واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>اجتماعی>سلامت>کمبود تخت های بیمارستانی و نبود فضاهای مناسب درمانی در اکثر نقاط کشور، مشکلی نیست که از دید مردم و رسانه ها و مسئولین پنهان مانده باشد.به گزارش شفا آنلاین ،به نقل از سپید وزیر بهداشت بارها درباره کمبود حداقل 100 هزار تخت بیمارستانی در کشور سخن گفته است و البته همگان می دانند که با داشتن چشم امید به اعتبارات دولتی، این مسئله حل نخواهد شد. از طرفی بیمارستان های خصوصی هم با مشکلات خاص خود دست به گریبان هستند. بنابر اعلام قائم مقام وزارت بهداشت تنها حدود 20 درصد از جمعیت کشور برای درمان به بیمارستان های خصوصی مراجعه می کنند که 4 تا 5 درصد از این تعداد توان آن را دارند تا هزینه های درمانی خود را به صورت آزاد پرداخت کنند. می ماند حدود 15 درصد باقیمانده که بیمه های تکمیلی متکفل پرداخت آن هستند و البته اعتراضات و گلایه ها و آه و حسرت های بخش خصوصی هم از همینجا و بدقولی های بیمه ها در پرداخت به بیمارستان های خصوصی سرچشمه می گیرد. ایرج حریرچی در تازه ترین اظهارنظر خود، با اعلام اینکه «دولت حداکثر بتواند سالانه ۴۰۰۰ تخت بیمارستانی تجهیز کند»، گفت: «یکی از اولویت های وزارت بهداشت، توسعه و تجهیز تخت های بیمارستانی است، اما توان دولت برای افزودن تخت های بیمارستانی، محدود است.» وی افزود: «متاسفانه اکثریت تخت های موجود نیز فرسوده بوده و کارکرد مناسب را ندارند.» معاون کل وزارت بهداشت حل معضل کمبود تخت های بیمارستانی را در گرو مشارکت هرچه بیشتر سرمایه گذاران بخش خصوصی و عمومی دانست و خاطرنشان کرد: «ما از سرمایه گذاری های مالی و مدیریتی در این بخش استقبال می کنیم.» ساخت و مدیریت بیمارستان توسط بخش خصوصی، مطلقا غیر اقتصادی است رئیس بیمارستان کسری ورود بخش خصوصی به عرصه ساخت و مدیریت بیمارستان را مطلقا غیراقتصادی خواند. وی در توجیه علت ماندگاری خود در این حوزه تصریح کرد: «البته که بخش خصوصی اگر در بخش های دیگری غیر از بهداشت و درمان سرمایه گذاری کند، منافع اقتصادی بهتر و بیشتری به دست خواهد آورد. تنها انگیزه ای که وجود دارد این است که پزشکان در یک محیط سالم و تخصصی و فارغ از بگیر و ببندهای بیمارستان های دولتی مشغول به کار می شوند و در شرایطی که نسبت به بیمارستان احساس مالکیت هم می کنند، با انگیزه و آرامش خاطر بیشتری به ارائه خدمات می پردازند. این بهترین انگیزه برای ورود به این حیطه است.» وی افزود: « البته دولت هم باید کمک کند تا چنین محیط هایی وجود داشته باشد و بتوانند سرپا بمانند وگرنه بیمارستان از نظر منافع مالی، هرگز سودآور نیست.» قاسم روح اللهی در پاسخ به این سوال که «پس بنابر توضیحات شما تنها کسانی رغبت به حضور در عرصه ساخت و مدیریت بیمارستان های خصوصی پیدا می کنند که خودشان پزشک و ارائه دهنده خدمت باشند» گفت: «حتما همین طور است. این حیطه به درد غیرپزشک نمی خورد. غیر پزشک بنا به چه دلیلی باید وارد چنین کاری شود؟ چرا باید چندین میلیارد تومان در جایی سرمایه گذاری کند که تا در آنجا کار نکند، پولی عایدش نمی شود؟» وی در توضیح این مطلب افزود: «بیمارستان های خصوصی واقعا توان پرداخت سود سهام به سهامداران خود را ندارند. چون اداره یک بیمارستان و فراهم آوری امکانات، تجهیزات، پرسنل و ساخت وسازهای دائمی و تعمیرات و بازسازی بخش های مختلف خرج دارد که اگر بیمارستان به اندک سوددهی هم برسد، باید 3 برابر آن مبلغ را صرف این مخارج کند. لذا این مسئله ایست که ما از نزدیک با آن در ارتباط هستیم. خود ما به سهامدارن بیمارستان، اصلا سود سهام پرداخت نمی کنیم. یعنی نداریم که بدهیم.» البته همانطور که توافق وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح برای ساخت مراکز تخصصی درمان سرطان نشان داد، شاید ورود بخش های عمومی بتواند کارگشاتر از بخش های اقتصادی خصوصی (چه داخلی و چه خارجی) گره ای از مشکل سرمایه گذاری در بخش بهداشت و درمان بگشاید. چون ظاهرا در چنین دستگاه هایی، اهداف دیگری غیر از کسب منافع مستقیم مالی وجود دارد که در اینصورت شاید راهکار مناسبی را پیش روی مسئولان بهداشت و درمان بگذارد. تا یار که را خواهد و میلش به که باشد.
دوشنبه ، ۱۴دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]