تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکتهای مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه میتوانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدلهای [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804768315
![نمایش مجدد: مرگ در بیمارستان، بیمار را از خوب مردن محروم کرده است refresh](https://vazeh.com/images/refresh.gif)
مرگ در بیمارستان، بیمار را از خوب مردن محروم کرده است
واضح آرشیو وب فارسی:پارسینه: «هنر مردن» نوشته هایی بود که محتضر با استفاده از آن ها، برای مرگ خویش آماده می شد. بیم ها و امیدها در بالین مرگ، به اوج می رسید. اما امروز، مرگ در بیمارستان، بیمار را از خوب مردن محروم کرده است.نیو انکوایری — بیماران در حال مرگ را تصور کنید: روی تخت مراقبت ویژه خوابیده، وصل شده اند به دستگاه تنفس مصنوعی تا خون را به قلبشان بفرستد و شلنگ تغذیه هم دارند چون دیگر نمی توانند خودشان غذا بخورند. این بیماران ممکن است چندین نوع دارو یا آنتی بیوتیک دریافت کنند و به دستگاه هایی وصل باشند که هر کنشی در بدنشان را تحت نظر دارد، و حتی نیازمند همودیالیز باشند چرا که کلیه هایشان از کار افتاده است. در تمام این مدت پزشکان سعی می کنند تا حد ممکن هر کاری برای زنده نگه داشتن بیمار انجام دهند، حتی هنگامی که می دانند وقت محدود است. چرا؟ چون این فرد، بیماری در بیمارستان است و هر کسی می داند شما به بیمارستان می روید تا بهتر شوید، نه اینکه بمیرید. چنین توصیفی را لیدیا داگدیل در مقاله اش با عنوان «هنر خوب مُردن» در نشریه هیستینگز سن تر ریپورت ارایه داده است. داگدیل مدعی ست جامعهٔ آمریکایی برای تجربهٔ مردن، سخت آماده است. در عوض، تمرکز پزشکان فقط روی این است که حیات را تا حد ممکن طولانی تر کنند و غالباً خانواده ها نیز چنین خواسته ای دارند. به عقیدهٔ داگدیل، تمرکز امروزی بر ادامهٔ حیات، شرایط را نسبت به همه گیری طاعون در اروپا در نیمهٔ قرن چهاردهم بهتر نکرده است. بنابراین، حضور ثابت مرگ، توجه جامعه را به این تضمین جلب کرده است که مرگ خوبی داشته باشند. در کمک به عوام برای اینکه عزیزانشان مرگ بهتری داسته باشند، کلیسای کاتولیک در سال ۱۴۱۵ متنی را ارایه داد که «هنرِ مردن» نامیده می شود. این متن، فرد عامی را طی فرایند مرگ با آموختن دعا ها، مقدمات، و فهرست متناسبی از پرسش هایی راهنمایی می کند که وی در حال مرگ باید در نظر داشته باشد؛ سوالاتی که لازم است راجع به زندگی اش پاسخ دهد تا از این طریق تصدیق شود مردم به سمت زندگی تائب و صالحی سوق داده می شوند. اما ممکن است کسی این ملاحظه را پیش بکشد که خوب مردن، فقط با در نزدیکی مرگ بودن، چه معنایی دارد. در مواجهه با تمهیدات از پیش تعیین شده، دیگران هم می توانستند راجع به مرگ و پایان اجتناب ناپذیر زندگی خودشان نقادانه فکر کنند. «هنرِ مردن» به موقع در ژانر خودش توسط بسیاری از مؤلفان مذهبی بسط یافت که منظورش از مردن را بازتفسیر می کردند و متون خودشان را نیز ترویج می دادند. این کتب راهنما برای قرون بعدی نوشته می شدند. متن اصلی «هنرِ مردن» شش بخش مجزا داشت که هر یک با دعا و رهنمود، کمکی هم به شخص در حال مرگ و هم نزدیکان او می کردند. برای مثال، بخش دوم، مربوط به پنج وسوسه ای است که فرد در حال مرگ با آن رو به رو می شود: بی ایمانی، نومیدی، ناشکیبایی، خودستایی، و طمع. این وسوسه ها، ارواح پلیدی بودند که به بالین محتضر می آمدند و سعی می کردند او را به سوی جهنم اغوا کنند. برای نومیدی، روح پلید می گوید: «ای بیچاره! به گناهانت نگاه کن! آن قدر بزرگند که هرگز نمی توانی بخششی به دست بیاوری.» اما با هر وسوسه ای، مرهمی نیز از کلمات فرشته ای نیکو می آید که مایهٔ تسلی و الهام بخش است. در این مورد، فرشته گناهکارانی را به یاد محتضر می اندازد که دیر اعتراف کردند اما باز هم بخشید شدند. و پس از هر وسوسه ای، روح پلید، شکست را می پذیرد و می رود. «قدیس فرانسیس بر بالین یک بیمار، دعا می خواند» اثر گویا فرانسیسکو وقتی متن، کشمکش بین فرشتگان و شیاطین را بر سر روح فرد محتضر شرح می دهد، مقصود حقیقی، دلداری حیات است. این پنج وسوسه، ترس ها و چالش هایی است که فرد هنگام مرگ با آن رو به رو می شود، و هر فرشته ای در خدمت کمک به مردم است تا به یاد بیاورند چگونه با آن ترس ها مواجه شوند. بقیهٔ «هنرِ مردن» نیز همین طور است: هر بخشی سعی دارد به یاد مسیحیان بیاورد که در مردن می تواند آسایش نهفته باشد، در مرگ می تواند رستگاری باشد، و مردن نباید امر غریبانه ای باشد. کل بخش پنجم به تعلیم خانواده و دوستان برای دعا و خدمت به عزیز محتضرشان اختصاص داده شده است. در قرون وسطی، مردن، تنها خوابیدن روی تخت بیمارستان، در احاطهٔ غریبه های متخصص با روپوش سفید نبود. این یک فرآیند جمعی بود در موقعیتی که سوگواری، همچون تعمّق، می تواندبا یکدیگر انجام شود. نسخه های پسین «هنرِ مردن» از حیث محتوا دگرگون شد، اما پیام همیشه همان بوده است. متون نوشته شده پس از جنبش پروتستان در سدهٔ شانزدهم را ببینید. گفته می شود متون «هنرِ مردن»، حکمت عدم قطعیت را به کار می گرفتند ـ خواهان بهشت، بیشتر بین بیم و امید معلق بود، تا اینکه از رستگاری یا نومیدی جهنم مطمئن باشد. لو تر معتقد بود که این متون برای مرگ دلداری کافی نمی دهند، در عوض افراد را پر از ترس نسبت به لعن قطعی رها می کنند. هدف لو تر در «خطابه ای برای آمادگی مردن» اطمینان بخشی به افراد در حال مرگ است که نجات می یابند و حتی می توانند به خاطر غلبهٔ مسیح بر مرگ خوشحال باشند. متونی که پس از این دوره نوشته شده اند، با دیدگاه لو تر مطابقت دارند که با تمرکز روی موهبت بخششی که همهٔ مسیحیان از خداوند دریافت کرده اند، خوب مردن برای هر کسی در دسترس است. نوع برخورد جامعه نسبت به مرگ، تنها در طول قرن بیستم به مدد پیشرفت قدرت طب واقعاً شروع به تغییر کرد. پیش از آن، حوزهٔ طب غالباً موضوع استهزا بود و از منزلتی که امروز دارد، محظوظ نمی شد. پزشکان، آذوقه رسان هایی از اکسیر ها و داروهای عجیب و غریب و حجامت گران بودند و به طور کلی به عنوان افرادی شارلاتان مطرح می شدند. اما طی سدهٔ نوزدهم، طب، با تغییر تمرکزش به مشاهده و نتایج تجدیدپذیر، اسلوب علمی به خود گرفت. پس از آن در سال ۱۹۲۸ یکی از بزرگ ترین پیشرفت های غیرمنتظرهٔ طب رخ داد؛ کشف پنی سیلین. ناگهان عفونت ها به طور مؤثری قابل درمان شدند و سیفلیس نیز می توانست مورد مراقبت قرار گیرد. پنی سیلین سربازان زیادی را در طول جنگ جهانی دوم از مرگ و قطع عضو نجات داد؛ این دارو به عنوان درمانی معجزه گر و واقعی، آزموده و تجربه شد. و پنی سیلین فقط آغاز دگرگونی در حوزهٔ طب بود. واکسن ها بچه ها را از بلاهای سایع نجان دادند، و پیوند عضو نشان داد پزشک ها حتی می توانند ما را از مرگ بر اثر نقصان در بدنمان نیز نجات دهند. پیشرفت در پیوند قلب نیز اهمیت خاصی دارد: قلب هنوز مقر حیات تلقی می شود. توانایی جایگزین کردن قلب یک نفر برای زنده نگه داشتن او، نمادی از قدرت طب نسبت به مرگ بود؛ درمانی که آنچه را جامعه، ممکن می دانست، بازتعریف کرد. با این نوآوری ها، بیمارستان که در آغاز فقط مورد استفادهٔ فقرا بود، خانهٔ جدید معجزات شد و طبابت، اغتبار و نفوذی به دست آورد که تا پیش از آن هرگز در اختیار نداشت. متأسفانه این دگرگونی ها در علم طب، مرگ را هم در جایگاه دشمن قرار داد. تمرکز جامعه از خوب مردن، به خوب زیستن تغییر کرد؛ حتی کلیسا متون «هنر مردن» را به سود پیشرفت های قوی پزشکی کنار گذاشت که طی قرن بیستم رشد یافته بود. ناگهان فرآیند مردن میدان نبردی شد که در آن پزشکان با بیماری می جنگید و بیماران، همچون یک بیگانه به بدنشان نگاه می کردند. اینجایی ست که ما امروز هستیم: تصویر ما از مردن، بیمار سالخورده ای در بستر است که لوله هایی به او وصل شده و دستگاه هایی او را فرا گرفته اند تا چیزی وابسته به حیات را حفظ می کنند. مطمئناً این شکلی از زندگی نیست که همواره پیش از این شناخته ایم. اما وقتی حیات به سوی ترسی مطلق از مرگ -در واقع، ترس از پیکر متلاشی شده- سوق می یابد، چه انتخابی داریم جز وفاداری به این موجودیت فروکاسته؟ داگدیل گزارشش را با این گفته تمام می کند که ما یک انتخاب دیگر داریم. کار متخصصان اخلاق پزشکی است که «چارچوبی به منظور آموختن آمادگی برای مرگ و حمایت از یکدیگر طی فرآیند مردن به مردم ایجاد شود.» جامعهٔ سکولاری همچون ما دیگر تکیه ای به مذهب ندارد، اما در عوض نه کلیسا، بلکه نیاز به بزرگان اخلاقی سکولاری دارد تا «هنر مردن» جدیدی بیافرینند که بتواند باور یک جامعه نسبت به علم پزشکی را همساز کند. اکنون مشکل این است که متخصصان اخلاق پزشکی پیش از این سعی کرده اند «هنر مردن» امروزی را بیافرینند، و البته شکست خورده اند. این متن، دستوراتی پیشرفته خواهد بود؛ فرم هایی رسمی که نشان می دهد بیمار در صورت ناتوان شدن، می خواهد از چه نوع معالجه ای بهره ببرد. دستورات پیشرفته به شخص اجازه می دهد بر مبنای آن چه درباره مرگ می خواهد یا باور دارد، تصمیماتی بگیرد. هر وضعیتی، روشی با اندکی تفاوت دارد، اما نوعاً به فرد اجازه می دهد تصمیم بگیردکدام یک از روش های معیار معالجه برای پایان حیات را بپذیرد یا رد کند. همهٔ اقدامات تأخیری می تواند پذیرفته شود، یا شخص می تواند طولانی کردن حیاتش را کلاً رد کند. اما اگر هم دستورات پیشرفته، کاملاً استفاده شوند، همچنان آن راه حلی نیست که داگدیل از متخصصان اخلاق پزشکی انتظار دارد. این روش ها فقط قصد تضمین این را دارند که خواسته های یک بیمار انجام خواهد شد و برای رسیدن به این هدف، به زبان حقوقی استناد می کنند. پر کردن یک دستورالعمل پیشرفته به مراتب از فکرهای انتقادی دربارۀ مرگ فاصله دارد. چیزی که محتضران آشکارا به آن نیاز دارند. این یک تکامل در پیوندسازی است: متون مذهبی که جانشین نارسایی های طب پیشامدرن بودند، تبدیل به کاغذبازی بی روحی برای همراهیِ باصلاحیتِ بیمارستان امروزی شدند. ما با پرسش های بی شماری مواجه می شویم دربارهٔ انواع مراقبت هایی که انتظار داریم یا رد می کنیم، اما این پرسش ها نمی تواند در بازتاب اینکه خوب زندگی کرده ایم به ما کمک کند و یا هنگامی که می میریم به ما تسلی دهد. دستورات پیشرفته به بیماران در تفکر و مواجهه با مرگ کمک نمی کنند؛ آن ها فقط به این درد می خورند که ایده هایی راجع به نحوهٔ معالجهٔ دلخواه بیمار به پرستاران بدهند. آسایش و آسودگی خاطر، چیزهایی هستند که «هنر مردن» پیشین عرضه می کرد. دستورات پیشرفته تصوری نسبت به تصمیمات بی شمار پزشکی به بیماران می دهند که لازم است بگیرند، در حالی که تنها پیشنهاد متخصصان اخلاق پزشکی، یک آسایش جزئی است. منتها تکمیل یک فرم دستورالعمل پیشرفته ممکن است نقطهٔ عطف سودمندی برای فردی فراهم آورد که صادقانه تفکر می کند معنای مردن و مردن با وقار چیست. حتی ممکن است روشی به شخص ارایه دهد تا گفت وگو با عزیزانش را ارتقا دهد. با وجود این، محتوای بحث، مغفول است. برای تعیین معنای مردنِ با وقار، چه سوالاتی باید از خودم بپرسم؟ باورهای من راجع به مرگ، چگونه روی تصمیمات پزشکی اثر می گذاردکه در آینده ممکن است با آن مواجه شوم؟ ما نیاز به متن جدیدی برای صحبت دربارهٔ مرگ قریب الوقوع داریم؛ راهنمایی برای اینکه مردم بیاموزند چگونه برای مرگ آماده شوند و چطور یکدیگر را طی فرآیند مردن حمایت کنند. در حالی که متخصصان اخلاق پزشکی باید ایجاد یک «هنر مردن» متناسب را در زمرهٔ اهداف بسیارشان در نظر بگیرند، تنها نوشتن یک متن جدید، مشکل اطمینان بخشی به بیماران راجع به یک مرگ با تعمّق را حل نخواهد کرد. داگدیل روی جمعیت سالمند آمریکا و تصویر مرگ متصل به لوله ها و زیر نظر طب تمرکز کرده است. اما این تنها نوعی از مرگ است که بیماران در بیمارستان تجربه می کنند. چه کسی از تمرکز نوشده روی خوب مردن سود می برد؟ کارگزاران سلامت باید تعیین کنند کدام موارد و تحت چه شرایطی، سطوحی از تعمّق دست یافتنی است. چرا خوب مردن برای سایر مردم واقع بینانه است؟ برای افزایش استفاده از «هنر مردن» جدید، برای آن مردم چه باید کرد؟ چه می توان کرد برای بیمارانی که متأسفانه به نظر می رسد مرگشان بیرون از حدود وعدهٔ انجام نشدهٔ بیمارستان دربارهٔ یک مرگ خوب قرار می گیرد؟ این پرسش هایی است که لازم است برای اثرگذاری یک «هنر مردن» کل نگر، پاسخ داده شود. این بحث را دربارهٔ دسترسی جامعهٔ مسلط آفریقایی ـ آمریکایی به مراکز جراحی در شیکاگو داشته باشیم. مردم می گویند لازم است بیمارستان ها، مراکز جراحی جدیدی برای خدمت رسانی به جوانان سیاهپوستی باز کنند که غالباً در خشونت با اسلحه صدمه می بینند یا کشته می شوند. در پاسخ، بیمارستان ها موضوع قابلیت زنده ماندن را مطرح می کنند، با این طرز تفکر که ایجاد مراکز جدید، نرخ مرگ را بهبود نمی دهد. اما مجاورت و در دسترس بودن مراکز جراحی می تواند به بیماران زمان بیشتری بدهد. حتی اگر مرگ آن ها حتمی باشد، شاید این شانس را پیدا کنند که با مرگ در زمان خودش روبه رو شوند و با وقار از دنیا بروند. اگر خوب مردن به جای اجتناب از مرگ، هدف بیمارستان بشود، نه فقط برای مرگ های بیمارستانی که نوعاً آرام هستند بلکه برای مرگ های ناگهانی که ممکن است بیمارستان قصوری در آن داشته باشد، چطور می توانیم از توزیع برابر مرگ خوب مطمئن شویم؟ اگر جامعهٔ ما بازنگری نسبت به اهمیت خوب مردن را آغاز کند، مباحث مراقبت از سلامت امروز ما می تواند تغییر کند. یک «هنر مردن» جدید همچون پیشینیان خود به جامعه پاسخ نمی دهد. اما آنچه ما نیاز داریم، پرسش های صحیح، نقاط شروعی برای مردم در تغییر انتظاراتشان درباره مرگ و معالجه، و جستجوی حقیقت خاص خودشان است. مردم می توانند برای خودشان دریابند که معالجه همیشه به معنای درمان نیست، که گاهی راه شفقت آمیزتری برای طفره رفتن از مرگ است. و جامعه می تواند به این درک برسد که بیمارستان جایی نیست که همیشه علم در آن معجزه می کند؛ گاهی مردم به آنجا می روند که بمیرند. منبع(+)
سه شنبه ، ۵آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پارسینه]
[مشاهده در: www.parsine.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
صفحات پیشنهادی
اهدا اعضاء بیمار مرگ مغزی شده ماهشهری به سه بیمار نیازمند
دوشنبه 4 آبان 1394 اعضاء بدن یک فرد مرگ مغزی با موفقیت در این بیمارستان به سه بیمار نیازمند اهدا گردید دکتر امین بحرینی مدیر دفتر فراهم آوری و پیوند اعضای دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز پس از انجام این عمل گفت بامداد روز یکشنبه 3 آبان ماه94 با توجه به اینکه زنده یاد مبیمارستان شهدای سرپل ذهاب محروم از پزشک متخصص و دستگاه سونوگرافی
بیمارستان شهدای سرپل ذهاب محروم از پزشک متخصص و دستگاه سونوگرافی بیمارستان شهدای شهرستان سرپل ذهاب از داشتن پزشک متخصص و دستگاه سونوگرافی محروم است به گزارش خبرنگار ایلنا در سرپل ذهاب معمولا رسم بر این است که دولت و مسئولان بیمارستان ها را به آخرین امکانات روز پزشکی مجهز کنندسلامتی؛ هدیه هفت مرگ مغزی استان مرکزی به بیماران
اراک خبرگزاری صدا و سیما اجتماعیاز ده مرگ مغزی استان مرکزی از ابتدای سال تاکنون اعضای بدن هفت مرگ مغزی به بیماران سلامتی بخشید به گزارش خبرگزاری صداوسیما مسئول مرکز شناسایی اهدای عضو دانشگاه علوم پزشکی اراک با بیان این مطلب گفت این مرگ مغزی ها در مجموع به بیش از سی بیمشایع ترین بیماری ها در مناطق محروم کشور
شفاآنلاین سلامت بیماری های پوستی گوارشی و فقر موادغذایی از جمله بیماری هایی است که افراد ساکن در مناطق کم برخوردار بیشتر به آن مبتلا هستند و ادامه روند درمان بیماران را پزشکان داوطلبی که به این مناطق اعزام می شوند برعهده می گیرند به گزارش شفاآنلاین یدالله ولیخانی پزشک داوطلباهدای زندگی دوباره به 3 بیمار با پیوند اعضای کودک مرگ مغزی.
آشنانیوز اهدای اعضای کودک مرگ مغزی در مشهد موجب نجات و ادامه زندگی 3 بیمار نیازمند به عضو شد به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آشنانیوز مشهد- مسئول فراهم آوری اعضای دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت عمل اهدای عضو از اهدا کننده مرگ مغزی کودک2 ساله علی رئوفی پس از انجام مراحل تأیید مرگ مغزمحروم و مصدوم نداریم نظریجویباری: روز جمعه باید بازی جذابی به نمایش بگذاریم/ شرایط استقلال خوب است
محروم و مصدوم نداریمنظریجویباری روز جمعه باید بازی جذابی به نمایش بگذاریم شرایط استقلال خوب استمعاون ورزشی باشگاه استقلال گفت همه بازیکنان باید تلاش کنند روز جمعه بازی خوب و جذابی را به نمایش بگذارند به گزارش خبرگزاری فارس علی نظری جویباری پس از پایان جلسه هماهنگی دربی 81آشنایی با قاتل سفید رنگ پنهان در غذاهایتان به گزارش شفا آنلاین ، رژیم غذایی استاندارد آمریکایی یک رژیم غذایی ا
شفا آنلاین سلامت آرد سفید حاوی مواد شیمیایی خطرناکی است که می توان از آن به عنوان یک حشره کش طبیعی استفاده کرد به گزارش شفا آنلاین رژیم غذایی استاندارد آمریکایی یک رژیم غذایی از بیماری های مزمن و مرگ آوراست درسال 1910 دادگاه فدرال میسوری آرد سفید را برای سلامتی به شدت نا سالمرئیس اداره کنترل مالاریای وزارت بهداشت خبر داد مرگ تعدادی از بیماران مبتلا به مالاریا در کشور طی سالهای اخیر
رئیس اداره کنترل مالاریای وزارت بهداشت خبر دادمرگ تعدادی از بیماران مبتلا به مالاریا در کشور طی سالهای اخیررئیس اداره کنترل مالاریا وزارت بهداشت با اشاره به فراموشی اهمیت این بیماری در استانهای پاک گفت این موضوع حتی سبب مرگ مواردی از بیماران در استانهایی مانند اصفهان یزد و خوزیر بهداشت، روی تخت بیمارستان، در حال اهدا خون
وزیر بهداشت روی تخت بیمارستان در حال اهدا خون بهداشت همزمان با عاشورای حسینی با حضور در سازمان انتقال خون از بخش های مختلف این سازمان بازدید کرد آفتاب مهر نوشت سیدحسن هاشمی ظهر عاشورا در پایگاه مرکزی انتقال خون استان تهران حضور یافت وی ضمن بازدید از بخش های مختلف پایگاه مرک۴۹ درصد از مرگ ومیر انسانی در راه بیمارستان است
خبرگزاری شبستان سردار موسی امیری گفت با وجود نقش حوادث رانندگی در مرگ ومیر افراد در کشور یک نظام جامع سوانح رانندگی وجود ندارد به گزارش خبرگزاری شبستان سردار موسی امیری جانشین رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی نیروی انتظامی در گفت وگو با خبرنگار ستاد خبری کنفرانس ضمن اشاره به جاد-
گوناگون
پربازدیدترینها