واضح آرشیو وب فارسی:فارس: بررسی یک اثر از جشنواره مردمی عمار
«ژوان» دراماتیک و احساسی اما بدون فیلمنامه
«ژوان» یک تلهفیلم متوسط است که علاوهبر مشکل فیلمنامه با مشکلات فنی متعددی نیز روبهروست که البته استفاده از بازیگرانی حرفهای نظیر «حمیرا ریاضی» و «علی اوسیوند» باعث شده که این مشکلات کمتر به چشم بیایند.
به گزارش خبرگزاری فارس، ششمین دورهی «جشنواره مردمی فیلم عمار» در حال برگزاری است و حالا راحتتر میتوان روند پیشرفت آثار مستند، انیمیشن، فیلمهای داستانی و نماهنگ را بررسی کرد و دریافت که عمار در کدام بخش موفقتر عمل کرده است. بخش مستند، از همان اولین دورهی برگزاری عمار جایگاه ویژهای در این جشنواره داشت که هنوز هم این جایگاه برای آثار مستند محفوظ است.در هر دوره نیز کمیت آثار ارسال شده در بخش مستند، پیشرفت قابل توجهی نسبت به دورهی قبل دارد و البته کیفیت آثار نیز رو به رشد است. اما در دورههای چهارم و پنجم جشنوارهی عمار، آثار داستانی پخش شده در این جشنواره توجه مخاطبان را به خود جلب کرد. تا جایی که فیلمهای داستانی در جذب مخاطب، موفقتر از آثار مستند بهعمل کردند و توانستند بینندگان بیشتری را جذب کنند. به عنوان مثال فیلم داستانی «علمک» که در پنجمین دورهی جشنواره عمار به نمایش درآمد، پرمخاطبترین اثر این جشنواره در سال گذشته شد و این در حالیست که در سالهای گذشته نیز سایر آثار داستانی نظیر «لکه» و «رو به قبله»، در جذب مخاطب بسیار موفق عمل کرده بودند. همین روند رو به رشد آثار داستانی در جشنوارهی عمار، انتظارات مخاطبان را بالا برده است و امسال نیز آنها منتظر دیدن آثاری جذاب و خوش ساخت هستند. به همین منظور، مهمترین آثار داستانی ششمین دورهی جشنواره مردمی فیلم عمار در سلسله مقالاتی مورد نقد و بررسی قرار خواهند گرفت و در اولین گام، نقاط ضعف و قوت فیلم «ژوان» بازگو خواهد شد. «دانش و آگاهی همیشه در تقابل با تفکرات منفور بوده است که به تجزیه و نا آرام کردن این مرز و بوم میاندیشند. اوایل انقلاب اسلامی، آنهای که سلاح به دست نگرفتند و این تفکر شوم را همراهی نکردند، سرنوشتی عجیب در انتظارشان بود.» متن فوق، سرآغاز فیلم داستانی «ژوان» است و بیننده با خواندن این نوشته هم متوجه کلیت داستان میشود و هم تا انتها منتظر یک سرنوشت عجیب میماند. این اثر روایتگر داستان زندگی دختری کرد به نام «ژوان» است که پس از قتل برادرش توسط چند مرد ناشناس در سال 60 در پی انتقامجویی بر میآید و میخواهد هر طور که شده قاتلان برادرش را مجازات کند. این آتش کینه در سینهی «ژوان» شعلهور میماند تا اینکه 15 سال بعد و به صورت اتفاقی با یکی از قاتلان برادرش روبهرو میشود و او را دنبال میکند تا به قتل برساند. مهمترین ویژگی این اثر، روابط غیر خطی آن است. به نحوی که داستان سه مقطع از زندگی «ژوان»، همزمان روایت میشود. این سه مقطع شامل روایت روابط دوستانهی «ژوان» و برادرش قبل از مرگ، انتقام گرفتن از قاتلان برادر توسط ژوان در سال 60، و روبهرو شدن با یکی از قاتلان در سال 85 میشود. مخاطب در هر لحظه درگیر سه داستان است و همین موضوع سبب میشود که این اثر برای مخاطب جذابتر شود. ضمن اینکه بازی خوب «حمیرا ریاضی» به بهتر شدن فیلم کمک شایانی کرده است. کارگردان فیلم «ژوان»، بیشتر سعی کرده تا داستان فیلمش را دراماتیک و احساسی کند و کمتر به منطق فیلمنامه فکر کرده است. به عنوان مثال در فیلم مشخص نیست که چه گروهی برادر «ژوان» را کشتهاند و از این قتل چه هدفی داشتهاند؟ اصلا مشخص نمیشود که برادر «ژوان» چه شخصیتی دارد و چه کار خاصی انجام داده که مجازاتش ترور است؟ هر چند متن ابتدایی این اثر تا حدی پاسخ سوالات را میدهد، اما تصاویر این فیلم قادر نیستند تا تکمیل کنندهی نوشتهی ابتدایی باشند. در مشکل اصلی فیلم، فیلمنامه است. مشکلی که بسیاری از فیلمهای سینمایی کشور با آن روبهرو هستند. «ژوان» یک تلهفیلم متوسط است که علاوهبر مشکل فیلمنامه با مشکلات فنی متعددی نیز روبهروست که البته استفاده از بازیگرانی حرفهای نظیر «حمیرا ریاضی» و «علی اوسیوند» باعث شده که این مشکلات کمتر به چشم بیایند. هر چند هوشمندی «حسن نجفی» به عنوان کارگردان «ژوان»، برای استفاده از روایت غیرخطی، قابل تحسین است. یادداشت: محمدرضا تاجداری
94/10/16 - 00:14
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 150]