تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815751832
فراموش شدگان این بناهای شیک!
واضح آرشیو وب فارسی:هنگام نیوز: آنها که در کارگاه بی پایان شهرسازی ایران هیچ سهمی ندارند پشت درهای باز ساختمان های غیراستاندارد شهرها، ناامیدانه مهر بازگشت می خورند.سایت خبری تحلیلی هنگام Hengamnews.com: قدعلم کردن بناهای شیک و در عین حال ناموزون بر روی بستر سنتی و تاریخی زندگی شهری ایران در بی توجهی به افراد دارای معلولیت که 15 درصد از جمعیت جوامع را تشکیل می دهند تا آن جا پیش رفته که مسوولان نسبت به تبدیل تهران به کارگاه بی پایان سوداگری معترف می شوند. برنامه ریزی شهری در معماری و صنعت ساختمان طی دهه های گذشته با اصول زندگی شهری نوین تناسبی ایجاد نکرده و به گفته وزیر راه و شهرسازی، ما در یک هرج و مرج برنامه ریزی شده گسترده قرار داریم که هیچ کس در آن احساس آرامش نمی کند. البته حق افراد در استفاده از چنین اماکن و معابری با مقدارهایی متفاوت از شدت و ضعف برخوردار است. آنها که از جسم تندرستی برخوردارند در این بلبشوی مدرن، بیشتر پیشرفت می کنند و هرچه توانایی جسمی افراد کمتر باشد، به همان نسبت باید از حقوق اجتماعی، اقتصادی، تحصیلی، شغلی، رفاهی، بهداشتی، سلامت و غیره فاصله بگیرند. در چنین شرایطی معادلات اجتماعی به هم می خورد و حتی آرمان های فرهنگی به چالش کشیده می شود. متاسفانه نقش افراد دارای معلولیت به عنوان بزرگ ترین اقلیت کشور در مناسبات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی بسیار کمرنگ است؛ زیرا بسترهای زندگی شهری برای حضور این افراد در جامعه مهیا نیست که شاخص های پایین شغلی، تحصیلی، بهداشتی این جمعیت گواه این مدعاست. بیکاری 40 درصدی، سهم کمتر از یک درصدی دانشجویان معلول نسبت به دانشجویان تندرست در دانشگاه ها و نیز شاخص های پایین سلامت و بهداشت، همگی ناشی از عدم دسترسی به حمل و نقل، اماکن و معابر مناسب و قابل دسترس است. این در حالیست که افراد دارای معلولیت همچون شهروندان عادی مالیات می دهند اما از اولیه ترین نیازها محروم هستند. اداره مالیات از آنان بعضا مبالغ سنگینی می گیرد اما برای پرداخت آن نمی توانند از پله های آن اداره بالا بروند که بگویند توان پرداخت دارند یا ندارند. حتی جالب است در جایی که شاید بیشترین پول را از آنان می گیرند اجازه ورود ندارند. در حال حاضر ورزشگاه قمر بنی هاشم (ع) را در شهرری برای معلولان ساخته اند که فاصله آن از مرکز شهر دور است. گرفتن سرویس هم برای خودش داستانی است. ساعت 5 صبح باید بیدار شوند و زنگ بزنند. اگر 5 بشود 5:10 دقیقه احتمال این که نوبت پر شود زیاد است. بنابراین آنان انتظار دارند حداقل بعضی از پارک ها را در نقاط مختلف برای معلولین مناسب سازی شود تا مردم با دیدن آنها بدانند معلولان از مریخ نیامده اند! جدا از مساله ی حمل و نقل معلولان و جانبازان که البته با مشکلات فراوانی مواجه است و وجود 60 دستگاه ون مناسب سازی شده برای تهران هیچ تناسبی با تعداد حداقل 500 هزار نفری معلولان این شهر پیدا نمی کند و موضوع بحث ما نیست، مساله مهم دیگر، گله مندی افراد دارای معلولیت از ساختمان هایی است که کمترین استانداردهای دسترسی در آنها لحاظ شده است. در این خصوص خلاء قانونی وجود ندارد اما به نظر می رسد مشکل اصلی، کمبود دیدگاه است. طبق ماده 2 قانون جامع حمایت از حقوق معلولان، مصوب 1383 «کلیه وزارتخانه ها، سازمان ها و موسسات و شرکت های دولتی و نهادهای عمومی و انقلابی موظفند در طراحی، تولید و احداث ساختمان ها و اماکن عمومی و معابر و وسایل خدماتی به نحوی عمل نمایند که امکان دسترسی و بهره مندی از آنها برای معلولان همچون افراد عادی فراهم گردد.» در تبصره 2 همین ماده هم به نقش شهرداری ها اشاره شده و آمده است: «شهرداری ها موظفند از صدور پروانه احداث و یا پایان کار برای آن تعداد از ساختمان ها و اماکن عمومی و معابری که استانداردهای تخصصی مربوط به معلولان را رعایت نکرده باشند خودداری نمایند.» با این وجود به نظر می رسد وزارتخانه ها، ارگان ها و سازمان ها اعتنای چندانی به اجرای قانون نشان نمی دهند. البته از زمان تدوین اولین مجموعه ضوابط و مقررات شهرسازی و معماری برای معلولان در ایران بیش از 16 سال می گذرد اما آن چه در طول این مدت کاملا مشخص و غیر قابل انکار است، ناکام بودن این دستورالعمل ها در مقام اجراست و شاهد این ادعا وضعیت فعلی معابر و فضاهای عمومی بوده که تردد و استفاده معلولان را از آنان عملا غیرممکن ساخته است. نگاهی اجمالی به وضعیت فضاهای شهری و ساختمان های عمومی کشور نشان می دهد که اغلب این فضاها پاسخگوی نیازها و محدودیت افراد دارای معلولیت نبوده و وجود مشکلات فراوان، استفاده مفید از فضاهای شهری و ساختمان های عمومی را برای بسیاری از افراد، به ویژه افراد با محدودیت جسمی و حرکتی به حداقل رسانده و حتی در برخی موارد غیرممکن ساخته است. بدین ترتیب سازگارکردن فضاهای شهری با شرایط این افراد که در عین حال به معنی رعایت شرایط دیگر گروه های جامعه، اعم از کودکان، سالمندان و بیماران نیز هست ضروری به نظر می رسد. در آستانه 12 آذر روز جهانی معلولان هستیم و طبق آمار روزانه 110 نفر در ایران به معلولیت دچار می شوند. پس معلولیت یک شانس برابر برای همه ی افراد جامعه است. با این وجود هرچند تامین زندگی و حق دسترسی معلولان در حد مطلوب آرزوی تمام مدافعین حقوق بشر است ولی به لحاظ واقعیت های اجتماعی، گویا فعلا باید آن را در ناکجاآباد جست وجو کرد.
سه شنبه ، ۱۰آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هنگام نیوز]
[مشاهده در: www.hengamnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها