانند بسياري از كساني كه در سينماي كودكان و نوجوانان كار ميكردند، متوقف شدم. وي وضعيت امروز سينماي كودك را حاصل همين برخوردها دانست و اظهار داشت: ما خيلي علاقه داشتيم اما آنقدر برخوردهاي ناجوري با ما شد كه ما را زده كرد و در عين حال وضعيت بحراني هم از نظر زندگي پيدا كرديم. چون ما درآمد ثابت و ماهيانه از جايي نداريم و تنها دستمزد ميگيريم و در چنين شرايطي اگر مثلا 12 ميليون تومان هم ضرر كنيم شرايطي پيش ميآيد كه آدم از نظر روحي رواني خيلي تحت فشار قرار ميگيرد و مجبور ميشود كارهاي ديگري انجام بدهد. طالبي تصريح كرد: اساسا فيلمسازاني مثل ما اگر نخواهند سراغ تلويزيون بروند و كارهايي كه دوست ندارند نسازند؛ واقعا مشكلات دارند و طبيعي است، اهالي سينماي كودك پراكنده شوند و كار نكنند. البته بعضيها فيلمهايي دولتي ساختند كه متاسفانه موفق نبودند. الان سينما هم گرانشده و فكر برگشت سرمايه كمي سخت است و نميتوان دست از پاخطا كرد. سينماي كودك به بخش دولتي وابسته است و فعلا بايد منتظر بمانيم. وي با تاكيد براينكه كه فضاي گذشته براي سينماي كودك وجود ندارد و از بين رفته است، معتقد است: اهالي سينماي كودك هستند و آنها سينما را ميسازند. ارزش افكار بسيار بالاتر از سرمايههاي دولتي است و اينها علاقهمندند باز اين سينما را هر كدام در نوع كار خودشان شكل بدهند. همهي ما ميتوانيم روي زاويه كار خودمان به اين سينما كمك كنيم. بايد راهحلهايي پيدا كنيم تا بتوانيم اين سينما را دوباره احيا كنيم نه آنكه آنرا كنار بگذاريم. طالبي خاطرنشان كرد: الان وقتي ميخواهيم فيلمي را شروع كنيم 2 راه وجود دارد، يكي اينكه همان قانون كلي كه سينماي ايران داشته، يك سوژه دم دستي انتخاب كني كه ساختش بسيار هم ساده است زود هم اكران ميگيرد، اما اگر بخواهي حرفي در فيلم مطرح شود، گرفتار ميشوي و نميتوان نوع ديگري سينما را دنبال كرد به هرحال اين فضا بايد براي كساني كه ميخواهند نگاه متفاوتي به سوژهها داشته باشند باز شود. اين كارگردان در بخش ديگري از سخنانش با بيان اينكه علاقهمند ندارد، فيلم گيشهاي بسازد اظهار داشت: تيپ كاري كه انجام ميدهم يك نوع سينماي اجتماعي طبقات متوسط جامعه به همراه طرح مشكلات مردم است و اين وضعيت هميشه در فيلمهايم وجود دارد. وي افزود:اصلا تفاوتي بين «ديوار» و فيلمهاي ديگرم نميبينم. اين فيلم هم دنبال كار قبليام «توآزادي» است. ما بايد تلاش كنيم فيلمهايي بسازيم كه داخلش سرگرمي هم باشد و مردم بيايند و آنرا ببينند . طالبي با بيان اينكه از «شهر موشها» پلهپله جلو رفته است گفت: هميشه پلهپله كار ميكنم. درهر فيلمي براساس تواناييهايي كه دارم و امكاناتي كه سينماي ايران دارد سعي ميكنم كمي پيشرفت كنم و سعي كردم ضعفهايم را جبران كنم و در كارهايم خط مشخصي را بگيرم و پلهبهپله بهتر شوم. وي با اظهار اميدواري از اينكه «ديوار» در اكران ديده شود خاطرنشان كرد: بخش مهم برميگردد به اينكه مردم هم حوصله داشته باشند و بيايند فيلم را ببينند و جديتر به موضوعات نگاه كنند. اگر اين فيلم بتواند مخاطب خوبي داشته باشد، شايد روي تهيهكنندگان ديگر هم موثر باشد كه فيلمهايي بسازند كه مسائل اجتماعي را عنوان كند. وي افزود: من سودي ازاكران فيلم نميبرم، اما دلم ميخواهد تهيهكنندهاي كه ميآيد و با اين همه زحمت بدون كمك هيچ ارگان دولتي هزينه و كوشش ميكند ضرر نكند و برايم مهم است كه استفاده كند تا بتواند فيلم بعدياش را بسازد. «ديوار» دوازدهمين ساخته بلند محمدعلي طالبي بعد از فيلمهاي همچون «كيسه برنج»، «تيكتاك»، «چكمه» و... درباره زندگي خانوادهاي است كه پدر خانواده موتورسوار روي ديوار مرگ است كه دچار حادثه ميشود و دختر و پسر آن براي گذراندن زندگي كار پدر خود را در پيش ميگيرند. گلشيفته فراهاني، مهرداد صديقيان، محمد كاسبي، آزيتا حاجيان، معصومه ميرحسيني، منوچهر آذري و ابراهيم آبادي در اين فيلم به ايفاي نقش ميپردازند. محمدرضا عليقلي براي اين فيلم موسيقي ساخته و حسن حسندوست آن را تدوين كرده است. محمدعلي طالبي «ديوار» را بعد از هفت سال كه از ساخت فيلم «تو آزادي» ميگذرد، ساخته است. منبع خبر : ايسنا
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 4529]