واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت/شیوا نوروزیچرا نمیتوانیم قهرمان آسیا شویم
دستمزدهای نجومی بازیکنان و مربیان، علاقه مفرط مدیران به صندلی ریاست، بیتوجهی به تیمهای پایه و دستهای پشت پرده اجازه بازگشت تیمهای کشورمان را به جمع مدعیان آسیا نمیدهد.
به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس روزنامه «جوان» در یادداشتی از «شیوا نوروزی» نوشت: سالهاست از آخرین باری که یک تیم باشگاهی ایرانی در قاره آسیا جام قهرمانی را بالای سر برد میگذرد و نسل جوان فوتبال و هواداران ایران اصلاً خاطرهای از این افتخار مهم در ذهن ندارند. هر فصل از لیگ قهرمانان که شروع میشود موجی از اظهارنظرها و امیدواریها در خصوص شکستن طلسم ناکامی به گوش میرسد و بسیاری حرف از بازگشت فوتبال باشگاهیمان به قله قاره کهن میزنند. اما نمایندگان کشورمان یا در همان مرحله گروهی از گردونه مسابقات کنار میروند یا در خوشبینانهترین حالت از مرحله یک هشتم نهایی بالاتر نخواهند رفت. به همین سادگی هر دوره از کنار یک تورنمنت ارزشمند رد میشویم در حالی که رقبای آسیایی با نگاهی متفاوت به لیگ قهرمانان توجه میکنند و برای موفقیت در آن برنامهریزی بلندمدت را در دستور کار قرار میدهند. با اینکه 24 سال از قهرمانی پاس در جام باشگاههای آسیا میگذرد اما مدیران فوتبال کشور تا به امروز ثابت کردهاند عملاً هیچ برنامهای برای پس گرفتن جام قهرمانی و قد علم کردن در این جبهه ندارند. در این سالها توجه همه به لیگ برتر بوده و کمتر مربی و مدیری داشتیم که فکری برای موفقیت در آسیا داشته باشد. از آنجا که نتیجهگرایی همچون ویروسی کشنده در فوتبال بیدر و پیکر ما رخنه کرده همه فعالان این عرصه در هر سمت و مقامی که باشند اول از همه به فکر نتیجه گرفتن ولو موقتی هستند. اصولاً مدیران باشگاهها برای آنکه صندلی ریاست خود را از دست ندهند و هیئت مدیره به فکر برکناری آنها نیفتد از هر ترفندی استفاده میکنند تا تیم نتیجه بگیرد و به بالای جدول برسد. فرقی هم نمیکند تیم چگونه بازی کند، با چه نتیجهای پیروز شود، هواداران از بازی تیم راضی هستند یا نه؛ مهم بردن است به ویژه اگر پای دربی هم وسط باشد. تیمی که جام بگیرد یا حداقل سهمیه لیگ قهرمانان را به دست بیاورد هیچ کس نمیتواند از مدیریت انتقاد کند و جا پای مدیرعامل و همکارانش محکم خواهد شد. به همین ترتیب سرمربیان نیز نه به فکر برنامهریزی میافتند و نه جرئت فکرهای بزرگ به سرشان میزند. ترجیح میدهند با موفقیتهای کوچک و مقطعی دهان منتقدان را ببندند و پیشنهادهای نجومی فصل بعد را نیز از دست ندهند. تمام این واقعیتهاست که سبب شده فوتبال باشگاهی ایران نزدیک به سه دهه در آسیا حرفی برای گفتن نداشته باشد. گذشت آن زمانی که در قاره کهن مدعیان از تیمهای ایرانی هراس داشتند و آرزو میکردند مجبور به بازی در کشورمان نشوند. ولی دیگر خبری از این ابهت نیست. نه تنها برنامهای برای تصاحب جام قهرمانی نداریم بلکه شکستهایمان در پلی آف، مرحله گروهی و کنار رفتن از مسابقات به عادت تبدیل شده است؛ عادتی که انگار هیچ عزم راسخی برای تغییر آن وجود ندارد. امسال نیز در ادامه ناکامیها نمایندگان کشورمان در آسیا نتوانستند در لیگ قهرمانان راه به جایی ببرند. سپاهان با نتایج بسیار ضعیف و با دو شکست تحقیرآمیز مقابل تیم عربستانی قعرنشین گروه خودش شد. در طرف دیگر ذوب و تراکتورسازی در گروههای خود موفق ظاهر شدند و با اقتدار به مرحله بعد رسیدند. با این حال هر دو تیم در مصاف با حریفان عرب خود در یک هشتم نهایی شکست خوردند تا ناکامیهای تیمهای باشگاهیمان همچنان تداوم داشته باشد. این داستان با توجه به مدیریت غیرحرفهای حاکم بر فوتبال ایران ادامه خواهد داشت. با اینکه 15 دوره از لیگ برتر را پشت سرگذاشتهایم اما اثری از مدیریت و برنامهریزی حرفهای در هیچ باشگاهی به چشم نمیخورد. دستمزدهای نجومی بازیکنان و مربیان، علاقه مفرط مدیران به صندلی ریاست، بیتوجهی به تیمهای پایه و دستهای پشت پرده اجازه بازگشت تیمهای کشورمان را به جمع مدعیان آسیا نمیدهد. وضعیت این روزهای قهرمان لیگ برتر نمونهای از فقدان تفکرات و برنامهریزی حرفهای را به وضوح نشان میدهد. به جای آنکه مسئولان استقلال خوزستان به فکر حضور هرچه موفقتر در فصل آینده لیگ برتر و لیگ قهرمانان باشند نه تنها برنامهای برای فصل بعد ندارند بلکه بهترین بازیکنان و همچنین سرمربی موفق خود را از دست دادهاند. درحالی که تیم ملی کشورمان در بین تیمهای آسیایی آقایی میکند هیچ کدام از تیمهای باشگاهی حتی به مراحل پایانی لیگ قهرمانان نزدیک هم نشدهاند. تا زمانی که چارهای برای حل این معضل اندیشیده نشود نمیتوان انتظار پیشرفت و حرفهای شدن از فوتبال ایران را داشت. انتهای پیام/ز
95/03/12 :: 05:49
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 129]