تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867244845
هنر انقلاب هنر مدیحتی نیست
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۲۸ بهمن ۱۳۹۴ - ۱۵:۱۴
مدیر مرکز هنرهای تجسمی حوزه هنری گفت: هنرمندان انقلابی به جای اینکه حضور امام (ره) را به‌عنوان جلوه‌ای بصری در آثارشان نمایش دهند، آموزه‌های امام راحل را جلوه‌گر کردند، چون هنر انقلاب یک هنر مدیحتی نیست، بلکه بیدارگر و روشنگر است. به گزارش ایسنا، مرتضی گودرزی دیباج در نشست «تبیین نظری هنر انقلاب» با بیان اینکه برخی فکر می‌کنند هنر انقلاب هم‌زمان با وقوع انقلاب اسلامی شکل گرفته است، اظهار کرد: این تصور غلط است، هنرهای تجسمی انقلاب اسلامی از زمانی که امام راحل نهضت خود را آغاز کرد، یعنی از حدود سال 1342 آغاز شد و از همان زمان تحت تأثیر آموزه‌های انقلابی به کار خود ادامه داد. او ادامه داد: در دهه 40 و 50 هنرمندان انقلابی تحت تأثیر آموزه‌های معرفتی جلال آل احمد و دکتر علی شریعتی و استاد شهید مرتضی مطهری، هنر متعهد و انقلابی را شکل دادند. هم در کتاب «غرب‌زدگی» جلال آل احمد و هم در کتاب «هنر» دکتر شریعتی این نوع از هنر متعد و آرمان‌خواهانه معرفی و تجلیل شده است و این آموزه‌ها بر هنرمندان انقلاب تأثیر فراوانی داشت. مدیر مرکز هنرهای تجسمی حوزه هنری بیان کرد: ما از همان آغاز نهضت تا امروز، یک دوره طولانی خلق آثار هنری متعهدانه را شاهد بوده‌ایم که بر مبنای تعهد در برابر خداوند و مردم شکل گرفته و می‌توان این دوره طولانی را دوره هنر انقلاب اسلامی نام داد. این دوره از سال 42 تا به امروز ادامه داشته است. او سپس به تقسیم‌بندی دوره‌ای این هنر از سال 42 تا امروز پرداخت و گفت: این دوره طولانی را می‌توان به شش بخش تقسیم کرد؛ نخستین دوره هنر انقلاب از سال 42 تا حدود سال‌های 47 است. در این دوره بیشتر با آثاری در قالب گراورهای مطبوعاتی و کاریکاتور مواجه هستیم. این دوره را به‌دلیل وجود خفقان و عدم آزادی برای انتشار آثار می‌توان دوره «هنر سیاه» نام داد که بیشتر آثارش به اعتراضات اجتماعی مربوط می‌شود. گودرزی دیباج درباره دوره دوم، گفت: دومین دوره از سال 47 تا سال 57 است که در این دوره به‌دلیل ایجاد برخی آزادی‌های موقتی که شاه از احساس ترس خود اعمال کرد، کار کردن هنرمندان آسان‌تر شده بود. در این دوره شاهد هنری کنایی و اکسپرسیونیستی و مبتنی بر احساسات هستیم که معمولا آثار پرتکلفی هستند. مدیر مرکز هنرهای تجسمی حوزه هنری همچنین بیان کرد: دوره سوم از بهمن‌ماه 57 تا سال 59 بوده است که جنگ آغاز می‌شود. این دوره یکی از ناب‌ترین دوره‌های هنری انقلاب اسلامی است. در این دوره، آثاری خلق می‌شوند که هیچ‌گونه نفوذ خارجی بر آن‌ها نیست و هنرمندان کاملا خودجوش تلاش می‌کنند دستاوردهای انقلاب را به تصویر بکشند. دوره چهارم هنر انقلاب با آغاز جنگ شروع می‌شود و با اتمام جنگ پایان می‌یابد (از 59 تا 67). این دوره دوران هنر دفاع مقدس است. دوره پنجم از سال 67 تا سال 76 به طول می‌انجامد و دوره ششم از سال 76 تا به امروز را دربرمی‌گیرد. این هنرمند ادامه داد: در همه این دوره‌ها، آثار هنری انقلاب اسلامی برخلاف آثار هنری دیگر انقلاب‌های جهان، مملو از عناصر لطیف، عاشقانه و عارفانه است و پرسوناژهای این آثار هم بیشتر به‌عنوان مدافع شناخته می‌شوند تا مهاجم. یکی از نکات مهم این است که همه هنرمندان کشور با هنر انقلاب اسلامی همراه نشدند و جمع بسیار محدودی از هنرمندان بودند که کمتر این جریان هنری را شکل دادند. او افزود: در سال 57 دو گروه هنری در حوزه هنرهای تجسمی بودند که فعالیت انقلابی می‌کردند. گروه نخست بیشتر فعالیت‌شان در دانشکده هنرهای زیبایی دانشگاه تهران بود و نمایشگا‌های خیابانی برگزار می‌کردند و تمرکز کاری‌شان هم بر پوسترهای انقلابی بود. این گروه هیچ شعار مذهبی و اسلامی نداشتند و البته عده‌ای می‌گویند که این‌ها گرایش‌های چپ و مارکسیستی داشته‌اند که به‌نظر من، این‌چنین نبوده است. گودرزی همچنین بیان کرد: گروه دوم، همان هنرمندان انقلابی مسلمان هستند که حوزه هنری (حوزه اندیشه و هنر اسلامی) را بنیان‌گذاری کردند و شعار دینی و اسلامی هم داشتند. این گروه دوم در همان آغاز انقلاب یک نمایشگاه در حسینیه ارشاد برگزار کردند که با استقبال چشمگیر و صف‌های طولانی 250 نفره مردم مواجه شد. دلیل اینکه آن‌ها حسینیه ارشاد را برای برگزاری نمایشگاه انتخاب کردند این بود که حسینیه ارشاد به‌عنوان محل شناخته‌شده سخنرانی‌های دکتر علی شریعتی و استاد مطهری و مرکزی برای فعالیت چهره‌های انقلابی مسلمان بود. این مورخ و پژوهشگر هنر اظهار کرد: بعد از انقلاب، گروه نخست هنرمندان انقلابی وقتی دیدند انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی در یک بستر دینی و مذهبی پایه‌گذاری شده و قرار است حکومت دینی بر مبنای سیره معصومین (ع) باشد، با انقلاب زاویه پیدا کردند و فعالیت‌شان را کمتر و کمتر کردند و با شروع جنگ تقریبا هیچ آثاری از ایشان دیده نشد، اما گروه دوم بعد از جنگ همچنان کار کردند و تقریبا جریان بی‌رقیب هنر در کشور ما بودند. همین بی‌رقیب بودن باعث شد آثار و کارهای‌شان، با وجود اینکه تعداد هنرمندانش زیاد نبود، به خوبی دیده شود و تأثیرگذار باشد. چهره‌هایی مانند حبیب‌الله صادقی، محمد رجبی، مرتضی کاظمیان، کاظم چلیپا، ابوالفضل عالی، ناصر پلنگی و ... از شخصیت‌های هسته نخستین این جریان بودند و بعدها چهره‌هایی مانند مرتضی حیدری، ایرج اسکندری، عبدالحمید قدیریان و خانم‌ها قربانیان و فراست هم به این جمع افزوده شدند. وی سادگی و بی‌تکلفی در دوره‌های آغازین، تعهد تاریخی اجتماع، تکلیف‌گرایی، نگاه به اسطوره‌ها و آموزه‌های دینی، آگاهی‌بخشی، نقادی، بشیر و نذیر بودن و ... را از مشخصه‌های اصلی هنرهای تجسمی انقلاب اسلامی دانست و گفت: رهبری در هنرهای تجسمی موضوع بسیار مهمی بود که هنرمندان انقلاب اسلامی این رهبری را در شخصیت و آموزه‌های امام راحل یافته بودند. گودرزی دیباج اضافه کرد: امام راحل فقط یک پیام درباره هنر دارند که حدود سال 66 نوشته‌اند و به‌عنوان منشور هنر انقلاب اسلامی شناخته می‌شود. وقتی این پیام را می‌خوانیم می‌بینیم ایشان به نکاتی اشاره می‌کنند که قبل از اینکه ایشان آن‌ها را مطرح کنند در هنر هنرمندان انقلاب اسلامی وجود داشته و این نشان می‌دهد که هنر انقلاب اسلامی تا چه حد با آموزه‌های امام راحل همراه بوده است. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها