تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835272940
ماجرای پول هایی که با منشأ نامعلوم در سینما می چرخد
واضح آرشیو وب فارسی:بولتن نیوز: اینکه در سینمای ایران فیلمسازانی پیدا می شوند که می توانند حتی با توقیف فیلم های قبلی شان همچنان به کار فیلمسازی بپردازند، پدیده تازه ای نیست. این پدیده در سه دسته قابل بررسی است.به گزارش بولتن نیوز به نقل از رونامه جوان، اینکه در سینمای ایران فیلمسازانی پیدا می شوند که می توانند حتی با توقیف فیلم های قبلی شان همچنان به کار فیلمسازی بپردازند، پدیده تازه ای نیست. این پدیده در سه دسته قابل بررسی است. توقیف محصولات کارگردانان امتحان پس داده زمانی با کارگردانانی روبه رو هستید مانند ابراهیم حاتمی کیا یا کمال تبریزی که به واسطه کارنامه پر و پیمان قبلی خود وقتی با توقیف آثاری چون «پاداش» و «خیابان های آرام» یا «به رنگ ارغوان» و «گزارش یک جشن» روبه رو می شوند باز هم می توانند شرایط تولید اثر را فراهم کند؛ در اینجا توقیف اثر، یک استثنا در کارنامه فیلمساز به شمار می آید و البته چون فیلمساز امتحان خود را پس داده، طبیعی است که به واسطه کارنامه قبلی اش باز هم حمایت پشت خود داشته باشد و فیلم تولید کند. توقیف محصولات جشنواره ای سازان اما در مورد فیلمسازی که هر چه ساخته، توقیف شده است و به دلیل مشکلات ممیزی امکان اکران قانونی نیافته، این فیلمسازی دوباره چگونه صورت می گیرد؟ زمانی چهره هایی را داریم مانند جعفر پناهی و ابوالفضل جلیلی که به واسطه تولید فیلم در خدمت منویات جشنواره های آن طرفی و البته دریافت جوایز نقدی از این جشنواره ها امکان ادامه فعالیت پیدا می کنند یعنی این گروه به جای آنکه برای مردم خودشان فیلم تولید کنند و به واسطه اکران در داخل، دخل و خرج کنند، آنتن هایشان را به سمت جشنواره های آن طرفی می چرخانند و با نمایش تصاویری اگزوتیک از ایران و سود حاصل از لبخندهای داوران آن طرفی(!) به فیلمسازی ادامه می دهند. برای این گروه البته خوردن انگ توقیف به فیلم نه تنها مضر نیست که نوعی certificate (سند) است که بتوانند به وسیله آن در جشنواره های آن طرفی بازار گرمی داشته باشند. نوچه های چهره های انحرافی دسته سومی که اخیراً در سینمای ایران در حال نشو و نما هستند، فیلمسازانی هستند که نه فیلم هایشان مجوز اکران در داخل می گیرد و نه چنان که باید در جشنواره های آن طرفی به نمایش در می آید، اما باز هم این گروه قادرند فیلم بسازند! و البته حتی با توقیف فیلم های قبلی هم مشکلی برای دریافت پروانه ساخت فیلم جدید پیدا نمی کنند. اینکه چنین فیلمسازانی چطور می توانند ارتزاق کنند را باید به مشاغل فرعی این فیلمسازان نسبت داد؛ مشاغلی که در حاشیه زندگی ستاره های شناخته شده سینما تعریف می شود. همان طور که در بدنه سینمای ایران چهره هایی را داریم که در نهایت اخلاق حرفه ای، زندگی سالمی را در پیش گرفته اند، هستند چهره هایی که در مسیر انحرافی قرار گرفته اند؛ مسیری که از دل پارتی های شبانه و دورهمی هایی می گذرد که در آنها مصرف همه جور مخدر و مسکراتی رایج است. طبیعی است که این چهره های انحرافی برای تهیه محصولات مصرفی در چنین دورهمی هایی نیاز به نوچه هایی گوش به فرمان دارند که سور و سات را برای آنها فراهم کنند. این نوچه ها در قبال انجام این مسئولیت شریف اندک اندک در کنار این چهره ها از کیف کشی تا مدیریت برنامه رشد می کنند و حتی به مقام کارگردانی هم نائل می شوند. زمان کارگردانی نوچه ها، دیگر وقت جبران است؛ چهره های انحرافی به رایگان در محصولات توقیفی نوچه های خود ایفای نقش می کنند و البته که چون می دانند این آثار بناست توقیف شوند، کمترین اهمیتی هم به خروجی کار نمی دهند. لزوم برخورد صریح مدیران نظارتی سینما البته که در این مسیر هم آن چهره انحرافی و هم نوچه ای که کارگردان شده از نظر خود یک رابطه منطقی را پیش برده اند، ولی چرا سیستم نظارت سینمایی نسبت به این اتفاقات بی توجه است؟ چرا نظارت سینمایی که نشان داده حتی یک واژه خطرساز هم از جلوی چشمانش بی سانسور عبور نمی کند در برابر چنین نوچه-کارگردانانی بی تفاوت است؟ چرا وقتی فیلمساز کارنامه اش پر از فیلم توقیفی است، باز هم پروانه ساخت می گیرد؟ و بعد از آنکه فیلم ساخته شد، همین سیستم نظارتی آن را توقیف می کند؟ چرا سیستم نظارتی که فیلم قبلی یک کارگردان را به دلیل نماهای گاه و بیگاه و بی دلیلش از «مستراح» توقیف کرده بود حالا و در برخورد با فیلمنامه تازه این کارگردان بدون کمترین سختگیری پروانه ساخت می دهد؟ منبع: جوان آنلاین
چهارشنبه ، ۱۲اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بولتن نیوز]
[مشاهده در: www.bultannews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها