تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806771811
فیلم های ما بیشتر واقعه نگاری است تا واقعیت گرایی
واضح آرشیو وب فارسی:اعتماد: محمدعلی سجادی، کارگردان، فیلمنامه نویس، تهیه کننده، تدوینگر و طراح صحنه و لباس است. سجادی سال هاست که در کنار فیلمسازی به تدریس هم می پردازد. «اثیری»، «مخمصه» و «جنایت» از جمله آثار سینمایی اوست. سجادی که از دوستان نزدیک حمیدسمندریان و هما روستا بود، مستندی به نام «حمید هما» ساخته که از هفته گذشته در گروه هنر و تجربه روی پرده رفته است. این فیلم که در ابتدا قرار بود یک اثر هشت دقیقه ای برای یک مراسم بزرگداشت باشد تبدیل به نسخه ای چهار ساعته شد که نسخه 101 دقیقه آن روی پرده رفته است. به همین بهانه با او گپ زده ایم. «حمید هما» به عنوان یک مستند زندگی نگارانه چه ویژگی خاصی دارد؟ فکر می کنم این یکی از منابعی است که می توان درباره تاریخ تئاتر مدرن در ایران به آن استناد کرد. چیزی نزدیک به یک سال برای تولید آن وقت گذاشتم. بیشتر به خاطر تعلق خاطرم بود. دوست ندارم سمبل کاری کنم. خب الان بیشتر وقت ها دوستان به سمت نزدیک شدن به موضوع نمی روند. آنچه ساخته می شود بیشتر گزارش است. فیلم های ما بیشتر به واقعه نگاری گرایش دارد تا واقعیت گرایی. من به خاطر نزدیکی و حجم انبوهی از خاطرات مشترکی که داشتم سعی کردم این گونه نباشد. همان رویکردی را داشتم که در فیلم های سینمایی داشته ام ولی نمی دانستم موضوع قرار است سینمایی بشود و همین دو آدم عزیز دست مرا گرفتند و با خودشان بردند. داشتم از درون می دیدم و فکر کنم تقلای من بر این اساس حرکت کرده است. با توجه به اینکه در سال های خیر اقبال این گونه سینما بیشتر شده است به عنوان یک فیلمساز و مدرس حوزه سینما فکر می کنید مشکل اساسی سینمای مستند ما کجاست؟ من مستندساز نیستم و برای همین دوستان مستندساز شاید روی ترش کنند. ولی به هر حال لابه لای کارهایم کار مستند کردم. «حمید هما» نخستین کار مستند من نیست مثلا من «تپه» را سال 74 ساختم. ولی مستند ساز نیستم و روی این تاکید می کنم. حتی همین فیلم من هم رویکرد روایی دارد. من روایتگرم. حالا این بار با دو آدم واقعی که بهشان نزدیک بودم. اما به قول دوستی ممکن است رگه هایی از شخصیت پردازی هم داشته باشد. برای همین نمی توانم نظر قاطع بدهم. اما می توانم این را بگویم که فیلم های مستند دشوارتر از فیلم های روایی است و طبیعتا می تواند جایگاه مکمل و بسیار خوبی برای سینمای داستانی داشته باشد. الان آنقدر سینمای مستند نگاه مضمونی را موضوع خودش کرده که سینمای داستانی هم او را مورد توجه قرار داده است. فیلم های داستانی و مستند الان گرفتار مضمون گرایی هستند. کمتر کار خلاقه می بینیم. در فیلم های مستند گاهی اینقدر واقعه شما را منکوب می کند که از فرم باز می مانید. البته جوان هایی که دارند می آیند با الگوهای روز جهان آشنا هستند و سعی می کنند در آثارشان هم به روز باشند. مستندهای خوبی از آنها دیده ام و فکر می کنم اتفاقات خوبی را با خودشان به سینمای مستند آورده اند. همان طور که اشاره کردید سینمای مستند خیلی وقت ها به عنوان یک منبع تاریخی و پژوهشی مطرح می شود. اما این روزها این رویکرد چندان مورد توجه نیست. بیش از پژوهشی بودن، فیلمسازان علاقه مند هستند تا مخاطب را حیرت زده کنند. در «حمید هما» چه رویکردی پیش گرفتید؟ واقعیت این است که دو نسخه از این فیلم وجود دارد. یک نسخه چهار ساعته هم هست که بیشتر رویکرد پژوهشی دارد. ارجاعات بیشتری در آن هست. تحلیل های بیشتری از آقای سمندریان وجود دارد که بتوانید به آن ارجاع بدهید. البته در حد امکانی که داشتم و این روایت من است. طبیعتا خیلی از نسل های نو آقای سمندریان را نمی شناسند، برای شان فقط یک اسم است. بر همین مبنا وقتی فیلمی می سازیم، مبنا را بر صفر می گذاریم و با این پیش فرض پیش می رویم که مخاطب در این زمینه اطلاعی ندارد و ما باید اطلاعات کلیدی را برای فهم این آدم ها بدهیم. تلاشم را کردم در حد توان این کار را بکنم. اما این را هم نباید فراموش کرد که چنین رویکردی را نمی توان به همه آثار مستند دیکته کرد. شما گاهی فقط می خواهید به یک برخورد خلاقه برسید و این خیلی خوب است. اما اگر قرار است آثر ارجاعات تاریخی داشته باشد لازم است این رویکرد را داشته باشیم. شما دوست نزدیک حمید سمندریان و هما روستا بودید. با این همه حالا که فیلم را می بینید چیزی برای تان تازه هست که خودتان با ساخت فیلم به آن رسیده باشید؟ شاید کمی زود باشد. باید کمی دور شوم. من هر وقت خودم فیلم را می بینم، مطمئنا نکاتی را می بینم که برای خودم جذاب است. ولی امسال هم با اینکه فیلم بسته شده من چیزهای جدیدتری از آقای سمندریان را به آن افزودم. هما روستا بود و ما ساختیم اما الان نیست. حس ما الان فرق دارد. من فکر می کنم باید زمان بگذرد.
شنبه ، ۱۶آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اعتماد]
[مشاهده در: www.etemadnewspaper.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]
-
گوناگون
پربازدیدترینها