محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830915946
چرا زمان نوزادی مان را به خاطر نمی آوریم؟
واضح آرشیو وب فارسی:الف: چرا زمان نوزادی مان را به خاطر نمی آوریم؟
تاریخ انتشار : سه شنبه ۷ ارديبهشت ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۱۵
عموماً هیچ کس خاطره ای از زمان نوزادی خود در ذهن ندارد؛ اما قطعاً خاطراتی از زمان کودکی در ذهن همه ما به صورت جسته و گریخته جای گرفته است. شاید علت این امر این باشد که در سن نوزادی، مغزهای ما هنوز به شیوه ای که اطلاعات را مطابق الگوهای خنثی و البته پیچیده ای که ما به عنوان خاطرات می شناسیم دسته بندی را نیاموخته و کار نمی کند. روشن است که نوزادان واقعیت هایی را در لحظه به خاطر می سپارند؛ مثلاً این که پدر و مادرش چه کسانی هستند یا اینکه کودک باید بگوید " لطفاً " تا مادر به او آبنبات بدهد. این نوع به خاطر سپاری را " خاطره معنایی " می نامیم. اگرچه تا سنی میان دو و چهار سالگی، کودکان، حافظه اپیزودیک ندارند.حافظه اپیزودیک، حافظه مرتبط با یک حادثه خاص است. چنین خاطراتی در بخش های مختلف سطح مغز یا کورتکس ذخیره می شوند. برای نمونه، حافظه صدا در کورتکس های صوتی پردازش می شود که در دو طرف مغز واقع شده، در حالی که حافظه تصویری با کورتکس بصری مدیریت می شود و در پشت سر قرار گرفته است. در منطقه ای از مغز که گره های هیپوکامپس خوانده می شود، این قطعات قرار گرفته اند و با وجود پراکندگی که دارند، اما با هم در تماس هستند.اگر شما تصور کنید که سطح مغز مانند تختی از گل باشد، و گل ها همه در بالای سر قرار دارند. هیپوکامپس در وسط مغز جای گرفته و مسئول هل دادن همه ٔ آنها با هم و گره دادن آنها به هم است و می خواهد همه این گل ها را جمع کند و به صورت دسته گل در آورد. حافظه همان دسته گل است. این همان الگوی عصبی پیوندهای میان بخش های مغز است؛ یعنی جایی که حافظه ذخیره می شود. بنابراین چرا کودکان در ضبط حوادث به صورت اپیزودهای خاص تا سن دو تا چهار سالگی موفق نیستند؟این ممکن است زمانی باشد که هیپوکامپس به تازگی شروع به پیوند زدن بخش های مختلف اطلاعات به هم می کند. و نیز ممکن است علت این باشد که حافظه اپیزودیک در زمانی که کودک دارد یاد می گیرد که جهان چگونه کار می کند به صورت غیر ضروری پیچیده شود. از دید دانشمندان، هدف اولیه از سال های ابتدایی زندگی انسان این است که دانش معنایی را کسب کند؛ از نظر این دیدگاه، حافظه اپیزودیک ممکن است در واقع هنوز گیج باشد.منبع: تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها