تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804325031
انحراف امت اسلام پس از پیامبر و فراموشی غدیر
واضح آرشیو وب فارسی:وارث: سرانجام آن انحراف عظیم و تزلزل بزرگ بعد از رحلت نبى اکرم ایجاد شد، یعنى با اینکه کمتر از سه ماه و نیم از جریان غدیر خم و نصب حضرت امیر(ع) در مقابل ده ها هزار نفر نمی گذشت و بااینکه همگى با حضرتش بیعت کرده بودند، اما گویا هیچ جریانى رخ نداده است و در زمانى که هنوز جسد مطهر نبى مکرم روى زمین بود، آن ها مشغول یکسره کردن مسأله حکومت شدند.وارث: انحراف عظیم از بیعت روز غدیر و امامت امیرالمؤمنین و سرانجام آن انحراف عظیم و تزلزل بزرگ بعد از شهادت نبى اکرم ایجاد شد، یعنى با اینکه کمتر از سه ماه و نیم از جریان غدیر خم و نصب حضرت امیر (ع) در مقابل ده ها هزار نفر نمی گذشت و بااینکه همگى با حضرتش بیعت کرده بودند، اما تو گوئى هیچ جریانى رخ نداده است و در زمانى که هنوز جسد مطهر نبى مکرم روى زمین بود، آن ها مشغول یکسره کردن مسأله حکومت شدند. در نظر سطحى توده مردم، امامت و رهبرى، یک مسئله سیاسى تلقى می شد، که از حساسیت بالائى مانند نماز و روزه و حج و جهاد، برخوردار نیست، به گونه ای که وقتى ظواهر دین مانند مسجد و نماز و حج و روزه برقرار باشد دین را برقرار و اسلام را پیاده شده تلقى می کنند و حس مذهبى آن ها ارضا می شود. و همین غفلت و جهالت عمومى باعث شد، پاسداران الهى را از منصب خود دور کنند و این گامى بود بس بزرگ براى نابودى تدریجى دین، می دانیم یک خانه، یک محله، یک شهر و یا یک کشور اگر از پاسدار و نگهبان و رهبر شایسته برخوردار باشد، جامعه هر چند دچار مشکلات فرعى گردد، اما دشمنان، هرگز نمى توانند، مقاصد شوم خود را پیاده کنند و بر عکس جامعه اى که حکومت آن در دست دشمنان باشد، اصلاحات جزئى و فرعى هرگز نمى تواند دلیل پیشرفت آن ها حساب شود. و ما امروز حساسیت امامت و رهبرى را در سراسر زندگى و عقاید و احکام مسلمین مشاهده می کنیم، امامت ستون دین بود و به خاطر اهمیت فوق العاده آن بود که طبق روایات به هیچ چیز مانند ولایت سفارش نشد. پیامبر فرمود: هر که بمیرد و امام زمان خود را نشناسد، مانند کفار جاهلیت مرده است و فرمود: یا على اگر کسى به مقدار عمر نوح خداوند عزوجل را عبادت کند و همانند کوه احد طلا داشته باشد و در راه خدا انفاق کند و آن قدر عمر کند که هزار سال با پاى پیاده حج کند، آنگاه میان صفا و مروه مظلومانه کشته شود، اما ولایت تو را نداشته باشد، بوى بهشت به مشامش نرسد و وارد آن نشود. و به همین جهت بود که امامت على بن ابی طالب، که یگانه پاسدار دین بود، دیگر قابل تحمل نبود، همچنان که با کنار گذاردن ایشان، راه براى انحراف بعدى هموار می شد که شد. مظلومیت اهل بیت در همان روزهاى اول هنوز صداى پیامبر در فضاى غدیر در گوش مردم طنین انداز بود که می فرمود: خدایا دوستان على را دوست بدار و دشمنانش را دشمن دار، که به خانه فاطمه (س) هجوم آوردند، عمر صدا زد به خدا قسم کسانى که در خانه متحصن هستند باید براى بیعت با ابوبکر خارج شوند و گرنه خانه را با ساکنان آن آتش می زنم! یکى گفت: در این خانه فاطمه است، جواب داد گرچه او باشد نقل کردند که عمر در روز بیعت چنان بر شکم فاطمه زد که محسن را سقط کرد و عمر فریاد می زد خانه را با هر که در آن است آتش زنید و در خانه نبود جز على و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام هنوز صداى پیامبر در فضاى غدیر در گوش مردم طنین انداز بود که می فرمود: خدایا دوستان على را دوست بدار و دشمنانش را دشمن دار، که به خانه فاطمه (س) هجوم آوردند، عمر صدا زد به خدا قسم کسانى که در خانه متحصن هستند باید براى بیعت با ابوبکر خارج شوند و گرنه خانه را با ساکنان آن آتش می زنم و سرانجام حضرت على (ع) را با وضعیتى بس ناهنجار براى بیعت به مسجد بردند و با شمشیر کشیده او را به بیعت تهدید نمودند، حادثه آن قدر تأسف بار بود که ابوبکر هنگام مرگ آرزو می کرد ای کاش من معترض خانه فاطمه نمی شدم هرچند کار به جنگ می کشید. و به دنبال آن مسأله فدک پیش آمد و دست خاندان پیامبر را با جعل یک حدیث، از این پشتوانه اقتصادى کوتاه کردند و به دنبال آن خمس که حق مسلم اهل بیت بود از خاندان پیامبر دریغ شد. جنایات جنگى خالد ابن ولید و سکوت خلیفه یکى از صفحات سیاه تاریخ که در اوایل دوران رحلت پیامبر اکرم (ص) انجام گرفت، حادثه تأسف بار کشته شدن مالک ابن نویره و افراد قبیله او توسط سپاهى که ابوبکر، به فرماندهى خالد ابن ولید فرستاده بود، است. مالک ابن نویره، که در جاهلیت و اسلام فردى محترم و شاعرى بزرگوار و جنگجویی دلاور و از بزرگان و جوانمردانی بود که به او مثل می زدند، پس از ابوبکر، اعلام نمود تا قطعى و روشن شدن خلیفه پیامبر، از دادن زکات امتناع می کند، اما دشمنان، این کار او را به عنوان ارتداد او از اسلام تلقى کردند، خالد ابن ولید، فرمانده سپاه ابوبکر به طرف او هجوم آورد. مالک افراد قبیله خود را به خاطر حفظ اسلام پراکنده کرد تا برخورد سوئى رخ ندهد، سپاه ابوبکر وقتى به سرزمین بطاح رسید از افراد قبیله کسى را ندید، خالد ابن ولید، دستور داد تا به تعقیب آن ها بپردازند، سربازان خالد، مالک و همراهان او را محاصره کردند، آن ها دست به اسلحه بردند، سربازان خالد گفتند: ما مسلمانیم، آن ها هم گفتند: ما نیز مسلمانیم، گفتند: پس این سلاح ها چیست که با خود دارید؟ آن ها گفتند: شما چرا سلاح برداشته اید؟ سرانجام اسلحه را کنار گذاردند و با سپاه خالد نماز صبح را برگزار کردند. بعد از نماز اسلحه آن ها را جمع کردند و همگى را دستگیر و به صورت اسیران در حالی که لیلى همسر زیباى مالک نیز در میان آن ها بود آن ها را به نزد خالد آوردند. زیبایی و جمال بسیار زیاد همسر مالک که زبانزد عرب بود، خالد را مفتون ساخت، خالد تصمیم به قتل مالک گرفت، هر چه خواستند مانع او شوند، قبول نکرد، حتى مالک گفت: ما را نزد ابوبکر بفرست تا او حکم کند، اما خالد نپذیرفت، سپس دستور داد تا گردن مالک را بزنند، مالک به همسرش نگاه کرد و گفت: این است که مرا به کشتن داد، خالد گفت: این خداست که به خاطر برگشتن تو از اسلام، تو را به کشتن داد، مالک گفت: من مسلمانم، اما خالد فرمان قتل را دوباره صادر کرد و او را کشتند و در همان شب با همسر وى همبستر شد و سپس اسیران را در شب بسیار سردى زندانى کرد و جارچى او فریاد زد -ادفئوا اسراکم- این لغت در (کنانه) کنایه از کشتن بود و اما در اصل معنایش پوشانیدن اسیران است، با این حیله تمام آن اسیران را کشتند، جنایات چنان هولناک بود که سیل اعتراضات به ابوبکر وارد شد، یکى از کسانى که سرسختانه معترض شد خلیفه دوم است، او به خالد گفت: مرد مسلمانى را کشتى و با زن او هم بستر شدى، به خدا قسم سنگسارت خواهم کرد! اما ابوبکر، به هیچ وجه ترتیب اثر نداد و گفت: خالد اشتباه کرده است و از جنایات جنگى وى صرف نظر کرد، او حتى حاضر نشد که خالد را از فرماندهى عزل کند و گفت: خالد شمشیر خداست و من آن را غلاف نمی کنم، فقط بعد از ابوبکر، عمر او را عزل کرد و تنها به همین مقدار اکتفا نمود! آرى این حوادث هولناک در کمتر از دو سال از رحلت پیامبر اتفاق افتاد و خون آن همه مسلمانان و نوامیس آن ها به هدر رفت. ممانعت از تدوین و نشر احادیث پیامبر یکى از حوادث تأسف بار و جبران ناپذیر، اقدام خلیفه اول و دوم در جلوگیرى از نوشتن و حتى روایت و بازگو کردن احادیث پیامبر است، اخبار مربوط به ممانعت عمر از تدوین و جمع آوری حدیث از نظر شیعه و سنى متواتر است، توجیه آن ها این بود که به خاطر کثرت احادیث و اختلاف آن ها و یا تدوین آن ها، مردم از قرآن روگردان می شوند و کتاب خدا را رها می کنند، آرى عمر قبلاً نیز در مقابل پیامبر وقتى حضرت فرمود: براى شما چیزى بنویسم که هرگز گمراه نشوید، در مقابل حضرت گفته بود، کتاب خدا کافی است، حتى ابوبکر که پانصد حدیث از پیامبر جمع آوری کرده بود، همه آن ها را آتش زد. و در همین راستا عمر به شهرها نامه نوشت که اگر کسى حدیثى را از پیامبر نوشته باید آن را از میان ببرد و خود او نیز وقتى دید حدیث بسیار شده است، به مردم دستور داد تا همه را نزد او آوردند، سپس فرمان داد تا همه را طعمه حریق سازند. او افرادى مثل عبدالله ابن مسعود و ابا درداء و ابا مسعود انصارى را حبس نمود، تنها به این جرم که از پیامبر زیاد حدیث نقل می کنند، آن ها در مدینه ممنوع الخروج بودند تا بعد از عمر، که عثمان آن ها را آزاد کرد. و در روایت دیگرى آمده است که عمر ابن خطاب از دنیا نرفت تا اینکه اصحاب پیامبر چون عبدالله ابن حذیفه و ابادرداء و اباذر و عقبه ابن عامر را از اطراف گرد آورد و گفت: این احادیثى که در اطراف از پیامبر پخش کرده اید چیست؟ گفتند: آیا از این کار نهى می کنی؟ گفت: نه ولى نزد من باشید و تا من زنده ام حق ندارید از من جدا شوید، از شما حدیث می گیریم و یا بر شما رد می کنیم، بدین سان بود که تا عمر زنده بود نزد او ماندند. و ابوبکر به بهانه اختلاف در احادیث می گفت: از پیامبر چیزى حدیث نقل نکنید و هر کس از شما سؤال کرد بگوئید: میان ما و شما کتاب خداست. قرظه ابن کعب گوید: عمر به مشایعت ما که به عراق می رفتیم آمد و گفت: می دانید چرا شما را مشایعت کردم؟ گفتیم: می خواستی ما را احترام کنى، گفت: علاوه بر آن، کارى هم داشتم، شما نزد مردمى می روید که زمزمه ای مانند زمزمه زنبور عسل (در خواندن قرآن) دارند، آن ها را با احادیث پیامبر سرگرم نکنید، من نیز شریک شما خواهم بود، به همین جهت بود که هر وقت به قرظه می گفتند براى ما حدیث بگو می گفت: عمر ما را منع کرده است. و به همین جهت بود که اصحاب پیامبر از نقل احادیث اجتناب می ورزیدند و بهانه این کار، گاهى شبهه ایجاد اختلاف و احادیث کاذب و گاهى اعراض مردم از قرآن و گاهى زیاد و کم شدن سهوى در احادیث ذکر می شود. خسارت جبران ناپذیر اما کسى نیست که بپرسد، آیا کتاب خدا کافی است و احتیاج به تفسیر ندارد، آیا فرمان خداوند در اینکه ما اتاکم الرسول فخذوه، چگونه است، سنت پیامبر را مردم چگونه باید بدانند؟ و شما خود می دانید که وقتى صحابه پیامبر در حساس ترین زمان، یعنى سال های اولیه بعد از پیامبر، که هنوز حوادث و سخنان پیامبر در ذهن آن ها نقش دارد و فراموش نشده اشت، صحابه نیز زنده و سالم هستند، اگر از نقل احادیث، منع شود چه ضربه جبران ناپذیرى بر دین خداوند که می باید تا قیامت پابرجا بماند، خواهد زد. مصیبت بزرگ تر آنکه پس از شیخین، دیگران نیز روش آن ها را پیش می گرفتند و از احادیثى که زمان عمر روایت نشده بود منع می کردند. عثمان ابن عفان بر منبر می گفت: براى هیچ کس جایز نیست، حدیثى را که در زمان عمر و ابوبکر نشنیده روایت کند. معاویه نیز به دنبال همین سیاست، که با اهداف او بسیار سازگارى داشت، از احادیثى که در عهد عمر نبود، منع می کرد. منبع: برگرفته از کتاب «اسرار عاشورا» /1102101304
سه شنبه ، ۲۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وارث]
[مشاهده در: www.vareth.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 6]
-
گوناگون
پربازدیدترینها