تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850061461
فیلم کوتاه تجربی عرصه خطر کردن است
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: پوریا ذوالفقاری در سینماتک مطرح کرد:
فیلم کوتاه تجربی عرصه خطر کردن است
شناسهٔ خبر: 2941982 - جمعه ۲۴ مهر ۱۳۹۴ - ۱۴:۲۷
هنر > سینمای ایران
پوریا ذوالفقاری در جلسه نقد و بررسی ۵ فیلم کوتاه در سینما تک خانه هنرمندان بیان کرد فیلم کوتاه تجربی عرصه خطر کردن است. به گزارش خبرگزاری مهر، در یکصد و سی امین برنامه سینماتک خانه هنرمندان ایران که با همکاری انجمن فیلم کوتاه ایران پنجشنبه ۲۳ مهر در تالار استاد شهناز برگزار شد، پنج فیلم کوتاه «جاده مسدود است» ساخته وحید حاجیلویی، «دوست داشتم کسی جایی منتظرم باشد» به کارگردانی بابک امینی، «رها» ساخته امیر پارسامهر و پیمان نعیمی، «زمان» به کارگردانی مهدی پیران و «نیوزیف» ساخته محمد اسماعیلی به روی پرده رفت و بعد از آن نشست نقد و بررسی فیلم با حضور پوریا ذوالفقاری، وحید حاجیلویی، پیمان نعیمی، محمد اسماعیلی و با اجرای نیما عباسپور برگزار شد. در ابتدای این نشست عباسپور از زنده یاد ایرج کریمی یاد کرد و پس از آن نیز ذوالفقاری ضمن یادی از هما روستا گفت: وقتی از زنده‌یاد هما روستا حرف می‌زنیم، از هنرمندی اصیل سخن می‌گوییم. فیلم کوتاه نیز فرمت و قالبی اصیل برای بیان صادقانه سازندگانی است که هنوز وارد یکسری بازی‌ها نشده‌اند. فیلم‌هایی که امشب مشاهده کردیم، فیلم‌هایی دشوار بودند که نباید ساخت آن ها را به کارگردان‌هایشان محدود کنیم. این فیلم‌ها از نظر تصویربرداری، تدوین و طراحی صحنه از بسیاری از فیلم‌های بلندی که این روزها ساخته می‌شود، بهتر بودند. به عنوان مثال فیلم «زمان» طراحی صحنه و تدوینی واقعا قابل تحسین دارد. اگرچه جمله آغازین فیلم که گفته‌ای از هایدگر در باب زمان است، می‌تواند برای مخاطب پس‌زننده باشد و اجازه ورود به دنیای فیلم را ندهد. در واقع چنین آغازی، فیلم را تبدیل به مجموعه‌ای از کدها می‌کند که باید توسط مخاطب باز شود. وی سپس به فیلم «دوست داشتم کسی جایی منتظرم باشد» اشاره کرد و توضیح داد: با این فیلم ارتباط چندانی برقرار نکردم. اطلاعات فیلم تا حدود دقیقه ۱۳ فیلم، از مخاطب پنهان نگه داشته شده و صرفا جملاتی مبهم ادا می‌شود. گویی کارگردان برگ برنده‌ای در دست دارد تا از آن برای غافلگیر کردن مخاطب استفاده کند. این در حالیست که حتی در فیلم بلند هم عدم ارائه اطلاعات به مخاطب در دقایق آغازین فیلم، می‌تواند موجب کناره‌گیری بیننده و عدم ارتباط درست او با فیلم شود. به گمان من اتخاذ این استراتژی برای یک فیلم کوتاه انتخاب خوبی نبوده است. ضمن اینکه بازی‌های فیلم را نیز یکدست ندیدم. ذوالفقاری در ادامه و در جواب سؤالی در مورد ضرورت وجود نهادی برای حمایت از حقوق حیوانات و نحوه نمایش آن‌ها در سینما گفت: از قوانین حاکم در دیگر کشورها اطلاع دقیق ندارم ولی خطر قائل بودن به چنین منطقی این است که نمی‌توان جلوی بسط این منطق توسط دیگران را گرفت. ادامه همین منطق است که در نهایت منجر به عدم اکران «خانه پدری» به دلیل وجود سکانسی خشن می‌شود. این منتقد سینمایی سپس در پاسخ به پرسشی در خصوص کارکردهای مختلف ساخت فیلم گفت: شاید معیارهایی مثل سرگرم کننده بودن و به فکر واداشتن مخاطب در چارچوب فیلم داستانی پذیرفته شده باشد اما وقتی بنا بر انجام کار تجربی‌ست نمی‌توان با چنین ملاک‌هایی به قضاوت پرداخت. در این فیلم‌های کوتاه، نه معیار زیبایی لزوما مورد توافق عام است و نه سازندگان آن‌ها اساسا به دنبال مخاطب عام هستند. فیلم کوتاه تجربی عرصه‌ای برای خطر کردن کارگردان‌هاست. باید به کارگردان‌ها فرصت داد ذهنیت خود را جلوی دوربین بیاورند، ولو اینکه مرتکب اشتباه شوند. مجموعه‌ای از تجربه‌ها باید طی شود تا در نهایت همه اینها به جایی برسد که کارگردان تکلیف خودش را با سینما روشن کند. متاسفانه عارضه‌ای که این روزها سینمای ایران را گرفتار خود کرده این است که در فیلم‌های کوتاه چنین اتفاقی نمی‌افتد و در نتیجه کارگردان‌ها در هنگام ساخت فیلم‌های بلند خود، دست به حرکات عجیبی می‌زنند تا توجه مخاطب را به خود جلب کنند. برای نمونه، در فیلم‌های بلند گاهی شاهد میزانسن‌های عجیب و غریبی هستیم که گویی بیشتر به قصد خودنمایی ساخته می‌شوند. از این منظر ایرادی به وجود چنین نگاهی در ساخت فیلم کوتاه نمی‌بینم. وی افزود: فیلم کوتاه قالبی برای دست زدن به همین کارهاست. متاسفانه از زمانی که برای ساخت فیلم بلند خواستار رزومه‌ای شامل فیلم کوتاه از کارگردان‌ها شده‌اند، فیلم‌های کوتاه ما در واقع به فیلم‌های بلند کوتاه‌شده‌ای تبدیل شده‌اند که قصه را فشرده کرده و پای تعلیق را هم به فیلم کوتاه باز کرده‌اند. علاوه بر این شاهدیم که در ساخت فیلم کوتاه نیز از بازیگران شناخته شده بهره گرفته می‌شود. معیار دیگری که باید در نظر گرفته شود این است که فیلم به قراردادی که در ابتدای فیلم با مخاطب می‌گذارد، تا انتها پایبند باشد. اگر این ملاک‌ها را در نظر بگیریم می‌بینیم که «نیوزیف» شکلی ایده‌آل از فیلم کوتاه است؛ این فیلم در قالب فیلم کوتاه، مبتنی بر یک شوخی است که البته معنای تحقیرآمیزی ندارد. موقعیت تعریف شده در فیلم کاملا مشخص است و کارگردان قصد انجام کارِ ویژه‌ای ندارد. در واقع یک موقعیت فشرده است که در یک سیر سینوسیِ درست طی می‌شود. در فیلم «رها» نیز شاهد اهمیت فرم در ساخت فیلم کوتاه هستیم. اگرچه گویی طبق قانونی نانوشته سازندگان فیلم‌های کوتاه سراغ موضوعات انتزاعی می‌روند اما در اینجا شاهد فیلمی اجتماعی با ساختاری مشخص هستیم. «رها» داستان زندگی یک خانواده در سه دوره تاریخی است که می‌توان آن‌را یک فیلم مستند به معنای لغوی دانست و این نکته مثبت فیلم به شمار می‌رود. دیگر نقطه قوت فیلم نیز پایبندی کارگردان به قراردادهایش تا آخرین پلان فیلم است، از نحوه حرکت دوربین گرفته تا نحوه ورود از یک دوره زمانی به دوره زمانی دیگر. در ادامه اسماعیلی به چگونگی ساخت فیلم «نیوزیف» پرداخت و گفت: این فیلم برداشتی آزاد از «افسانه سیزیف» است که برای اسم فیلم، واژه‌ای جدید ساختیم و کد «زیف» را نیز در آن لحاظ کردیم. این فیلم به منظور صرفه‌جویی در هزینه‌ها، در سه جلسه ضبط شد و کار انجام شده بیشتر به مسابقه دو امدادی با همراهی مهرداد متجلی شباهت داشت. ایده ساخت فیلم در واقع به یک کار کلاسی برمی‌گردد که چگونه از کهن الگوها، استفاده‌ای مدرن و پست‌مدرن داشته باشیم. بنابراین ایده عبث بودنِ سیزیف را به یک کار روزمره مدرن گره زدم و به مرور آن را تکمیل کردم. زندگی ما در ساختمان‌هایی که شبیه قوطی کبریت است، در واقع تکرار بازی سیزیف است با این تفاوت که این بار سنگی در دست نداریم. پس از آن حاجیلویی کارگردان «جاده مسدود است» در خصوص نحوه شکل‌گیری ایده فیلم گفت: در زمستان ۸۶ و در مسیر سفر از همدان به تهران با وانتی روبرو شدیم که منبری را در پشت خود حمل می‌کرد و در آن برف سنگین، در حال طی مسیر در جاده‌ای فرعی بود. در ادامه همین ایده را بسط دادیم و طرح اولیه فیلم توسط برادرم نوشته شد و سپس فیلمنامه را به نگارش درآوردم. این فیلم را که طی پنج روز و در شرایطی دشوار ساخته شد، گامی بلند در مسیر حرفه‌ای خود می‌دانم و از ساخت آن بسیار خوشحال هستم. نعیمی نیز در توضیح نحوه ساخت «رها» گفت: ماجرای «رها» به نسلی مربوط می‌شود که اسم‌های زیادی برایش ساخته‌اند اما مهم‌ترین ویژگی آن گمشدگی است. از لحاظ فرمی نیز دلیل وجود سه اپیزود این بود که عدد سه، از نظر فرمال ترکیبی طلایی دارد. اپیزود اول بیشتر مبتنی بر جذابیت طراحی صحنه و اپیزود دو مبتنی بر گذر زمان است. از آنجایی که امکان تکرار این دو در اپیزود سوم وجود نداشت، بنابراین اپیزود سوم صرفا بر اساس قصه پیش می‌رود. تصویر گرفتن از پله‌های ساختمان و صرف زمان برای آن در فیلم به این دلیل بود که وقتی مخاطب را از یک دهه به دهه‌ای دیگر می‌بریم، نیاز به زمانی داریم تا دوره پیش به‌خوبی در ذهن او ته‌نشین شود. پله‌ها در واقع محل گذر زمان است و استفاده از آن در فیلم، گذشت زمان را برای مخاطب باورپذیر می‌کرد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 174]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها