تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1813240779
درباره تنهایی یک مربی بزرگ
واضح آرشیو وب فارسی:هنگام نیوز: آلدو فابریزی توی فیلم اتوره اسکولا: «زمانی که یکدیگر را دوست می داشتیم» که یکی از مهمترین فیلم های دهه 1970 سینمای ایتالیاست، نقش یک مرد ثروتمند تمامیت خواه را بازی می کند.سایت خبری تحلیلی هنگام Hengamnews.com: فیلم در پرده سوم است که فابریزیِ درونگرا، برای نخستین بار ترس اش را بیرون می ریزد. به دامادش می گوید: «می دانی؟ هیچکس تنهاتر از یک مرد ثروتمند نیست.» غافلگیرکننده تر از نتایج چلسی، خبری است که دیروز روزنامه های مختلف انگلیسی منتشرش کردند. یکی از بازیکنان چلسی گفته که ترجیح می دهد تیم اش با مورینیو ببازد، تا اینکه پیروز شود. پس از اخراج برندن راجرز، درست زمانی که رسانه های انگلیسی فضای وب را چراغانی کرده بودند برای ورودِ یورگن کلوپ، خوزه مورینیو مصاحبه یی کرد. مثل همیشه ابروی راست اش همزمان با استفاده از کنایه زبانی بالاتر از ابروی چپ بود: «تاسف آور است. حالا همین بازیکنان لیورپول می آیند می گویند که برای کلوپ هرچه توان داشته باشیم، می گذاریم. چرا همین کار را برای مربی قبلی تان نکردید؟ من با راجرز همدردی می کنم.» چه اتفاقی افتاده است؟ بلا گوتمن مربی مشهور مجارستانی فصل سوم را برای یک مربی یک فصلِ مهلک می داند: «فصل سوم مربیگری در هر تیمی مهلک است. و اگر یک مربی بیش از این مدت، در یک تیم بماند، بازیکنان اش کم کم بی حوصله می شوند و تن آسا.» تابستان سال 2006 را به یاد می آورید؟ خوزه مورینیو پس از دو قهرمانی متوالی با چلسی در لیگ برتر، موهای نقره یی زیبایش را از ته تراشید. چرا؟ «این سومین فصل حضور من در چلسی است. دو بار قهرمان شده ایم اما فکر می کنم این فصل، کارمان خیلی دشوار است. می خواهم بازیکنان ام با نگاه کردن به چهره ی من، باور کنند که چه کار سختی پیش رو داریم. من خودم را برای نبردی دشوار آماده کرده ام.» مورینیو با موهای تراشیده، قهرمانی لیگ برتر را به منچستریونایتد واگذار کرد و در 20 سپتامبر 2007 بنا بر آنچه در رسانه ها «رضایت طرفین» اعلام شد، استمفوردبریج را ترک کرد. مربیان بزرگ، در سال سوم و چهارم متوجه می شوند که نیروی مخالف، نه فقط از سوی حریفان، که در رختکن تیم خودشان نیز افزایش یافته است؛ نیرویی تحول خواه. برگردیم به گفته ی بازیکن چلسی: «ترجیح می دهم تیم ام با مورینیو ببازد، تا اینکه ببرد.» مورینیو مربی هر تیمی باشد، اصل «تبدیل فشار» را در فصل اول مربیگری اش به خوبی اجرا می کند. بنا بر این اصل، « همیشه باید سطح انرژی درون تیمی بیش از سطح فشارهای بیرونی باشد.» اغلب مربیان برای بالاتر نگه داشتن سطح انرژی درون تیمی مقابل فشارهای بیرونی، می کوشند فشارهای بیرونی را پایین نگه دارند؛ می کوشند به این فشارها دامن نزنند؛ می کوشند تنش های بیرونی را کنترل کنند و پاسخ تند به مخالفان و منتقدان ندهند. مورینیو از مسیر دیگری پیش می رود: به جدل های رسانه یی و نقدهای تند واکنش تند نشان می دهد و سطح فشار بیرونی را بالا می برد و بعد توی تیم اش که از آن خانه یی امن ساخته، از پسران اش می خواهد بروند توی زمین پاسخ «دشمنان بیرون از خانه» را بدهند. جنگ، جنگِ «ما» و «دیگران» می شود. بازیکنان مورینیو در فصل اول و دوم همکاری با او، پسرانی هستند که برای پدر، فداکارانه بازی می کنند. پدر، با تعداد زیادی مربی و روزنامه نگار درگیر شده و سطح تنش را بالا برده است. وظیفه پسر است که پدرش را از زیر فشار بیرون بیاورد. چگونه؟ ببرد. همین. پیروز شود و تنش را به هیجان تبدیل کند. همین است: مورینیو آنچنان که جاناتان ویلسون دو ماه پیش در گاردین نوشته بود، «با تنش کار می کند و اگر تنش در میان نباشد، خودش را آن ایجاد می کند و بعد با تنش پیش می رود.» مورینیو استاد تبدیل تنش به هیجان است اما یک حقیقت مقابل روش او در کار است؛ حقیقتی که چندان رازآلود نیست: در درازمدت همه انسان ها به سوی سطحِ تنشِ کمتر تمایل دارند. همان پسرانی که حاضر هستند برای پدرِ تنش زای خود، با تمام توان بجنگند، پس از دو سال، به سوی تنشِ کمتر میل می کنند. آنان دیگر پسرانِ فرمانبری که تنش را به هیجان تبدیل کنند، نیستند. پسران مورینیو، وقتی می بینند در آغاز فصل سوم همکاری، پدر پزشک تیم را با توهین از باشگاه اخراج کرده، این سیگنال را می گیرند که «در سال سوم هستیم و هنوز این همه تنش داریم.» پسران، رفتار پدر با کاپیتان تیم(جان تری) را می بینند و این پیام را می گیرند که «در سال سوم هستیم و وقتی کاپیتان تیم چنین شرایطی دارد، وای به حال ما.» پدر، برای برانگیختن انگیزه و توان پسران اش، برخی از آنان را تحقیر می کند؛ کاری که در فصل های قبلی، فقط با افراد بیرون از خانه می کرد. جنگ دیگر، جنگ افراد داخل خانه با نیروهای بیرون از خانه نیست. خانه، دیگر خانه ی امنِ سابق نیست. فرزاد حبیب اللهی روزنامه هفت صبح
سه شنبه ، ۱۲آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هنگام نیوز]
[مشاهده در: www.hengamnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها