محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802527606
جز نکویی اهل کرم نخواهد ماند - پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری
واضح آرشیو وب فارسی:فناوری و نوآوری: پرویز کرمی؛ دبیر ستاد توسعه فرهنگ علم، فناوری و اقتصاد دانش بنیان معاونت علمی در یادداشتی آورده است: لابد شما هم دور و برتان دیده اید این پولدارهای یک شبه را. اما سوال این جاست که این نسل جدید سرمایه داری با سرمایه هایشان چه کردند؟ این میلیاردرها بانی چه خیری در جامعه خود شدند؟ به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، متن کامل یادداشت پرویز کرمی؛ دبیر ستاد توسعه فرهنگ علم، فناوری و اقتصاد دانش بنیان به شرح ذیل است. کارآفرینی ویتامین نیست که طبق دستور پزشک به مردم خورانده شود. تک خوری و جمع سرمایه و خارج کردن آن از کشور هم ویروس هایی نیستند که با واکسن همگانی شرشان از سر آحاد جامعه کم شود اصل و اساس کارآفرینی -نه به لحاظ اقتصادی که به لحاظ فرهنگی- همان چیزی است که پدران ما در مورد «دست خیر» می گفتند. اگر یکی سرمایه اش را به کار می انداخت -مثلا کسب و کاری راه می انداخت و چند کارگر و کارمند و حقوق بگیر را سر سفره گسترده اش می نشاند- می گفتند که دست خیر دارد و در روزی رسانی پروردگار انجام وظیفه می کند. روزی خداوند واسطه نمی خواهد اما علل و اسباب می خواهد و از مسیر بانیان خیر به خلق الله می رسد. در فرهنگ عامه هیچگاه سرمایه داری چیز بد و منفوری نبود. چیزی که بد و پلید و زننده بود یکی حرام خواری و تصاحب حق و حقوق دیگران بود، یکی هم تک خوری و به تعبیر قرآن جمع مال و عدد. در داستان های عامیانه حاج جبار به خاطر تجارت و کسب و کارش ملامت نمی شد بلکه ملامت می شد به این خاطر که خیرش به دیگران نمی رسد، سهل است، از شدت خست خیرش به خودش و زن و بچه اش هم نمی رسد و با سرمایه اش هیچ کار خوبی نمی کند. کار خوب در نظر مردم همین بود که یکی پل بسازد، سفره بیندازد، در میانه راه ها کاروانسرا درست کند و در خیر عالم مشارکت جوید. به تعبیر سعدی: «نمرد آن که ماند پس از وی به جای/ پل و خانی و خان و مهمانسرای. یعنی همین کسب نام نیکو بابت بانی روزی شدن، حفر قنات و غریب نوازی و... تا همین اواخر هم مردان خیرخواه بسیاری بودند که سرمایه شان را به گردش می انداختند و تولید را رونق می بخشیدند. اصلا این که سرمایه را برای آبادی دنیا به کار اندازیم نه تنها بد نبود بلکه فضیلت هم بود. اما دنیای جدید با خودش مفاهیمی آورد که دیگر با باورهای فرهنگی ما مناسبت نداشت. چیزی که ما از سرمایه می فهمیدیم و کاری که از نظر ما اغنیا می توانستند بکنند هیچ ربطی به مفهوم جدید سرمایه و سرمایه داری نداشت. در دنیای جدید، حتی در نظام تولید، سرمایه داری مترادف بود با نفس طماع و حریصی که سیرآوری ندارد و می خواهد که جهان را یک جا ببلعد و اگر کارخانه می سازد یا سفره ای پهن می کند نیت خیر ندارد بلکه می خواهد بر مال و عددش بیفزاید. مال و عدد مهم ترین ابزار قدرتند و در دنیای جدید هر کس که سرمایه دارتر باشد، قدرتمندتر است. در دنیای جدید، قدرت مصادف است با استعمار و استثمار و استحمار و برای تسلط بر جهان بر مردمان ستم می کند و حق و حقوق آن ها را بالا می کشد. اصلا به یک اعتبار نسبت شمال و جنوب دنیا همین شده است که شمالی ها سیر و پر بخورند و همه چیز را به تصرف عدوانی خود دربیاورند و جنوبی ها لاغر و تکیده و گرسنه، حتی مالک جان و مال خود نباشند. اگر می بینید که به لحاظ فرهنگی سرمایه داری مذموم شده و طبقات فرودست با حرص و کینه به طبقات بالاتر نگاه می کنند، ریشه اش در همین پلیدی ها و زشتی هایی است که متاسفانه به دنیای مدرن از قرن هجدهم به این طرف الصاق شده است. اما از این طرف هم نیکوکاران و خردمندان بیکار ننشسته اند و دائما در پی اصلاح باورها و تلقی ها بوده اند. ما باید پیشرفت کنیم و معضلات و مشکلات اقتصادی را از جلوی راه کشورمان برداریم. برای این کار وظایفی به دوش دولت است، وظیفه ای هم به دوش ملت... الان خودمان را سرگرم برشمردن وظایف دولت و ملت نکنیم. کمابیش این امور بدیهی اند و چندان دعوایی بر سر آن ها نیست. دعوا هم باشد در بین متخصصان و اهل فن است. اما این وسط به نظر می رسد که در اصطلاح فرهنگ -به تعبیر امروزی فرهنگ سازی صحیح- کسی چندان اهتمام ندارد، اهتمام هم داشته باشد، عمقی و ریشه ای نیست. تا منتزع از دولت، مردم به فرهنگ خیرخواهی و نیکوکاری برنگردند، اتفاق خوبی در وضعیت ما رخ نخواهد داد. برای این که منظورم را بهتر برسانم بگذارید یک مثال بزنم. در چند سال اخیر، علل و عواملی دست به دست هم داده اند و یک شبه قیمت «ملک» را در مملکت ما افزایش دادند. خانه ده میلیونی، میلیاردی شد و زمین بی ارزش، قیمت طلا پیدا کرد. خیلی ها که آلونکی داشتند، زمینی افتاده در دوردست داشتند، شب با معیشت کارمندی خوابیدند و صبح میلیاردر بیدار شدند. لابد شما هم دور و برتان دیده اید این پولدارهای یک شبه را. اما سوال این جاست که این نسل جدید سرمایه داری با سرمایه هایشان چه کردند؟ کارخانه ساختند؟ شرکت خدماتی زدند؟ تولیدی راه انداختند؟ با میلیارد میلیارد پولشان چند نفر را سر کار بردند و برایشان شغل تولید کردند؟ این میلیاردرها بانی چه خیری در جامعه خود شدند؟ هیچ، نه تنها بانی خیر نشدند بلکه پول خود را در دلالی و ملک انداختند و اقتصاد ویران کشور را ویران تر کردند. خیلی ها هم پولشان را دلار و پوند و درهم کردند و در اقتصاد امریکا و اروپا و امارات به گردش انداختند. سوال جدی این جاست که این ها چرا به جای خدمت به خلق راه تک خوری و چه بسا بهره کشی از خلق را برگزیدند؟ آیا این ها «اجنبی» بودند؟ آیا این ها از طرف سرمایه داری جهانی ماموریت داشتند که به کشور ما آسیب بزنند؟ این ها مگر بخشی از خود ما نبودند؟ این پولدارهای یک شبه مگر قوم و خویش و رفیق و همسایه و آشنای ما نبودند؟ آیا این به آن معنا نیست که اگر ما هم مثل آنها پولدار می شدیم، همان کاری را می کردیم که آن ها؟ چرا؟ چه اتفاقی در جامعه ما افتاده که کارآفرینی یا تولید آخرین چیزهایی هستند که به ذهن یک صاحب سرمایه می افتد؟ در کشور ما شرکت های مشاوره ای وجود دارند که به سرمایه داران مشاوره می دهند. پای این مشاوره ها بنشینید. اگر از غرب هم می آموزید فقط بدی هایش را نیاموزید، CV یا حامیان مالی شرکت های کوچک و استارت آپ ها را چرا در جامعه وارد نمی کنید که به جای سرمایه گذاری روی زمین و ملک و دلار و آخرش دلال بازی روی کسب وکار و ایده مفید چند جوان تحصیلکرده و با انگیزه نباشد. هیچ سخنی از کارآفرینی و تولید و خیرخواهی و پل و خانی و خان و مهمانسرایی نمی شنوید. چرا؟ این چرا و هزار چرای دیگر یک جواب بیشتر ندارد: «فرهنگ». واقع بینانه بخواهیم سخن بگوییم، باید بگوییم که ما به لحاظ فرهنگی کار درخوری نکرده ایم که امروز کارآفرینی به عنوان یک «ارزش» در ذهنمان ثبت شده باشد. خانواده ها، مدرسه ها، کوچه و بازار، دانشگاه، صدا و سیما و همه نهادهای فرهنگی مقصرند که در ذهن ملت جا نینداخته اند که یک ریال وقتی ارزش دارد که خیرش به دیگران برسد و سرمایه زمانی ارزشمند است که به کارآفرینی منتج شود و... متوجه عرضم هستید؟ ما باید باورمان بشود که سرمایه خوب داریم و سرمایه بد. سرمایه بد همین است که به تجمل و تفاخر و عجب و تک خوری و دلالی و پول شویی و وطن فروشی و تحقیر دیگران و بهره کشی از دیگران می انجامد و سرمایه خوب، سرمایه حلال و طیب و طاهر است که خیرش به «عیال الله» می رسد و با قناعت و بخشش و کرامت و کارآفرینی و تواضع و خیرخواهی توام است. به تعبیر حافظ، بر این رواق زبرجد نوشته اند به زر/ که جز نکویی اهل کرم نخواهد ماند. در مدرسه و خانواده باید به عمق جان دربیابیم که نکویی اهل کرم چیست؟ پـرویـز کـرمـی مشاور رئیس بنیاد ملی نخبگان
شنبه ، ۱۳آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فناوری و نوآوری]
[مشاهده در: www.fanavarimag.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
گوناگون
پربازدیدترینها