واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها:
چرا «فاطما گل» این قدر پرطرفدار است؟
«فاطما گل» که عنوان پولسازترین سریال ترکیه را از آن خود کرده تاکنون در 138 کشور روی آنتن رفته، این یعنی «فاطما گل» سریال خوبی است؟ دلیل گرایش فرهنگ های مختلف به این سریال چیست؟
روزنامه سینما - سوسن سیرجانی: «سریال «فاطما گل» به عنوان سریالی که در سال 2015 بیشترین فروش خارجی را برای تلویزیون ترکیه به همراه داشته، برگزیده شد.»روز گذشته وقتی با بند اول خبر ایسنا مواجه شدیم به ذهن مان خطور کرد که لابد منظور، شبکه های فارسی زبان است. به سطرهای بعدی که رجوع کردیم دیدیم ماجرا فراتر از این است؛ این سریال که از سال 2010 تا 2012تولید شده، در حوزه فروش خارجی محصولات تلویزیونی ترکیه پول سازترین اثر نام گرفت.
صادرات «فاطما گل» از سال 2006 آغاز شد و سپس به خاورمیانه، اروپای مرکزی، آمریکای لاتین، آمریکا، آسیا و آفریقا راه پیدا کرد. بله، دامنه گسترش «فاطما گل» که در ادبیات رسانه ای و نیز نمایشی ما به عنوان یک اثر حقیر مورد شوخی و طعنه است، خیلی فراتر از تصورمان است.
برای واکاوی این مسئله سراغ خشایار الوند رفته ایم و چند موضوع را واکاوی کرده ایم؛ این که فروش بالای این سریال دلیل بر کیفیت آن است؟ چرا «فاطما گل» پرفروش است و در ایران خواهان دارد؟ اگر سطح کیفی تولیدات وطنی بالا برود آیا عرصه برای ترک تازی باز است؟
یک یادآوری
نه نیاز به یادآوری است و نه قابل کتمان؛ سریال های ساخت کشور ترکیه که چند سالی است از شبکه های فارسی زبان ماهواره پخش می شود، در ایران طرفداران زیادی دارد. اگر جز این بود، در فضای رسمی رسانه، گفتگوهای متعدد مسئولان و کارشناسان درباره تاثیر سوء این سریال ها وجود نداشت.
چرا سریال های ترکی طرفدار دارند؟
همین مسئله سرفصل پرسش اول مان از خشایار الوند است. سوال کردیم احتمالا شنیده اید سریال «فاطما گل» توانسته بیشترین فروش خارجی سریال های ترکی را از آن خود کند؛ به نظر شما چه ویژگی در سریال های ترکی وجود دارد که اینقدر از آن استقبال می شود؟ «راستش را بخواهید من این سریال ها را نمی بینم اما برای خود من هم جالب است که با وجود اینکه آنها را نمی بینم اما از آشنایان دور و نزدیک باخبر می شوم که مثلا چه کسی از چه کسی خواستگاری کرده است یا فلان مدل جواهرات در یک سریال بسیار معروف بوده است و ... به نظر من اولین وجهی که خیلی جذابیت ایجاد می کند، وجه ظاهری و بصری است.
بارها شده جمله هایی مبنی بر اینکه این مدل مبل در فلان سریال ترکی و در خانه فلان کاراکتر سریال بوده است را شنیده ایم و این دقیقا چیزی است که ما در سریال های خود نداریم.»
الوند بعد از این که به خلأ وجود برخی عناصر جذاب در سریال های وطنی اشاره می کند، سراغ نکته دیگری که پایه سریال های ترکی را تشکیل می دهد، می رود: «عامل دیگر فراگیری سریال های ترکی قلاب همیشگی آنها است؛ یعنی خیانت، جدایی، بارداری ناخواسته و ...»
عرصه برای سریال های ترکی باز است
خشایار الوند تاکید می کند وجود این المان ها در سریال های ترکی، هرگز مزیت نیست و به دم دست ترین شکل مورد استفاده قرار می گیرد. بعد هم یادآوری می کند که اگر به مخاطب ایرانی محصول خوب عرضه شود، سریال های ترک جایی برای جولان ندارند: «با اینکه این داستان ها و اتفاقات در سریال های ترکی بسیار سطحی است اما اگر واقع بین باشیم متوجه می شویم که وقتی خوراک مناسب وجود نداشته باشد، آدم شده با سوسیس و کالباس هم خودش را سیر نگه می دارد.»
شواهد تاریخی
الوند برای گفته اش به عقب برمی گردد؛ یعنی دوران اوشین: «البته این اتفاق فقط مربوط به الان نیست. دهه شصت همه خانواده های ایرانی سریال «اوشین» را نگاه می کردند. سریالی کند و کشدار که فقط مناسب شب های بی برنامه تلویزیون بود. حالا در مورد سریال های ترکی هم می شنویم که مثلا پانزده قسمت طول می کشد تا یک خواستگاری انجام شود! این در واقع همان قلاب ملودرام با ترفند تشنه نگه داشتن تماشاگر است که تا پایان صدها قسمت این همراهی و استقبال ادامه پیدا می کند.»
تولیدات خودمان را تقویت کنیم
این فیلمنامه نویس تاکید می کند که سریال سازان وطنی اگر شرایط خوبی برای تولید داشته باشند، بدون دست یازیدن به جذابیت های کاذب هم می توانند آثار خوبی تولید کنند. او از «شهرزاد» عاریت می گیرد: «در حال حاضر ما نمونه بسیار خوبی داریم که با هوش و برنامه ریزی درست توانسته از عوامل جذابیت به درستی استفاده کند و خوب هم پیش برود. منظورم سریال «شهرزاد» است.
با اینکه داستان این سریال در دهه سی شمسی می گذرد اما اگر دقت کرده باشید، فقط عمارتی که لوکیشن خانه آقا بزرگ است، هشتصد رنگ مختلف در آن است که واقعا چشم را می نوازد و آدم را برای دیدن آن به وجد می آورد. البته باز هم مرزهایی وجود دارد که نحتی «شهرزاد» هم نمی تواند در تلویزیون پخش شود.»
ریشه اجتماعی ماجرا
کشورهای اروپای مرکزی و کشورهای آمریکای لاتین که خودشان سریال های پرمخاطبی دارند و زمانی همین کانال های فارسی زبان ماهواره ای از سریال های آنها تغذیه می شدند جزو خریداران سریال های ترکی و به ویژه همین فاطما گل هستند. از الوند می پرسیم چرا این کشورها باید برای پخش این سریال مبلغی را خرج کنند، آن هم زمانی که تولیدات این کشورها چه از نظر محتوا و تکنیک فرق چندانی با هم ندارند؟ «خب اول از همه باید اعتراف کرد که سریالی مثل «فاطما گل» کار خودش را خوب انجام داده. بعد هم باید اشاره ای داشته باشم به روزهای پیش از انقلاب که با وجود اینکه تلویزیون ایران سریال تولید می کرد اما سریال چند هزار قسمتی «روزهای زندگی» که تولید دسته چندم تلویزیون آمریکا بود، در ایران طرفداران بسیار زیادی داشت. پس می توان این طور گفت که در همه کشورهایی که انسان های محروم، ناکام و آرزومند رسیدن به طبقه بالاتری از اجتماع وجود داشته باشد، دیدن این نوع سریال ها و همذات پنداری با شخصیت های داستان باعث استقبال می شود.»
زورشان به «بازی تاج و تخت» نمی رسد
خشایار الوند بعد از این سراغ دلیل دیگری می رود که باعث پرفروش شدن «فاطما گل» شده. «از طرفی مسئله مهمتری مطرح است که باید دید این کشورها (به عنوان مثال آمریکای لاتین و اروپای مرکزی) برای خرید این سریال ها و به طور مشخص برای «فاطما گل» چقدر پول خرج کرده اند و آن را با چه قیمتی خریداری کرده اند. مثلا الان یک نمونه بسیار خوب که می توان در مقام قیاس با این سریال نام برد، سریال پرطرفدار «بازی تاج و تخت» است که شش فصل از آن تولید شده اما فقط پانزده کشور توانسته اند آن را خریداری کنند و هر کشوری توانایی خریداری حق پخش این سریال را ندارد. مثلا در نظر بگیرید یک شبکه کابلی در آفریقای جنوبی برای پر کردن کنداکتور خود، با قیمتی که با بودجه اش هم خوانی داشته باشد، می تواند یک سریال ترکی بخرد. این هم آمار صادرات آن سریال را افزایش می دهد.»
تاریخ انتشار: ۰۸ ارديبهشت ۱۳۹۵ - ۰۹:۵۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]