محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802946586
جریان صدر در راستای افزایش قدرت به دنبال اعمال فشار بر دولت عراق است
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: تحليلگر مسايل خاورميانه در گفت وگو با ايرنا؛ جریان صدر در راستای افزایش قدرت به دنبال اعمال فشار بر دولت عراق است تهران- ایرنا- «اردشیر پشنگ» کارشناس مسایل خاورمیانه در گفت وگو با ایرنا در زمینه تحولات اخیر عراق به ویژه اشغال پارلمان این کشور به دست هواداران جریان صدر تصریح کرد این جریان با توجه به وزن و جایگاهی که در عرصه سیاسی عراق دارد، در راستای افزایش قدرت به دنبال اعمال فشار بر دولت عبادی است.
عراق این روزها شرایط دشواری را پشت سر می گذارد. خطر داعش اگر چه در پی تلاش های ارتش و نیروهای مردمی نسبت به سال گذشته کمتر و بخش مهمی از مناطق زیر کنترل این گروه تروریستی آزاد شده است اما اکنون بحران سیاسی بر این کشور سایه افکنده است؛ بحرانی که در پی اعتراض ها به فساد دستگاه اداری و سیاسی در این کشور ایجاد شده و شرایط را برای دولت «حیدر العبادی» نخست وزیر عراق دشوار کرده است. در این میان، تلاش عبادی برای شکل دهی به یک کابینه تکنوکرات بر چالش های وی افزوده است.فشارهای برخی جریان ها از جمله جریان صدر برای اصلاح کابینه و حمله 2 روز پیش پشتیبانان این جریان به ساختمان مجلس ملی و اشغال آن، دولت عراق را با مشکلات بیشتری مواجه کرده است. همزمان درگیری ها میان نیروهای پیشمرگه و ترکمن ها در منطقه «طوزخورماتو» نگرانی ها در مورد رویارویی طایفه های گوناگون را افزایش داده است. به منظور واکاوی آخرین تحولات داخلی عراق، گروه پژوهش وتحلیل خبری ایرنا، با پشنگ کارشناس مسایل خاورمیانه به بحث و گفت وگو نشست. به باور پشنگ، در عراق یک مجموعه گسترده و به هم پیچیده و کلافی سردرگم از انواع بحران های گوناگون وجود دارد که ریشه بسیاری از آن ها تاریخی و ساختاری است. طی سال های گذشته اما بحران هایی تازه ایجاد و نیز بسیاری از بحران های پیشین جدی تر و عمیق تر شده اند. در این میان، اختلاف و رقابت میان سه ائتلاف اصلی شیعی حاضر در حکومت عراق منجر به تشدید بحران شده است. وی در ارتباط با جایگاه جریان صدر در معادله های سیاسی عراق تاکید کرد که این جریان دارای وزن و پایگاه خاصی در تحولات سیاسی عراق بوده و هست. همچنین حضور این جریان برای ایجاد 2 دولت پیشین و اخیر عراق ضروری بوده است. به باور پشنگ، نظر کردها مبنی بر نادیده گرفتن سهمشان از قدرت از جمله مسایلی است که نارضایتی آنان را رقم زده و باعث شده تا کردها از ابتدا با تغییرهای مورد نظر عبادی در کابینه ائتلافی مخالفت کنند. در ادامه مشروح گفت وگوی ایرنا با پشنگ آمده است؛ ***ایرنا: اگر بخواهیم نگاهی کلی به تحولات سیاسی اخیر عراق به ویژه بحث تغییر کابینه عبادی داشته باشیم، مهم ترین علت های شکل گیری تنش های سیاسی کنونی کدام اند؟ **پشنگ: در عراق یک مجموعه گسترده و به هم پیچیده و کلافی سردرگم از انواع بحران های گوناگون وجود دارد که ریشه بسیاری از آن ها تاریخی و ساختاری است. طی سال های گذشته اما بحران هایی تازه ایجاد و نیز بسیاری از بحران های پیشین جدی تر و عمیق تر شده اند. در ماه های اخیر تداوم بحران ها، کاهش امیدها به دولت عبادی و افزایش تنش بین جریان های سیاسی باعث شده است تا پایتخت این کشور مدت ها نظاره گر تحصن طولانی معترضان باشد. ***ایرنا: در شرایط کنونی یکپارچگی عراق با خطرهای بسیاری رو به رو است. از طرفی، برای مبارزه با داعش نیاز به آرامش سیاسی بیش از هر زمان دیگری احساس می شود. با این حال چرا جریان های سیاسی عراق تا به این حد دچار واگرایی و ستیزش شده اند؟ **پشنگ: برخی جریان های سیاسی عراق به منافع ملی این کشور به عنوان خط قرمز و راهبرد کلان نمی نگرند و عمده اولویت آنان مسایل درون گروهی، درون قومی، درون مذهبی و حزبی است. برخی از آنان اگر هم از عراق دَم می زنند، کشورشان را از منظر منافع شخصی و گروهی شان می بینند. این از عواملی است که مانع شکل گیری گفتمانی فراگیر و در نتیجه راهکاری فراگیر در عراق می شود. ***ایرنا: مهم ترین جریان های سیاسی که در تحولات اخیر عراق نقش دارند، شامل چه گروه هایی می شوند؟ **پشنگ: به طور عمومی سه جریان کلی متاثر از هویت های ملی و مذهبی در عراق وجود دارد که عبارتند از کُردها در شمال، اعراب سنی در مرکز و شمال غرب و شیعیان در مرکز و جنوب عراق. البته در این بین اقلیت های دیگری مانند ترکمن ها و آشوری ها و ... حضور دارند. این اقلیت ها اما از اهمیتی هم طراز با سه گروه اصلی برخوردار نیستند. آنان بیشتر به خاطر مذهبشان به یکی از جریان های اصلی گرایش دارند و تابع آن ها محسوب می شوند. ***ایرنا: سهم خواهی ها و رقابت های سیاسی جریان های شیعی تا چه میزان در شکل گیری و شدت یابی تحولات پیش آمده در بغداد نقش دارد؟ **پشنگ: در وضعیت فعلی و بحران اخیر، دعوا و رقابت میان سه ائتلاف اصلی شیعی حاضر در حکومت، منجر به تشدید بحران شده است. در یک سطح، نوعی رقابت جدی درون حزبی در ائتلاف «دولت قانون» به ویژه «حزب الدعوه اسلامی» بین عبادی و «نوری المالکی» نخست وزیر پیشین وجود دارد. مالکی زیر فشارهای گسترده خارجی و داخلی مجبور شد از روی ناچاری سمت نخست وزیری را به معاونش تحویل دهد. در عمل اما از همان زمان گفته می شود نوعی دولت در سایه نیز تشکیل داده و همچنان یکی از قدرتمندترین افراد حاضر در بغداد است که دارای تمایزهای روشی و برنامه ای با عبادی است. در سطحی بالاتر، میان جریان صدر و دولت قانون هم رقابت شدیدی وجود دارد. در این میان، «مجلس اعلای اسلامی» به رهبری «عمارحکیم» می کوشد روابطش با 2 طرف را به صورت موازنه وار تنظیم کند. این جریان از مالکی دور و تا حدی به عبادی نزدیک است و روابط دوستانه ای با مقتدا صدر دارد. در سطحی بالاتر از آن، دعوای میان کردها، اعراب سنی و اعراب شیعی همچنان ادامه دارد. همه این ها بازتولیدکننده بحران و افزایش دهنده تنش در روزهای اخیر هستند. در این بین، متغیرهای خارجی یعنی منطقه ای و بین المللی هم از دیگر عوامل تشدیدکننده و انشقاق دهنده جامعه و احزاب سیاسی عراق هستند. ***ایرنا: دلیل اصلی مخالفت های جریان صدر با دولت عبادی چیست؟ **پشنگ: از زمان قدرت گیری نوری مالکی در سال 2006، تنش میان جریان صدر با هسته اصلی قدرت افزایش یافت. این جریان از همان ابتدا مخالف همکاری عراق و شیعیان با آمریکا بود و حتی وارد یک رشته درگیری هایی با نیروهای آمریکایی و دولت شد. در آن زمان، مالکی با پشتیبانی آمریکا موفق به خلع سلاح جریان صدر شد. در نتیجه، پرونده های سیاسی و جنایی علیه «مقتدا صدر» به جریان افتاد که در نهایت با توجه به وزن صدری ها و پادرمیانی ایران نوعی صلح سرد و همکاری اجباری بین 2 طرف ایجاد شد. با ظهور داعش به دلیل ناتوانی مالکی در دفع این گروه و افزایش فساد و ناکارآمدی در سیستم سیاسی- اداری، بی ثباتی در عراق افزایش یافت. همچنین آمریکایی ها نیز که زمانی اهرم فشار و کنترل کننده جریان صدر بودند، در این مدت دیگر از حضور پرتعدادشان خبری نیست. افزون بر آن، امروز به بهانه جنگ با داعش کل عراق مسلح شده اند. در چنین فضایی طبیعی است گروه صدر بخواهد از ناتوانی دولت در راستای افزایش قدرت و جذب حامی استفاده کند و با شیوه های گوناگون برای کسب امتیاز بیشتر به دولت فشار آورد. ***ایرنا: جریان صدر با هدف فشار بر دولت عبادی، موفق به بسیج هزاران نفر، ایجاد تحصن در منطقه سبز بغداد و اشغال ساختمان مجلس ملی شد. این پرسش مطرح می شود که جریان صدر در عراق از چه جایگاهی برخوردار است و چه نقشی در ساحت سیاسی این کشور دارد؟ **پشنگ: جریان صدر دارای وزن و پایگاه خاصی در تحولات سیاسی عراق بوده و هست. حضور این جریان را می توان در ایجاد 2 دولت پیشین و اخیر عراق مشاهده کرد. جریان صدر هم در مجلس از وزن قابل توجهی برخوردار است و هم در خیابان های شهرهای شیعه نشین عراقی طرفداران پر جنب و جوشی دارد. خروج احتمالی جریان صدر از دولت و ائتلاف این طیف با برخی جریان های منتقد دیگر می تواند باعث سرنگونی دولت عبادی شود. ***ایرنا: علت مخالفت نمایندگان متحصن با ریاست «سلیم الجبوری» بر مجلس چیست؟ **پشنگ: اعراب سنی حاضر در پارلمان مخالف جبوری هستند زیرا به اعتقاد آنها، جبوری با همراهی حیدر العبادی با دور زدن قانون اساسی و توافق گروه های متعدد سیاسی در عمل باعث کاهش حوزه نفوذ و قدرت سنی ها در دولت شده است. به باور آنان، عبادی خود محصول توافق گروه های سیاسی است. او اکنون قصد کنار گذاشتن سایر گروه های سیاسی را دارد. این در حالی است که از نظر قانونی اختیارهای لازم و از لحاظ عملی توان آن را ندارد. تلاش عبادی رفتاری طبق الگوی حکومت «ریاستی» است در حالی که سیستم سیاسی حاکم بر عراق «پارلمانتاریستی» است. ***ایرنا: اقلیم کردستان چه نگاهی به تحولات سیاسی بغداد و تنش های پیش آمده میان جریان های سیاسی دارد؟ **پشنگ: کردها از ابتدا با تغییرهای اعلام شده از سوی عبادی برای جایگزینی اعضای کنونی دولت با نیروهای تکنوکرات مخالفت کردند چون مانند دیگر گروه ها این تغییرها بدون در نظر گرفتن دیدگاه های آنان انجام شده بود. همچنین در این تصمیم سازی ها سهم کردها از قدرت لحاظ نشده بود. همین مسایل دلیلی بر مخالفت آنان با عبادی شد. در نتیجه عبادی عقب نشینی و از خودِ کردها درخواست تهیه فهرست تازه را کرد. کردها اما از منظری دیگر هم سعی دارند خود را از درگیری های غیرضروری بغداد دور نگه دارند. آن ها بیشتر درگیر تحولات داخلی اقلیم، مساله رفراندوم (همه پرسی)، اختلاف های داخلی و جنگ با داعش هستند. با این حال در پارلمان برای نخستین بار تنشی فیزیکی هم بین برخی از نمایندگان اقلیم و اعضای دولت قانون روی داد. ***ایرنا: در روزهای گذشته شاهد درگیری نظامی میان پیشمرگه های کرد و شیعیان ترکمن در طوزخورماتو بودیم. به نظر شما علت این درگیری ها چیست و در شرایط کنونی چه تاثیری بر تحولات داخلی عراق می گذارد؟ **پشنگ: جنگی آشکار میان شیعیان با داعش و کردها با داعش در 2 سال گذشته شکل گرفته است اما جنگی پنهان نیز میان هر سه گروه اصلی در عراق وجود دارد. منطق این جنگ تعیین حدودهای تازه در عراقِ یکپارچه یا عراق تجزیه شده است. گروه های گوناگون تلاش دارند بر اساس استنباط، توان و قدرتشان مناطق بیشتری را ضمیمه بخش های زیر نفوذ خود کنند. در جاهایی لبه های این مناطق به یکدیگر برخورد می کند. از این مناطق در ماده 140 قانون اساسی با نام «محل های مورد مناقشه» یاد شده است که دولت عراق می بایست در سال 2007 آن ها را از راه رفراندوم تعیین تکلیف می کرد؛ امری که به هر دلیلی اتفاق نیافتاد. حال وقتی ادعاها، مجالی برای حل شدن از راه های قانونی و صندوق رای پیدا نمی کنند در شکل و ماهیتی دیگر دنبال می شوند. درگیری در طوزخورماتو هم متاثر از این وضعیت است. منطقه طوزخورماتو را کردها جزو مناطق کردنشین می دانند که در زمان حزب بعث، عربی سازی شده است. با وجود این، همچنان جمعیت قابل توجهی کرد -که به ادعای کردها اکثریت شهر را تشکیل می دهند- در آن باقی مانده اند. دولت عراق و ترکمن ها اما خواهان تداوم نظم پیشین باقی مانده از زمان حکومت بعث هستند. درگیری ها اخیر بر پایه این ادعاهای متضاد روی داده است. قابل پیش بینی است که در آینده نیز این درگیری ها اتفاق افتد. اگر در این راستا راهکاری سیاسی اندیشیده و اجرا نشود، درگیری ها در این منطقه و دیگر مناطق مثل کرکوک، دیالی و موصل میان کردها و شیعیان تشدید خواهد شد. ***ایرنا: با توجه به تلاش های عبادی برای پایان دادن به بحران عراق، شما آینده این بحران را چگونه ارزیابی می کنید؟ **پشنگ: همانگونه که اشاره شد، از نظر بسیاری از گروه ها، اقدام عبادی برای جایگزینی نیروهای قومی با تکنوکرات ها به نوعی خلاف قانون اساسی و به معنای دور زدن توافق های سیاسی تشکیل دهنده دولت بود. طبیعی است این اقدام با مخالفت سایر احزاب و جریان های سیاسی رو به رو شود. این راهکار عبادی که برای رهایی از چالش هایی نظیر فساد در دستگاه سیاسی- اداری طراحی شده چندان موثر و عملی به نظر نمی رسد. البته می توان خوشبین بود که شاید این راهکار با اقبالی عمومی مواجه شود و از این راه عبادی بتواند رقیبان درون حزبی (نوری مالکی) و برون حزبی خود را کنار بگذارد. در مجموع، طرح کابینه تکنوکرات با توجه به واقعیت های امروز عراق، تنها باعث تشدید بحران در این کشور و دورتر شدن گروه هایی مانند کردها و سنی ها از دولت مرکزی شد. **گروه پژوهش و تحلیل خبری پژوهشم**9347**1969**9279
13/02/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
سیاسی
پربازدیدترینها