محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830777079
نگاه سطحی به کتاب در رسانه‌ها
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۴ - ۱۱:۰۴
احمد آرام معتقد است، نگاه به کتاب در رسانه‌ها سطحی است و حتی تلویزیون به عنوان قوی‌ترین رسانه به کتاب نمی‌پردازد. این نویسنده همزمان با برپایی نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری‌ها در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات و نشر خبرگزاری دانشجویان (ایسنا)، درباره تاثیر رسانه‌ها بر کتاب گفت: در حال حاضر در دنیای مجازی بیشتر به کتاب پرداخته می‌شود تا رسانه‌های رسمی خبری. البته در رسانه‌ها به مسئله کتاب پرداخته می‌شود، اما معمولا عمیق و ژرف نیست. مطالبی را که درباره کتاب‌هایی که مطالعه می‌کنم، در رسانه‌ها نوشته می‌شود می‌خوانم، اما این نوشته‌ها تنها در حد رفع مسئولیت است و به عمق کتاب نفوذ نمی‌کند. او در ادامه متذکر شد: در واقع اوضاع پرداختن به کتاب در رسانه‌ها دچار سردرگمی شده در حالی که امروزه مجموعه داستان‌ها و رمان‌هایی چاپ می‌شوند که قابل توجه‌اند اما در رسانه‌ها منعکس نمی‌شوند. آرام درباره تاثیر روزنامه‌ها بر کتاب بیان کرد: معمولا کسانی که روزنامه می‌خرند، صفحه فرهنگی آن را می‌خوانند. یکی از تأثیرگذارترین اتفاقات این است که صفحه ادبی و هنری این روزنامه‌ها در بین خانواده‌ها خوانده می‌شود. مولف و هنرمند از این طریق مورد ارزیابی قرار گرفته و فضا برای شناسایی آن‌ها مهیا می‌شود و حتی کتاب هم مورد توجه و ارزیابی قرار می‌گیرد. در این حالت افراد با تفکر و اندیشه‌های نویسنده آشنا می‌شوند. به طور کلی می‌توان گفت این اتفاق به نفع کتاب است. او با بیان این‌که جناحی بودن بسیار آسیب‌رسان است، اظهار کرد: گاهی گروه‌های ادبی تشکیل می‌شوند که فقط در حوزه تفکر خودشان کار می‌کنند و به معرفی و نقد آثار خودشان می‌پردازند. در این فضا کتاب خوب مهجور واقع می‌شود. منتقد و مسئول ادبی باید از جناحی بودن و لابی‌گری بپرهیزد و کتابی که شایستگی لازم را دارد معرفی کند. این نویسنده درباره اهمیت ندادن به چهره‌ها و آثار ادبی بیان کرد: همه چیز به برخورد اجتماعی بستگی دارد. توجه در رسانه‌ها در مرحله اول به دولتمردان است، زیرا مردم این‌طور می‌خواهند. معمولا این افراد زودتر دیده می‌شوند و خود روزنامه‌ها نیز به این موضوع دامن می‌زنند. زمانی که به صفحه اول روزنامه‌ها نگاه می‌کنید به ندرت شاهد تصویر یا جمله‌ای از هنرمند یا نویسنده هستید. او همچنین در ادامه گفت: اولین چیزی که برای سردبیر مهم است این است که فلان شخص سیاسی چه گفته و چطور می‌تواند آن را پررنگ‌تر نمایان کند. حال آن‌که تفکر یک هنرمند می‌تواند برای تیتر یک مفید باشد. این در حالی است که در اروپا آدم‌ها از فیلسوف و نویسنده تا هنرمند و سیاستمدار بدون فرق گذاشتن معرفی می‌شوند. آرام یکی از دلایل کم‌اهمیتی ادبیات در رسانه‌ها را ندشتن رسانه تخصصی دانست و اظهار کرد: من فکر می‌کنم عمده‌ترین مسئله‌ای که با آن روبه‌رو هستیم این است که در صنف هنرمندان و نویسندگان رسانه خاص وجود ندارد. سینماگران چند مجله و روزنامه دارند اما در ادبیات این اتفاق کم افتاده است. این نویسنده دلیل دیگر را توجه نکردن اهل ادبیات بیان کرد و گفت: بیشتر رسانه‌ها جناحی شده و به این‌که در ماه گذشته چند کتاب خوب چاپ شده نمی‌پردازند. زمانی که خود ادبیاتی‌ها کم‌توجهی می‌کنند در روزنامه‌ها هم این خبر منعکس نمی‌شود و افراد شایسته مطرح نمی‌شوند و اگر هم مطرح بشوند در صفحات داخلی به آن‌ها نگاه کوتاهی می‌شود. او با اشاره به اهمیت جایزه‌های ادبی متذکر شد: ما در دهه 70 تا 80 جوایز ادبی فراوانی داشتیم و در نشست‌های ادبی بر اساس این جوایز اتفاق‌های مهمی می‌افتاد. تدریجا بخش خصوصی در جوایز ادبی ضعیف شد و بهترین جوایز مانند جایزه گلشیری تعطیل شد. بخشی از این جوایز برای معرفی نویسندگان جوان و کتاب‌های خوب اهمیت داشت. آرام بُعد منفی جوایز را نیز در نظر گرفت و گفت: از نگاه دیگر جوایز لطمه‌زننده بود زیرا در وضعیتی قرار می‌گرفتیم که افرادی که جایزه می‌گرفتند به خود غره می‌شدند. افرادی که جایزه را به هر دلیلی از دست می‌دادند شکست‌خورده محسوب می‌شدند و در این مسیر لابی‌گری‌هایی هم دیده می‌شد. او با بیان این‌که در این جایزه‌های جناحی بیش‌ترِ آثار متوسط بودند، اظهار کرد: یعنی کتاب‌هایی بودند که خواننده برایشان زمان نمی‌گذاشت. زمانی که خواننده حرفه‌ای با این مشکل روبه‌رو می‌شد همه چیز رنگ می‌باخت و نمی‌توانست به جایزه‌های ادبی اعتنا کند. امروزه ما به اندازه انگشتان یک دست هم جایزه ادبی نداریم. هر چه هم که هست اکثرا ضعیف برخورد می‌کنند. همه این عوامل باعث می‌شود به کتاب کم پرداخته شود. این نویسنده درباره تاثیر صداوسیما بیان کرد: در حال حاضر قوی‌ترین رسانه صداوسیما است، که متأسفانه تلویزیون به کتاب کم می‌پردازد. در واقع برنامه‌ای نیست که مستقیما به کتاب و نویسنده نگاه کند و فارغ از اندیشه کتاب و نویسنده، به معرفی آن‌ها بپردازد. آرام در پایان افزود: برعکس در رادیو خوشبختانه برنامه‌های مختلفی هست که این کار را انجام می‌دهد اما کافی نیست. تلویزیون باید به این مسئله رغبت نشان دهد تا روزنامه‌ها هم مجبور شوند چهره‌های ادبی و کتاب‌ها را تیتر یک خود کنند. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها