محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846210106
نگران از بین رفتن جریان «هنر و تجربه» هستیم/ تجربه گروتسک سینمایی
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: نشست فیلم «بازهم سیب داری؟» در مهر-۲
نگران از بین رفتن جریان «هنر و تجربه» هستیم/ تجربه گروتسک سینمایی
شناسهٔ خبر: 2955674 - جمعه ۶ آذر ۱۳۹۴ - ۱۰:۴۹
هنر > سینمای ایران
ذبیح افشار بازیگر فیلم سینمایی «باز هم سیب داری؟» تاکید کرد این نگرانی وجود دارد که با تغییر سیاست های سینمایی، جریان گروه «هنر و تجربه» از بین رود. خبرگزاری مهر، گروه هنر: با گذشت یک سال از فعالیت گروه سینمایی «هنر و تجربه»، آثار بسیاری از کارگردان های سینمای ایران دیده شد و به اعتقاد بسیاری از فیلمسازان و سینماگرانی که با این گروه سینمایی سر و کار دارند، «هنر و تجربه» جریان جوان و سر زنده ای را در سینمای ایران جاری کرده است و به گفته ذبیح افشار بازیگر فیلم سینمایی «باز هم سیب داری؟» تنها نگرانی اهالی سینما از بین رفتن جریان سینمایی «هنر و تجربه» پس از تغییر دولت است. بخش دوم از گفتگو با عوامل فیلم «بازهم سیب داری؟» که این روزها در گروه سینمایی «هنر و تجربه» اکران است به بررسی عملکرد این گروه سینمایی اختصاص داشت. به گفته بایرام فضلی وجهه بارز گروه سینمایی «هنر و تجربه» حمایت از فیلمسازان سینمای مستقل است و در عملکرد یک ساله این گروه سینمایی، حمایت از جریان مستقل سینمای ایران اتفاق افتاده است. همچنین در بخش دوم از این گفتگو تعریف و جایگاه سینمای مستقل مطرح شد و در ادامه به موضوعاتی چون فیلمنامه و طراحی صحنه و لباس فیلم «باز هم سیب داری؟» اشاره شد و بایرام فضلی کارگردان، ذیبح افشار و لیلا موسوی بازیگران این فیلم از تجربیات خود در این فیلم سینمایی سخن گفتند. بخش پایانی از نشست خبرگزاری مهر، با عوامل فیلم سینمایی «باز هم سیب داری؟» را می خوانید: * یکی از ویژگی های فیلم سینمایی «باز هم سیب داری؟» تجربی بودن اثر است که انجام تجربه های تازه در سکانس به سکانس فیلم دیده می شود و به تعبیری کسب تجربه های جدید در یک فیلم، عامل به وجود آمدن سینمای مستقل است. بایرام فضلی: به اعتقاد من جریان سینمای مستقل با نسل سینماگرانی چون من در اواخر دهه ۶۰ شکل گرفت. چراکه فیلمسازان بسیاری در تولید آثار خود هم از جهت تولید و هم از جهت ایده مستقل و بدون وابستگی به دولت فعالیت می کردند. بنابراین تجربه گرایی جزء نیازهای اولیه یک فیمساز مستقل است که در سایه برآرورده شدن این نیاز، سینمای مستقل شکل می گیرد و حال اینکه نیاز به برطرف کردن عطش تجربه در سینمای ایران هیچگاه توسط نهادهای دولتی اتفاق نیفتاد. بلکه ذهن جوان، خلاق و پویای فیلمسازان بود که جریان سینمای مستقل در ایران را به وجود آورد و با آثاری که ساخت دنیا را متوجه خود کرد. بنابراین تجربه گرایی در سینمای ایران همواره حرف برای گفتن دارد. * مشخص است که در فیلم «بازهم سیب داری؟» سراغ سینمای مستقل رفته اید. فضلی: در سینمای ایران فقط به سینمای مستقل فکر کردم و رد پای علاقه ام به سینمای مستقل هم در فیلم های کوتاهی که کارگردانی کردم و هم در فیلم «بازهم سیب داری؟» وجود دارد. ضمن اینکه در حوزه فیلمبرداری هم سراغ سینمای مستقل رفتم. البته اغلب فیلم هایی که کار کردم یا رنگ پرده را ندیدند و یا به بدترین شکل ممکن اکران شدند اما این بخش مستقل با وجود فراز و فرودهایی که داشته همواره تلاش کرده سینمایی پیشرو بسازد.
* تلاش برای زنده نگه داشتن جریان سینمای پیشرو از سوی فیلمسازان مشهود بود اما این تلاش تداوم پیدا نکرد. فضلی: مهمترین عامل، ستاره سازی در سینمای ایران بود و این مسأله شرایطی را ایجاد کرد که سیر سینمای مستقل را دچار قهقرا کرد. البته بیان این نکته را ضروری می دانم که وجود مدیرانی چون محمد آفریده و یا جعفر صانعی مقدم در شکل گیری و تداوم جریان مستقل در سینمای ایران موثر بود و من از نزدیک شاهد فعالیت خوب این دو مدیر در حوزه سینمای مستند، فیلم کوتاه و در نهایت جریان شکل گیری سینمای مستقل بودم و فیلم «باز هم سیب داری؟» هم در ادامه همین مسیر ساخته شد. ولی با گذشت زمان متوجه شدیم که جریان مخالف با این نوع سینما شکل گرفت و پس از آن وزارت ارشاد حمایت خود را از این دسته از فیلم ها که با عنوان فیلم های خاص اکران می شد برداشت و در ادامه جریان ستاره سازی شکل گرفت و در نهایت سینمای مستقل به قهقرا رفت. * اشاره کردید به این نکته که وزارت ارشاد دست از حمایت سینمای مستقل برداشت. به شکل مشخص چه نوع حمایتی مدنظر بود که مسئولان در وزارت ارشاد دست از آن کشیدند؟ فضلی: در دوره ای هر فیلمی که در گونه های مختلف تجاری، هنری، مذهبی و تاریخی ساخته می شد، سهمیه مشخصی از سوی دولت داشت اما متاسفانه وزارت ارشاد حمایت خود را از سینمای مستقل برداشت و به عهده پخش کنندگان و سینماداران گذاشت و از آنجا که بازگشت سرمایه و سوددهی سالن های سینما همواره در اولویت پخش کننده و سینمادار است، این نوع سینما نتوانست ادامه حیات دهد و همانطور که اشاره کردم سیستم ستاره سازی به وجود آمد. ذبیح افشار: حالا پس از ۱۰ سال که سینما دچار رکود شد، متوجه شدند که سینمای متفاوت نیز باید دیده شود و با عنوان گروه سینمایی «هنر و تجربه» در صدد احیای سینمای مستقل برآمدند و دریافتند که تعریف سینما فقط سینمای بدنه نیست. در مقابل طیف قابل توجهی از فیلمسازان سینمای ایران توجه ویژه ای به این گروه سینمایی دارند و تنها نگرانی این است که با تغییر دولت و به تبع آن تغییر سیاست های سینمایی، جریان گروه «هنر و تجربه» از بین برود و یا حیات و بقای این دسته از فیلم ها تحت تاثیر قرار گیرد.
فضلی: گروه سینمایی «هنر و تجربه» نیاز به حمایت دارد و خوشبختانه کسانی که به عنوان مدیر و سیاستگذاران این گروه سینمایی فعال هستند، دغدغه این سینما را دارند و می دانند فیلمسازان سینمای ایران که به شکل مستقل فعالیت می کنند دغدغه سینما و فرهنگ را دارند. بنابراین تغییر دولت ها نباید در روند برنامه های این گروه سینمایی مشکلی ایجاد کنند. * بی زمانی و بی مکانی در روایت «باز هم سیب داری؟» به درستی نشان داده شده است، هنگام نگارش فیلمنامه چه راهکاری برای روایت بی مکانی و بی زمانی این فیلم در نظر گرفتید؟ فضلی: نگارش فیلمنامه دو قالب دارد، یک قالب کلاسیک که شامل آغاز، روبرویی و گره گشایی می شود که در فیلم های غربی از این قالب استفاده می شود. نوع دیگر روایت از ترکیب خرده داستان در کنار یکدیگر شکل می گیرد که مفاهیم بکر و متفکرانه در ذهن تماشاگر ایجاد می کند که این نوع داستان ها خاص سینمای شرق است و من قصد داشتم یک فیلم متفاوت با روایت سخت و البته شرقی مقابل دوربین ببرم و در این مسیر به سینمای تجربی نیز فکر می کردم و دوست داشتم مخاطب دنبال معنا و مفهوم در پلان به پلان فیلم بگردد. * جدا از ایجاد کنجکاوی در ذهن مخاطب باید به عنصر باورپذیر نیز اهمیت داد. اینطور نیست؟ فضلی: باورپذیری مهم و در عین حال برای درک مفهوم توسط مخاطب حیاتی است و اگر بیش از اندازه فانتزی و غیر واقعی باشد برای مخاطب خسته کننده می شود اما نکته مهم در فیلم «بازهم سیب داری؟» این بود که من از ابتدا با مخاطب قرارداد بستم که یک داستان در فضای کاریکاتور گونه در فضایی رئال می بیند که در عین حال رئال هم نیست. در ادبیات چنین فضایی وجود دارد که گروتسک نامیده می شود. گروتسک به معنای ترکیب دو حس متضاد است درست مانند کسی که عصبانی است اما می خندد. یکی از نمونه های بارز در سینما که فضای گروتسک را به خوبی ترسیم کرده است، فیلم «توطئه خانوادگی» آلفرد هیچکاک است. در این فیلم صحنه ای وجود دارد که ترمز ماشین بریده و شخصیت های اصلی داستان به دلیل مصرف مشروبات الکلی در حال خود نیستند و مسیر کوهستانی را طی می کنند. مخاطب همزمان که از خنده و هیاهوی این دو شخصیت خنده اش می گیرد، نگران سقوط آن‌ها نیز هست. من هم دوست داشتم تجربه ای مشابه از گروتسک در سینما را در این فیلم به دست آورم که خوشبختانه تا اندازه ای به دست آمد.
* با این اوصاف فیلم را برای سرگرمی نساخته بودید؟ فضلی: من دوست داشتم بیننده را نیز سرگرم کنم چون اساسا معتقدم وظیفه اول سینما سرگرمی است. یعنی اول باید مخاطب را پای فیلم بنشانیم و موضوع را جذاب کنیم و بعد ذهن او را به کنکاش و کنجکاوی وا داریم. بنابراین در فیلم «باز هم سیب داری؟» قصد سرگرم کردن مخاطب را نیز داشتم و این موضوع برای من اهمیت داشت. * طراحی لباس و صحنه ساده بود که این سادگی به کمک روایت داستان در فیلم هم آمده بود و انتراعی بودن این اثر را نیز بیان می کرد. افشار: آنچه در فیلم «باز هم سیب داری؟» اهمیت داشت استیلیزه کردن همه عناصر قصه بود و من به عنوان بازیگر این فیلم از همان ابتدا با فیلمنامه ای تمیز و سرراست مواجه بودم. حال اینکه در طراحی لباس و صحنه همین استیلیزه بودن به خوبی دیده می شد و بایرام هم به دلیل سر راست بودن داستان به شخصیت های داستان نزدیک نمی شد و سعی کرد داستان فیلم را با لنز واید مقابل چشم بیننده آورد، در واقع به نوعی جریان سیال ذهن را ایجاد کرده بود و من هم به عنوان بازیگر سعی کردم هنگام اجرای نقش آنچه را که برای من به شکل غریزی جاری می شد مقابل دوربین ببرم یعنی خودم را به دست غریزه می سپردم. بنابراین سادگی در طراحی لباس و صحنه آگاهانه ، استیلیزه و نمادسازی شده بود. لیلا موسوی: آقای افشار اشاره درستی به جریان سیال ذهن کرد. به نظر من فیلم «باز هم سیب داری؟» مانند یک خواب نمادسازی شده بود و مثلا چرخ به عنوان یک نماد در همه روستاهایی که دو کاراکتر اصلی فیلم می رفتند، دیده می شد. بنابراین باید همه عناصر فیلم را با دقت و جزئی نگری به تماشا نشست.
فضلی: برای طراحی صحنه و لباس یک فرم کلی را در نظر گرفته بودم. در ابتدا قرار بود به دلیل مسائل مالی دکور کم هزینه و سبک تری بسازیم اما نمی شد چون فضای فیلم کاملا ایرانی و برگرفته از کهن الگوهای موجود در ادبیات ایران است و باید المان های ایرانی بودن را بیشتر از آنچه هست لحاظ می کردیم. بنابراین برای طراحی صحنه و لباس دو فضای متفاوت در نظر گرفته بودیم. فضای نخست تجملاتی با برج و باروهای عجیب و غریب بود که در این فضا نمی توانستیم کار کنیم چون فضای فیلم و نوع بازی کاراکترها بدوی بود و بدویت با تجملات جور در نمی آمد. در ادامه دوستانم جمشید بهمنی و مهسا متعصب کنار کار ایستادند و در طراحی صحنه و دکور کمک کردند. اما اجرای کار به گردن خودم افتاد. در مرحله پیش تولید، کارگرهایی سر صحنه آمدند و ۶ ماه لته های بزرگ و حصیری در متراژ یک متر و نیم و سه متر را بافتند که این لته ها را در طول فیلم با فرم های مختلف می ساختیم. * اولین بار بود که طراحی صحنه می کردید؟ فضلی: بله. برای اولین بار بود که طراحی صحنه را انجام دادم و می خواستم کاری متفاوت انجام دهم اما انصافا کار سختی بود و اگر بخواهم فیلم دوم خود را بسازم قطعا از یک طراح صحنه دعوت به همکاری می کنم. چون در طراحی دکور مدام آزمون و خطا کردم و این مسئله دست مرا به لحاظ مالی بست. * طراحی صحنه و دکور قبرستان منحصر به فرد بود و زیبایی ویژه ای به کلیت فیلم بخشیده بود. فضلی: دکور قبرستان هم ماجرا داشت. یادم هست مراحل دکورسازی قبرستان انجام شده بود و آماده بودیم تا صحنه های مربوط به قبرستان را فیلمبرداری کنیم اما طوفان آمد و همه چیز را در هم کوبید و مجبور شدیم دوباره طراحی دکور و صحنه قبرستان را انجام دهیم و متاسفانه گرفتار دوباره کاری شدیم. * همانطور که در قسمت نخست این نشست اشاره کردید طراحی لباس کاراکترها بنا بر توجه به قومیت های ایرانی شکل گرفته است اما نکته قابل توجه در طراحی لباس در روستای جنگ یا همان روستای سرخ پوش است که مجموع جمعیت این روستا لباس هایی قرمز با طراح لباس های ترکمنی پوشیده اند. آیا دلیل خاصی داشتید که به روستای جنگ که رسیدید، از لباس های ترکمنی استفاده کردید؟ فضلی: همیشه از طرح چنین سؤالی می ترسیدم. به هیچ عنوان چنین نبود که قوم خاصی را جنگ طلب نشان دهم. من قوم ترکمن را دوست دارم و برای اینکه شائبه جنگ طلب بودن پیش نیاید علاوه بر لباس های خاص ترکمن ها، شکل دیگری لباس به رنگ قرمز طراحی کردم که آشنایی زدایی کنم و به هیچ عنوان قصد نشانه گرفتن هیچ قومی را نداشتم. افشار: همانطور که گفته شد فیلم «باز هم سیب داری؟» اثری بی زمان و بی مکان است و زمانی که یک فیلم سینمایی موقعیت زمانی و مکانی مشخصی ندارد، طراحی لباس و صحنه متعلق به قوم خاصی نیست.
موسوی: قبل از شروع فیلمبرداری برای رسیدن به الگوی مناسب برای طراحی صحنه و لباس به نقاط مختلف کشور سفر کردیم و در این سفر تحقیقاتی به فرم لباس مناسب برای کاراکترها رسیدیم. * در پایان بحث اگر نکته دیگری باقی مانده بیان کنید. فضلی: در پایان نشست می خواستم از ابراهیم سعیدی تدوینگر این فیلم سینمایی تشکر کنم چراکه به خوبی فیلم را فهمیده و توانسته سکانس های مختلف در فیلم را به درستی تدوین کند. موسوی: فیلم «باز هم سیب داری؟» برای من یک موهبت بود و توانستم تجربه های خوب و منحصر به فردی را کسب کنم. افشار: من بایرام فضلی را از دوران دانشگاه می شناسم و با نوع نگاه ویژه او به سینما آشنایی کامل دارم و امیدوارم بعد از این فیلم بتواند دومین اثر سینمایی خود را بسازد. گفتگو از پریسا ساسانی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها