تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816488815
سرمایه گذاری در سینما ورود به میدان مین است/ نقشه راه نداریم
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: در نشست مدرسه ملی مطرح شد:
سرمایه گذاری در سینما ورود به میدان مین است/ نقشه راه نداریم
شناسهٔ خبر: 3764104 - پنجشنبه ۱۸ شهریور ۱۳۹۵ - ۱۱:۰۸
هنر > سینمای ایران
.jwplayer{ display: inline-block; } فرشته طائرپور در سخنانی بیان کرد که سرمایه گذاری در سینمای ایران شبیه ورود به میدان مین است. به گزارش خبرگزاری مهر، یازدهمین نشست پژوهشی مدرسه ملی سینمای ایران با عنوان «ماهیت سرمایه و ساختار سینمای ایران» ۱۶ شهریورماه در محل مدرسه ملی سینما برگزار شد. این نشست با ارائه خلاصه پژوهشی از حسین یزدان‌شناس آغاز شد و فرشته طائرپور و علیرضا داوودنژاد نیز به عنوان سخنران و سعید قطبی‌زاده به عنوان مجری- کارشناس در این نشست حضور داشتند. یزدان شناس با مروری بر وضعیت موجود داده‌های اقتصادی سینمای ایران تا سال ۹۲ در خلاصه ای از یافته های پژوهشی خود گفت: از سال ۸۱ تعداد سینماها از ۲۵۲ به تعداد ۲۱۲ در سال ۹۲ کاهش پیدا کرده و تعداد سالن‌های سینما از ۲۶۸ به ۳۱۸ رسیده است. بعضی سینماها تعطیل شده‌اند و سینماهایی با تعداد سالن‌های بیشتر به جای آنها احداث شده است. تعداد صندلی‌های سینما از ۱۳۷ هزار به ۱۲۴ هزار رسیده و روند نزولی طی کرده است. ۹۱ فیلم در سال ۸۱، ۹۹ فیلم در سال ۸۶ و ۶۷ فیلم در سال ۹۲ به تولید رسیده و تعداد فیلم‌های اکران شده نیز از ۵۴ تا در سال ۸۱ به ۵۸ عدد در سال ۹۲ رسیده است. با توجه به دیگر یافته‌های تحقیق ما، سینمای ایران ۵۶ درصد تعداد تماشاگرانش را طی ۲۱ سال از دست داده، یعنی از ۵۴ میلیون نفر در سال ۷۱ به ۷ میلیون و ۸۰۰ نفر در سال ۹۲ رسیده است. فرشته طائرپور تهیه‌کننده سینما درباره سختی های ساخت فیلم در شرایط فعلی بیان کرد: وقتی وارد حوزه سرمایه‌گذاری در سینما می‌شوید انگار وارد میدان مین شده‌اید و باید حواستان باشد که پایتان روی این همه مین نرود و تازه بعد از رد شدن از همه این‌ها به جای خاصی نمی‌رسید. سینمای ما کمی کهنه و پرگو شده و کمتر نوآوری در آن دیده می‌شود. هر کسی بخواهد کار تازه‌ای در سینمای ما انجام دهد انگیزه‌اش را به‌زودی از دست می‌دهد و با موانع زیادی مواجه می‌شود. در بین مدیران سینمایی ما نظر واحدی که نقشه راه سینماگران باشد وجود ندارد به همین دلیل تکلیف بخش خصوصی با دولتی خیلی نمی‌تواند روشن باشد. این تهیه‌کننده سینمای کودک، وضعیت فعلی سینما را با اوایل دهه شصت مقایسه کرد و گفت: فرمول‌های مدیریتی اوایل دهه شصت که دوره تأسیس سینمای نوین بود دیگر در زمان حاضر جواب نمی‌دهد. آن موقع قرار شد فیلم خارجی کنار برود و تولید داخلی راه بیفتد و یک تناسب طبیعی نیز میان ظرفیت تولید و نمایش وجود داشت. آقایان بهشتی و انوار، انگیزه و توان طراحی داشتند و کارهای جدیدی کردند ولی الآن درگیر مشکلات روزمره در سینما هستیم. سپس علیرضا داوودنژاد فیلمساز و معاون آموزشی مدرسه ملی سینمای ایران با اشاره به قدرت سینما عنوان کرد: سینما را دیگر نمی‌توان یک کالای لوکس تلقی کرد، بلکه الآن به یک امر راهبردی تبدیل شده است. سینما به عنوان نوعی دانایی که اساس آن معماری صوتی و تصویری و بسته‌بندی نور و صداست به عنوان مبنای زندگی ما قرار گرفته است. ملتی که دانایی سینمایی و رسانه‌های فراگیر و اثرگذار نداشته باشد در نهایت قافیه را به رقیبان و حریفان جهانی خواهد باخت. داوودنژاد درباره امنیت بازار در حوزه سینما تصریح کرد: اگر آقای ایوبی بتواند در ادامه دیجیتال کردن نمایش در سالن‌های سینما، گیشه‌ها و سالن‌ها را با اینترنتی کردن به صورت آنلاین تحت نظارت و کنترل اصناف درآورد و برای مبازه با قاچاق و سرقت dvd فیلم‌های ایرانی، vod را با اینترنت کم‌هزینه و پر سرعت توسعه دهد گام مهمی را در مسیر ایجاد امنیت بازار و حرکت به سوی سینمای ملی برداشته است. افسر موموندی از دفتر مطالعات راهبردی وزارت ارشاد نیز با اشاره به اقتصاد هنر گفت: با توجه به صحبت‌های آقای داوودنژاد و بحث مقایسه نظام هالیوود با سینمای ایران، این سؤال به وجود می‌آید که تفاوت یا اشتراک مخاطب ایرانی با مخاطب هالیوود یا سینمای هند در کجاست؟ آیا با همان تقدسی که مخاطب سینمای هند وارد سینما می‌شود، مخاطب ایرانی نیز همان گرایش‌ها را دارد؟ از طرفی وقتی از سینما به عنوان کالا یاد می‌کنیم، این کالا باید برای عرضه شدن به مشتری طراحی شود، یعنی ما باید آن بخش از مخاطب خود را در این دایره رقابت انتخاب بکنیم و فیلمی بسازیم که محدوده‌ای از مشتری را جذب کنیم. الآن می‌توانیم محیطی از صنعت سینما را در کشورمان به تصویر بکشیم که چند رقیب دارد. اول تهیه‌کننده‌هایی که به ذائقه مردم فکر می‌کنند، دوم دولت که هنر سینما را به عنوان سازوبرگ ایدئولوژیک خود حساب می‌کند که می‌خواهد برای پیشبرد اهداف خود از آن استفاده کند. سینمای جشنواره‌ای هم معمولاً در زمره دیپلماسی عمومی دولتی قرار نمی‌گیرد. یازدهمین نشست پژوهشی مدرسه ملی سینمای ایران با حضور رئیس، معاونین، اعضای دپارتمان های آموزشی مدرسه ملی، جمعی از سینماگران همچون واروژ کریم مسیحی، کیومرث پوراحمد، علی واجد سمیعی، مسعود مدنی، امیر پروین‌حسینی، علیرضا تابش مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی، استادان و دانشجوهای دانشگاه‌ها و خبرنگاران مختلف برگزار شد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 122]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها