واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سهشنبه ۱۳ بهمن ۱۳۹۴ - ۰۹:۴۴
تظاهرات بانوان در زنجان انگیزهای در مردان ایجاد کرد که وقتی بانوان در صحنه حضور دارند ما چرا در خانه بمانیم و لذا به صفوف مبارزه پیوستند. پرویز فتحاللهپور-مدرس دانشگاه- در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه زنجان، میگوید: با وجود اینکه از اردیبهشت سال 56 شاهد راهپیماییهایی در زنجان بودهایم، ولی از شهریورماه همان سال راهپیماییها مستمر شده و تا زمان پیروزی انقلاب ادامه داشته و کانون سخنرانیها مسجد ولیعصر (عج) بوده است. یکی از این اقدامات و برنامهها در پنجم شهریورماه سال 56 بود که بعد از سخنرانی مسجد ولیعصر عدهای راهپیمایی کرده و سپس چند گروه شدند. یک گروه به چهارراه پایین کنونی که باشگاه درجهداران و سازمان زنان در آنجا قرار داشت رفتند و درگیریهایی انجام شد. یکی از جوانان دبیرستانی تلاش کرد به مجسمه رضا شاه که در وسط میدان قرار داشت آسیب بزند، ولی به سوی او شلیک شد و گلوله به جمجمه وی اصابت کرد. این جوان دبیرستانی را که احمد مرتضایی نام داشت برای مداوا به تهران فرستادند ولی پس از دو روز شهید شد، پیکر احمد مرتضایی که اولین شهید انقلاب در زنجان است برای جلوگیری از عکسالعمل مردم، این شهید شبانه روز توسط نیروهای دولتی دفن شد. وقتی مردم از این ماجرا باخبر شدند پلیس و ارتش برای جلوگیری از تظاهرات به حالت آمادهباش درآمدند اما با وجود اینکه کل بازار و مغازههای شهر برای اعتصاب تعطیل شدند ولی تظاهراتی اتفاق نیفتاد. بعدازظهر آن روز خانواده این شهید در مسجد حجتالاسلام که در بین مساجد چهلستون، ولیعصر (عج) و سید فتحالله قرار دارد مراسم شب هفت برگزار کردند. پس از برگزاری مراسم شب هفت، 50 نفر از خانمها حرکتی آرام و دستهجمعی را که از قبل هماهنگ شده بود آغاز کردند و سایر بانوان زنجانی نیز با دیدن این حرکت به آنها پیوستند، این حرکت بانوان زنجانی بدون شعار و کاملا در حالت سکوت برگزار شد تا بهانهای دست نیروهای امنیتی داده نشود. پیشاپیش این راهپیمایی عکس احمد مرتضایی حمل میشد و فرزانه اسلامی که نقش زیادی در مبارزات انقلابی داشته است در صف جلو حرکت میکرد. این گروه در مسیر حرکت خود از مسجد حجتالاسلام، از کوچه سید فتحالله وارد خیابان اصلی شده و با توجه به اینکه احمد مرتضایی در دبیرستان امیرکبیر تحصیل میکرد به چهارراه امیرکبیر رفته و سپس با حضور در دبیرستان پهلوی به مسجد بازگشته و از آنجا پراکنده شدند و اگرچه در این مراسم پلیس حضور داشت ولی هیچ برخوردی انجام نگرفت و کسی بازداشت نشد. با وجود اینکه در آن زمان اکثر بانوان چادر رنگی سر میکردند ولی در این راهپیمایی به جز چند نفر بقیه چادر مشکی به سر داشتند و همین موضوع بازتاب زیادی در روزنامههای کثیرالانتشار داشت و از زنان سیاه پوش زنجانی یاد کردند که دلیل آن تاکید بر این موضوع بود که راهپیمایی توسط مذهبیها انجام گرفته است. در دوران انقلاب گروههایی همچون سکولار و مجاهدین حضور داشتند که یا حجاب نداشتند و یا حجاب آنها خاص و مشخص بود، لذا لفظ کسانی که چادر سیاه به سر داشتند به مذهبیها مربوط میشدند. نکته بعدی که باید در این تظاهرات به آن توجه کرد این بود که مردها در این تظاهرات نقشی نداشتند و فقط عدهای از مردان انقلابی در پیاده رو دورا دور مراقب بانوان بودند و هیچ نقشی در هدایت و سازماندهی این جمع نداشتند. با وجود اینکه پلیس نیز شاهد این راهپیمایی بود ولی به دلیل اینکه این حرکت اولین بار بود اتفاق میافتاد در عکسالعمل خود وحدت رویه نداشتند و درگیری با خانمها سخت بود و تبعات زیادی داشت؛ از سوی دیگر این حرکت بانوان انگیزهای در مردان ایجاد کرد که وقتی خانمها در صحنه حضور دارند ما چرا در خانه بمانیم و لذا به صفوف مبارزه پیوستند. عدهای تلاش کردهاند این ابتکار را به نام خود ثبت کنند ولی هیچ کدام اثبات نشده و در حد ادعا باقی مانده است و خواهر احمد مرتضایی اعلام میکند برنامهریزی این حرکت زمانی اتفاق افتاد که احمد شهید شده بود و عدهای برای عرض تسلیت به خانه ما میآمدند و این ایده در همین جلسات شکل گرفت. با بررسی راهپیماییهای مختلف سایر شهرها میتوان گفت تا قبل از این حرکت بانوان زنجانی، راهپیمایی مستقلی از سوی زنان وجود نداشته است و چند روز بعد در بهبهان بانوان تظاهرات کردند.این حرکت زنجانیها این تفکر را که مذهبیها مخالف حضور زنجان در جامعه هستند به چالش کشید و نشان داد مذهبیها مخالفتی با حضور زنان در جامعه و ایفای نقشهای سیاسی و اجتماعی ندارند. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]