محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855779040
سینمای مستند از «خام‌دستی» رنج می‌برد
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: پنجشنبه ۵ آذر ۱۳۹۴ - ۱۴:۵۱
نشست نقد و بررسی فیلم‌های مستند "مدار صفر درجه" و "ملف گند" از ساخته‌های محمود رحمانی پس از نمایش آن‌ها در شهر اهواز برگزار شد. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه خوزستان، در این نشست مازیار فکری‌ارشاد - منتقد سینما - گفت: در سینمای مستند، ایده‌ها و موضوعات خوب کم می‌بینیم، اما محمود رحمانی دنبال سوژه‌هایی می‌رود که به آن‌ها پرداخته شده و این یعنی یک فیلمساز، جهان‌بینی شخصی داشته باشد. این موضوع در سینما و بویژه در دو دهه اخیر کم دیده شده است. او ادامه داد: این دو فیلم، دیدگاه خاصی دارند و به دور از حمایت دولتی با یک نگاه خاص و با کلیشه‌زدایی در مفهوم جنگ در حوزه مستند ساخته شده‌اند. "مدار صفر درجه" ایده درخشانی دارد؛ مرد عربی در خرمشهر که شایعه کشتن زن و بچه‌اش به دست او برای این‌که دست دشمنان نیفتند، در منطقه وجود دارد. فکری‌ارشاد بیان کرد: از ویژگی فیلم‌های رحمانی وارد کردن دراماتیک کنش و واکنش در فیلم است و به‌تدریج گره کورتری می‌خورد و مخاطب را کنجکاوتر برای دیدن فیلم می‌کند. در فیلم "مدار صفر درجه" حرفی می‌شنویم که صحت و سقم آن را نمی‌دانیم و برای شنیدن درستی آن کنجکاو می‌شویم. فیلم‌های رحمانی اطلاعات ما را از منطقه خوزستان و این زادبوم بالا می‌برد. این منتقد سینما همچنین گفت: "ملف گند" فرمالیستی‌ترین فیلم رحمانی است. همین روشن کردن دوربین در مقابل یک نفر، فرم است. این فیلم یکی از جالب‌ترین و تأثیرگذارترین فیلم‌های مستند است. رحمانی فیلمی درباره تبعات جنگ ساخت، اما بدون ادعا، شلوغ‌بازی و حرف‌های ریاکارانه مستندسازان و دست به حقیقت نزده است. "ملف گند" فیلم ساده‌ای است که کار ده‌ها مستند را کرده و درباره جنگ حق مطلب را ادا کرده است. در این فیلم نشان داده شد که جنگ کثیف است و کودکی یک نفر را از بین برده است. این کودک شاید اگر در جنگ نبود، یک نویسنده بزرگ می‌شد؛ اما کودکی‌اش نابود شد و در عین حال کودک درونش پویا و فعال است. در ادامه این نشست که پنجم آذرماه برگزار شد، محمود رحمانی - سازنده این دو فیلم - گفت: اگر اکنون این فیلم‌ها را می‌ساختم، این کارها را نمی‌کردم، چون این شیوه و بازسازی در مستند منسوخ شده، اما استفاده من از آن به‌دلیل این بود که مخاطب در این بازسازی قضاوت کند. تمام فیلم‌های مستند شبیه هم بودند. مستندسازی کاری دشوار است و همیشه سعی کردم مستندسازی وفادار به موضوع نباشم. اگر به زمان قبل برگشتم این بازی‌های فرمی را در "مدار صفر درجه" کمتر می‌کردم. وی اظهار کرد: همیشه بیان برای من مهم بوده، اما مشکل بیان برای من مهم‌تر بوده است. من جوان بودم و دغدغه روایت داشتم. سینمای مستند از این خام‌دستی رنج می‌برد. اگر دو فریم عکس داشته باشم برای آن‌ها هم داستان درست می‌کنم و با آن‌ها یک پیام انسانی از یک وضعیت بغرنج می‌سازم، چون واقعیت متکثر است و به اندازه آدم‌های سینما می‌تواند باشد. رحمانی یادآوری کرد: مردم عرب خوزستان قومی هستند که از جنگ، آسیب جدی دیده‌اند. بنابراین باید بخشی از آن‌ها را می‌گفتم. چگونه می‌توان از مسأله بزرگ قومی مانند جنگ گذشت؟ سعی کردم با در نظر گرفتن یک خانواده، وضعیت اسف‌بار آن لحظه را بیان کنم. هیچ کدام ما درک نمی‌کنیم در جنگ چه بر مردم گذشت. او گفت: در این فیلم‌ها از تم‌های مختلف سینمای مستند استفاده کردم؛ اما با حفظ ریتم، یک‌دستی کار و بدون تغییر در کار. در زمان فیلم‌برداری مشخص نکردم که چه کار کنم؛ اما روی کاغذ این نوع ساختار را نوشتم و یک‌دست کردم و وقتی شروع به کار کردم به این فکر می‌کردم که چگونه به یک سمبل دست پیدا کنم؟ این مستندساز توضیح داد: درام زمانی در فیلم شکل می‌گیرد که بین یک کنش و واکنش قرار می‌گیریم و زمان‌هایی را به کار می‌بریم که دراماتیک باشند و نگاه جهان‌بینی خودمان را که برآمده از فکر ما باشد، نشان دهیم. اگرچه این شعار است، اما همواره انسانیت برای ما ملاک است. هیچ فیلم‌سازی مانند یک فیلمساز خوزستانی نمی‌تواند به جنگ نگاه کند و این به‌خاطر زیست در شرایط است. رحمانی اظهار کرد: فیلم‌های من برآمده از نگاه و درک من هستند. زمانی که برای جنگ فیلم می‌سازید باید درک عمیق از جنگ داشته باشید. اگر نگاه ما ایدئولوژیک باشد خطرناک است. اگر مخاطب شما را پس بزد، باید بدانید اشتباه کرده‌اید، چون حرفی که از دل برآید لاجرم بر دل نشیند. مستندسازی موفق است که فیلم‌اش واقعیت افزوده داشته باشد. هیچ‌یک از ما این حقیقت را باور نمی‌کند. او همچنین با اشاره به فیلم دیگر خود بیان کرد: "ملف گند" مال چند سال پیش است و همیشه تازگی دارد. من این فیلم را مدیون موقعیت و شرایطی می‌دانم که شخصیت فیلم ایجاد کرده است. باید به‌عنوان یک فیلمساز پیش از آن‌که به دنبال تکنیک باشیم، دنبال این باشیم که چه جهانی را به تصویر بکشیم و چه حرفی بزنیم. رحمانی گفت: من فیلمی ساختم که از قبل، منتقدان به من فحش دادند و توهین کردند. فیلم من در جشنواره سینما حقیقت رد شد. هیات انتخاب می‌گفت این‌ها که فرستادی فیلم نیست، "راش" است. این فیلم در جشن خانه سینما هم رد شد. به فیلمسازان می‌گویم پای کاری که می‌کنید، بایستید. همکارانم در اهواز به من فحش می‌دادند، اما من پای این فیلم ایستادم و آن‌قدر که در خارج از کشور نمایش داده شد در هنر و تجربه نمایش داده نشد. سپس محمد غدیرزاده- تک بازیگر فیلم "ملف گند" - گفت: همه کسانی که سن‌شان به بمباران اهواز می‌رسد نقطه مشترک‌شان جنگ است. جنگ کاری کرد که بدترین و بهترین خاطره‌های ما دباره جنگ است. جنگ در عین ویرانگری و نابودی به لحاظ عاطفی، روحی و روانی کاری می‌کند که فراموش نمی‌شود. وی افزود: در آن لحظه، خاطرات من شخم زده شد و دچار هراس شدم. هر کسی که در جنگ باشد حتی آن سرداری که پیروزمندانه از جنگ برمی‌گردد در تعریف جنگ دچار مشکل میشود. خواسته یا ناخواسته جنگ ما را ویران کرده است. ارتباط من با زندگی عادی دچار مشکل شده است. من بچه‌ام را پس می‌زنم چون کودکی نکردم. ما از هفت سالگی به 15 سالگی پرت شدیم. من در خلق شخصیت کودکی در داستان‌هایم دچار مشکل می‌شوم، چون کودکی نکردم. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 85]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها