واضح آرشیو وب فارسی:دزنیوز: به گزارش سرویس دین جام نیوز یکی از سوالات مطرح در خصوص جبر واختیاراینکه چگونه با آیه یُضِلُّ اللّهُ مَنْ یَشاءُ وَیَهْدی مَن یَشاء قابل جمع است؟ آیه مبارکه محتمل چند معناست : یکی اینکه : مراد اخبار باشد از قدرت حقتعالی بر هدایت و ضلالت . یعنی خداوند قادر است بر هدایت هر کس […]به گزارش سرویس دین جام نیوز یکی از سوالات مطرح در خصوص جبر واختیاراینکه چگونه با آیه یُضِلُّ اللّهُ مَنْ یَشاءُ وَیَهْدی مَن یَشاء قابل جمع است؟ آیه مبارکه محتمل چند معناست : یکی اینکه : مراد اخبار باشد از قدرت حقتعالی بر هدایت و ضلالت . یعنی خداوند قادر است بر هدایت هر کس که بخواهد به اینکه طوعا یا کرها او را روبه خیر یا به شر بکشاند ، لیکن چون سلب اختیار از عبد ، منافی حکمت خداست ، چنین معامله نمی فرماید ؛ زیرا اگر چنین بفرماید ، استحقاق ثواب و جزا پیدا نمی گردد و لذا آیه مبارکه اخبار از اصل قدرت است نه اخبار از وقوع . دوم آنکه : مراد از ((هدایت )) در این آیه مبارکه قطعا ارائه طریق نیست ؛ زیرا آن به توسط انبیا و اوصیا(علیهم السّلام ) به جمیع مکلفین ابلاغ شده و همچنین مراد از هدایت ، ایصال به مطلوب بدون اختیار عبد نیست ؛ زیرا آن منافی استحقاق ثواب و عقاب است ، پس مراد به هدایت و ضلالت در این آیه ، توفیق و خذلان است و حقیقت توفیق آن است که حقتعالی عبد را مورد الطاف خاصه خود قرار دهد و تسهیل فرماید برای او طریق سعادت را به اینکه قلبش را مایل به خیرات و شوقش را زیاد فرماید و اسباب خارجی که در سعادت او دخالت دارند فراهم آورد و آنچه موجب دور شدنش از معصیت است از او دریغ نفرماید و مرتبه کامل این نوع هدایت آن است که به عبد ، حلاوت طاعت و مرارت معصیت را بچشاند و بدیهی است که این نوع هدایت که عبارت از تسهیل راه سعادت است ، منافات با اختیار عبد ندارد و بنابراین معنای آیه مبارکه چنین می شود : ((توفیق می دهد خداوند به جمیع اسباب ، سعادت هرکس را که بخواهد و محروم می فرماید از الطاف خود ، هرکس را که بخواهد (یعنی به خودش واگذار می فرماید) )) . مخفی نماند که مشیت خدا جزاف نیست ؛ یعنی مشیت او به هدایت و ضلالت عبد از استحقاق عبد است و به واسطه قبول کردن دعوت انبیا خود را مستحق الطاف خداوندی نموده است : (وَ الَّذینَ اهْتَدَوْا زادَهُمْ هُدًی وَاتیهُمْ تَقْویهُمْ) . -محمد / ۱۷ و چون هدایت و توفیقات خدا مراتب دارد ، پس هرمرتبه از هدایت را که عنایت فرمود ، هرگاه عبد پذیرفت و شکر نمود ، مستحق مرتبه بالاتر می گردد و هکذا چنانچه ممکن است عبد به سوء اختیارش خود را مستحق خذلان و محرومیت نماید . وجوه دیگری نیزدرمعنای آیه مبارکه ذکر شده و همین دو وجه کفایت است
سه شنبه ، ۲۱مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دزنیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]