تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805730652
سازمانهای غیر دولتی و ان جی او ها یکی از ابزارهای نفوذ سیا و پنتاگون
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
سازمانهای غیر دولتی و ان جی او ها یکی از ابزارهای نفوذ سیا و پنتاگون
ان جی اوها و افرادی که به عنوان خیریه هایی چون «پزشکان بدون مرز» - که اخیرا قربانی بمبارانی شدند که در قندوز افغانستان صورت گرفت- عمل می کنند، در تئوری ممکن است مورد بهره برداری یک سازمان اطلاعاتی قرار بگیرند.
آیا یک سازمان غیردولتی مسیحی که هزینه آن را پنتاگون تامین کرده، برای قاچاق تجهیزات جاسوسی به داخل کره شمالی مورد استفاده قرار گرفته است؟ روزنامه نگار محقق متیو کول از نشریه اینترسکت تحقیقی را درباره جزئیات اتفاقی انجام داده که به احتمال قریب به یقین یکی از ناشیانه ترین عملیات های اطلاعات نظامی تمام دوران هاست که حرف های زیادی درباره آن وجود دارد. گفته می شود که کنگره نیز از عملیات کاملا آگاه بوده است، اگرچه چنین چیزی دست کم از سوی یکی از اعضای کمیته نظارت بر سازمان های اطلاعاتی انکار می شود. وی پنتاگون را متهم می کند به هیچ وجه واکنش های بالقوه ای را که چنین اقدامی می تواند در پی داشته باشد، در نظر نگرفته است. به سهم خودم با پوزش از کول به خاطر هر گونه بدفهمی و از قلم افتادگی که ممکن است از کار او بشود، به نقل از او به توصیف ماجرا می پردازم: در سال 2004 پنتاگون که به دنبال یازدهم سپتامبر در آتش خشم از نیاز «کشور به حفاظت» می سوخته، نسبت به استفاده از اهرم انحصاری سیا در گردآوری اطلاعات راهبردی مشتاق می شود. سرتیپ ویلیام «جری» بویکین، رئیس پیشین نیروی ضد تروریستی دلتا فورس و قائم مقام وقت دفتر معاون دفاعی پنتاگون در امور اطلاعاتی، وظیفه می یابد که وضعیت گردآوری اطلاعات را از برخی مصرف کنندگان نظامی در مناطق بحرانی کلیدی از جمله ایران و کره شمالی بهبود بخشد. وظیفه ایجاد مکانیسم های پوششی برای استفاده از سوی یگان های جدید جنگجویان مخفی به بویکین واگذار می شود. پنتاگون بودجه تخمینی 15 میلیون دلار را در دوره عملیات گروه خدمات بشردوستانه بین المللی قرار داده بود که تمامی این مبلغ از طریق سه مکانیسم پوششی هزینه می شد.
بویکین با حمایت رئیسش استفن کامبون و دونالد رامسفلد وزیر دفاع، خیلی زود طرحی را برای قاچاق تجهیزات نظارتی الکترونیک و دیگر لوازم جاسوسی به درون کره شمالی، این هدف برخوردار از اولویت درجه یک آمریکا، ارائه می دهد. در زبان اطلاعاتی، کره شمالی «منطقه خلاء» حداکثری اطلاعات بود (و هنوز هم هست)؛ جامعه و دولتی که به دلیل کنترل شدید مردم و سطح بالای تمهیدات امنیتی، نفوذ به درون آن دشوار و حتی تقریبا غیرممکن است. در آن زمان آمریکا هیچ جاسوسی در درون این کشور مخفی کار و مسلح به سلاح های اتمی نداشت که به واشنگتن اطلاع دهد در آنجا چه می گذرد. آن اندک اطلاعاتی که از کره شمالی در دست بود نیز عموما از طریق ماهواره های جاسوسی، سرویس های جاسوسی خود کره شمالی و از اطلاعات بسیار محدودی که چین آنها را در اختیار امریکا قرار می داد، به دست می آمد. بویکین که باید مستدلا او را یک مسیحی اوانجلیک دوآتشه توصیف کرد، با یک آشنای مسیحی اوانجلیک دیگر به اسم کی هیرامین به منظور استفاده از یک سازمان خیریه مذهبی فعال به اسم «گروه خدمات بشردوستانه بین المللی» که این فرد آن را اداره می کرد، همکاری داشت. این گروه به عنوان مکانیسمی برای ایجاد اصطلاحا یک نقب موش ایجاد شده بود که بتوان از طریق آن تجهیزات نظارتی را تحت پوشش محموله هایی از پوشاک کار کرده که رژیم پیونگ یانگ گه گاه اجازه ورود آنها را به کشور می داد، به داخل کره شمالی قاچاق کرد. پنتاگون بودجه تخمینی 15 میلیون دلار را در دوره عملیات گروه خدمات بشردوستانه بین المللی قرار داده بود که تمامی این مبلغ از طریق سه مکانیسم پوششی هزینه می شد. «تراست نیو میلینیوم» که یک وکیل نظامی پیشین دلتا فورس آن را اداره می کرد، پول را به یک خیریه ظاهری به اسم «بنیاد شرکای کاری» هدایت می کرد که یک دلال اتومبیل در کلرادو آن را اداره می کرد و در سال 2006 مبلغ 252 هزار دلار به او پرداخت شده بود. این سازمان نیز به نوبه خود پول را به گروه خدمات بین المللی بشردوستانه انتقال می داد. سازمان دیگری به اسم سازمان «رایزنی بخش خصوصی»، دستمزدهای گروه خدمات بشردوستانه بین المللی را می پرداخت و حمایت های دیگری را از آن به عمل می آورد. این مکانیستم های پوششی برای انتقال پول و پنهان کردن رد پای وزارت دفاع ایجاد شده بودند. هیرامین به سهم خود 281351 دلار حقوق سالانه از سازمان رایزنی بخش خصوصی دریافت کرده بود. اینکه آیا از طریق این مکانیسم ها به واقع چیز دیگری هم به داخل کره شمالی قاچاق شده یا خیر مشکوک است و مقامات امنیت مرزی باید پاسخگو باشند، اما در آزمایشی که خیریه گروه خدمات بشردوستانه بین المللی انجام داد، با موفقیت توانست تعداد زیادی انجیل را در یک محفظه مخفی در زیر یک کانتینر حمل بار پنهان کنند که روی آن با لباس های زمستانی مستعمل – کالایی که اهالی گرسنه و سرما زده کره شمالی نیاز مبرمی به آن داشتند- پوشیده شده بود. گزارش شده که بی سیم های موج کوتاه و برخی وسایل الکترونیکی با هدف نظارت بر برنامه های اتمی و نیز شنود ارتباطات نظامی کره شمالی، توسط مبلیغین مذهبی مسیحی، مددکاران و قاچاقچیان چینی واقعا به درون خاک این کشور قاچاق شده است.
از این نقطه به بعد مسیر روایت کمی تار و مبهم می شود. بویکین در سال 2007 از پنتاگون بازنشسته شد، اما این برنامه تحت اداره یک افسر دیگری ادامه یافت که آن را به عنوان یک «برنامه مشاغل» برای دوستان بویکین توصیف کرده و به نظر می آید که اکثر آنها مثل خود او مسیحیان اوانجلیک باشند. گزارش شده که بی سیم های موج کوتاه و برخی وسایل الکترونیکی با هدف نظارت بر برنامه های اتمی و نیز شنود ارتباطات نظامی کره شمالی، توسط مبلیغین مذهبی مسیحی، مددکاران و قاچاقچیان چینی واقعا به درون خاک این کشور قاچاق شده است، اما اینکه آیا این از طریق این ابزارها اطلاعات حساسی به دست آمده یا نه روشن نیست. این عملیات در دولت اوباما نیز همچنان ادامه یافت و سرانجام در سال 2013 به آن خاتمه داده شد. اگرچه حتمی است که دونالد رامسفلد وزیر دفاع جرج بوش ازاین عملیات مطلع و آن را تایید کرده بود، اما معلوم نیست که آیا کاخ سفید در دوره های جرج بوش و اوباما هم اطلاع مشخصی از آن داشته است یا نه. ارائه پیشینه ای از موانع معمول حاکم بر روند انجام عملیات اطلاعاتی پوششی ایالات متحده در خارج از کشور ضروری است. خیریه ای که با ابتکار پنتاگون همکاری داشت، چیزی است که از آن با عنوان یک سازمان غیر دولتی یا ان جی او یاد می شود. ان جی اوها مثل کسب و کارها یا شرکت ها سازمان یافته نیستند، هدف اولیه آنها صرفا به طور حاشیه ای به پول درآوردن مرتبط می شود و اهداف مختلفی را دنبال می کنند. آنهایی که با خارج از کشور ارتباط دارند غالبا کارکردهای خیریه ای یا آموزشی دارند. ان جی اوها ابزاری طبیعی برای رسوخ و پوشش از سوی سازمان های اطلاعاتی محسوب می شوند، اما بهره برداری از آنها به این شکل کاملا غیرمعمول بوده است. به این دلیل که کنترل تمام بازیگران نامطلع درون یک ان جی او ناممکن است و هر گونه عملیاتی از این دست می تواند مورد سوء ظن قرار گیرد و حتی در نهایت فاش شود و در نتیجه واکنش های بالقوه ای که احتمال دارد بسیار شدیدتر از دستاورد آن عملیات باشد، خسارات زیادی به بار آید. دولت ایالات متحده در واقع ممنوعیت هایی را متوجه به کارگیری طبقه بندی های مشخصی از افراد به عنوان جاسوس کرده است. روحانیون کمتر بنابه دلایل اخلاقی و بیشتر به این دلیل که چنین رابطه ای هم به خود آن سازمان مذهبی لطمه می زند و هم به دولت آمریکا، چندان در این زمینه به کار گرفته نمی شوند. استفاده از یگان های صلح که بودجه آنها از پول مالیات دهندگان آمریکایی تامین می شود نیز به این دلیل که بهره برداری از آنها به طور بالقوه داوطلبان شاغل در آنها را به اهدافی برای تروریست ها تبدیل می کند، منع شده اند. استخدام روزنامه نگارانی که گزارش هایشان بالقوه باید در رسانه های آمریکایی منتشر شود نیز به این دلیل ممنوع شده که توزیع اطلاعات درباره ماجراهایی که سازمان سیا تهیه کرده، می تواند به عنوان اقدامی برای نفوذ پنهانی در آرا و سیاست های داخل ایالات متحده تاویل شوند. کنایه آمیز آنکه دولت فدرال رسما با درز اطلاعات درباره سازمان های جاسوسی مخالفت می کند، با اینکه همین کار را از طریق درز اطلاعات حساب شده از کاخ سفید و پنتاگون انجام می دهد. پزشک پاکستانی شکیل افریدی در سال 2011 برای همکاری در عملیات تعقیب اسامه بن لادن از سوی سیا به کار گرفته شد. افریدی با ارائه واکسن هایی علیه فلج اطفال به عنوان پوششی برای به دست آوردن دی ان ای بن لادن وارد عمل شد. بعد از فاش شدن ماجرا، اجرای پروژه های ریشه کنی فلج اطفال در سراسر جنوب آسیا مختل گردید.
ان جی اوها و افرادی که به عنوان خیریه هایی چون «پزشکان بدون مرز» - که اخیرا قربانی بمبارانی شدند که در قندوز افغانستان صورت گرفت- عمل می کنند، در تئوری ممکن است مورد بهره برداری یک سازمان اطلاعاتی قرار بگیرند. اما انجام این کار می تواند خطر پیامدهای به شدت ناخوشایندی را به دنبال داشته باشد. دراین زمینه باید به مورد پزشک پاکستانی شکیل افریدی اشاره کرد که در سال 2011 برای همکاری در عملیات تعقیب اسامه بن لادن از سوی سیا به کار گرفته شد. افریدی با ارائه واکسن هایی علیه فلج اطفال به عنوان پوششی برای به دست آوردن دی ان ای بن لادن وارد عمل شد. بعد از فاش شدن ماجرا، اجرای پروژه های ریشه کنی فلج اطفال در سراسر جنوب آسیا مختل گردید که به رواج دوباره این بیماری و کشته شدن تعدای از مددکاران مسئول واکسیناسیون از سوی شبه نظامیان انجامید. ثابت شده که بهره برداری از یک پوشش پزشکی بشردوستانه، موجب آسیب دیدن تمام افراد فعال در آن می شود، به خصوص از آنجا که تجزیه و تحلیل های ریسک در برابر ریسک نشان می دهند که هیچ راهی وجود نداشت که بتوان اثبات کرد اطلاعات ارائه شده از سوی شکیل افریدی، اطلاعات حساسی در راستای عملیات قتل بن لادن بوده اند. در سال 2014 کاخ سفید اعلام کرد که سازمان های اطلاعاتی آمریکا دیگر از برنامه های واکسیناسیون بهره برداری نمی کند. زمانی که پنتاگون دنبال بهره برداری از یک خیریه مذهبی جهت نفوذ در کره شمالی بود، باید تمام افراد مطلع علیه چنین اقدامی هشدار می دادند. اما به دلیل اتکای بویکین بر روابط شخصی خود و موقعیت او به عنوان رئیس دلتا فورس برای پنهانکاری در این عملیات، چنین اتفاقی نیفتاد. جان شاکوسلی جمهوریخواه که در آن زمان در کمیته اطلاعاتی خدمت می کرد، اصرار دارد که هیچ کس در کنگره از این عملیات اطلاعی نداشته است. او زیرکانه درباره نقاط ضعف این عملیات اظهار داشت: «استفاده از مددکاران بی اطلاع، یعنی کسانی که در اصل کارهای بشردوستانه انجام می دهند در جهت انجام عملیات اطلاعاتی و تبدیل کردن کارهای آنها به فعالیت های اطلاعاتی، غیرقابل پذیرش است. آیا ما اکنون کسانی را داریم که در اصل برای انجام کارهای مفید به کارگرفته شده اما نادانسته ملعبه یک ماموریت اطلاعاتی شده باشند؟ آنها می توانند در معرض انواع انتقام جویی ها قرار گیرند. چنین کاری مطلقا غیرقابل قبول است.» ماموران اطلاعاتی و سربازان واحدهای رزمی از اینکه با وجود تمام موانع قادر «به انجام کار» می شوند به خود مباهات می کنند، مسئله ای که معمولا چشم های آنها را به روی پیامدهای اقداماتشان می بندد. بویکین که یکی از محصولات این سنت است – و محرک او نخوت و تکبرش بود که او برای تمام کارهای لازم جهت «نجات» آمریکا به آنها نیاز داشت- به ناگزیر از تشخیص این واقعیت ناتوان ماند که افشای نهایی این طرح چه واکنشی را می تواند در بین خارجیانی ایجاد کند که پیشاپیش نسبت به نومسیحیان کشورشان سوء ظن دارند. اکنون به شکلی موجه باور بر این است که خیریه های مسیحی در واقع بستری برای جاسوسان آمریکایی محسوب می شوند و احتمالا واکنش ها نیز فراخور چنین برداشتی خواهد بود. استفاده از یک خیریه مسیحی برای جاسوسی، کلیه کارکنان و داوطلبانی را که به آن سازمان خاص مرتبط هستند در معرض خطر قرار می دهد و همزمان به تبلیغ این افسانه کمک می کند که هر مسیحی بومی یک خائن بالقوه است. انتظار دارم که پنتاگون یا کاخ سفید با شرمساری اعلام کند که دیگر هرگز از گروه های مذهبی به عنوان اهرم های پوششی برای جاسوسی استفاده نخواهند کرد ولی متاسفانه تنها چیزی که می شنوم سکوت است.
گروه خدمات بین المللی بشردوستانه و سه مکانیسم حمایتی پوششی اش همگی در سال های 2013 و 2014 منحل شدند، اما نه به خاطر نگرانی پنتاگون نسبت به پیامدهای اقدامات خود. به نظر می رسد که از این عملیات اطلاعات سودمند ناچیزی به دست آمده باشد، نتیجه ای که به هیچ روی غافلگیرکننده نیست: استفاده از داوطلبان و کارکنان ناآگاه خیریه های بشردوستانه برای قاچاق کردن تجهیزات جاسوسی، از همان ابتدا عملی نادرست بود و دیگر هرگز نباید تکرار شود. انتظار دارم که پنتاگون یا کاخ سفید با شرمساری اعلام کند که دیگر هرگز از گروه های مذهبی به عنوان اهرم های پوششی برای جاسوسی استفاده نخواهند کرد ولی متاسفانه تنها چیزی که می شنوم سکوت است. نوشته: فیلیپ گیرالدی[1] ترجمه: هادی سعادت منبع: http://www.theamericanconservative.com/articles/the-pentagons-unholy-alliance-with-missionaries/ [1] . Philip Giraldiمامور پیشین سیا و مدیر اجرایی شورای منافع ملی است. انتهای متن/
94/09/03 - 01:16
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها