تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805696096
ماجرای پول هایی که با منشا نامعلوم در سینما می چرخند!
واضح آرشیو وب فارسی:72عارف: مسئله اساسی این است که با وجود داشتن تنها دو فیلم اکران نشده در کارنامه ی کاری این کارگردان جوان، به چه دلیل سرمایه گذارانی که مدعی تولید فیلم با سرمایه بخش خصوصی هستند، حاضر می شوند تا بر روی ساخت اثری جدید از این کارگردان گمنام سرمایه گذاری کنند؟دی ماه ۹۲، یکسال پس از کش و قوس های فراوان در جشنواره فجر سی ویکم برای حضور چند فیلم ظاهرا بدون مجوز و در نهایت عدم حضور این فیلم ها در جشنواره، برخی از این فیلم ها در سالن وزارت ارشاد برای اهالی رسانه و منتقدان به نمایش درآمدند تا سازمان سینمایی با برایند نظرات اهالی رسانه تصمیمی برای اکران فیلم هایی بگیرد که روی دستش مانده بودند. از میان این فیلمها، بعدها «گس» کیارش اسدی زاده پس از نمایش در گروه هنر و تجربه به شبکه نمایش خانگی آمد و «نقش نگار» علی عطشانی به اکران عمومی رسید، اما در این بین «مهمونی کامی» علی احمدزاده یکی از فیلم هایی بود که با واکنش های منفی بسیاری روبه رو گشت و در ادامه، با آنکه تلاش های بسیاری صورت گرفت تا این فیلم بدون ممیزی و اصلاحیه راهی شبکه نمایش خانگی شود، اما در نهایت مدیرکل شبکه نمایش خانگی سازمان سینمایی در گفت و گویی به طور کامل این خبر را تکذیب کرد و فیلم اول احمدزاده هیچ گاه به پخش نرسید. علی احمدزاده، کارگردان «مهمونی کامی» با وجود عدم اکران فیلم اولش، بلافاصله در فرودین ماه سال ۹۳ به سراغ ساخت دومین اثر سینمایی خود با نام «مادر قلب اتمی» رفت. فیلمی که این بار در آن از حضور بازیگران سرشناسی چون محمدرضا گلزار، ترانه علیدوستی، مهرداد صدیقیان و …. هم بهره برده بود و داستان آن در ادامه داستان فیلم اولش جریان داشت. احمدزاده برای ساخت این اثر به سراغ سیدامیر سیدزاده رفت که تهیه کننده شناخته شده تری بود و امید داشت که بتواند این اثر را در ایران به نمایش درآورد. اما چند روز قبل پس از کشمکش های بسیار در رسانه ها خبری منتشر شد مبنی بر اینکه دومین ساخته او نیز-که سال گذشته متقاضی حضور در جشنواره فیلم فجر بود- به طور قطع به اکران عمومی نخواهد رسید. اما در این بین مسئله و نکته ی اساسی این است که با وجود داشتن تنها دو فیلم اکران نشده در کارنامه ی کاری، کارگردان جوان این فیلم ها، این روزها در حال ساختن سومین فیلمش؛ «پدیده»، با بازی هدیه تهرانی و امیر جدیدی و تهیه کنندگی مصطفی شایسته است. فیلمی که برای ساخت آن عوامل فیلم راهی سوئیس شده اند تا با حضور دو بازیگر فرانسوی بخش های پایانی فیلم را جلوی دوربین ببرند. مسئله ای که باید به آن توجه کرد این است که بدون شک با توجه به این پروسه طولانی تولید که بخش هایی از آن در خارج از کشور بوده است، هزینه های صرف شده برای ساخت چنین فیلمی، باید از طریق یک فروش مناسب بازگرداننده شود. این درحالی است که کارگردان جوان و کم تجربه این اثر در کارنامه کاری خود تنها سابقه ساخت دو فیلم را دارد که هیچکدام به نمایش عمومی درنیامده اند و در واقع هیچگونه بازگشت سرمایه ای برای سازندگان آن ها نداشته اند و این در یک بازار طبیعی سینمایی نکته ای منفی و باعث عدم سرمایه گذاری بر فیلم های جدید یک کارگردان است. بنابراین، سوالی که اینجا مطرح می شود این است که با وجود چنین شرایطی، به چه دلیل سرمایه گذارانی که مدعی تولید فیلم با سرمایه بخش خصوصی هستند، حاضر می شوند تا بر روی ساخت اثری جدید از این کارگردان جوان و گمنام سرمایه گذاری کنند؟ آیا برای یک سرمایه گذار بخش خصوصی که باید بیشتر از هرکسی نگران بازگشت سرمایه خود باشد، کارنامه ضعیف یک کارگردان جوان اهمیت ندارد تا نخواهد ریسک هدررفتن سرمایه خود را قبول کند؟ پس، در تحلیل این جریان سینمایی دو امکان قوی وجود خواهد داشت که اولی مربوط به احتمال بهره گیری بی سروصدای آن ها از سرمایه نهادهای دولتی و سازمان های فرهنگی است که در نمونه های فراوانی با وجود ادعای سازندگان برخی از آثار سینمای مبنی بر تولید آن اثر با سرمایه ی بخش خصوصی، در نهایت مشخص شده است که یکی از سازمان ها یا نهادهای فرهنگی به طرق و در قالب های مختلف، به تولید این آثار کمک کرده است. اما احتمال دوم رسیدن سرمایه ی ساخت این آثار از جایی غیر از نهادهای داخلی جمهوری اسلامی است. چیزی که در سال های اخیر از آن به عنوان «سینمای سفارتی» یاد می کنند که در طی چند سال گذشته رشد چشم گیری در سینمای ایران داشته است. فیلم هایی که با حمایت مادی و معنوی سفارتخانه ها و نهادهای به ظاهر فرهنگی کشورهای دیگر توسط فیلمسازان ایرانی تولید می شود و به واسطه منابع خارجی صرف شده برای آن ها، به عنوان آثار بخش خصوصی معرفی می شوند و درنهایت نیز بازگشت سرمایه در آنها هیچ اولویت و اهمیتی ندارد. علی احمدزاده البته تنها یک نمونه و مشتی نمونه خروار است برای نمایش چرخه ی معیوب سینمای ایران. سینمایی که در آن اساسا مسئله ی «اکران» اهمیت و جایگاهی ندارد و حتی اگر سرمایه ی ساخت یک فیلم را نهادهای دولتی جمهوری اسلامی هم نپردازند، بودجه ی ساخت فیلم از منابعی تامین خواهد شد که برایشان اساسا به نمایش درآمدن ساخته های یک کارگردان برای تعیین ادامه مسیرش اهمیتی ندارد و صرفا حضور جشنواره ای این آثار برایشان کفایت می کند.
چهارشنبه ، ۱۲اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 72عارف]
[مشاهده در: www.72aref.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
گوناگون
پربازدیدترینها