تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1814559715
نشانه ای از امام حسین(ع) که از زمین محو نشد
واضح آرشیو وب فارسی:راوی نیوز: بریدن درخت سدره به عنوان اولین نشانه ی قبر سیدالشهدا (ع) به دستور هارون الرشید، شخم زدن زمین کربلا در زمان متوکل عباسی و همه ی کارهایی که برای از بین بردن نشانه ی محل دفن امام حسین (ع) انجام شد، موثر نبودند. بعد از گذشت ۱۴ قرن، محرم هر سال «بین الحرمین» شلوغ ترین جای دنیاست.به گزارش راوی نیوز ، چند روز پس از واقعه ی عاشورا، پیکر امام حسین (ع) در همان محلی که به شهادت رسیده بودند، توسط قبیله ی بنی اسد به خاک سپرده شد. از همان زمان تا امروز نشانه هایی بر قبر امام گذاشته شد تا شیعیان بتوانند به زیارت سیدالشهدا (ع) و یارانش بروند؛ نشانه هایی که بارها توسط دشمنان اهل بیت (ع) مورد تعرض و در معرض نابودی قرار گرفت اما در نهایت حرم امام حسین (ع) پابرجا ماند و سال هاست در ماه های محرم و صفر، میلیون ها شیعه راهی کربلا می شوند؛ تا مزار ایشان را زیارت کنند. معماری حرم امام حسین (ع) بارها تغییر کرد؛ تا به شکل امروز خود دربیاید. بخش بزرگی از شکل امروزی این حرم و هنرهای به کار رفته در معماری آن، مدیون هنر دست ایرانی هاست. تصویری قدیمی از حرم امام حسین (ع) زمین کربلا را شخم زدند محمدعلی خان محمدی -عضو هیأت علمی دانشکده معماری دانشگاه علم و صنعت- پژوهشی درباره ی تاریخچه ی حرم امام حسین (ع) از ابتدا تا امروز انجام داده است. این استاد دانشگاه بخشی از این پژوهش را در اختیار خبرنگار ایسنا قرار داده است. در سال ۶۴ قمری پس از مرگ یزد و در آستانه قیام توابین، مختار ثقفی در مسیر خود از مکه به کوفه ابتدا به کربلا رفت و قبر امام حسین (ع) را زیارت کرد. سیدمصطفی آل کلیدار در کتاب «مدینه الحسین» به نقل از سفرنامه «میراسد علی خان هندی» می گوید: پس از حاکمیت مختار ثقفی و ابراهیم پسر مالک اشتر بر کوفه، مختار، محمد پسر ابراهیم بن اشتر را مأمور کرد که بر قبر سیدالشهدا (ع) بنایی را احداث کند. این نخستین بنایی بود که بر مزار امام ساخته شد. این بنا شامل یک ساختمان مسقف و یک مسجد بود که دو در داشت؛ دری به سمت مشرق و دیگری به سمت مغرب برای پناهگاه و عبادتگاه زائران. این ساختمان و مسجد از اواخر سال ۶۵ تا پایان دوره فرمانروایی امویان و روی کار آمدن حکومت عباسی، یعنی سال ۱۳۲ قمری پابرجا بود. در اواخر دوره هارون الرشید، درخت سدری که به عنوان نشانه در کنار قبر حضرت کاشته شده بود، نابود شد؛ موقعیتی که هارون در مورد مرقد امام حسین (ع) ایجاد کرده بود، با درگذشت او تغییر کرد. هر چند درباره مرقد امام حسین (ع) در دوران امین (۱۹۳-۱۹۸ ق) ششمین خلیفه عباسی گزارشی در تاریخ به چشم نمی آید، ولی در دوران مأمون هفتمین خلیفه عباسی اوضاع تغییر کرد. او که منافع خود را در نزدیکی هر چه بیشتر به علویان می دید و امام رضا (ع) را ولیعهد خود کرده بود، به شیعیان و علاقه مندان اهل بیت (ع) اجازه داد که به زیارت مرقد امام شیعه بروند. پس از این دوره، محمد بن زید علوی، ملقب به «داعی صغیر» به بازسازی بنای حرم اهتمام ویژه نشان داد. تاریخ بنای ساخته شده بر حرم حسینی به سال های میان ۲۷۹ و ۲۸۹ قمری و در دوران حاکمیت معتضد عباسی (۲۷۹-۲۸۹ ق) مربوط می شود. محمد بن زید که رابطه استواری با معتضد عباسی داشت و به برکت همین رابطه توانسته بود دو بنای نجف و کربلا را بسازد، خودش نیز به زیارت این دو مزار رفت. حرمی که وی در کربلا ساخت، گنبدی بلند بود و دو درب داشت. او همچنین بارویی را که پیرامون حرم امام حسین (ع) و خانه های مجاور بود بازسازی کرد. این عمارت تا دوران آل بویه برقرار بود. متوکل عباسی در زمان حکومت خود دستور داد بنای حرم را ویران کنند، زمینش را شخم بزنند و در آنجا کشاورزی کنند. این بنا در زمان منتصر (فرزند متوکل) دوباره بازسازی شد. در پی به قدرت رسیدن او، فشارها از شیعیان برداشته شد و منع آنان از زیارت امام حسین (ع) پایان یافت. خلیفه فرمان داد گنبدی بر مرقد امام بسازند. ایسنا نوشت: سلطان اویس، مؤسس سلسله ی جلایریان، از جمله کسانی بود که در بازسازی و تعمیر حرم امام حسین (ع) نقش پررنگی داشت. دو فرزند او به نام های سلطان حسین و سلطان احمد نیز در این بازسازی نقش داشتند. حرم امام حسین (ع) آتش سوزی در حرم امام حسین (ع) پادشاهان آل بویه از شیعیان و دوستداران ائمه اطهار (ع) بودند؛ در زمان آل بویه حضور زائرانی که از راه های دور و نزدیک به حرم می آمدند باعث شد بنای موجود گنجایش آن همه جمعیت را نداشته باشد. به همین دلیل عضدالدوله دیلمی عمارتی را بر مرقد شریف امام تجدید بنا کرد که گنبدی بلند از آجر و گچ داشت و رواق هایی در اطراف عمارت ساخت. این عمارت از هر طرف یک درب داشت و داخل عمارت با چوب ساج قرمز مزین شده بود و در اطراف ساختمان حیاط بزرگی وجود داشت که با حصار بلندی احاطه می شد. در سال ۴۰۷ قمری، بر اثر سقوط دو تا از شمع های بزرگ حرم بر فرش ها، آتش سوزی در حرم اتفاق افتاد و شبانه بخش عمده ای از ساختمان فرو ریخت. بعد از ضعیف شدن دولت آل بویه سلجوقیان بر عراق مسلط شدند و جایگاه کربلا را گرامی داشتند. در سال ۴۸۹ قمری نیز کربلا مورد تعرض دزدان و غارتگران قرار گرفت. از سال ۵۵۳ قمری تا نیمه قرن هفتم، کربلا روزگار آرامی را سپری کرد. تلاش صفویان برای توسعه حرم سیدالشهدا (ع) در سال ۹۰۶ هجری قمری (۱۵۰۱ میلادی)، شاه اسماعیل دولت صفوی را در ایران تأسیس کرد. عراق تحت سلطه صفویان قرار گرفت و مرحله جدیدی از تاریخ این کشور آغاز گشت. شاه اسماعیل در همان سال و در در دومین روز سفرش به عراق به زیارت حرم امام حسین (ع) رفت و فرمان داد حاشیه های ضریح را تذهیب کنند. حرم امام حسین (ع) او همچنین ۱۲ چرغدان طلا به حرم هدیه کرد. شاه اسماعیل یک بار دیگر در سال ۹۲۰ قمری (۱۵۱۴ میلادی) به زیارت کربلا آمد و دستور داد صندوقی از چوب ساج بر ضریح بسازند. دوران حکومت شاه اسماعیل بر عراق، دوران آرامش و شکوفایی به ویژه برای شهرهای مقدس بود. شاه عباس صفوی در سال ۱۰۳۲ قمری پس از تسلط بر بغداد به زیارت کربلا و نجف آمد. او ضریحی مسی برای قبر مطهر امام حسین علیه السلام ساخت و گنبد را نیز به سنگ های کاشانی تزیین کرد. نادرشاه افشار نیز پس از تصرف عراق، عتبات عالیات را مورد توجه ویژه قرار داد و اموال فراوانی در اختیار حرم حسینی گذاشت و فرمان داد نوسازی گسترده ای در حرم انجام دهند. طلاکاری گنبد حرم امام حسین (ع) سه بار در دوران قاجار به دستور آقا محمدخان، فتحعلی شاه و ناصرالدین شاه انجام شد. از آنجا که ساختمان حرم فرسوده و آسیب دیده بود، مردم کربلا برای فتحعلی شاه قاجار نامه نوشتند و از او درخواست کمک کردند. او نیز دستور بازسازی حرم را داد و ورق های طلای گنبد را تعویض کرد. به دستور فتحعلیشاه قاجار، ضریح نقره ای جدیدی برای حرم حسینی ساخته شد. همچنین بقایای ویرانی های برجا مانده از حمله وهابیون بازسازی شد. به گزارش ایسنا، هنرمندان ایرانی هنر خود را در ساخت ضریح حرم امام حسین (ع) به زیبایی نشان داده اند. آخرین ضریح ساخته شده برای این حرم نیز در ایران ساخته شد. این ضریح که با ۱۱۸ کیلوگرم طلا همراه نقره و چوب درخت ساج ساخته شده، مانند ضریح قدیمی، ولی از نظر ارتفاع کمی بلندتر است و مساحت آن حدود ۳۴ مترمربع و تعداد پنجره های آن ۲۰ باب است. علاوه بر این، بسیاری از تزیینات حرم از جمله آینه کاری ها هم کار دست هنرمندان ایرانی است. ویژگی منحصربه فرد حرم امام حسین (ع) شش گوشه بودن ضریح است که براساس روایات گوناگون به دلیل وجود قبر حضرت علی اکبر (ع) در پایین پای ایشان، حرم این گونه ساخته شده است.
جمعه ، ۸آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راوی نیوز]
[مشاهده در: www.ravinews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 6]
-
گوناگون
پربازدیدترینها