تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833234465
رسانه ملی چگونه منتظران راجذب می‌کند/جای خالی سریال درباره مهدویت
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: مهر گزارش می‌دهد
رسانه ملی چگونه منتظران راجذب می‌کند/جای خالی سریال درباره مهدویت
شناسهٔ خبر: 3664775 - یکشنبه ۲ خرداد ۱۳۹۵ - ۱۳:۱۰
هنر > رادیو و تلویزیون
در حالیکه موضوع مهدویت و انتظار از بنیادی‌ترین مفاهیم اسلامی است ولی تلویزیون ایران برای این موضوع کمترین سریال‌ها را تولید کرده و به برنامه‌های میزگردی و گفتگومحور بسنده کرده است. خبرگزاری مهر- گروه هنر- عطیه موذن: برنامه‌های مربوط به همه اعیاد در رسانه ملی یک فرمول ثابت دارد، شب های این ایام در شبکه های سراسری رقابتی در برپایی ویژه برنامه هایی با حضور هنرمندان و چهره ها در می گیرد، مجریان شیک پوش سیما در مقابل قاب تلویزیون عید را با زیباترین و ناب ترین شعرها تبریک می گویند و موسیقی های شاد روی آنتن می روند. این برنامه ها در پارت‌های مختلف تا شب بعد ادامه دارند و گاهی هم از صبح روز عید برنامه های گفتگومحوری شکل می گیرد که کارشناسانی در برابر هم می نشینند و بحث هایی انجام می شود. در کنار این برنامه‌ها ولی جای سریال‌های عمیق و تاثیرگذار با موضوع مهدویت و انتظار خالی است و ما تاکنون تنها چند اثر نمایشی با مفهوم انتظار داشته ایم؛ مفهومی که باور به آن برای مردم مسلمان یکی جامعه می تواند همانقدر اصلاح کننده باشد که نبودش مخرب است. مفهومی که برای ما یک جهان بینی را به دنبال دارد و شدت مساله باعث می شود از عبارت فلسفه انتظار برای آن استفاده شود. با در نظر گرفته این مقدمه که بیان شد باید گفت چندین سال است که میان اعیاد از میلاد ائمه اطهار (ع) گرفته تا نیمه شعبان و فطر و قربان و بعثت تفاوت چندانی در رسانه ملی نیست، جشن هایی که کمتر از سطح به عمق می روند و تنها مخاطب علاقمند و پیگیر می تواند مباحث و میزگردهای کارشناسی شبکه ها را دنبال کند تا چیزی دستگیرش شود که اگر در خوش‌بینانه ترین حالت بتواند به هدف خود دست پیدا کند. بیشترین قشر مخاطب تلویزیون مردمی هستند که دوست دارند موضوعات و سوژه ها را در بسته بندی های جذاب دریافت کنند و بارها نشان داده اند که از یک دیالوگ هنرمندانه در یک سریال و اثر نمایشی بیشتر تاثیر گرفته اند تا از ساعت ها میزگرد و سخنرانی و بحث های کارشناسی و یا برنامه های ترکیبی و گفتگومحوری که هنرمندانش غالبا تکراری انتخاب می شوند. دغدغه شهرام اسدی برای نگارش سناریویی با مضمون انتظار دلیل ساخته نشدن آثار تاثیرگذار در حوزه مسایل دینی را نمی‌توان صرفا به نبود مغزهای متفکر و هنرمند وابسته دانست چراکه نام های بزرگی در این عرصه ها فعالیت کرده‌اند. مطمئنا مقصود از ساخت اثری مرتبط با مهدی موعود (عج) صرفا رفتن به سراغ آثار شخصیت‌محور نیست بلکه پرداختن به ویژگی ها و مفاهیمی چون مضامین مرتبط با انتظار نیز اهمیت زیادی دارد. این گزارش گفتگویی دارد با چند کارشناس و هنرمند فعال در این حوزه و سعی شد به اختصار دلایل فراهم نشدن زمینه های لازم برای ساخت مجموعه های نمایشی بررسی شود. از جمله افراد معدودی که در این حوزه دغدغه داشته اند، می توان به شهرام اسدی کارگردان «روز واقعه» اشاره کرد که در سال ۷۸ سناریویی را با مضمون انتظار می نویسد و بعد توضیح می دهد که چگونه از ادامه راه منصرف و مایوس می شود. وی از مسایلی می گوید که بیشتر در یک گفتگو صمیمانه طرح شد و علاقه ای به صحبت بیشتر در این زمینه نداشت.
وقتی نام اثر مرتبط با انتظار و همچنین نیمه شعبان می آید یک نام برای همگان تداعی می شود؛ «قدمگاه» فیلمی به کارگردانی محمدمهدی عسگرپور و تهیه کنندگی محمدرضا تخت‌کشیان. این فیلم سینمایی اگرچه در زمان خود با مشکلاتی برای ساخت و حتی نمایش مواجه شد اما با نگاه متفاوتی که به مساله انتظار داشت، توانست به لحاظ فرمی روی مجموعه ای از آثاری که بعد از آن ساخته شد تاثیر بگذارد تا حدی که شاهد شخصیت هایی هم شکل با شخصیت اصلی داستان باشیم. تخت‌کشیان که در کارنامه خود تهیه کنندگی آثاری همچون «من ترانه ۱۵ سال دارم»، «گاهی به آسمان نگاه کن»، «دست های خالی» و آثار ارزشمند دیگری دارد با اشاره به ناملایمات در راه ساخت فیلم هایی با مضامین دینی از نگاهی شعاری نسبت به این حوزه سخن می گوید. این تهیه کننده سینمای ایران نیز تنها به یک پاسخ به پرسش خبرنگار مهر در میان سخنانش بسنده می کند و درباره ساخت یک مجموعه نمایشی در حوزه انتظار می گوید که فیلمنامه «قدمگاه» را خودش سفارش داده و تهیه کنندگی اش را بر عهده گرفته است اما مشکلات بسیاری در این راه دیده است. شاید یکی از مسایلی که در حوزه ساخت آثار نمایشی در حوزه مسایل معارفی مطرح است نگرانی هایی است که نسبت به خروجی این آثار وجود دارد و مانع تولید چنین آثاری شده است و شاید بخشی از این نگرانی ها هم به دلیل نبود سیاستگذاری مشخص در حوزه ساخت این آثار باشد؛ سیاستگذاری‌هایی که هنوز مشخص نکرده است تا چه حد می توان به این آثار نزدیک شد و حتی دریافت و تعامل مشترکی را هم بین کارشناسان و صاحبان اندیشه در این حوزه منجر نشده است. خطر ورود به مفاهیم خودساخته در حوزه مفاهیم مرتبط با انتظار و مهدویت حجت الاسلام جواد گلی کارشناس مذهبی که مشاور سریال های ماه مبارک رمضان همچون «اغما» بوده است به مسایل موجود در حوزه ساخت آثار نمایشی با موضوع انتظار اشاره می کند و می گوید: در بحث انتظار به این دلیل که مستندات تاریخی وجود ندارد سازنده وارد حوزه ای انتزاعی می شود که دیگر مشخص نیست چه خروجی خواهد داشت. در این حوزه نه فضای صحیح گفتمانی میان کارشناسان وجود دارد و نه تصویر روشن و مخاطب شمولی از مفهوم انتظار و کارکردهای آن. حتی مستنداتی که از دیگر شخصیت های دینی همچون حضرت یوسف (ع)، امیرالمومنین (ع) و یا دیگر ائمه اطهار (ع) موجود است، در این مبحث یافت نمی شود و این خطر وجود دارد که سازندگان و فیلمنامه نویسان به جای فضای منطقی و معقول وارد مفاهیم خودساخته و دست ساز شوند. آنچه مسلم است این است که برای تولید آثار فاخر نمایشی با تکیه بر مفاهیم دینی از جمله مفهوم انتظار بایستی به ارتقای دانش نویسندگان و ارایه تصویر روشن و صحیح از مفهوم انتظار از سوی محققان حوزه و دانشگاه اندیشید. وی توضیح می دهد که هنرمندان این حوزه لزوما محقق نیستند و ادامه می دهد: برای پرداختن به موضوعات دینی به ویژه مفهوم مهدویت به این دلیل که نویسنده لزوما محقق این حوزه نیست مبانی را مطرح می کند که نه در قرآن ریشه دارد و نه در بیان معصومین و وارد فضایی انتزاعی می شود که نه تنها کمکی به مخاطب نمی کند بلکه وارد خط قرمزهایی در مفاهیم مقدس و مذهبی می شود.
این کارشناس مذهبی بیان می کند: پرداختن به بسیاری از مفاهیم دینی اشکالی ندارد و ما حق داریم با تحلیل های تازه سراغ مفاهیم رایج برویم اما چه کسی تاکنون وارد این بحث شده تا برخی عادات غلط که به نام دین ایجاد شده نقد کند. به طور مثال در کجای دین اسلام این شیوه از عزاداری وجود دارد. کدام مرجع این شیوه ها را تایید می کند که ساعت ها بدون معرفت عباراتی زمزمه شوند و آیا عزمی وجود دارد که سریالی در نقد این شیوه از عزاداری بسازید. بنابراین ما نمی توانیم فارغ از فضای اجتماعی حرکت کنیم وگرنه رسالت اصلی تلویزیون این است که به دور از خرافه حرکت کند و بهترین راه برای تحقق امر ارتقای دانش و آگاهی است. حجت الاسلام گلی در واکنش به اینکه بحث های کارشناسی تلویزیون در معدود مواردی می تواند مخاطب را به خود جذب کند، عنوان می کند: مبحث دیگر این است که اکنون مردم نه به گفتگوهای تلویزیونی و نه به عبارت های اغراق آمیز مجریان و نه به گفتگوهای کارشناسی اعتنایی ندارند اما تلویزیون ظرف خود را این چنین پر کرده است و پر می کند. تلویزیون نیاز به سریال هایی دارد که به دور از خرافه به مسایل معارفی بپردازند و اتفاقا به این ترتیب تاثیرگذاری بیشتری خواهند داشت. وی در پایان سخنان خود توضیح می دهد: رسانه های ما دانش کافی در حوزه مفاهیمی مثل انتظار را ندارند و از طرف دیگر در این حوزه اختلافاتی میان کارشناسان امر وجود دارد. شاید بد نباشد که اجازه دهیم در مقوله ای که به گفته حجت الاسلام گلی وحدت نظر مشخصی بین کارشناسان مذهبی وجود ندارد، هنرمندان بتوانند از زاویه دید خود مفاهیم نزدیک با انتظار را مورد بررسی قرار دهند. تلویزیون به دلیل ظرفیت های رسانه ای که دارد هم می تواند هنرمندان را به کار گیرد و هم با حضور کارشناسان مختلف به سمت تحلیل و بررسی مخصوصا با نگاه هنری نسبت به مفاهیم ذکر شده برود؛ نکته ای که غفلت خودآگاهانه آن باعث شده است هنرمندان کمتر دغدغه ای برای ورود به مساله ای مرتبط با انتظار داشته باشند. فیلمسازان رغبتی برای ساخت اثری با مضمون انتظار ندارند محمدمهدی عسگرپور کارگردان سینما و تلویزیون و سازنده «قدمگاه» در این باره به خبرنگار مهر می‌گوید: با بی تفاوتی ها و مشکلاتی که در حوزه ساخت آثاری با مضمون انتظار وجود دارد ما با وضعیتی مواجه هستیم که میل و رغبتی که ۱۰ یا ۱۵ سال پیش در میان فیلمسازان وجود داشت امروز دیگر وجود ندارد. وی بخشی از این مساله در تلویزیون را به نبود یک اتاق فکر مرتبط می داند و عنوان می کند: نوع برنامه سازی تلویزیون در مناسبت ها به این ترتیب بوده است که بخش عمده ای از یک مناسبت را با هزینه کمتری پوشش دهد. تلویزیون در این حوزه کار جدی ندارد که البته این مسایل را به دلیل مشکلات مالی مطرح می کنند اما واقعیت این است که انگیزه تشکیل اتاق فکر واقعى در این رسانه از بین رفته است. عسگرپور با اشاره به تعداد زیاد مناسبت ها در تقویم سالانه بیان می کند: تلویزیون گاهی به دلیل نوعی روزمرگی که در آن اتفاق افتاده است جایگاه و شان این مناسبت ها را نمی داند. از طرف دیگر در بعضی از مناسبت های ساده مثل درختکاری تکلیف تلویزیون مشخص است که هدف کاشت درخت است درحالیکه در بعضی مناسبت های دینی مثل نیمه شعبان یا عاشورا که بار معنایی، فرهنگی و اعتقادی خاصی هم دارند تکلیف و هدف مشخص نیست.
این مدیر فرهنگی در بخش دیگر صحبت هایش با تاکید بر اینکه به عنوان یک دوست سخنانش را نسبت به مسئولان تلویزیون مطرح می کند، می گوید: اغلب کسانی که مدیریت بخش های مختلف تلویزیون را می پذیرند فاقد جسارت، جرات و البته با تاسف آگاهی لازم هستند. مدیران نباید با یک علامت سوال جا بزنند. تلویزیون گاهی در معرض حملاتی قرار می گیرد که خودش زمینه بخشی از آنها را فراهم می کند. اینکه از فروشنده فروشگاه یک محله تا برخى مسئولان بتوانند اظهارنظر کنند و اگر لازم باشد جلوی یک برنامه را بگیرند مساله ای است که خود تلویزیون آن را ایجاد کرده و به این ترتیب باعث شده است که جسارت مدیران در این رسانه به حداقل برسد. توافق های دو طرفه در حد تعارف است وی اضافه می کند: تهیه کننده و کارگردانی هم که نبض این رسانه را می شناسد، نمی تواند پای طرح خود برای یک سریال بایستد و آنها هم دچار نوعی عافیت طلبی می شوند. این کارگردان سینما در پاسخ به این پرسش که آیا باز هم دغدغه ای برای ساخت اثری مرتبط با انتظار اما در مدیوم تلویزیونی دارد یا خیر؟ توضیح می دهد: این مساله مصداق همان شعر است که «عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها». درواقع گاهی مسئولان تلویزیون با من تماس می گیرند و در این باره سوال می کنند و من هم پاسخ مثبت می دهم و یک موافقت کلی بین دو طرف شکل می گیرد اما زمانی که ایده خود را مطرح می کنم تازه اختلاف نظرها پیدا می شود. من اینطور برداشت می کنم که بعضی از دوستان در حقیقت تمایلی برای ورود به این حوزه را ندارند و همواره در حد تعارف در جلسات بیان می کنند که طرح پیشنهادی خوب است. عسگرپور بخشی از این مشکلات را با فرهنگی نبودن این رسانه در ساختار و پیکره فیزیکی آن مرتبط می داند و بیان می کند: شکل و شمایل یک نهاد فرهنگی باید نشان دهنده کارکرد آن باشد درحالیکه تلویزیون چنین نگاهی را نشان نمی دهد. برعکس سازمانی مثل ثبت احوال و یا وزارت کشور ممکن است بیشتر به عنوان یک نهاد فرهنگی جلوه کند. وقتی شما وارد راهروهای سازمان صداوسیما می شوید که طی سالیان زیاد شکل گرفته است نوعی روزمرگی و رخوت را كاملا حس می کنيد. سخنرانی هایی که هر سال می توانند تکرار شوند این کارگردان و سینماگر در بخش پایانی سخنانش بیان می کند: در چنین ساختارى كه درگير رخوت و روزمرگى است، مفاهيمى مثل انتظار و مهدویت به چند سخنرانی خلاصه می شود که هر سال هم می تواند از این رسانه عينا تكرار شود و در چنین فضایی تلویزیون به مسایل مبتلابه جامعه در این حوزه نزدیک نمی شود. در چنین حالتی حتی ممکن است بعضی این چنین تصور کنند که در دنیا و در بخشی از کشورها که به سمت نوعی اصلاح و پیشرفت حرکت کرده اند با مفهوم انتظار اخت و نزدیکی بیشتری احساس می شود. حال امید است که سازمان صداوسیما با تغییرات جدید از جمله حضور عبدالعلی علی عسگری در راس سازمان در آینده بتواند از سطح به عمق حرکت کرده و برای مخاطب خود در همه عرصه ها زمینه های لازم را برای جذب فراهم کند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 61]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها