تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819337510
نفت را دوباره ملی کنیم
واضح آرشیو وب فارسی:اعتماد: از 24 اسفند که 95 نماینده حاضر در مجلس شورای ملی به گزارش کمیسیون نفت مبنی بر پیشنهاد ملی شدن صنعت نفت ایران رای مثبت دادند تا 29 اسفند که این لایحه به تصویب مجلس سنا رسید و آخرین روز سال 1329به عنوان روز ملی شدن صنعت نفت ایران برای همیشه در تقویم ایران به ثبت رسید، در کمتر از یک هفته یکی از بزرگ ترین وقایع تاریخی معاصر ایران به نتیجه رسید و هفته آخر سال را که بنابه یک سنت دیرینه تقریبا هیچ تصمیم مهمی در آن اتخاذ نمی شود به یکی از نقاط عطف تاریخ معاصر ایران بدل ساخت. بگذریم که برخی از صاحب نظران در نقد عملکرد دکتر مصدق بر این عقیده اند که اگر او در مبارزه با بریتانیا در زمینه نفت آنچنان بر بازی برد- باخت اصرار نمی کرد و کمی دیپلماسی مدرن پیشه کرده بود، می توانست در میانه راه بریتانیا را پای میز مذاکره نشانده و مانع از بازگشت دوباره استعمار پیر تنها چند سال پس از ملی شدن صنعت نفت پای سفره کنسرسیوم - آن هم با طلب غرامت دوری چند ساله از این خوان- شود. اما طنز تلخ تاریخ اینجاست، همچنان که مناسبت 29 اسفند همیشه در هیاهو و گرفتاری های آخر سال کمرنگ شده و سال هاست تنها کارکردش افزودن یک روز به تعطیلات عید نوروز است، درعمل هم سال هاست صنعت نفت تنها به نام ملی شده و هیچگاه از تسلط دولت ها خارج نشده است. هنوز هم پس از سال ها کلیه عملیات اکتشاف، استخراج، تولید و از همه مهم تر فروش نفت و گاز در اختیار دولت است و اصل 44 قانون اساسی در زمینه صنعت نفت هم به شکلی اجرا شده که هر از گاهی زمزمه توقف موقت آن برای اصلاح رویه ها به گوش می رسد. اصلاح اساسنامه شرکت ملی نفت ایران هم که پس از تاسیس وزارت نفت و در اجرای ماده چهارم قانون نفت مصوب سال 1366 مجلس شورای اسلامی با مهلت یکساله باید به انجام می ر سید، اکنون تاریخچه ای به درازای عمر تمام دولت های پس از انقلاب دارد و در پوشه هر رییس دولتی به دولت بعد برای اقدام واگذار می شود. اما حاصل تمایل دولت ها در تداوم انحصار بر نفت و درآمدهای آن چه بوده است؟ نخست و در لایه درونی برای صنعت نفت فقط اشاره به این نکته کافیست درحالی که شرکت ملی نفت ایران با توجه به تولید نفت و گردش مالی می تواند در ردیف 10 شرکت نفتی دنیا قرار گیرد اما نباید چشم بر این حقیقت بست که از نظر کارآمدی با وجود داشتن بنیه تخصصی قابل رقابت با شرکت های بین المللی نمی تواند در ردیف شرکت های جوان تری همچون پتروناسِ مالزی یا ساینوپِک چین قرار بگیرد و در عرصه بین المللی با آنها رقابت کند. در لایه بیرونی حداقل دوبار در تاریخ ایران اسب چموش درآمدهای نفتی به سوارش وفا نکرده و نگاه به همین دو مورد تاریخی نشان می دهد که اتکا به درآمدهای نفتی و احساس بی نیازی در سایه بالا رفتن بهای نفت در عین تسکین موقتی عاقبت خوشی برای کشور و دولت به همراه نداشته است. نفت دولتی و تکیه بردرآمدهای آن گرچه قدرت می آورد و آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها. اولی برای پهلوی دوم رخ داد، که پرواز قیمت بشکه های نفت در نخستین شوک جهانی در سال 1973 میلادی (1352 خورشیدی)، شاه بلندپرواز را در توهم بی نیازی از برنامه و مشاوره فرو برد و وقتی به خود آمد که برای شنیدن صداهایی که در محوطه کاخ نیاوران هم قابل شنیدن بود بسیار دیر شده بود. و بار دیگر در زمان هایی اتفاق افتاد که باز هم افزایش قیمت نفت در یک دوره زمانی هشت ساله درآمدی برابر فروش نفت از ابتدای کشف آن تا سال 1384 را برای دولت های نهم و دهم جمهوری اسلامی به همراه داشت، همین کافی بود برای رییس دولتی که سازمان برنامه و بودجه را ناکارآمد می دانست و قصد تلخیص لایحه بودجه را در حد یک دفترچه یادداشت کوچک داشت و برنامه های توسعه پنج ساله را نسخه غربی ها برای اقتصاد ایران می پنداشت، تا بدون توجه به هشدار و مشاوره اقتصاددانان و کارشناسان چنان کند که با نیت یک رقمی کردن نرخ تورم کار را با تورم حدود 15 درصد شروع و با تورم 30 درصد واگذار کند و همچنین افزایش حجم نقدینگی در غیاب برنامه ریزی و نگاه کارشناسی و علمی کار را به جایی رساند که بر اساس اطلاعات موسسه شفافیت بین المللی، رتبه ایران از لحاظ شفافیت مالی از ۸۸ در سال ۲۰۰۵ به ۱۳۳ در سال ۲۰۱۲ تنزل یابد. اینچنین شد که چند ماه پس از پایان دولت دهم و در نیمه دوم سال 92 حتی آنها که پول نفت بر سر سفره شان آمد و هم آنها که هنوز برای اموات شان هم یارانه نقدی می گیرند در انتقاد از چند سال گذشته بر سایرین پیشی گرفتند. آیا همین دو تجربه کافی نیست که اگر نگاه عبرت بینی و عقل معاشی باشد دولت خودخواسته دست از این گنج خانمان سوز کوتاه کند. ملی کردن نفت لایحه و اساسنامه نمی خواهد؛ ملی کردن نفت باید در تغییر نگاه دولت و ملت به این ماده سیاه به عنوان منبع ثروت به سمت اتکا به آن به عنوان سرمایه اتفاق بیفتد. درآمد نفت پول تو جیبی دولت و ملت برای گذران روزمره و رونق سفره ها نیست. درآمد نفت سرمایه ای است که باید مولد تولید باشد. تولیدی که به اشتغال بینجامد و مردم مشغول به کار، خودشان راه رنگین کردن و رونق بخشیدن به سفره های شان را خواهند یافت.
پنجشنبه ، ۲۷اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اعتماد]
[مشاهده در: www.etemadnewspaper.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها