تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1849746737
غرب تشنه داستان‌های شرقی‌ست اما نه ادبیات فارسی
واضح آرشیو وب فارسی:ایلنا: غرب تشنه داستان‌های شرقی‌ست اما نه ادبیات فارسی
به اعتقاد کامران پارسی نژاد؛ وقتی تعداد معدودی از آثار ترجمه می‌شود، غرب فکر می‌کند این‌ها بهترین آثار ایران هستند که ترجمه شده‌اند و از روی همان، ادبیات ما را قضاوت می‌کنند و توانمندی‌ِ جامعه‌ی ادبی ما را با چنین آثاری می‌سنجند. کامران پارسی‌نژاد (نویسنده و منتقد) با بیان اینکه ما در ادبیات داستانی با معضل ترجمه روبه رو هستیم، به خبرنگار ایلنا گفت: یکی از مشکلاتی که در ادبیات داستانی داریم؛ این است که نمی‌توانیم آثار مطرح خود را به جهان عرضه کنیم. ما در بخش ترجمه در حوزه‌ی ادبیات داستانی مشکل داریم و به دلایل مختلفی آثار ادبیِ ما به زبان‌های دیگر ترجمه نمی‌شود، اما در سینما این معضل وجود ندارد و فیلم‌های ما ترجمه می‌شوند و مورد توجه قرار می‌گیرند. او ادامه داد: ادبیات داستانی ایران در حد و اندازه‌ای است که مورد توجه جهانیان قرار بگیرد و بتواند جوایز ارزشمندی را ببرد. در جوایزی مثل بوکر، غالب داستان‌ها را نویسندگان شرقی برنده می‌شوند، آنهم تنها به این دلیل که به راحتی می‌توانند آثار خود را ترجمه کنند و به کشورهای غربی بفرستند. این نویسنده با بیان اینکه غرب، تشنه‌ی خواندن داستان‌های مردم مشرق زمین است، افزود: اگر معضل ترجمه را برطرف کنیم می‌توانیم آثار خود را در دیگر کشورها عرضه کنیم و در جشنواره‌های ادبی آثار خود را مطرح کنیم. کتاب «کوه مرا صدا زد» نوشته‌ی محمدرضا بایرامی، بعد از ترجمه در دانمارک، برنده‌ی جایزه شد، درحالیکه نویسنده؛ خود معتقد بود داستان‌هایی از این بهتر نیز دارد که ترجمه نشده‌اند. پارسی‌نژاد با اشاره به اینکه در زمینه‌ی ترجمه، کوتاهی شده است؛ افزود: عموم نویسندگان ما به زبان انگلیسی اشراف ندارند. در کشورهایی مانند هندوستان، نویسندگان اثر را به زبان انگلیسی خلق می‌کنند ولی نویسندگان ما دانش لازم برای انجام این کار را ندارند. در نتیجه این جریان باید توسط نهادهای دولتی و متولیان فرهنگی انجام شود و روی آن، سرمایه‌گذاری صورت بگیرد. این کار باید از جانب نهادهایی مانند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و حوزه‌ی هنری انجام شود. وی ادامه داد: حوزه‌ی هنری چندی پیش، حدود پانزده جلد کتاب را توسط مترجمان خارجی ترجمه و در کشورهای دیگر توزیع کرد اما متأسفانه حرکت خیلی چشمگیری نبود و انتخاب‌های اصلحی صورت نگرفت. آثاری که برای ترجمه ارائه شد، شاخص‌ترین آثار ما نبود که در جهان مطرح شود، انتخاب‌ها می‌توانستند خیلی بهتر باشند. پارسی‌نژاد با اشاره به این موضوع که آثار ترجمه شده‌ای که انتخابی و سلیقه‌ای هستند و جزء آثار برتر ما به شمار نمی‌آیند، می‌توانند به ادبیات ضربه بزنند، بیان کرد: اگر روند ترجمه آنقدر قدرتمند بود که همه‌ی آثار ترجمه می‌شد، غربی‌ها می‌گفتند خب، این کشور هم آثار ضعیف و هم آثار قوی دارد. اما وقتی تعداد معدودی ترجمه می‌شود، غرب فکر می‌کند که این‌ها بهترین آثار ایران هستند که ترجمه شده‌اند و از روی همان آثار، ادبیات ما را قضاوت می‌کنند و توانمندی‌ِ جامعه‌ی ادبی ما را با چنین آثار می‌سنجند. او افزود: برخی کتاب‌ها، تحت تأثیر جریانات فکری و سیاسی، یا دوستی و رفاقت با ناشری خاص، مشهور می‌شوند و همین‌ها باعث می‌شود که آثار شاخص ما، آن طور که باید و شاید معرفی نشود. متأسفانه این جریان در دل برخی ناشران وجود دارد. ناشرانی هستند که به واسطه‌ی آثار برجسته‌ای که زمانی منتشر کرده‌اند، اکنون از این روند روی برگردانند و آثار ضعیفی منتشر می‌کنند تا آنجا که پولِ هزینه‌ی چاپ و حتی گاهی خیلی بیشتر از آن را، از نویسنده‌ی نوقلم می‌گیرند و آن نویسنده که به این امید که کارش را یک ناشر برند منتشر کرده، پول را پرداخت می‌کنند. این مبالغ از بیست و پنج میلیون تا چهل میلیون ریال متغیر هستند. این منتقد و نویسنده در ادامه بیان کرد: وظیفه‌ی اصلی برعهده‌ی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که بخشی را برای ترجمه‌ی آثار ایرانی درنظر بگیرد و آثار شاخص و برتر و ماندگاری که می‌تواند ادبیات ما را در سطح جهان مطرح کند را شناسایی کند. متأسفانه به این دلیل که آثار برتر ما در جهان دیده نشده، بسیاری از کشورها باور نمی‌کنند ایران هم نویسنده خوبی داشته باشد. او ادامه داد: ایده‌آل این است که خودِ نوسیندگان به زبان مسلط شوند و آثار خود را به زبان انگلیسی خلق کنند. بسیاری از کشورهای دیگر مانند ژاپن نیز مانند کشور ما با چالش یادگیری زبان درگیر بودند، اما این کار را انجام دادند. برای اینکه چشم امید به متولیان فرهنگی نداشته باشیم باید نویسندگان توان خود را در زمینه‌ی ترجمه افزایش دهند یا با دوستانی که در خارج از کشور دارند و به زبان مبدأ و مقصد مسلط هستند، ارتباط برقرار کنند تا آن‌ها اثر را ترجمه کرده و در همان کشور به چاپ برسانند.
۱۳۹۴/۱۰/۲۹ ۰۸:۱۹:۰۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایلنا]
[مشاهده در: www.ilna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها