پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1851477594
آنها که آب بر حسین بستند دیگر آب خوش از گلویشان پایین نمی رود
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: با کاروان حسینی تا اربعین
آنها که آب بر حسین بستند دیگر آب خوش از گلویشان پایین نمی رود
شناسهٔ خبر: 2958501 - پنجشنبه ۱۴ آبان ۱۳۹۴ - ۰۹:۵۱
هنر > سینمای ایران
در روزشمار وقایع حسینی به روزی می رسیم که یکی از سپاهیان دشمن هر بار آب می خورد، نفسش می گیرد و این بار می پندارد این به سزای آب بستن به روی خیمه‌های حسین‌بن‌علی(ع) است. خبرگزاری مهر- گروه هنر: مجتبی فرآورده نویسنده و کارگردان سینما با سلسله یادداشت هایی که از روز هفتم ذیحجه شروع شده و تا اربعین حسینی ادامه دارد، روزشمار وقایع کاروان حسینی در این ایام را روایت می‌کند و امروز بیست و دوم محرم، چهل و ششمین یادداشت وی را می‌خوانید: بیست و دوم محرم «کاروان به استراحت، در کنار نهر آب، از حرکت ایستاده بود، و مردان سپاه، گِرد هم جمع بودند به هرزگی، عمرو بن حجاج، خسته و تشنه خود را به نهر آب رساند، دست پُر آب کرد و نوشید، آب در گلویش ماند، نفسش گرفت، داشت می مُرد، و این بار چندم بود خدا می دانست، که با نوشیدن آب، اینچنین می شد. نه توان داشت آب را فرو برد، و نه آن که آب مانده در گلو را بر گرداند. چهره اش به کبودی نشست، شبث بن ربعی بر پشت اش کوبید، جانی دوباره گرفت و نفس تازه کرد. شبث گفت: چه شدی؟ گفت: داشتم می مُردم. نکند این به سزای بستن آب، به روی خیمه های حسین بن علی است! شبث گفت: دیوانه شدی؟ گفت: همگی به عذاب خواهیم مُرد. شبث گفت: بی طاقت شده ای پَرت و پلا می گویی. با فاصله از مردان سپاه، بازماندگان کاروان، در کنار نهر نشسته بودند آرام و با وقار. سیدالساجدین، ساکت بود و در سکوت. و زنان، خیره به آب، مات مانده بودند. زینب، در نگاه به آب، تنها دست بر آن می سایید. رنج دیده بود و تشنه، اما دل نوشیدن نداشت.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-