محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855132622
"تخصصی کردن یک «نظارت»"
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: جمعه ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۵ - ۰۵:۰۹
«اگر خود اثر نمایشی واجد ارزش‌های هنری باشد، کار نظارت تقلیل پیدا می‌کند و ویژگی‌های هنرمندانه‌ی اثر، سویه‌های نظارتی کار ما را کمتر می‌کند چون مشکل بیشتر در مواقعی پیش می‌آید که کار سطحی باشد یا عناصرش هنرمندانه نباشد.» شورای «ارزشیابی و نظارت بر نمایش» به تازگی و برای بار دوم رحمت امینی را بر مصدر امور خود می‌بیند؛ مدیر پیشین «مرکز هنرهای نمایشی حوزه‌ی هنری» که پیش‌تر در دوره‌ای کوتاه، مدیریت این شورا را بر عهده داشته است، در گفت‌وگو با خبرنگار تئاتر ایسنا، رویکردهای خود برای دور جدید فعالیت در این حوزه را تشریح کرد و از مواجهه با فشارهای مختلف، تغییر آیین‌نامه، جلوگیری از اعمال سلیقه، تخصصی کردن شورا، ارزشیابی سالن‌های تئاتر و لزوم حمایت از بخش خصوصی صحبت کرد. رویکرد جدید متناسب با مقتضیات روز رحمت امینی با بیان اینکه از دوره‌ی پیشین مسئولیتش در این شورا تا کنون تغییراتی در فضای تئاتر رخ داده که ضرورت تغییرات را ایجاد می‌کند، در ادامه به ایسنا یادآور شد: در سال 90 مدت محدودی این سمت را بر عهده داشتم؛ از آن زمان تا کنون از نظر رونق تئاتر و اضافه شدن سالن‌ها اتفاقات خوبی افتاده و طبق شنیده‌هایم، در این مدت حدود 30 یا 35 سالن کوچک و بزرگ خصوصی به مجموعه‌ی سالن‌ها اضافه شده است. فارغ از آسیب‌شناسی این سالن‌ها که جای بحث دارد، شورای ارزشیابی و نظارت، با این تعداد کارشناس و با این ساز و کار، پاسخگوی ارزشیابی و نظارت این تعداد سالن نیست. البته به همین سادگی نیست که تنها چند کارشناس اضافه کنیم بلکه ساز و کارهای قانونی هم اجازه‌ی کار نمی‌دهد که بخشی از این قضیه -یعنی قانونگذاری متناسب با این افزایش- باید توسط بنده و همکارانم در شورای عالی انقلاب فرهنگی پیگیری شود. خوشبختانه من عضو کمیسیون هنر و معماری شورای عالی انقلاب فرهنگی‌ام و این قضیه تا حدی تسهیل میشود. او دیگر ضرورت ایجاد شده برای امر ارزشیابی و نظارت را لزوم ارزشیابی سالن‌های تئاتر دانست و افزود: یکی از پیشنهادهای من که البته هنوز قطعی نشده مربوط به سالن‌هاست. در حال حاضر در تهران سه دسته سالن داریم: سالن‌های کاملاً خصوصی، سالن‌های کاملاً دولتی و دسته سوم سالن‌های نیمه دولتی که در اختیار شهرداری یا ارگان‌های دیگر است. هر کدام از اینها مقتضیات خود را دارند. ارزشیابی بسیار مورد تأکید ماست و تنها بحث نظارت مطرح نیست. کار ارزشیابی هم تنها به خود نمایش برنمی‌گردد بلکه محیطی که مخاطب در آن قرار می‌گیرد نیز باید واجد ارزش‌هایی باشد. تغییر رویه در شورای ارزشیابی امینی درخصوص رویکرد خود درخصوص امر ارزشیابی و نظارت نیز اظهار کرد: در ارتباط با مواجهه‌ی کارشناسان اعضای شورای ارزشیابی، می‌توانیم کادرسازی‌های جدیدی هم بکنیم. در حال حاضر نیاز به کارشناسان جدیدی داریم که می‌تواند از بین دانش آموختگان تئاتر انتخاب کنیم که امر ارزشیابی از نظر علمی و هنری بیشتر تقویت شود. از طرفی اگر خود اثر نمایشی واجد ارزش‌های هنری باشد، کار نظارت تقلیل پیدا می‌کند و ویژگی‌های هنرمندانه‌ی اثر، سویه‌های نظارتی کار ما را کمتر می‌کند چون مشکل بیشتر در مواقعی پیش می‌آید که کار سطحی باشد یا عناصرش هنرمندانه نباشد. آیین‌نامه تغییر می‌کند؟ «دبیر شورای مرکزیِ ارزشیابی و نظارت بر نمایش» ایجاد تغییر در آیین‌نامه و اعضای این شورا را نیز لازم دانست و گفت: آیین‌نامه‌ی فعلی مربوط به حدود اوایل انقلاب است و تاکنون تلاش‌های زیادی شده که تغییر کند و پیش‌نویس‌هایی هم تهیه شده است. زمانی که این آیین‌نامه نوشته می‌شد، تمام کارها توسط چند فرد مشخص با نام‌های مشخص ارزشیابی می‌شدند که این کار به دلیل تعدد سالن‌ها و اجراها عملاً ممکن نیست. بنابراین نیاز است که تفویض اختیار به کارشناسان بیشتری انجام شود ولی تا زمانی که قانون تغییر نکند به این سادگی نمی‌شود این کار را انجام داد، البته با مسئولیت وزارت ارشاد و موافقت‌هایی که انجام شده، بخشی از این قوانین بازنگری شده است. در مورد اعضای شورای ارزشیابی و نظارت نیز در حال حاضر صحبتی از تغییر نیست و از طرفی اعضای فعلی حکم‌های مدت‌دار دارند اما اگر در آینده لزومی به تغییر احساس شود، ممکن است این اتفاق بیفتد. هم‌اندیشی با کارگردانان برای جلوگیری از اعمال سلیقه این مدیر تئاتری که خود کارگردان و مدرس تئاتر است، یکی از راه‌های جلوگیری از دخالت سلیقه در امر نظارت را گفت‌وگوی کارگردانان شاخص با کارشناسان این شورا دانست و به دوره‌ی پیشین مسئولیتش اشاره کرد و گفت: در آن دوره چند تغییر و تحول معنادار ایجاد کردیم. برای نمونه، در مُهر این نهاد به غلط «شورای نظارت و ارزشیابی» درج شده بود و در برداشت ذهنی از کارِ این شورا تأثیر خاصی داشت که اصلاح شد و به «شورای ارزشیابی و نظارت» تغییر کرد. امینی ادامه داد: تحول دیگر دعوت از دانشگاهیان برای خوانش متن‌ها بود؛ زیرا معتقدم حیف است که اگر متنی شایستگی‌های اساسی را دارد اما در شکل فنی الکن است، رد شود و بهتر است برای جلوگیری از این اتفاق با نویسندگان آثار گفت‌وگو شود و ایرادات احتمالی برطرف شود. خاصیت دیگر مشارکت چهره‌های دانشگاهی در این شورا این بود که بین کارشناسانی که گاه نظرات متفاوتی دارند، گفتمانی درونی شکل بگیرد و شورا تقویت شود؛ کار این شورا تنها «نظارت» نیست و حالا که سالن‌های خصوصی زیاد شده‌اند و جوان‌ها میدان‌دار تئاتر شده‌اند، باید به ارتقای آثار هم کمک شود. او با بیان اینکه این روند را در این دوره از کارش تکمیل خواهد کرد، گفت: یکی از پیشنهادهای من این است که از کارگردان‌های شاخص تئاتر کشور دعوت کنم تا دوره‌های «گفتمان تئاتری» برگزار کنیم که در این جلسات کارگردان‌های سرشناس تئاتر با اعضای شورا گفت‌وگو داشته باشند تا از این طریق وضعیت کارشناسی این شورا ارتقاء پیدا کند. کارشناسی فقط نیازمند شناخت علمی و هنری تئاتر نیست و نیازمند تخصص است. ان شاالله ما هم این حوزه را تخصصی می‌کنیم و سعی می‌کنیم با تعاملی که بین کارشناسان و کارگردانان آثار ایجاد می‌کنیم میزان اعمال سلیقه‌ها در امر نظارت را به حداقل برسانیم. شورا با چند دسته اعتراض روبروست/ اجرا با آنچه تأیید شده فرق می‌کند! رئیس شورای ارزشیابی و نظارت بر نمایش همچنین درخصوص اعمال سلیقه در امر نظارت، یادآور شد: همیشه اعمال نظر و سلیقه از طرف خود شورا نیست و گاه با چند دسته نامه و اعتراض روبروییم. شورا معمولاً صورت‌جلسه‌ای را در مورد یک اثر تهیه می‌کند و اگر مواردی هم باشد با کارگردان به توافق می‌رسند و کار اجرا میشود. اتفاقاتی نظیر توقیف یا توقف اجرا عمدتاً زمانی رخ می‌دهد که آنچه تأیید شده با آنچه اجرا میشود تفاوت‌هایی پیدا می‌کند که البته در یکی دو سال اخیر جز یکی دو مورد چنین چیزی نبوده است. آنقدر خود گروه‌ها مراقب هستند که اگر موردی پیش بیاید به سرعت حل میشود و کار به توقیف کشیده نمی‌شود. در هر حال گاه ممکن است در اجرای زنده شرایطی پیش بیاید یا مثلاً بازیگر دیالوگی بگوید که در زمان بازبینی نبوده است؛ این اتفاق در میان اهالی تئاتر پذیرفتنی است اما گاه ممکن است مخاطب عام تفسیر دیگری از این اتفاق داشته باشد و به این ماجرا اعتراض کند که در آن صورت شورا موظف به پیگیری آن است. امینی با اشاره به نمایشی که اخیراً در یک تماشاخانه‌ی خصوصی پس از مدتی اجرا، توقیف و دوباره رفع توقیف شد، افزود: تجربه نشان داده این اتفاقات معمولاً پس از بازبینی و تأیید اثر رخ می‌دهد و در اجرا سهواً یا عمداً اتفاقی رخ می‌دهد که در زمان بازبینی در کار وجود نداشته در نتیجه برای آن نمایش مشکلاتی به وجود می‌آید. در تئاتر هم میشود کارها را به بخش خصوصی سپرد امینی درباره‌ی فعالیت تماشاخانه‌های خصوصی و تأثیر آنها بر فضای تئاتر کشور نیز اظهار کرد: تماشاخانه‌های خصوصی در رعایت ضوابط بسیار هوشیارند چون این امر با اقتصادشان در ارتباط است. معتقدم اگر به جایی برسیم که مانند مطبوعات با ابلاغ یک آیین‌نامه، نظارت‌ها به خود مدیر یا مسئول تماشاخانه سپرده شود و فقط نظارت‌های محدود صورت گیرد -که البته نیاز به بازتعریف قوانین دارد- این اتفاق عالی خواهد بود. او ادامه داد: تماشاخانه‌های خصوصی می‌توانند آینده‌دار گردش مالی تئاتر ما باشند اما نباید کارشان به جایی برسد که شبیه تئاتر آزاد –که مختصات خود را دارد- بشوند و فقط برای پول در آوردن کار کنند. این قضیه کمک‌های دولتی را هم می‌طلبد. به نظر من در سالی که به سال تئاتر نامگذاری شده کار مهم وزارت ارشاد و مرکز هنرهای نمایشی این است که راهکار حمایت از تماشاخانه‌های خصوصی را پیدا کند. حالا که عده‌ای دانش‌آموخته‌ی تئاتر که صرفاً به دنبال سود نیستند قدم در این راه گذاشته‌اند باید به آنها کمک کرد. وقتی در جمهوری اسلامی میشود کارها را به بخش خصوصی سپرد این کار را با تئاتر هم میشود کرد اما باید از آنها حمایت شود. ارزشیابی و رتبه‌بندی سالن‌های تئاتر رحمت امینی با بیان اینکه در گذشته اغماض‌هایی صورت گرفته و گاه آپارتمانی حتی به صورت اجاره‌ای به سالن تئاتر تبدیل شده است به ایسنا گفت: الان دوره‌ای است که باید به کیفیت سالن‌ها توجه شود. اینجا عرصه‌ی رقابت است و آرام آرام خود تماشاگران هم متوجه می‌شوند که کدام سالن بهتر است بنابراین یکی از ایده‌های ما می‌تواند این باشد که بررسی کنیم در طول سال کدام سالن‌ها در ارائه‌ی تئاتر و پذیرایی از مخاطب و احترام به مخاطب و ارائه‌ی کار هنرمندانه تواناتر بوده‌اند و بر این اساس آنها را درجه‌بندی کنیم که این امر می‌تواند بین سالن‌های خصوصی رقابت ایجاد کند. باید کار نظارت و ارزشیابی به این سمت هم سوق پیدا کند. اینها پیشنهادهایی است که به عنوان مدیر ارزشیابی و نظارت طرح می‌کنم، خوشبختانه صنف تئاتر خصوصی هم شکل گرفته و این بحث‌ها می‌تواند در آنجا طرح و بررسی شود و در هماهنگی با مرکز هنرهای نمایشی تعاملی سازنده را ایجاد کند. چرا اصلاحیه‌ها کتباً ابلاغ نمی‌شوند؟ رحمت امینی با بیان اینکه «هنرمند باید مجوزش را بگیرد و کارش را بکند؛ اصلاً ابلاغ مکتوب را شایسته‌ی هنرمندان نمی‌دانم» در این‌باره توضیح داد: کارگردان می‌تواند از آنچه در جلسه‌ی نظارت طرح میشود یادداشت برداری کند ولی اینکه برگه‌ای به کسی داده شود در سینما هم اینطور نیست. در نهایت یک مجوز به فرد مورد نظر داده میشود. البته اگر عمیق‌تر نگاه کنیم این اتفاق برای هنرمندان پسندیده‌تر از آن است که یک کاغذ به هنرمند بدهیم و در آن بنویسیم که این مجوز به شما داده میشود و مثلاً باید این هشت مورد را رعایت کنید. موارد اصلاحی دقیقاً به فرد اعلام میشود و صورت جلسه‌ی آن هم ثبت و بایگانی میشود و اگر فرضاً کارگردانی شکایت داشته باشد که فلان مورد در ابتدا به او تذکر داده نشده است، میشود به صورت‌جلسه مراجعه کرد و در بسیاری از موارد هم اختلاف‌ها و شکایت‌ها از این راه حل و فصل شده‌اند. زمان بازبینی به آمادگی گروه بستگی دارد رحمت امینی در پایان درباره‌ی فاصله‌ی کوتاه مدت بین بازبینی و اجرای آثار نمایشی –که بعضاً فرصت تبلیغات مناسب را از نمایش‌ها می‌گیرد و موجب نارضایتی اهالی تئاتر میشود- توضیح داد: این اتفاق یکی از مقولاتی است که خودم به عنوان یک کارگردان تئاتر با آن مواجه بوده‌ام و از دغدغه‌هایی است که دنبال راه‌حلی برای آن هستم. قصد داریم از نظر قانونی راهی پیدا کنیم که گروه‌ها بتوانند پیش از صدور مجوز نهایی تبلیغ کارشان را شروع کنند که البته این قضیه کمی پیچیده است. البته فاصله‌ی بین بازبینی و آغاز اجرا همیشه هم کم نیست و بیشتر به آمادگی گروه نمایشی و سالن هم بستگی دارد، چراکه اگر آنها کارشان را زودتر آماده کنند و درخواست بازبینی داشته باشند، این اتفاق زودتر می‌افتد و فرصت مناسب برای تبلیغ در اختیار خواهند داشت.
رحمت امینی
انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 140]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها