واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه تعادل: ویژگی اقتصاد غیررسمی در منطقه منا چیست؟ مرکز پژوهش های مجلس در این خصوص این گونه می نویسد: «ویژگی منطقه منا اشتغال پایین و بیکاری بالاتر از هر منطقه دیگر جهان است.» شاید ویژگی های منفی دیگری هم در این منطقه باشد که آن را در میان کشورهای جهان برجسته می کند، مثل نرخ تورم؛ اما غیررسمی بودن اقتصاد ویژگی است که هر کشوری نمی خواهد با آن شناخته شود. به نوشته این مرکز، «اگرچه تا پیش از بحران مالی سال 2008 رشد اشتغال (به خصوص برای زنان) مثبت بود رشد بالای جمعیت همچنان بر بازارهای کار فشار می آورد تا تعداد روزافزون تازه واردها را جذب کند. به علاوه، در دهه گذشته، بیشتر مشاغل در بخش های خدماتی با ارزش افزوده پایین از قبیل فعالیت های ساختمان سازی، بازرگانی و حمل ونقل ایجاد شده است که با نرخ های بالای اشتغال غیررسمی مرتبط هستند. این فرآیند احتمالا جلو توزیع کامل مزایای رشد اقتصادی بین بخش های فقیرتر جمعیت را می گیرد و به افزایش غیررسمی شدن منجر می شود. اگر یک کشور معمولی در منطقه منا را در نظر بگیریم حدود یک سوم از محصول ناخالص داخلی و 65درصد از نیروی کار خود را به شکل غیررسمی تولید و استخدام می کند. یعنی حدود دوسوم همه کارگران در این منطقه به بیمه سلامت دسترسی ندارند یا پولی به نظام مستمری بگیری پرداخت نمی کنند تا امنیت درآمدی پس از بازنشستگی برایشان فراهم کند. از منظر مالیاتی، حدود دوسوم کل تولید اقتصادی در این منطقه اظهار نشده است که عواقب جدی برای درآمد دولت دارد.» بنا بر گزارش این مرکز، در زمینه رواج غیررسمی بودن بین کشورهای منا (بدون حوزه جنوبی خلیج فارس) نوسانات مهمی دیده می شود که به عوامل دیگری مثل داشتن منابع طبیعی، میزان نیروی کار و اندازه بخش دولتی مربوط است. کشورهای منا از نظر وسعت، دسترسی به منابع و نیروی کار، توسعه اقتصادی و ساختار جمعیتی کاملا ناهمگون هستند که این عوامل بر اندازه اقتصاد غیررسمی تاثیر می گذارد. به طور کلی، اقتصادهایی که منابع طبیعی فراوان و نیز نیروی کار زیاد دارند (از قبیل ایران و سوریه) نرخ های غیررسمی بودن بالایی را نشان می دهند که با متغیرهای جانشین مثل سهمی از نیروی کار که حق بیمه نمی پردازد (بین 66 تا 73درصد) و سهم خوداشتغالی به کل اشتغال (بین 32 تا 54درصد) مشخص می شود. اما سهم تولید اظهارنشده در آنها به کل تولید ناخالص داخلی (حدود 20درصد) با کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس قابل مقایسه است. دلیل این اتفاق این است که این کشورها معمولا اندک بنگاه های بزرگ رسمی (بیشترشان در بخش انرژی) دارند که سرمایه بر بوده و منجر به غیررسمی بودن پایین تر از جنبه تولید نسبت به نیروی کار می شود. برعکس، اقتصادهای منابع اندک با کار فراوان (از قبیل مصر، تونس و مراکش) را داریم که با سهم بالای تولید اظهارنشده (بین 35 تا 40درصد تولید ناخالص داخلی) و سهم کمتر نیروی کار بدون پرداخت حق بیمه تامین اجتماعی (بین 45 و 50درصد) مشخص می شوند و با سهم بالاتر بنگاه های اندازه متوسط (و نیمه رسمی) کاربر و در برخی موارد اشتغال قابل توجه بخش دولتی سازگار است.
دوشنبه ، ۲۴اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه تعادل]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 103]